Fiets.nl

Snelwegschutter, die vind ik grappig!

Col de Murs, Gorges de la Nesque en Plateau de Vaucluse

Het was gisteren mijn bedoeling eens 'rustig aan' te doen. Dat liep echter geheel anders! Bij het vertrek ben ik eerst over de Véloroute du Calavon naar het westen gereden. Net buiten Apt, bij de laatste rotonde, begint dan de weg naar Murs. Eerst een klein stukje D201 en dan kom je op de D4. Al na een paar kilometer werd er aan de weg gewerkt. Die D4 is behoorlijk 'gammel', dus werd het inderdaad tijd er eens iets aan te doen. Maar er wordt natuurlijk weer slechts een klein gedeelte onder handen genomen. Voor de terugweg straks dus maar een andere route nemen. Na de kruising met de D2 begint de eigenlijke klim naar de Col de Murs en is het wegdek weer behoorlijk. De klim is niet bijzonder moeilijk. Wel zit er zo ongeveer halverwege Murs een steil gedeelte in, doch 's ochtends vroeg, als de zon nog niet de hele dag heeft staand branden, is ook dat goed te doen. Het is overigens landschappelijk gezien een mooie klim. Na het stille Murs volgt er een vrijwel vlak gedeelte en daarna is het nog een 3-tal kilometers over een fraai parcours klimmen naar de col (627 m). Het officiële naambord van de col ontbreekt nog steeds (zie de lege paal links op de foto).

Op de Col de Murs:



Als ik aan de afdaling begin, zie ik dat er aan de noordzijde van de col veel bos gekapt is. Daardoor zie je de eerste bochten leuk liggen. Vroeger zat alles dicht en reed je nagenoeg de gehele afdaling langs een dicht eikenbos. Nadat ik uit de kloof onder in de afdaling ben gekomen, rijd ik - al dalend - verder richting Venasque. Ik klim niet naar de voormalige hoofdstad van deze regio, maar blijf laag en zet koers richting Malemort-du-Comtat. Ook hier is het niet vlak, want ik moet eerst nog even over een kleine côte. Na dit hellinkje ligt de Mont Ventoux in volle glorie recht voor mij. 'Vandaag even niet hoor!' Vanuit Malemort klim ik richting Méthamis ('het einde der wereld' ). Bij het buurtschap Les Bastides, vlak voor Méthamis, kan ik het niet laten toch even te stoppen voor een paar foto's.

Landschap met de Mont Ventoux bij Les Bastides:



Terwijl ik aan het fotograferen ben, ontdek ik achter mij een heus 'kasteeltje'. Nog nooit eerder gezien, terwijl ik deze weg toch al 'tig' keer gefietst heb!

'Kasteeltje' bij Les Bastides:



Ook het uitzicht op het hooggelegen historische deel van Méthamis is wel een foto waard.

Méthamis:



Vanuit Méthamis tijd ik via St. Estève (niet hèt St. Estève in 'de bocht' waar 'het bos' begint!) naar Villes-sur-Auzon. Hier kan ik even gebruik maken van de 'WC Public' en eet ik een banaan en een paar gelletjes. En dan op naar de Gorges de la Nesque! Ik heb mij voorgenomen rustig naar de belvédère te rijden, wel op het buitenblad van mijn 'compact', dat moet kunnen. Al na een paar kilometer wordt ik ingelopen door een gesoigneerd Frans stel, op mooie La Pierre fietsen, die er een aardig tempo op na houden. Onwillekeurig pik ik toch aan en dat gaat goed. Ik moet wel wat meer tempo rijden dan ik van plan was, maar 't geeft geen problemen. Ik ga op kop rijden en de Fransen volgen. Als we op het vlakke middenstuk zijn aangekomen en ik mijn tweede banaan oppeuzel, nemen zij de kop over. Maar ik kan volgen. Als ik de banaan op heb, ga ik weer op kop rijden en voer het tempo nog wat op. Het gaat nu behoorlijk snel. Maar de Fransen volgen netjes. Ik ben benieuwd hoe het straks zal gaan, als we weer gaan klimmen. Ik ben helemaal geen wedstrijdrijder of zo, maar dit 'spelletje' is toch wel leuk. De 'hij' rijdt consequent op het buitenblad van zijn triple, 'zij' is al naar het middenblad gegaan en trapt veel soepeler. Als we weer gaan klimmen, probeer ik of ze mij nu ook kunnen volgen. Af en toe wordt de koppositie gewisseld. Hij rijdt inmiddels wel op het op één na grootste kransje van zijn Shimano 105 groep, maar nog steeds op het buitenblad. Zelf klim ik met 50x19 of op de iets steilere stukken 50x21. En dan, op zo'n steiler stukje, geven de Fransen opeens gas. Maar ze zetten niet door, dus dat stelt dan verder ook niets voor. Hen er af rijden lukt mij echter nog niet. Toch wil ik als eerste boven komen ( ) en ik kan niet goed inschatten 'hoe goed' ze zijn. We zijn zo met z'n drieën wel door de gorges aan het racen. Gelukkig ken ik het hier goed, dus ik weet en voel wat ik kan (en moet laten). In de laatste kilometer, als ik al een poos op kop rijd, besluit ik 'alles of niets' te spelen en ga ik tot bijna 'in het rood'. Na het laatste tunneltje schakel ik nog een paar tandjes bij en verdorie, vlak voor de top schiet er iemand voorbij. Gelukkig is het niet één van de Fransen, maar een andere racefietser ('t kan dus nog sneller ). Als ik op de streep sta uit te hijgen, komen de Fransen langs.
Ze zaten dus wel redelijk vlak achter mij. Overigens waren ze, zo te zien, wel een heel stuk jonger dan ik. Ik ben dus tevreden met de tijd van nog geen 48 minuten voor deze klim en het gegeven dat ik ze er waarschijnlijk toch wel af heb gereden.
Op de Belvédère de Castellaras (734 m), vraag ik aan een groepje Duitse toeristen of één van hen mij even op de foto wil zetten. Een meiske uit het groepje doet dat graag en schiet vier leuke plaatjes van (en voor) mij.

Op de Belvédère de Castellaras in de Gorges de la Nesque:



Daarna daal ik rustig richting Monieux, want ik wil wel even genieten van het mooie landschap van het Pays de Sault en het Montagne d'Albion aan de horizon. Bij Monieux ga ik rechtsaf de D96 op en klim ik in een nu rustig tempo terug het plateau op. Via een klein stukje D5 kom ik op de weg Sault-St. Saturnin-d'Apt (D943). Eerst gaat het rustig dalend, maar na een soort côte, begint de weg echt af te lopen en kom ik op snelheid. Ik kom hier langs het kasteel van Javon.

Het kasteel in Javon:






De afdaling gaat nog een flink stuk door het bos, maar daarna kom je op het mooiste gedeelte van deze route en zie je weer een gorges voor je liggen, met de Luberon aan de horizon. Ook de weg naar St. Saturnin ligt als een 'zilveren lint' te schitteren in de zon.

Blik op de gorges langs de weg van Sault naar Apt:



Bij de afslag naar Lioux, verlaat ik de D943 en neem ik de D60. Dit weggetje naar Lioux ken ik niet, want toen ik het een aantal jaren geleden eens wilde fietsen, was het helaas afgesloten. Ik daal nu via een aantal leuke bochten naar Lioux. Bij dit gehuchtje liggen de Rochers de Lioux. Het zijn zogeheten falaise-rotsen, d.w.z. rotsen met een steile, loodrecht oprijzende wand. Op dit tijdstip van de dag liggen ze wat belichting betreft eigenlijk verkeerd, want in tegenlicht. De zon schijnt er waarschijnlijk pas laat in de middag of aan het begin van de avond op. Er een goede foto van maken is, net als met het tegenlicht in de gorges op de vorige foto, een onbegonnen zaak. Maar ik heb er mijn best op gedaan. Lioux zelf ligt overigen nog bijna geheel in de schaduw, terwijl het toch al bijna halverwege de middag is!

Lioux, in de schaduw van de Rochers de Lioux:



Ik ken, vlak voordat ik weer op de D4 kom, een pick-nick-plaats. Daar eet ik even mijn appeltje en raadpleeg ik mijn kaart voor een alternatief terug naar Apt. Ik zie dat ik, om de wegwerkzaamheden op de D4 te omzeilen, een stukje richting St. Saturnin kan fietsen en dan via Gargas binnendoor naar Apt kan. Helaas, helaas, na het klimmetje naar La Tuilière zie ik dat mijn plannetje niet door kan gaan. Route barrée à 1100m en Suivre déviation ('Weg afgesloten na 1100 m' en 'Omleiding volgen') staat er op de gele borden aan het begin van de D101 naar Gargas. Daardoor moet ik toch nog weer wat verder klimmen naar het hoger gelegen St. Saturnin. Maar na St. Saturnin gaat het, over een prima wegdek, gelukkikg alleen maar naar beneden en pak ik aan de westzijde van Apt de véloroute weer om het laatste stukje van deze 114 km lange tocht af te ronden.

Wel ja Le Grimpeur maak ons maar weer eens lekker gek met je verblijf aldaar, terwijl hier de herfst zich nu echt aankondigt. Bofkont.

Ja, Le Grimpeur die kan er wat van, ha! Prachtige verslagen iedere keer weer!

Zelf vanmiddag rondje Westland gefietst. Wilde wat informatie bij een meubelzaak in Maasdijk halen. Dus op de weg daarheen had ik de wind flink tegen.
Over wat weggetjes gegaan waar ik niet vaak of nooit kom. Ook wel weer eens een keer leuk. Terug lekker gang gemaakt met wind in de rug.
Totaal 50 kilometer. Waarschijnlijk de laatste droge dag van de week.

Route

farelli schreef:Niet vandaag. Wel morgen en overmorgen. Heen en terug naar Anvers. Met een kluppie. Ik ken d'r maar een paar. Wel spannend. Maar lijkt me vooral leuk.

Het was leuk.
Zaterdagochtend in Deurne met vijf man vertrokken om in Asten nog drie op te pikken. Via de knooppuntenroute door de Kempen en via Reusel Belgie in. Naast de onvermijdelijke betonplaten vooral door bospaden, over de heide en langs het kanaal richting Turnhout. Waar enige ravitaillering plaatsvond.





Bij vertrek uit Turnhout een lekke band. Snel vervangen en verder. Omdat ik bij een kruissnelheid van 30 geen foto's maak ('n beetje een watje...) geen foto's in actie.
In Antwerpen namen we onze intrek in een knus familiehotelletje. De materiaalwagen was inmiddels met onze toilettassen gearriveerd.



De namiddag en avond werden, ingedachtig Joop Zoetemelk, rustend doorgebracht.
Na een uitgebreid ontbijt werd via een zuidelijkere route weer koers Deurne gezet. De soigneur/mechanicien was eerder weg dan ons en mede daarom ook weer eerder thuis.
Er werd weer flink doorgereden. Een stukje ijzer zorgde voor een lekke binnen- en buitenband. Het oponthoud werd optimaal benut.









Die langzame afloper kan nu ook wel vervangen.


Ja, ja, zo kan het ook.


Geinteresseerde passanten...








Na deze gedwongen pauze een heerlijke rit door bossen en dorpjes. Met natuurlijk een pauze...


Na 2x 150 km gepaste rust voor het dorpscafe.


Kortom, een leuk weekendje gehad, leuke mensen leren en kennen en je komt nog eens ergens.

eelcoz schreef:

timo2.0 schreef:Letterlijk "gefietst in 2011" het jaaroverzichtsfilmpje van mijn fietsgroepje (camerawerk: ikke, editing: Corine)

http://www.youtube.com/watch?v=0-kFp3DaT0M" onclick="window.open(this.href);return false;

Leuk filmpje met mooie achtergrondmuziek. Ik hoorde de snelwegschutter overigens ook voorbijkomen.

Inderdaad een leuk filmpje. Ik had bij toeval Florence + the machine (what the water gave me) op de achtergrond draaien. Blend er ook erg goed in.

Leuke verslagen lees ik hier!
Sinds kort ben ik zelf ook aan het fietsen geslagen, het bevalt me goed.
Wel grappig om te zien dat farelli ook afkomstig is uit Deurne. Op de laatste foto herken ik zelfs een buurman van een paar deuren verder, de man in het blauw

Vandaag even tijd gevonden om een rondje los te fietsen. De herfst is nu toch echt wel begonnen.

Een 'toeristisch' rondje

Omdat het hier in de Provence ook niet eeuwig goed weer blijft, heb ik gisteren nog maar even van het zomerse weer geprofiteerd. Aangezien ik het eens rustig aan wilde doen, had ik voor mijzelf een 'toeristisch' rondje uitgezet, zonder al te lastig klimwerk. Als 'proloog' heb ik de Véloroute du Calavon helemaal tot het einde in Beaumettes gereden. Vanaf dit fietspad kijk ik al direct mooi op Apt, waar de zon de toren en de koepel met het vergulde Mariabeeld van de basiliek Ste. Anne fraai doet opvallen.

Blik op Apt in de opkomende zon, gezien vanaf de Véloroute du Calavon:



Schreef ik in het voorjaar nog dat het nieuwste deel van deze fietsroute nog niet geheel af was, nu is dat wel het geval. Tussen de D106 en Beaumettes is de belijning nu ook aangebracht, zijn de bordjes geplaatst, staan er bij kruisingen de 'fietssluisjes' en is de aansluiting van het fietspad met het wegdek van de voormalige spoorbrug bij het stationnetje van Goult-Lumières ook in orde. Op de parkeerplaats bij Baumettes, waar de route (voorlopig?) eindigt, kun je via een smal tunneltje trouwens zo het dorpje inrijden. Het was onderweg heerlijk rustig op dit fraaie fietspad en ik genoot natuurlijk weer van de fraaie omgeving. Even een plaatje schieten van Lacoste, dat zich koesterde in de ochtendzon, was een korte stop wel waard!

Lacoste koestert zich in de ochtendzon:



Een stukje verderop kom je langs het voormalige stationnetje van Bonnieux. De fietsroute loopt immers grotendeels over een oud spoorwegtracé. Bonnieux zelf ligt trouwens een stuk verder omhoog de Luberon in. In het stationsgebouwtje is nu de een of andere kunstgalerie gevestigd. Het ziet er allemaal een beetje haveloos uit. Tegenover het stationsgebouwtje is trouwens een café-restaurant gevestigd.

Het voormalige stationsgebouwtje van Bonnieux:



Bij mijn vertrek uit Apt was het net even voor negen uur nog behoorlijk fris. Toen ik na zo'n 20 km fietsen de fietsroute verliet en linksaf richting Oppède koerste, voelde ik de warmte van de zon al weer en daarna heb ik het ook niet meer koud gehad. Na Oppède-Les Polivets ben ik richting Maubec-Le Village gefietst en vervolgens omhoog naar Le Vieux Village.

De Luberon bij Oppède-Les Polivets:



Onder de rook van het oude Maubec hebben we in juni en juli gebivakkeerd, dus maar eens even gekeken of er nog iets veranderd was. Nu, alles was nog als toen, ook het weer ! Dan maar snel verder naar Le Coustellet en na de kruising met de D900 richting Gordes. Op de rotonde net voorbij het Muséé de la Lavande (ja hoor, er stond al weer een touringcar), ben ik richting Cabrières-d'Avignon gegaan. Het dorpje heb ik rechts laten liggen, want mijn route liep langs de steengroeve richting Fontaine-de-Vaucluse. Dit is een mooie route met wat licht klimwerk door een fraai landschap. Kort nadat ik de inrit naar de steengroeve gepasseerd was, kon ik Cavaillon en Carpentras goed zien liggen. En aan de westelijke horizon, met de zon dus in de rug, zag ik ook een hele 'vette', bruinachtige inversie hangen. Zo'n inversie houdt de troep in de atmosfeer tegen, zodat het nog wel heiig zal blijven tot de Mistral opsteekt. Na dit klimmetje, volgt er een leuke afdaling naar het erg toeristische Fontaine-de-Vaucluse. De camper-plaats aan de westzijde van het plaatsje was dan ook nog goed bezet. Ik kon weer gaan klimmen, want ik ben richting Saumane en La Roque-sur-Pernes gegaan en dat is géén vlakke weg! Omdat ik er al wel een aantal keren langs gereden ben, maar nog nooit het château van Saumane gezien heb, ben ik maar omhoog het dorpje in gefietst. Om bij het kasteel te komen, moet je door heel smalle straatjes het hele dorpje door. Tenminste als je, zoals ik gedaan heb, de eerste afslag neemt. Die is wel 'verboden in te rijden', behalve voor aanwonenden. Ik heb 't maar gegokt, er was toch nagenoeg geen verkeer. 't Kasteel ligt helemaal aan het einde van het dorpje, verstopt achter een grote muur. Je krijgt er niet veel van te zien, ook al omdat het in een soort van dennenbosje ligt.

De muur langs de Montée du château in Saumane:




Château de Saumane:



Na deze 'toeristische stop', moest ik nog een flink stuk klimmen, voordat ik het hoogste punt van de D57 bereikte. Op de côte daar heb je wel een schitterend uitzicht! Na een klein stukje dalen bereikte ik La Roque-sur-Pernes-Le Plateau. Net voorbij dit deel van La Roque, kun je rechtsaf naar Le Beaucet. Maar mijn route loopt deze keer rechtdoor, richting St. Didier. Deze weg had ik nog niet eerder gereden. De afdaling naar St. Didier is behoorlijk steil. Vlak voor het dorpje krijg ik de gelegenheid om een fraai plaatje te schieten.

St. Didier en Le Mont Ventoux:



In St. Didier hoor ik de klok het middaguur slaan en zie ik op zo'n knipperend groen kruis bij de lokale pharmacie dat het inmiddels 23 graden geworden is. Mijn rit vervolgt zich richting Le Beaucet. Net voordat je omhoog dit dorpje in rijdt, sla ik linksaf en klim ik naar het volgende plateautje. 't Is hier rustig en mooi! Dan even fel dalen naar Venasque. Omdat ik immers een toeristisch tochtje aan het rijden ben, besluit ik ook hier maar naar boven het stadje in te fietsen. Een groot deel van de weg omhoog is van nieuw asfalt voorzien en zo'n 'strakke' weg rijdt natuurlijk prima! De weg richting Gordes en Apt blijft steil oplopen en net als ik het stadje weer verlaten heb, ben ik op de 'top' met een schitterend uitzicht als beloning. Dichterbij zie ik Blauvac op de heuvel en daarachter domineert Le Geant de Provence uiteraard het beeld. Er volgt een korte afdaling en vervolgens weer 'stevig' vals plat richting Col de Murs. Maar aan de voet van de klim naar deze col, neem ik de weg naar Trois Termes. Deze klim is in de eerste kilometers veel steiler dan die naar de naastgelegen col. Je rijdt eerst door een schitterende kloof en als je die kloof verlaat en je het steilste stuk van de klim achter je laat, is het hoofdzakelijk weer bosachtig. Over een licht klimmende weg rijdend, bereik ik op 574 m hoogte de côte.

Weer eens op Trois Termes op het Plateau de Vaucluse:



Tijd voor een appeltje en een paar fruitrepen. Aan de overzijde, in de eikenbosjes, is een grote groep oudere Franse en Duitse wandelaars aan het pick-nick-en. Ze breken op voordat ik mijn ravitaillering beëindigd heb. De hele meute, zo'n 30 in getal, banjert (compleet met van die zwaaiende stokken) vlak langs mij en mijn fiets. Één van hen presteert het ook nog om over een hoop keien vlak naast de fiets bijna te struikelen en op mijn fiets terecht te komen. Tsja, je hebt daar in de vrije natuur dan ook helemaal geen loopruimte! Na deze, gelukkig kortdurende ergernis, neem ik de steile afdaling richting Sénanque. Even goed bij de les blijven, want het gaat hard en de weg is niet echt vlak. Bij de abdij rijd ik vervolgens weer omhoog, richting Gordes. Dit smalle weggetje kun je alleen buiten het seizoen klimmend fietsen, want in het seizoen geldt er éénrichtingsverkeer (in dalende richting). Nu is het er niet druk en de enige auto die mij achterop komt, wacht keurig tot bij een garage (uitwijkplaats) om mij te passeren. De klim eindigt op de Côte Sénancole op 460 m. Hierna daal ik richting Gordes. Het is toch steeds weer opnieuw schitterend om dit meest gefotografeerde dorp hier uit de streek daar op de rots te zien liggen! Ik wil er eigenlijk wel eens mee op de foto. Maar er zijn weinig toeristen op het plateautje waar 'iedereen' altijd zijn plaatjes schiet. Er komt een oudere heer aan, zonder camera. Hij lijkt mij uit de generatie aan wie het digitale tijdperk zo'n beetje ongemerkt voorbij is gegaan . Geen geschikt 'slachtoffer' denk ik. Ook de oudere dame die daarna verschijnt vraag ik het maar niet. Dan komt er iemand van, naar ik schat, mijn generatie aan. Fototas over de schouder, digitale spiegelreflex om de nek. Bingo! Even netjes groeten en vragen of hij Fransman is. Oui! Nou, een foto maken wil hij best en twee ook wel. Hij is ook razend enthousiast over de magnifique omgeving (net als ik trouwens!). Ik moet van hem wel even kijken of het wat geworden is, anders probeert hij 't nog wel een keer. Maar de foto's zijn O.K. Als ik hem nogmaals bedank, hem en zijn vrouw (die inmiddels ook gearriveerd is) nog een prettige middag wens en aflsuit met het gebruikelijke Au revoir, wil hij nog wel snel even weten waar of ik vandaan kom . Altijd leuk, van die korte, informele contacten met de Fransen.

Een wel héél erg 'toeristisch' plaatje van Le Grimpeur bij Gordes:



Het klimmen zit er voor voor vandaag nu op. Ik zet de afdaling richting Le Coustellet in en ga na een paar kilometer linksaf de D103 op. Ook deze weg kende ik nog niet. Ik daal zo verder naar Beaumettes, waar ik op een rotonde uitkom. Op deze rotonde kan ik de afslag die onder de D900 door naar het begin van de véloroute loopt natuurlijk nemen. Maar ik neem een afslag verder en rijd Beaumettes binnen, op zoek naar het tunneltje. Dat is nu weer typisch Frans: als je niet weet waar je het zoeken moet, vind je het niet. In het dorpje is ook een kleine parkeerplaats met wat platanen en helemaal achterop die parkeerplaats komt het tunneltje uit en pas daar staat het bordje met de verwijzing naar de fietsroute. Als je gewoon door het dorpje fietst, rijd je er dus zo voorbij! Nog nagenietend van de mooie rit, rijd ik over het rustige fietspad terug naar Apt. Ik kom slechts een paar fietsers op toerfietsen en een groepje van een drietal oudere racefietsers tegen.
In Apt kun je, uiteraard, de fietsroute op diverse punten verlaten. Ik ken een pharmacie vlak bij zo'n punt. Maar eens even kijken wat de middagtemperatuur inmiddels geworden is.

De middagtemperatuur bij terukeer in Apt:





Na dit gedocumenteerd te hebben, rijd ik terug naar het fietspad en zie ik 'thuis' dat dit toeristische tripje toch weer goed is voor 103 km. Vandaag, donderdag, neem ik sowieso een rustdag en vanaf morgen komt volgens Météo France de Mistral drie dagen op bezoek. De temperaturen gaan dan gevoelig omlaag, want het wordt dan nog slechts 16 - 18 graden! Maar de zon blijft dan wel van de partij. Doch met zo'n koude noordenwind, voelt het veel minder aangenaam aan dan de temperaturen zouden doen vermoeden. Geen prettig fietsweer dus. Ook al niet vanwege de aangekondigde rukwinden van zo'n 65 - 75 km/u. Een mooie gelegenheid dus om eens wat extra rust te nemen: À bientôt!

Waarom heb ik nu meer last van de regen dan zojuist? Ondanks je laatste zinnen...

farelli schreef:Waarom heb ik nu meer last van de regen dan zojuist? Ondanks je laatste zinnen...

En met mijn afsluiting wilde ik het juist voor de lezers allemaal wat 'draaglijker' maken...

Ik twijfel niet aan je goede bedoelingen...
Maar sommige effecten zijn nu eenmaal niet te voorkomen