(Verslag van dinsdag 1 juli 2014)
In 2001 en 2010 heb ik al eens gefietst in het gebied waar de ik rit van vandaag gereden heb. Omdat het daar heerlijk rustig fietsen is in een mooie omgeving, leek het mij als afsluiting van ons verblijf in Grillon leuk om daar weer eens te gaan kijken. Met een frisse wind tegen fiets ik richting het stadje en daarna over de 'grote weg' naar Grignan. Destijds zei m'n broer, die in Grignan op vakantie was, toen we door het stadje fietsten: 'Het is hier nogal lastig om de weg te vinden, dus laat mij maar voorgaan'. Vandaag moest ik het dus met mijn herinnering en m'n 'navigatiehulpje' doen. Rijdend op van die gladde 'kinderkopjes' meende ik op de goede weg te zijn. In het stadje staan echter niet de reguliere wegwijzers met wegnummer, doch staat er slechts een bord met de plaatsnamen van allerlei gehuchtjes en dorpjes in de buurt, maar natuurlijk net niet van de plaatsjes waar ik uiteindelijk heen wilde. Een beetje verwarrend dus en het GPS-systeem heeft er in de nauwe straatjes en met het draaien en keren ook al moeite mee. Ik gok even verkeerd en moet snel de kaart raadplegen.
Maar dan komt het goed en zie ik net buiten Grignan dat ik inderdaad op de D4 fiets en over de eerste côte (188 m) aan 't klimmen ben. Je kunt ook wel helemaal om het stadje rijden, via de route voor vrachtverkeer, maar dat is natuurlijk minder 'spannend';). Op de kruising, waar het rechtdoor naar Montélimar gaat, sla ik rechtsaf en over de D56 gaat het richting Salles-sous-Bois. Bij die plaats neem ik de D9 en begint de eerste echte klim van de dag, die naar de Côte d'Aleyrac (481 m). Deze ongeveer 5 km lange klim is goed te doen. Je fietst door een bosachtige omgeving, maar kijkt zo af en toe ook mooi het landschap in en als ik over mijn rechterschouder een beetje achterom kijk, ligt daar natuurlijk weer de Mont Ventoux
.Door de wind en omdat ik uiteraard steeds hoger kom, is het nog behoorlijk fris. Net voor de top, is rechts een kleine parkeerplaats vanwaar je de overblijfselen van een oeroude Romaanse prieuré kunt zien liggen. Eenmaal op de top ga ik nog even terug om daar een foto van te maken. Op de top kun je ook rechtsaf weer terug naar Grignan en na een kilometer of zo gaat er dan een heel steil weggetje naar beneden en kun je het stukje geschiedenis van dichtbij bekijken. Ik heb dat destijds al eens gedaan, dus laat het nu maar bij 't bekijken op afstand.
De ruïne van de Romaanse prieuré bij Aleyrac:
Na deze eerste klim, gaat het via dorpjes als La Bégude-de-Mazenc, Charols, Cléon-d'Andran en Roynac verder noordwaarts. Ik fiets hier door een open landschap met prachtige vergezichten, waar de vele graanvelden voor een afwisselende schakering zorgen. Links van mij komt er een wolkenband opzetten, waarvan ik hoop dat die snel naar het zuiden weg zal trekken. Doch de bewolking komt min of meer naar het oosten waardoor de zon verdwijnt en het fris blijft. In Roynac begin ik aan de klim van één van de drie colletjes die in dit gebied liggen. Het begin van de klim is redelijk steil, zodat ik 34x23 ga trappen. Na deze eerste passage zou ik naar 'de 21' terug kunnen, maar ik heb een mooie cadans te pakken en blijf bij het eenmaal gekozen verzet. Het is hier heerlijk rustig. Zo af en toe een enkele auto of een, net als ik, 'verdwaalde' racefietser. Na 3,25 km klimmen ben ik op de enigszins saaie Col du Devès (395 m) aangekomen. Naar het noorden heb je er nog wel een mooi zicht op het bergachtige landschap, maar in de klim zelf is er eigenlijk meer te zien.
Op de Col du Devès tussen Roynac en La Roche-sur-Grane:
Op de Col du Devès, kijkend in noordelijke richting:
Na een paar honderd meter licht gedaald te hebben, kom ik op een kruising en ga ik linksaf naar de volgende col. Omdat je ongeveer op dezelfde hoogte blijft, is het dus vanaf deze kant geen echte col. Trouwens, ik heb niet eens gemerkt waar ik de Col de Tartaiguille (398 m) gepasseerd ben, want er is verder geen kruisende weg of zo en een naambord kon er kennelijk ook niet van af. Als je klim vanaf Marsanne doet, is het andere koek, dan moet je wel een kleine 7 km 'aan de bak'. In de afdaling kan ik weer volop genieten van de prachtige vallei. De lijn van de TGV Méditerranée loopt hier, een heel stuk ten oosten van de Rhônevallei, door het landschap en het is opvallend hoe goed je die treinen nog op grote afstand langs hoort denderen.
In de afdaling van de Col de Tartaiguille kun je genieten van het mooie landschap:
In Marsanne, een aardig dorpje, begint de volgende klim. Via een paar lange lussen win ik met 34x23 snel hoogte. Na de tweede bocht ben ik al bij de boven Marsanne op de helling liggende ruïne van de donjon van een middeleeuws feodaal kasteel. Je heb ook daar weer een schitterend uitzicht over de omgeving, zodat ik daar straks op de terugweg maar even moet stoppen voor een paar foto's.
In de klim naar de Col de la Grande Limite bij Marsanne:
(Fotomoment uit de afdaling
)
Deze 5-6 procent klim voert na dit korte open gedeelte, net als in het begin, weer door het Forêt de Marsanne. Boven, vlak voor de col, word je middels een verkeersbord 'Pas op, spelende kinderen' gewaarschuwd voorzichtig te zijn. Op de col is, vanaf Marsanne komend, links een grote open parkeerplaats en rechts zijn in het bos, naast talrijke picknicktafels, veel tussen de bomen bevestigde speel- en klimtoestellen te vinden. Het is er nu rustig, maar in het weekeinde zijn hier denk ik wel de nodige dagjesmensen met hun kroost actief
.Op de Col de la Grande Limite tussen Marsanne en La Colline:
Even een 'foto opstelling'
maken, wat eten en daarna weer verder. Ik had tegen m'n vrouw gezegd, dat als ik mij goed genoeg voelde en er zin in zou hebben, ik deze col ook van de andere kant zou doen. Nu, ik had er wel zin in, dus zette ik de afdaling naar 't noorden in. Op mijn computertje zie ik al dat er straks in de klim terug nog een paar redelijk steile passages te overwinnen zullen zijn. Je daalt hier continue door de bossen, dus veel is er niet te zien, of het zouden de enigszins 'dreigend' aandoende (want die passen niet in de omgeving) enorme windmolens moeten zijn die plots opdoemen. Het blijft fris, want de zon laat nog steeds verstek gaan en de temperatuur is volgens mijn Rox 'slechts' 22 graden 
. In het gehucht La Colline eet en drink ik nog weer flink, zodat ik goed voorbereid aan de circa 7 km lange klim begin. En dan breekt de zon door, waardoor het tijdens de klim toch 'lekker warm' is. De klim begint voorzichtig met 3 à 4 procent, maar gaat dan over in 5 procent. Ik trap 34x21. En die 5 procent worden er 6 en vervolgens komt er heel lang stuk van 7 procent. Ik kan gelukkig goed 34x21 blijven trappen 
. Op het display zakt het stijgingspercentage dan even kort naar 5, maar loopt meteen weer op tot wel 8. Daarna wordt het weer 7 en dat blijft tot vlak voor de col ook zo. Toch hoef ik niet lichter te schakelen, hetgeen mij tot tevredenheid stemt. Ik stop nu niet op de col, maar ga gelijk door naar het uitzichtpunt boven Marsanne.Bij de ruïne boven Marsanne heb je een mooi zicht op de lotissements van Marsanne...:
...en iets meer in noordoostelijke richting ook op de bergen van de Drôme:
Na Marsanne gaat het nog een heel stuk in dalende lijn en met de wind nu in de rug weer richting 't zuiden. De vooraf uitgezette route in mijn GPS-computer brengt mij feilloos over leuke binnenweggetjes met een prima, vaak nieuw wegdek via La Laupie, Puygiron en Espeluce naar de weg Montélimar - Grignan en dus naar de laatste 'grote' klim van de dag. Net buiten La Laupie ligt het Vieux Village op een rotspartij te pronken. Ik stop maar weer eens om er een plaatje van te schieten.
La Laupie Le Vieux Village:
Even voorbij Le Colombier begint de klim naar de weinig bekende Col du Colombier. Ik moet hier via een flink aantal bochten een hoogte van 436 meter zien te bereiken. De weg lig open en vol in de zon. Het is wel een leuke klim, met al die bochten, maar ik begin wel te voelen dat ik er vandaag al 't nodige klimwerk op heb zitten en ik ben dan ook blij als ik zie dat de afdaling begint. Want ook hier staat geen naambord op de col. Beneden, 3 km voor Grignan, staat er wel aangegeven dat je richting de Col du Colombier gaat, maar verder is het een anoniem colletje. Er volgt een lange afdaling richting Grignan en alleen vlak voor dit stadje moet ik uiteraard weer het 'bultje' van 188 meter hoogte over. Ik kom nu makkelijk dwars door Grignan, alhoewel je er vandaag tussen 13:00 en 17:30 uur in bepaalde richtingen niet in mag rijden. Maar het is er rustig en er is 'niets aan de hand', dus fiets ik gewoon langs het restaurantje waar m'n vrouw en ik jaren geleden gezellig op het terrasje hebben geluncht. Nog 6 km en deze 107 km lange en mooie rit zit er ook weer op. De link naar Strava. En dit is dan mijn laatste verslag vanuit de Enclave des Papes, want wij gaan verkassen. À bientôt!
.
.
? Komt dat door de cafeïne in de PowerBar gelletjes die ik zojuist weggewerkt heb, door de leidingen die langs de weg lopen, door een installatie van het vliegveld of is er iets mis mijn hart (dat mag ik toch niet hopen!)? Later zie ik bij de analyse in het Sigma Data Center 3 dat dit 'fenomeen' zich tegen het einde van de rit nog tweemaal min of meer herhaald heeft. En - heel vreemd - telkens als ik op een dalend stuk van de route reed.