Fiets.nl

Ook hier dan maar een 'verslagje'. Zoals PFW al zei heb ik hem niet uitgereden. Spijt? Nee...

De laatste maand was ik inderdaad al niet topfit. Een griepje en een verkoudheid die na het rijden van de merckx maar niet over wilde gaan. Duidelijk tijd voor vakantie dus...

Na een heerlijk weekje Dolomieten, moest het daar op zondag dan gebeuren in de Dolomietenmarathon. Helaas kreeg ik het voor elkaar om de nacht voor de DM half ziek te worden. Na de nodige paracetamol heb ik toch een paar uurtjes kunnen slapen. Toen de wekker ging, was de eerste reactie " ik start niet". Maar eerlijk is eerlijk ik was slap, maar niet zo beroerd meer en ik was hier toch niet voor niets? Gestart, constant rustig gereden, compleet leeg over de finish in 6u25.

De week erna in de ALpen vooral veel geslapen en wat gefietst. Vrijdag stond het koppie op scherp en ik had het idee dat ik weer fit was. De start liep lekker, het begin van de Glandon ook, echter naarmate de klim volgde werd mijn hartslag lager en daarmee het tempo. In deze klim de nodige bekenden tegen gekomen. Boven wist ik het al: dit zou een lange lijdensweg worden met een baggertijd ten gevolge. Maar omdraaien? Nee dat kon ik mezelf niet verkopen. Dus afgedaald en richting Telegraphe, op het vlakke had ik al de grootst mogelijk moeite om bij mijn groep te blijven en op de telegraphe was het tempo er helemaal uit, mijn hartslag kwam ook niet meer boven de 155. Toen heb ik de definitieve beslissing genomen, ik moest wel doorrijden, maar onderaan de Alpe zou ik afstappen. Want mezelf compleet leeg rijden met een lichaam dat aangaf dat het meer dan genoeg was geweest, zou enkel frustraties opleveren en een complete hel worden. Dus ben ik halverwege de beklimming gestopt en heb ik op Daniel gewacht (in de hoop dat hij wel te porren was voor een toertochtje en een bakje koffie. Maar hij kwam maar niet...). Stukje verder gereden, weer gewacht (bleek die slimmerik al omgedraaid te zijn op de Glandon), dus doorgereden. Onderaan de Glandon stond ploeggenootje Dimitri op me te wachten. Hij was ook niet in goede doen en had besloten op mij te wachten om voor me te hazen. Helaas moest ik hem mededelen dat ik de handdoek in de ring had gegooid en onder de Alpe af zou stappen. Dit vond hij ook best en samen zijn we de Galibier opgereden, 'lijken rapen' zoals hij het noemde, echter was ik zelf niet veel meer. Is de Galibier normaal al een lijdensweg, met een lichaam dat niet wil en een moraal die volledig weg is, is het nog zinloos ook om omhoog te rijden. Maar aan alles komt een eind en eindelijk kwamen de laatste bochten in zicht. Boven gekomen, besloten Dimitri en ik dat we, om toch nog een leuk gevoel aan de Marmotte over te houden, van de afdaling dan maar een feestje moesten maken. Ik het eerste stuk op kop. Toen er weer getrapt moest worden, Dimitri op kop, iki strak bij dit windscherm in het wiel. "Team Gaul" aan de bak. En hard ging het wel ... " Zeg DImitri wat zullen die mensen wel niet denken? Rijdt dat grietje hier na zoveel uur, heeft ze een knecht..." " Ach joh die denken niet meer". Na ruim 45 minuten kwamen we aan bij de voet van de Alpe en konden we in de auto stappen....

@ Rezne; dat was Bas Canoy, 8e in de Marmotte. Mocht je voor volgend jaar nog een gezellig clubje zoeken voor de cyclo's; www.gaul.nl... Kun je nog geld inzamelen voor War Child ook

[quote="Fons Moors"][quote="Bottecchia"]Leuk idee Fons! Volgens mij heb ik je zien fietsen tijdens de rit. Ik denk tenminste niet dat er nog veel meer mensen waren met een camera op hun stuur. De beelden zijn een leuke aanvulling op de (sterke) verhalen voor het thuisfront. Zo kan iedereen een beetje een idee krijgen van hoe zoiets er aan toe gaat.

Was het een beetje te doen op een MTB met zulke banden?[/quote]
Ja hoor. Ging zelfs gemakkelijker dan met mijne koersfiets vroeger.
Maar dat kwam doordat mijne tijd geen rol speelde en ik kleine versnellingen op overschot had... En ook een beetje omdat ik wel degelijk een beetje met ne mtb uit de voeten kan in de zwaardere ardennen marathons.
[/quote]

Kwam net op internet tegen dat Fons Moors de marmotte (zijn eerste deelname) won in 1984 op 1 bidon, negen vijgen en een halve banaan. 24 jaar later nog steeds deelnemer en dit jaar op de MTB ongeloofelijk knap hoor Fons

Leuk om al die verhalen zo achteraf nog eens te te lezen. Wat een tijden worden er door een aantal gereden.
Ik ben blij met 9:05u, netto fietstijd 8:51, en het goud dat ik dus behaalde. Ik was zelfs bijna niet opgestapt omdat ik de nacht slecht geslapen had en met hoofdpijn opstond (meestal loopt dat uit op een migraine achtige aanval bij zo'n inspanning). Dat speelde me wel wat parten op weg naar de Glandon. Daar veel te lang overgedaan, maar het is niet anders. Want er zat gewoon niet meer in, ook als ik niet met hoofdpijn was opgestaan.

Daarnaast ben ik sinds vorig jaar weer wat actiever gaan fietsen en ben in januari de training redelijk serieus begonnen. Veel duurtraining en moet het dus niet zo van de snelheid hebben. Berg op kom ik niet verder dan 10/11 km/u uit. Kan ik wel lang volhouden maar Moet ik voor een "volgende keer" toch meer aandacht aanbesteden.

Het enige dat mij tegenviel is dat ik donderdag mijzelf de Glandon op moest sleuren. Ik zat er zowel lichamelijk als mentaal helemaal doorheen. Dan doen deze verhalen het bloed wel weer kriebelen en komt de zin om te fietsen wel weer een beetje terug.

Willem

@girlinred: Hoeveelste keer was dit dat jullie meededen? Het is nogal opmerkelijk om op de Glandon al te beslissen dat het niks gaat worden en dus onderaan de Alpe in de remmen te knijpen. Om over het omkeren van Daniel1975 nog maar te zwijgen. Je kunt toch nog verdapperen/je herpakken/de goede benen vinden? Ik had het ook zwaar en heb ook aan opgeven gedacht, maar toen ik zag dat vele anderen het nog veel zwaarder hadden, en ik het toch echt wel een hele mooie tocht vond en ruimschoots op tijd in Bourg d'Oisans bleek te zijn, heb ik toch besloten me op wilskracht naar de top van de Alpe d'Huez te slepen. Als jullie al veel vaker hebben meegedaan en voor een bepaalde toptijd gingen, kan ik me er iets meer bij voorstellen. Ik hoor het graag...

Leuk om alle verslagen te lezen! Leuk ook om er (achteraf!) achter te komen dat ik veel forumleden ontmoet heb daar in de Alpen. Zo zat ik met lance7v in het hotel, kwam ik CASRAN tegen tijdens de klim op de Galibier en sprak ik Daniel1975 bovenop de Alp (he, ben jij DIE Daniel!; nooit gerealiseerd dus)

Hieronder ook maar mijn bescheiden bijdrage:

Samen met mijn vriendin een week geboekt in Hotel au bon Accueil. Meestal ben ik niet zo'n voorstander van landgenoten om me heen tijdens m'n vakantie, maar voor dit hotel maken we graag een uitzondering. Als fietser wordt je er werkelijk in de watten gelegd. In de aanloopweek vooral met vriendin gefietst. Oa de Ornon, Sarenne, La Berarde, Deux Alps en Marmotton gedaan. De Marmotton ging bij ons beiden niet heel erg gemakkelijk, waardoor ik mijn oorspronkelijke doelstelling van onder de 7 uur te fietsen maar iets moest bijstellen. Verder vooral veel relaxen op terasjes in de zon. Het is per slot van rekening vakantie

Race day dan. Vijf uur de wekker. En ik heb dus echt een rothekel aan vroeg opstaan. Echt hoor, ik ga een lobby beginnen om Alpe d'Huez te verlichten (en desnoods te verwarmen) zodat er gewoon om 10 uur gestart kan worden.
Anyways: om 6u30 kom ik aan bij de start. Ik heb me bij inschrijving in het 1e startvak weten te bluffen, en dat is om deze tijd (in tegenstelling tot alle andere vakken) nog vrij leeg. Een nerveuze ploeggenoot staat er al en wenkt me er bij te komen staan, zodat ik met mijn voorwiel bijna letterlijk op de startstreep sta.

Heel gaaf natuurlijk om de start vanaf hier mee te maken. Als in een koers gaat het richting de Glandon (een koers met vrij veel slecht sturende coureurs, dat dan wel). De 4 bochtjes naar het 1e stuwmeer gaan op het buitenblad. Waarschijnlijk gaat het iets te hard de Glandon op, maar ik merk het (nog) niet en na 1u37 begin ik alweer aan de afdaling. Klein stuurfoutje in de 3e bocht (slippend achterwiel) en daardoor vierkant naar beneden het eerste stuk. Na het dorpje halverwege de berg een achterwiel gepakt en daardoor mezelf weer kunnen herpakken wat dalen betreft.

Op het rechte stuk een grote groep, waar helaas niemand wil rijden. Geirriteerd kijken en "Roulez!" roepen helpt niet echt (understatement), dus dan maar met 6 man en 1 Franse stoorzender de overige 25 afgezet bij de Telegraphe. Helemaal niet genoeg hersteld natuurlijk, en de Telegraphe loopt geheel tegen de verwachting in voor geen meter. Een kleine kilometer onder de top staan mensen van het hotel met bidonnetjes en gelletjes voor me klaar, en dat geeft gelukkig genoeg moraal om de Galibier op te gaan.

Net na de Plan Lachat haal ik Casran in, die ik herken aan zijn veelvuldig hier geposte fiets. Hij heeft een hoger startnummer dan ik, dus moet mij eerder ook ingehaald hebben. Te snel gestart?. De Galibier kom ik redelijk over. In de afdaling totaan de Lauteret wat last van auto's, maar daarna kom ik gelukkig in een supergroepje. Allemaal mannen die willen rijden, en hard ook. Het wordt een soort dollemans-achtbaan-rit, waarbij op de gevaarlijke stukken gelukkig soms een motor van de organisatie voor ons komt rijden. Nooit gedacht dat ik in een tunnel nog eens 10 auto's in zou halen...

Enthousiast begin ik vervolgens aan de Alp, maar na 2 kilometer herinner ik me inees dat ik een sprinter ben en helemaal geen duursporter, en begint het langzame sterven. Inmiddels zijn de bidonnetjes leeg en ik verlang naar de bevoorradingsposten met water. Die bestaan echter uit tafeltjes met daarop bekertjes en daarachter mensen op stoelen met de armen over elkaar. 'Gelukkig' staan de tafeltjes achter een strook grind, zodat je af moet stappen om bij de bekertjes te kunnen. Dat is voor mij geen optie; ik vrees een enorme krampaanval als ik stop met trappen. Na Huez gaat een goedwillende supporter water over mijn hoofd gieten. Ik denk alleen maar: "Niet op mijn hoofd gek, in mijn mond!". Dat mag gelukkig ook..
Op de een of andere manier bereik ik toch bocht 1, al wil ik in de laatste 50 steile meters alsnog van mijn fiets stappen. Iemand met wie ik een heel stuk heb opgefietst op de Galibier haalt mij daar net weer in en zegt iets als "nu niet dood gaan", en dat helpt, ik haal de finish. (er moeten foto's van me gemaakt zijn in die laatste bochten, ik kan ze alleen op photobreton niet vinden. Ben wel benieuwd, volgens mij zit er daar een lijk op de fiets).

Eindresultaat: 7u21, 241e in totaal. Doelstelling (ruimschoots) niet gehaald (die was 1e 100 en/of <7u).
Ontevreden? Eigenlijk niet, ben best blij met m'n tijd. Toch 12 minuten van mijn PR af.
Kan het harder? Misschien met iets meer geluk met een groepje na de Glandon en iets efficienter voedsel en drinken aannemen op de posten vallen er een paar minuten te winnen, maar geen 22. Daarvoor laat ik met name op de steile stukken teveel liggen.
Ooit nog eens? Tijdens de tocht heb ik me op elke berg voorgenomen: dit nooit meer! Maar pijn vergeet je snel, dus zeg nooit nooit...

EDIT: nu met plaatjes!

FF op kop voor de foto (laatste stukje Glandon):
[img=http://www.photobreton.com/documents/FT ... Screen.jpg]

Hier vond ik het niet zo heel leuk meer (Alpe d'Huez):
[img=http://www.photobreton.com/documents/FT ... Screen.jpg]

[quote="53x11"] en sprak ik Daniel1975 bovenop de Alp (he, ben jij DIE Daniel!; nooit gerealiseerd dus)[/quote]

hahahahaha, dat heb ik ook nooit geweten!! Wist niet dat jij met een gaul shirtje reed.

[quote="Daniel1975"]hahahahaha, dat heb ik ook nooit geweten!! Wist niet dat jij met een gaul shirtje reed.[/quote]

Sinds begin dit jaar.

[quote="53x11"]


De 4 bochtjes naar het 1e stuwmeer gaan op het buitenblad. Waarschijnlijk gaat het iets te hard de Glandon op, maar ik merk het (nog) niet en na 1u37 begin ik alweer aan de afdaling.

Op het rechte stuk een grote groep, waar helaas niemand wil rijden. Geirriteerd kijken en "Roulez!" roepen helpt niet echt (understatement), dus dan maar met 6 man en 1 Franse stoorzender de overige 25 afgezet bij de Telegraphe. Helemaal niet genoeg hersteld natuurlijk, en de Telegraphe loopt geheel tegen de verwachting in voor geen meter.

Enthousiast begin ik vervolgens aan de Alp, maar na 2 kilometer herinner ik me inees dat ik een sprinter ben en helemaal geen duursporter, en begint het langzame sterven.

[/quote]

Vind het nogal tegenstrijdig. Als je het mij vraagt heb je niet goed gedoseerd.
Is niet erg want daar struikelen de meeste over in LM.

Verder mooi resultaat.

@53x11, mathijs is het toch? Volgens mij heb ik dan weer 1 gezicht aan 'n (forum)naam kunnen koppelen. Ik ben die nog jonge jongen (21) met de colnago extreme-c en zwachtel rond m'n kuit. Leuk verhaal heb je geschreven en boven alles toch een zeer nette tijd hoor, daar zou ik voor volgend jaar voor tekenen

@blaffy: Iets teveel geforceerd in het begin misschien. Geef ik ook wel aan in mijn verhaaltje. Toch heb ik niet het idee dat ik met een andere indeling erg veel sneller was gegaan. Dit was zo'n beetje wat er in het vat zat en daarom ben ik tevreden.

@lancev7: Die link had ik wel gelegd na het zien van je foto's in dit topic (zo heel veel mensen zullen er toch niet met hun fiets over hun schouder over de finish gegaan zijn lijkt me ). Fijn voor je dat ze je fiets kunnen fixen. Moet 'ie terug naar codagex?

@53x11, tja zo herkenbaar was mijn situatie dan weer wel, inderdaad. De fiets is alweer gerepareerd en heeft z'n eerste rondje er ook alweer opzitten. Gelukkig hoefde de fiets niet terug. De achterpad is losvervangbaar en zowaar (wonder) op voorraad dus die was woensdag al binnen en vrijdag had ik mijn fiets alweer, helaas wel 340,- lichter maar gelukkig zijn we daar dan weer (gedeeltelijk) voor verzekerd.

Gelukkig maar, dat valt dan weer zat mee.

Bovenop de alp was de verwachting nog wat minder rooskleurig!