Pff, pff...
(Oftewel 118 km
fietsen in de Haute-Provence en de Luberon)
Omdat het hier in de
Provence, net als in Nederland denk ik,
gisteren prachtig fietsweer was, heb ik hier een mooie route voor mijzelf uitgezet. Op een paar nieuwe stukjes na, ging het over wegen die ik nog kende van een flink aantal jaren geleden. Altijd leuk, om weer eens te kijken 'hoe het daar ook al weer was'. Vanuit Apt ben ik eerst over de
véloroute een eindje in oostelijke richting gereden. Na ongeveer 4 km, heb ik de D35 richting Caseneuve genomen. Om rustig 'warm te draaien', ben ik met 34x24 en een snelheid van een dikke 13 km/u omhoog gereden. Die D35 is een mooie, rustige weg met een 'strak' wegdek. Heerlijk fietsen dus. Zo'n 1,5 km voor Caseneuve wordt het even iets steiler en zakt mijn snelheid terug tot 11 km/u, om daarna weer op te lopen tot tegen de 13 km/u. Na ruim 5 km klimmen passeer ik het dorpje.
Caseneuve:
Het klimmen gaat nog even door tot net voorbij het dorpje, richting St. Martin-de-Castillon. Eerst blijf ik op ongeveer dezelfde hoogte fietsen, maar wat verderop daalt de weg naar het toch nog hoog gelegen St. Martin. Ook na St. Martin daal ik nog een stuk en dan begint de klim naar Viens. Ik rijd hier op de D190 over een plateau. De weg ziet er uit als vals plat, doch ik moet terug naar 34x24 om soepel te kunnen blijven trappen. Uit het verleden herinner ik mij nog, dat ik deze weg toen ook al zo vond tegenvallen. Je moet echt klimmen! Na een 7-tal kilometers ben ik in Viens, dat wil zeggen, ik rijd eigenlijk langs de zuidzijde van het dorpje en daal via de D33 naar de D155.
Viens, ...langs de zuidzijde van het dorpje:
Vanaf Viens tot aan de D155 is het wegdek helaas weer slecht, juist als ik moet dalen! Maar de D155 heeft gelukkig weer een goed wegdek. Vlak voordat ik de Alpes de Haute-Provence binnenrijd, zie ik rechts van de weg een fraai kapelletje. Een aardig fotomotief. Op een bordje in de heg staat dat het kapelletje geopend is. Die mededeling neem ik maar voor kennisgeving aan.
De Chapelle St. Ferréol langs de weg naar Oppedette:
Bij de
Pont du Grand Vallat beginnen de mooie
Gorges d'Oppedette en begint de weg ook meteen flink te stijgen. Over op het binnenblad dus. Min of meer langs de
gorges klim ik richting het mini-dorpje Oppedette. Van de kloof is door de dichte begroeiing langs de weg niet veel meer te zien. Bij de brug keek je wel fraai de kloof in en vlak voor Oppedette kun je linksaf over een verhard, steil weggetje naar een uitgebreide
belvédère. Daar maar eens even kijken. Zo'n kloof is altijd moeilijk goed op de plaat vast te leggen, doch ik doe toch maar een poging. Aan de overzijde van de kloof zie ik over een smal paadje langs de afgrond een groep wandelaars, die kennelijk de route rondom de kloof aan 't wandelen zijn.
De Gorges d'Oppedette vanaf de belvédère bij Oppedette:
Bij Opedette aangekomen, ga ik rechtsaf voor de pittige klim naar Vachères. Aan het begin van deze klim, die over een smalle binnenweg gaat, kijk ik nog even heel fraai terug op Oppedette. Het dorpje ligt daar volop in de zon tegen de rotsen geplakt.
Blik op Oppedette vanaf de Route de Vachères:
Ongeveer halverwege de klim kijk ik prachtig over de wijde omgeving en ondanks dat het weer een heiige dag is, is het toch steeds weer genieten. In één oogopslag zie ik zowel Simiane-La Rotonde als Banon tegen de hellingen van het Plateau de Vaucluse liggen. Beide dorpjes liggen hemelsbreed toch zo'n 8 km uit elkaar schat ik. Ook de ditmaal niet scherp afgetekende Mont Ventoux is hier weer in het landschap aanwezig. Na een goede 5 km stevig klimwerk, daalt de weg richting Vachères. Ik kan om het dorpje heen fietsen, doch ik besluit om toch maar omhoog naar en door het dorpje te rijden. Het is er uitgestorven en het enige caféetje annex bistro is op dinsdag gesloten.
Ook de afdaling richting Reillanne beidt weer mooie vergezichten. Ik herken in de heiige lucht toch duidelijk het Montagne de Lure en de antennes (wel goed turen) van het
Signal de Lure. Ook zijn er een aantal koepels van het
Observatoire de Haute Provence (sterrenwacht) bij St. Michel-l'Observatoire te zien. Dit observatorium ligt juist hier, vanwege de zuivere en dus heldere atmosfeer. Zeker als de Mistral waait of de atmosfeer na de passage van een frontale storing flink is opgeruimd, zie je hier onwaarschijnlijk fraaie sterrenhemels. Ik heb de
Melkweg nog nooit zo mooi gezien als hier in de
Provence!
Reillanne ligt in tegenlicht en ik krijg met een
Déviation (omleiding) te maken, dus geen situatie voor een leuk plaatje. Na Reillanne en de kruising met de hoofweg Apt-Forcalquier, klim ik via het dorpje Villemus binnendoor naar de
Col de Montfuron (649 m).
Op de Col de Montfuron:
Na de foto, een fruitreep en wat drinken, keer ik om en zet ik de afdaling naar Manosque in. Dat gaat snel, want het wegdek is O.K. Vlak voor Manosque, wat ik uitgebreid en mooi zie liggen, neem ik bij de eerste rotonde de afslag richting Pierrevert. De coöperatie in Pierrevert is overigens een prima adres voor uitstekende en betaalbare wijn! Ik kom niet in het dorpje, wat ook weer in tegenlicht hoog op de rotsen ligt, maar vervolg mijn route richting La Bastide-des-Jourdans. Dit is beslist geen vlakke weg, want het gaat voortdurend over hellinkjes 'op en af'. Maar wel door een mooie omgeving. Voordat ik aan het laatste klimwerk begin, verorber ik in La Bastide even mijn laatste mondvoorraad. Op een pamflet lees ik dat hier binnenkort een
vide poussette gehouden wordt. Dat zal, neem ik aan, dan wel een variant op de in Frankrijk populaire
vide grenier (rommelmarkt) zijn. (
vide grenier = lege zolder;
vide poussette = lege wandelwagen/boodschappenwagen).
In het 5 km lange klimmetje naar Vitrolles-en-Luberon zit nog even een gemeen steil stukje, maar verder valt het mee en ook de verdere 4 km klimmen naar de
Col de l'Aire Deï Masco (696 m) zijn niet moeilijk. Vanaf Céreste is deze klim een stuk lastiger.
Op de Col de l'Aire Deï Masco:
Ik ben gedurende deze tocht al een aantal malen van het ene departement naar het andere gereden en ook hier op de col, wissel ik weer van departement èn van wegdek. De afdaling naar Céreste verloopt dan ook over een hobbelige weg met veel gerepareerde stukken. Niet prettig dalen dus. In Céreste aangekomen, besluit ik dat wat het klimmen betreft, het voor vandaag wel mooi geweest is. Ik neem de hoofweg richting Apt. Er is gelukkig niet al te veel verkeer en de auto's gaan met een ruime boog om mij heen. Zoals het hooort dus! Ik heb nog wel wat wind tegen, maar kan toch 'onder in de beugel' rijdend, zo'n 33 km/u vasthouden. Bij de afslag naar Castellet begint de
Véloroute du Calavon weer en rijd ik gescheiden van het gemotoriseerde verkeer de laatste 9 km terug naar Apt.
Bananen stoppen...
? Overigens, als het regent zul je mij niet op de racefiets vinden 