Fiets.nl

Over vier colletjes en een flinke côte in het zuidwesten van de Drôme
(Verslag van dinsdag 1 juli 2014)

In 2001 en 2010 heb ik al eens gefietst in het gebied waar de ik rit van vandaag gereden heb. Omdat het daar heerlijk rustig fietsen is in een mooie omgeving, leek het mij als afsluiting van ons verblijf in Grillon leuk om daar weer eens te gaan kijken. Met een frisse wind tegen fiets ik richting het stadje en daarna over de 'grote weg' naar Grignan. Destijds zei m'n broer, die in Grignan op vakantie was, toen we door het stadje fietsten: 'Het is hier nogal lastig om de weg te vinden, dus laat mij maar voorgaan'. Vandaag moest ik het dus met mijn herinnering en m'n 'navigatiehulpje' doen. Rijdend op van die gladde 'kinderkopjes' meende ik op de goede weg te zijn. In het stadje staan echter niet de reguliere wegwijzers met wegnummer, doch staat er slechts een bord met de plaatsnamen van allerlei gehuchtjes en dorpjes in de buurt, maar natuurlijk net niet van de plaatsjes waar ik uiteindelijk heen wilde. Een beetje verwarrend dus en het GPS-systeem heeft er in de nauwe straatjes en met het draaien en keren ook al moeite mee. Ik gok even verkeerd en moet snel de kaart raadplegen.

Maar dan komt het goed en zie ik net buiten Grignan dat ik inderdaad op de D4 fiets en over de eerste côte (188 m) aan 't klimmen ben. Je kunt ook wel helemaal om het stadje rijden, via de route voor vrachtverkeer, maar dat is natuurlijk minder 'spannend';). Op de kruising, waar het rechtdoor naar Montélimar gaat, sla ik rechtsaf en over de D56 gaat het richting Salles-sous-Bois. Bij die plaats neem ik de D9 en begint de eerste echte klim van de dag, die naar de Côte d'Aleyrac (481 m). Deze ongeveer 5 km lange klim is goed te doen. Je fietst door een bosachtige omgeving, maar kijkt zo af en toe ook mooi het landschap in en als ik over mijn rechterschouder een beetje achterom kijk, ligt daar natuurlijk weer de Mont Ventoux .

Door de wind en omdat ik uiteraard steeds hoger kom, is het nog behoorlijk fris. Net voor de top, is rechts een kleine parkeerplaats vanwaar je de overblijfselen van een oeroude Romaanse prieuré kunt zien liggen. Eenmaal op de top ga ik nog even terug om daar een foto van te maken. Op de top kun je ook rechtsaf weer terug naar Grignan en na een kilometer of zo gaat er dan een heel steil weggetje naar beneden en kun je het stukje geschiedenis van dichtbij bekijken. Ik heb dat destijds al eens gedaan, dus laat het nu maar bij 't bekijken op afstand.

De ruïne van de Romaanse prieuré bij Aleyrac:



Na deze eerste klim, gaat het via dorpjes als La Bégude-de-Mazenc, Charols, Cléon-d'Andran en Roynac verder noordwaarts. Ik fiets hier door een open landschap met prachtige vergezichten, waar de vele graanvelden voor een afwisselende schakering zorgen. Links van mij komt er een wolkenband opzetten, waarvan ik hoop dat die snel naar het zuiden weg zal trekken. Doch de bewolking komt min of meer naar het oosten waardoor de zon verdwijnt en het fris blijft. In Roynac begin ik aan de klim van één van de drie colletjes die in dit gebied liggen. Het begin van de klim is redelijk steil, zodat ik 34x23 ga trappen. Na deze eerste passage zou ik naar 'de 21' terug kunnen, maar ik heb een mooie cadans te pakken en blijf bij het eenmaal gekozen verzet. Het is hier heerlijk rustig. Zo af en toe een enkele auto of een, net als ik, 'verdwaalde' racefietser. Na 3,25 km klimmen ben ik op de enigszins saaie Col du Devès (395 m) aangekomen. Naar het noorden heb je er nog wel een mooi zicht op het bergachtige landschap, maar in de klim zelf is er eigenlijk meer te zien.

Op de Col du Devès tussen Roynac en La Roche-sur-Grane:




Op de Col du Devès, kijkend in noordelijke richting:



Na een paar honderd meter licht gedaald te hebben, kom ik op een kruising en ga ik linksaf naar de volgende col. Omdat je ongeveer op dezelfde hoogte blijft, is het dus vanaf deze kant geen echte col. Trouwens, ik heb niet eens gemerkt waar ik de Col de Tartaiguille (398 m) gepasseerd ben, want er is verder geen kruisende weg of zo en een naambord kon er kennelijk ook niet van af. Als je klim vanaf Marsanne doet, is het andere koek, dan moet je wel een kleine 7 km 'aan de bak'. In de afdaling kan ik weer volop genieten van de prachtige vallei. De lijn van de TGV Méditerranée loopt hier, een heel stuk ten oosten van de Rhônevallei, door het landschap en het is opvallend hoe goed je die treinen nog op grote afstand langs hoort denderen.

In de afdaling van de Col de Tartaiguille kun je genieten van het mooie landschap:



In Marsanne, een aardig dorpje, begint de volgende klim. Via een paar lange lussen win ik met 34x23 snel hoogte. Na de tweede bocht ben ik al bij de boven Marsanne op de helling liggende ruïne van de donjon van een middeleeuws feodaal kasteel. Je heb ook daar weer een schitterend uitzicht over de omgeving, zodat ik daar straks op de terugweg maar even moet stoppen voor een paar foto's.

In de klim naar de Col de la Grande Limite bij Marsanne:
(Fotomoment uit de afdaling )



Deze 5-6 procent klim voert na dit korte open gedeelte, net als in het begin, weer door het Forêt de Marsanne. Boven, vlak voor de col, word je middels een verkeersbord 'Pas op, spelende kinderen' gewaarschuwd voorzichtig te zijn. Op de col is, vanaf Marsanne komend, links een grote open parkeerplaats en rechts zijn in het bos, naast talrijke picknicktafels, veel tussen de bomen bevestigde speel- en klimtoestellen te vinden. Het is er nu rustig, maar in het weekeinde zijn hier denk ik wel de nodige dagjesmensen met hun kroost actief .

Op de Col de la Grande Limite tussen Marsanne en La Colline:



Even een 'foto opstelling' maken, wat eten en daarna weer verder. Ik had tegen m'n vrouw gezegd, dat als ik mij goed genoeg voelde en er zin in zou hebben, ik deze col ook van de andere kant zou doen. Nu, ik had er wel zin in, dus zette ik de afdaling naar 't noorden in. Op mijn computertje zie ik al dat er straks in de klim terug nog een paar redelijk steile passages te overwinnen zullen zijn. Je daalt hier continue door de bossen, dus veel is er niet te zien, of het zouden de enigszins 'dreigend' aandoende (want die passen niet in de omgeving) enorme windmolens moeten zijn die plots opdoemen. Het blijft fris, want de zon laat nog steeds verstek gaan en de temperatuur is volgens mijn Rox 'slechts' 22 graden . In het gehucht La Colline eet en drink ik nog weer flink, zodat ik goed voorbereid aan de circa 7 km lange klim begin. En dan breekt de zon door, waardoor het tijdens de klim toch 'lekker warm' is. De klim begint voorzichtig met 3 à 4 procent, maar gaat dan over in 5 procent. Ik trap 34x21. En die 5 procent worden er 6 en vervolgens komt er heel lang stuk van 7 procent. Ik kan gelukkig goed 34x21 blijven trappen . Op het display zakt het stijgingspercentage dan even kort naar 5, maar loopt meteen weer op tot wel 8. Daarna wordt het weer 7 en dat blijft tot vlak voor de col ook zo. Toch hoef ik niet lichter te schakelen, hetgeen mij tot tevredenheid stemt. Ik stop nu niet op de col, maar ga gelijk door naar het uitzichtpunt boven Marsanne.

Bij de ruïne boven Marsanne heb je een mooi zicht op de lotissements van Marsanne...:




...en iets meer in noordoostelijke richting ook op de bergen van de Drôme:



Na Marsanne gaat het nog een heel stuk in dalende lijn en met de wind nu in de rug weer richting 't zuiden. De vooraf uitgezette route in mijn GPS-computer brengt mij feilloos over leuke binnenweggetjes met een prima, vaak nieuw wegdek via La Laupie, Puygiron en Espeluce naar de weg Montélimar - Grignan en dus naar de laatste 'grote' klim van de dag. Net buiten La Laupie ligt het Vieux Village op een rotspartij te pronken. Ik stop maar weer eens om er een plaatje van te schieten.

La Laupie Le Vieux Village:



Even voorbij Le Colombier begint de klim naar de weinig bekende Col du Colombier. Ik moet hier via een flink aantal bochten een hoogte van 436 meter zien te bereiken. De weg lig open en vol in de zon. Het is wel een leuke klim, met al die bochten, maar ik begin wel te voelen dat ik er vandaag al 't nodige klimwerk op heb zitten en ik ben dan ook blij als ik zie dat de afdaling begint. Want ook hier staat geen naambord op de col. Beneden, 3 km voor Grignan, staat er wel aangegeven dat je richting de Col du Colombier gaat, maar verder is het een anoniem colletje. Er volgt een lange afdaling richting Grignan en alleen vlak voor dit stadje moet ik uiteraard weer het 'bultje' van 188 meter hoogte over. Ik kom nu makkelijk dwars door Grignan, alhoewel je er vandaag tussen 13:00 en 17:30 uur in bepaalde richtingen niet in mag rijden. Maar het is er rustig en er is 'niets aan de hand', dus fiets ik gewoon langs het restaurantje waar m'n vrouw en ik jaren geleden gezellig op het terrasje hebben geluncht. Nog 6 km en deze 107 km lange en mooie rit zit er ook weer op. De link naar Strava. En dit is dan mijn laatste verslag vanuit de Enclave des Papes, want wij gaan verkassen. À bientôt!

Mooi! Waar ga je heen?

Dat staat nog niet vast. We bekijken vanmiddag de nieuwe weersverwachting voor de middellange termijn. Als die meevalt, zoeken we een plekje 'ergens' in de Alpen en anders gaan we wellicht richting Luberon...

Weer mooi verslag en weer allemaal bekend terrein. Die Deves en Tartaiguille heb ik nog niet gereden maar dat gaat in september gebeuren. Colombier fijne klim met al die bochten en idd boven geen bordjes gezien vorig jaar.

Blijft mooi wegDrôme-leesvoer

Heerlijk leesvoer.... ben dubbel jaloers (zie topic: Vandaag gefietst...)

havana schreef:...(zie topic: Vandaag gefietst...)

Zie aldaar...

Monts de Vaucluse
(Verslag van zondag 6 juli 2014)

Omdat de weersvooruitzichten voor de Alpen geen mooi stabiel weer gaven, zijn we na ons vertrek uit Grillon niet naar het noorden, doch een stukje naar het zuiden gereden. Hier in de Luberon, waar het nu ook niet van dat heel stabiele weer is, hebben de dagen met mooi zonnig weer echter wel de overhand. De 'prijs' die je daarvoor betaalt, is wel dat je met de Mistral te maken krijgt en die winderige dagen zijn dan weer geen uitgelezen fietsdagen. En zo is er altijd wat .

Gisteren heb ik een vrij lange fietstocht richting 't zuiden ingetekend en in mijn Rox geladen. Ik wilde eens kijken of het vanuit m'n standplaats te doen zou zijn om ruim om Salon-de-Provence tot aan de Étang de Berre (het grote meer ten NW van Marseille) te fietsen. Echter, gezien de harde wind van vandaag (geen Mistral) met windvlagen tot 65 km/u, heb ik dat voornemen vooralsnog maar voor een later tijdstip bewaard. Ik zou dan namelijk zo ongeveer de hele eerste helft van de tocht tegen die forse ZZO-wind op moeten boksen en aangezien het daar in het zuiden ook nog eens erg vlak is, zit je met zulke verraderlijke windvlagen ook niet prettig op de fiets.

Dan maar een beetje in beschut terrein fietsen. Was het op mijn vertrekpunt om goed kwart over acht nog nagenoeg windstil, toen ik niet veel later de D29 naar Maubec opdraaide, kreeg ik de aangekondigde wind al meteen op kop. Ik was wel blij verrast te zien dat de D29, zoals de Fransen dat noemen, 'gekalibreerd' was. D.w.z. de weg was opnieuw aangelegd, breder en voorzien van een werkelijk perfect wegdek. Natuurlijk duurt zoiets hier niet lang, want bij het binnenrijden van Maubec-le village was het 'feest' al weer over. In het stadje is de weg wel O.K., maar daarna fiets je weer over zo'n hobbelig wegdek. Ik ben even van mijn route door het stadje afgeweken, om het oude Maubec op de foto te zetten. Het lag daar zo mooi in de zon, jammer om daar geen plaatje van te schieten .

Maubec-Le vieux village:



Over licht geaccidenteerd terrein vervolgt mijn tocht zich richting Baumettes. Je fietst hier voortdurend tussen de wijngaarden van de Appelation Luberon, terwijl je naar het noorden op de Monts de Vaucluse en naar het zuiden op de Luberon kijkt. In Oppède-Les Poulivets schakel ik snel even naar het binnenblad, want ik moet over een steil stukje het dorpje uit. Daarna gaat het weer naar beneden, richting de D3. Wijngaarden, wijngaarden, wijngaarden...

Ook in de Luberon vind je 'ontelbare' wijndomeinen, o.a. La Garelle in Oppède:



In Baumettes neem ik de Véloroute du Calavon, het fietspad naar Apt en verder. Dit betekent dat ik voorlopig over een nagenoeg vlak parcours fiets, wel met de wind schuin van voren, maar 't is nog goed te doen. Bij het voormalige stationnetje van Goult-Lumières liggen langs het fietspad op een grote tafel stukken pain de campagne en partjes meloen. Kennelijk bedoeld voor de een of andere sportmanifestatie die hier straks zal plaatsvinden. Ik ben al wel een aantal joggers c.q. hardlopers tegengekomen. Er zijn trouwens ook al redelijk wat fietsers op de véloroute te vinden. Vlak voor Apt verlaat ik de fietsroute en ga ik over de D101 een beetje klimmen naar het op 260 m hoogte gelegen Gargas. Vanaf Gargas pak ik vervolgens de D83 richting St-Saturnin-d'Apt. Door het ommetje via Gargas voorkom ik dat ik helemaal over de D943 van Apt naar St-Saturnin moet fietsen. Dit is namelijk een niet al te brede, maar wel vrij drukke weg, waar altijd 'gejakkerd' wordt. Op de D943 kom ik langs een groot en geurig lavendelveld. Ik geniet !

Een paar kilometer voor St-Saturnin begin je al te klimmen (5%) naar het tegen de zuidhelling van het Plateau de Vaucluse gelegen zonnige stadje. In het stadje is het heel even vlak, maar als ik bij het verlaten van de bebouwde kom meteen rechtsaf de D230 op ga, is het direct weer klimmen geblazen. In de eerste bocht kun je de molen van St-Saturnin bekijken, iets wat ik nu uiteraard niet doe. De Rox 10.0 geeft op het display een stijgingspercentage van 7. Ik klim door een open omgeving, met laag bos op de hellingen en de zon op m'n lijf, met 34x26 van de ene bocht naar de andere. Door het open karakter van de klim, zie je veel van de omgeving. Als ik een binnenbocht neem, loopt het stijgingspercentage op naar 8, ja zelfs even naar 10 . Een eindje voor mij uit komen er een stuk of 8 à 10 quads van een onverhard pad de weg op draaien. Ze zijn gelukkig al weer weg voordat ik op dat punt ben, zodat ik niet tussen hun geraas terecht kom. Er volgt nu een flink stuk van 8% en het is warm. Geen zuchtje wind hier.

Als het steile stuk overgaat in vals plat, drink ik snel flink wat, want ik zie daar de weg al weer steil oplopen. Er volgt weer een passage van 8%, gevolgd door een flink stuk van 7%. Maar ik gniet van de mooie omgeving en kan het met het gekozen (senioren)verzet goed aan. Ik ruik wilde tijm en zie dat de helling langs de weg vol met deze plantjes staat. Tegen het einde van de klim vlakt deze behoorlijk af, zodat de laatste anderhalve kilometer van deze bijna 10 km lange klim een peulenschilletje is. Vanaf zo'n 900 meter hoogte verschijnen er weer lavendelvelden. In tegenstelling tot de omgeving van Grillon, ben ik hier nog geen gemaaide velden tegengekomen. Ook op de col liggen twee lavendelvelden.

Op de Col de la Liguière, richting St-Saturnin-les-Apt:



Het bord dat waarschuwt voor gravillons duidt deze keer niet op een net geasfalteerde weg, maar staat er om te waarschuwen voor de steentjes en het gruis wat zo her en der op de weg gespoeld is als gevolg van de onweersbuien van de afgelopen dagen. Ik heb van die troep op de weg gelukkig nauwelijks last gehad.

Op de Col de la Liguière, richting Sarraud:



Op de col heerst een aangename temperatuur en staat er ook een beetje wind. Ik grijp die prettige omstandigheden aan om wat te eten, te drinken, te fotograferen en van de lavendel en de blik op de Ventoux te genieten. En daarna, dalen maar! Bij Sarraud knijp ik flink in de remmen voor een mooie plaatje van het volgende lavendelveld, met de Géant de Provence op de achtergrond.

Ook bij Sarraud bloeit de lavendel nog:



Er volgt nu een steil stuk in de afdaling en over het niet geheel vlakke wegdek moet ik flink sturen om niet te veel van mijn lijn af te wijken. Er komt zo af en toe ook een auto naar beneden of omhoog, dus wel op blijven letten . Vlak voor St-Jean-de-Sault ga ik linksaf de D943 op en fiets ik over het plateau weer naar 't zuiden. Al vanaf de col heb ik weinig behoeven te 'trappen', ideaal fietsen zo. Vlak voor Javon is het bos flink uitgedund, waardoor je het kasteel nu in zijn volle glorie kunt zien liggen. Remmen dus en de camera weer tevoorschijn halen!

Château Javon, langs de weg van St-Jean-de-Sault naar St-Saturnin-d'Apt:



Als ik een eindje voorbij Javon en na een aantal technische bochten het bos verlaat, fiets, of eigenlijk daal ik door een spectaculair landschap! De weg is langs de rotswand aangelegd en aan de linkerkant is het ravijn, een soort gorge. Voor mij uit kijkend zie ik hoe de weg zich aan de overkant van de kloof langs de bergwand richting St-Saturnin slingert. Ik volg de D943 echter niet helemaal, maar sla op een gegeven moment rechtsaf, richting Lioux. Het blijft nog steeds voor het grootste deel in dalen de lijn gaan. Heerlijk! Bij Lioux kom ik in een ander soort spectaculair landschap, want achter het dorpje rijst de steile wand van de Rochers de Lioux loodrecht op. Mijn weg gaat verder, langs Joucas, richting Gordes, wat ik al vanaf grote afstand zie liggen, hoog tegen het plateau 'geplakt'. Het wordt hier nu ook wat drukker op de wegen, want dit is een ècht toeristisch hoekje met de dicht bij elkaar gelegen dorpjes als Rousillon, Gordes, Ménerbes, Lacoste en Bonnieux. Maar als ik wat geduld oefen, kan ik de volgende foto toch maken zonder dat er zo'n hele sliert ontsierende auto's op staat .

Op de D2 bij Gordes:



Omdat ik tenminste 100 km wilde fietsen, heb ik ter hoogte van Gordes nog een mooi ommetje gemaakt via St-Pantaléon en ben daarna over de D148 en de D103 naar Beaumettes gefietst. Over de D3 ging het na Baumettes met de vlagerige wind in de rug vlot naar Robion, waar ik langs het kerkhof weer terug ben gefietst naar Maubec. Daar heb ik ook nog een extra lusje gereden en zo kwam ik keurig aan de gewenste afstand. De hele route is weer op Strava te vinden. Terwijl ik dit zit te typen (maandag, 7 juli, 12:15) hangt er hier een onweersbui in de buurt en ziet het weer er voor vanmiddag ook niet al te best uit. Maar, je bent hier in de Provence en dan is de zon nooit ver weg! Vanaf morgen geeft het weerbericht wel drie dagen Mistral, hetgeen betekent dat ik hier voor vrijdag a.s. waarschijnlijk geen fietstochten ga maken. Tijd voor andere dingen...

Mooi, en wanneer de Ventoux?

Voorlopig niet, ik ben nog helemaal niet 'in vorm' . Dus eerst maar 'een beetje' fietsen/trainen op de 'toeristencolletjes' .

Ik blijf stiekem toch meelezen!

Du côté de l'Étang de Berre (Richting Étang de Berre)
(Verslag van zondag 13 juli 2014)

Le Grimpeur schreef:...Gisteren heb ik een vrij lange fietstocht richting 't zuiden ingetekend en in mijn Rox geladen. Ik wilde eens kijken of het vanuit m'n standplaats te doen zou zijn om ruim om Salon-de-Provence tot aan de Étang de Berre (het grote meer ten NW van Marseille) te fietsen. Echter, gezien de harde wind van vandaag (geen Mistral) met windvlagen tot 65 km/u, heb ik dat voornemen vooralsnog maar voor een later tijdstip bewaard...

Vanaf afgelopen dinsdag kregen we wel Mistral, waardoor er van fietsen helemaal niets meer kwam. Vooral donderdag en vrijdag was het hier wat de wind betreft erg onstuimig, met windvlagen tot >80 km/u! Eindelijk is de wind nu een beetje gaan liggen, althans voor één dag, want morgen komt de Mistral ons nog weer een dagje lastig vallen. Maar goed, gisteren heb ik mijn rit naar het zuiden verder voorbereid: de route nog een klein beetje aangepast en opnieuw geladen, de banden op spanning gebracht en het parcours 'verkend'. Omdat de route in het zuiden over voor mij onbekende wegen voerde, heb ik m.b.v. Street View even gekeken of er op de hoofdwegen fietsstroken liggen. Dat is gelukkig meestal wel het geval, zodat ik daar relatief veilig denk te kunnen fietsen.

Omdat Decathlon in Cavaillon slecht in z'n voorraad sportvoeding zat, ben ik een paar dagen geleden naar hun megastore in het Centre Commercial Avignon Nord bij Le Pontet gereden. Daar hadden ze gewoon alles op voorraad. Ook zag ik daar tot mijn vreugde, dat ze de Geonaute ANT+ hartslagband voor een 'vriendenprijsje' van de hand deden . Ik heb er meteen maar twee aangeschaft, want een reserve-exemplaar is nooit weg . En zo heb ik relatief voordelig een nuttige functie aan mijn Rox 10.0 toegevoegd.

Ik moest vandaag wel vroeg vertrekken, want de rit voerde door Cavaillon en wie 'Calvaillon' zegt, zegt 'meloen'. Daar hoort natuurlijk een Fête du Melon (Féria du Melon) bij en dat feest is dit weekeinde. Vroeg door de stad dus. Waarom via Cavaillon? Wel, je kunt hier in de buurt alleen bij Cavaillon en Mallemort de Durance oversteken. Dus ging mijn rit heen bij Cavaillon en terug bij Mallemort over de rivier. En een andere reden om al vroeg op de fiets te stappen, was natuurlijk omdat ik graag de finale van de Tour-etappe van vandaag wilde zien .

Zo gezegd, zo gedaan. Om half acht stapte ik al op de fiets. Via de voorgaande jaren reeds beschreven fietsroute, ging ik door Robion en Les Taillades naar Cavaillon. Het was overal nog erg rustig. Na het 'tunneltje' waar je in Cavaillon de spoorlijn passeert, was de toegang tot het centrum geblokkeerd door dranghekken met daarop het onvermijdelijke bord met de tekst route barrée. Maar ik kon er, zonder af te moeten stappen of zelfs maar een voet uit een pedaal te klikken, prima langs. Ook hier was het (nog) rustig, met zo af en toe een auto. Kennelijk waren niet alle toegangswegen tot het centrum afgesloten. Omdat ik ook nog eens alle verkeerslichten mee had, was ik heel snel aan de andere kant van de stad . De 'zig-zag hekken' aan weerszijden van de fietsbrug over de TGV-lijn en de Autoroute du Soleil zijn inmiddels vervangen door gewone paaltjes, waardoor je ook daar niet meer van de fiets hoeft.

In Orgon neem ik altijd het smalle en hobbelige weggetje aan de westzijde van de D7n (v/h N7). Tot mijn verbazing zag ik dat de wegwerkzaamheden aan de D7n, die er twee jaar (!) geleden ook al waren, nog steeds niet voltooid zijn. Doch nu moet het verkeer richting Senas ook nog eens over dat smalle weggetje. Het stukje langs de laatste huizen van Orgon is wel van mooi vlak asfalt voorzien, maar daarna is er niets veranderd. Omdat die D7n toch wel een redelijk drukke weg is, zat ik al te balen. Dat zou nog erger worden, want ik was nog maar net het stadje uit en ik zag dat het weggetje over een flinke afstand compleet overstroomd was. Er stond zo'n 10 cm water, wat rond de wielen van de passerende auto's van die 'leuke' waterfonteinen gaf. Hoe kom ik daar nu fatsoenlijk door? Niet dus! Aan de rechterzijde stond het water tot aan de rotswand en links was ook geen mogelijkheid om door 't gras of zo een stukje te lopen. Er gewoon op de fiets door was al helemaal geen optie, dan had ik net zo goed achter de Touretappe in de Vogezen kunnen gaan fietsen, daar hielden ze 't ook niet droog . En ik had ook geen zin om mijn geplande rit te laten schieten en ergens anders te gaan peddelen. Dan maar terug naar de rotonde bij Orgon en helemaal omrijden door de Alpilles via Eygalières. Al met al 15 km extra fietsen. Gelukkig voert die omweg door de Alpilles wel door een prachtig gebied.

De benen voelden goed en ik was dan ook snel in Eygalières. Ook de klim naar het colletje in de D25 liep vlot en het is ook nog eens een mooie klim door een inspirerend stukje natuur. Er waren al redelijk wat fietsers onderweg. Ik merkte wel dat de wind toch nog serieus van de partij was vandaag. De eerste helft van mijn tocht zou ik er echter hoofdzakelijk voordeel van hebben en volgens het weerbericht zou de wind vanmiddag, als ik hem toch wat meer tegen zou krijgen, verder afnemen. We zullen zien. Bij de Castelas de Roquemartine (kasteelruïne) kwam ik weer op mijn oorspronkelijke route terug en gaf m'n Rox de boodschap 'You ar on the track'. Op de D569 richting Eyguières en daar voorbij langs het vliegveld, had ik de wind flink in de rug en kon ik goed opschieten. Het 'Street View-plaatje' van het gefriemel van wegen daar waar de D569 overgaat in de N569 en deze de D113 en A54 kruist en ik op de fiets via een weggetje net voor de paardenracebaan kon afsteken naar de D19, had ik goed ik mijn hoofd. De GPS-navigatie gaf het allemaal wel keurig aan, maar je moet ook op het verkeer blijven letten en dan is het handig als je de situatie herkent .

Het stukje D19 naar Grans is iets om snel te vergeten, oninteressant. Net voor Grans ben ik rechtsaf gegaan en kwam ik in het gebied dat ten oosten van Miramas tussen Grans en St-Chamas ligt. Dat is een heel leuk terrein om te fietsen. Rustige wegen, die je over een flink geaccidenteerd terrein door een hoofdzakelijk bosachtige omgeving voeren. Verborgen in het terrein ligt het dorpje Le Pont-de-Rhaud en aan de rand fiets je langs het hooggelegen Cornillon-Confoux. Als ik bij Cornillon even stop om van het uitzicht op het meest noordelijk deel van de Étang de Berre te genieten, verbreekt een zojuist van het vliegveld Marseille-Provence bij Marignane opgestegen 'kist' van easyJet de stilte. Ik wil dit uitzicht fotograferen, maar zie op het display van m'n cameraatje dat het niets wordt. Wat ik zelf zie is voor de foto net te ver weg en er is ook te veel groen op de voorgrond. Jammer!

Het is prachtig fietsen op de D70D in de omgeving van Le Pont-de-Rhaud:





De uit het Romeinse tijdperk stammende Pont Flavien over de Touloubre bij St-Chamas:





Op de D10 langs de Étang de Berre:





Grillig gevormde rotsformaties langs de D10 bij Calissanne:





Vanaf de D21 heb je een mooi uitzicht op Lançon-de-Provence en het vliegveld:



Vlak voor St-Chamas, op het colletje in de D70, is er rechts een Route Touristique, de Chemin de la Rabassière. Waarom zou ik niet even van mijn route afwijken en dat weggetje nemen? Die paar kilometer extra kunnen er ook nog wel bij! En zo kom ik net ten ZO van St-Chamas op de D10. Even voorbij een rotonde ligt de mooie Romeinse brug Pont Flavien. Die gaat in elk geval op de foto! Op de D10 helpt de wind ook weer een handje en fiets ik over een brede fietsstrook, terwijl ik geniet van het uitzicht over de Étang de Berre. In tegenlicht zie ik de bergen bij Marseille en meer op de voorgrond de petrochemische installaties bij Berre-l'Étang. Een 'herinneringsfoto' met de zon min of meer in de rug toont het veel meer vlakke landschap richting Istres. Ik ben blij met de fietsstroken, want het is aardig druk op de D10 en de Fransen weten in elk geval wel waar het gaspedaal voor gebruikt kan worden .

Een eindje voorbij de EDF-centrale bij Port de Beau Rivage verlaat de weg de oever van het meer en op een gegeven moment is het met de brede fietsstrook ook gedaan. Ik kijk nu op de aan de linkerzijde van de weg opdoemende en soms grillig gevormde rotsformaties van het kalksteenplateau. Het verkeer raast langs, doch de meeste auto's passeren (soms overdreven) ruim om de fietser. Toch ben ik blij dat ik, net voorbij het imposante wijndomein Château Calissanne, de D10 kan verlaten. De klim naar het plateau begint met 7% en ik krijg de wind nu duidelijk tegen. Het middelste stuk van de klim gaat met 6%, waarna de helling een beetje gaat variëren tussen beide percentages. Mooi is het hier wel en er is weinig verkeer op de D21. Op de col stop ik om wat te eten en te drinken en te genieten van het uitzicht op Lançcon-de-Provence met het er naast gelegen grote vliegveld. Als ik de afdaling inzet, gebeurt er iets merkwaardigs. Ik zeil naar beneden, trap niet en opeens zie ik op het display van de Rox dat mijn hartslag toch snel oploopt tot zo'n 211 bpm. Hoe kan dat nu ? Komt dat door de cafeïne in de PowerBar gelletjes die ik zojuist weggewerkt heb, door de leidingen die langs de weg lopen, door een installatie van het vliegveld of is er iets mis mijn hart (dat mag ik toch niet hopen!)? Later zie ik bij de analyse in het Sigma Data Center 3 dat dit 'fenomeen' zich tegen het einde van de rit nog tweemaal min of meer herhaald heeft. En - heel vreemd - telkens als ik op een dalend stuk van de route reed.

Van Lançon fiets ik verder richting Pélisanne, echter niet door deze stad, maar buitenom via La Barben om daar te beginnen aan de ook heel mooie klim naar op het volgende plateau gelegen Vernègues. Dit is voor mij bekend terrein, want hier ben ik al een aantal malen geweest. In Vernègues draai ik met een scherpe linkerbocht richting Alleins. Alleen al vanwege de mooie afdaling naar dit dorpje is het de moeite waard hier te gaan fietsen. In in mijn verslagen van 2012 heb ik hier al uitgebreid over geschreven. De Rox stuurt mij keurig door Alleins en zo'n 4 km verder ook door Mallemort. Vanwegde de forse dwarswind moet ik op de brug over de Durance het stuur goed vasthouden, want de wind is nog steeds vlagerig. Gelukkig profiteer ik op de fietsroute langs de spoorlijn richting Cheval Blanc van de aanwezige beschutting, zodat ik daar toch goed door kan rijden. Langs de voet van het Luberongebergte, waar ik helemaal in de luwte rijd, heb ik op weg naar Les Taillades en Robion de ZW-wind in de rug . Weer terug in Maubec, heb ik een leuke rit van 131 km achter de rug. Ter oriëntatie is voor de liefhebbers hier op de kaart te zien waar ik in het zuiden van Zuid-Frankrijk gefietst heb.