Zondag al toe aan rondje over de Holterbetg vanuit D'chem?
Vandaag gefietst in 2011
Vandaag was het tijd voor een ritje op m'n meeste recente aanwinst.
Prachtig weer; zonnig en koud. En heerlijk rustige binnenwegen.
Doetinchem-Westendorp-Halle-Marienvelde-Ruurlo-Barchem-Vorden-Hengel-Zelhem-Doetinchem 65km
Prachtig weer; zonnig en koud. En heerlijk rustige binnenwegen.
Doetinchem-Westendorp-Halle-Marienvelde-Ruurlo-Barchem-Vorden-Hengel-Zelhem-Doetinchem 65km
stephan68
14 okt 2011 20:24
Vanmiddag was de cursusdag om drie uur afgelopen. Dus snel naar huis om nog een paar uurtjes lekker te fietsen. Had een nieuw jack gekocht dat nu toch net niet warm genoeg bleek te zijn. Had het soms best koud. En dan te bedenken dat ik onderweg rijders tegenkwam met blote benen én blote armen. Brrrr.....moet er niet aan denken. Had lekker mijn beenstukken aangedaan.
Heb min of meer de ronde gereden die ik wel vaker fiets. Via Delft, Pijnacker, Zoetermeer, daar teruggedraaid naar Leidschenveen, Nootdorp, Delft.
Vanaf de Delftse Hout in een rechte weg richting Rotterdam. Voor Zestienhoven afgeslagen richting de A13, eronderdoor richting de Delftweg/Schieweg.
Via Schipluiden en 't Woudt langs de Zweth door Kwintsheul en Wateringen weer naar huis. Totaal 66 kilometer.
Zondag weer een rit met de toerders van De Spartaan!
Route
Heb min of meer de ronde gereden die ik wel vaker fiets. Via Delft, Pijnacker, Zoetermeer, daar teruggedraaid naar Leidschenveen, Nootdorp, Delft.
Vanaf de Delftse Hout in een rechte weg richting Rotterdam. Voor Zestienhoven afgeslagen richting de A13, eronderdoor richting de Delftweg/Schieweg.
Via Schipluiden en 't Woudt langs de Zweth door Kwintsheul en Wateringen weer naar huis. Totaal 66 kilometer.
Zondag weer een rit met de toerders van De Spartaan!
Route
-
eelcoz
.
Laatst gewijzigd door eelcoz op 20 nov 2011 11:36, 1 keer totaal gewijzigd.
-
watikjebrom
- Forum-lid
- Berichten: 753
- Lid geworden op: 11 mar 2008 12:47
Wat een heerlijk weer vandaag. Vanmiddag een paar uurtjes verlof genomen en een lekkere 60km kunnen maken. Toch nog wel een straf windje, maar het zonnetje maakte alles goed. Ook ik kwam fietsers tegen in kort-kort, maar was toch wel blij met mijn najaarsjack en beenstukken!
"To conquer oneself is a greater victory than to conquer thousands in a battle"
Op tijd thuis gekomen om nog mooi even rondje in Drenthe te kunnen doen,even genieten van de avond zon .
Pinarello
http://img694.imageshack.us/img694/5086/prince1x.jpg" onclick="window.open(this.href);return false;
http://img694.imageshack.us/img694/5086/prince1x.jpg" onclick="window.open(this.href);return false;
-
DeletedUser01
- Forum-lid
- Berichten: 3500
- Lid geworden op: 30 nov 2008 14:11
Vandaag Bourtange links laten liggen en doorgereden naar Heede in Duitsland.
Je moet daarvoor wel de A31 over. Pas dan zie je hoeveel windmolens daar langs de grens staan.
Terug in Drenthe was te zien dat de bieten op veel plaatsen nog van het land moeten worden gehaald. Wie zong daar ook alweer over???
Je moet daarvoor wel de A31 over. Pas dan zie je hoeveel windmolens daar langs de grens staan.
Terug in Drenthe was te zien dat de bieten op veel plaatsen nog van het land moeten worden gehaald. Wie zong daar ook alweer over???
-
Le Grimpeur
- Forum-lid
- Berichten: 2623
- Lid geworden op: 24 nov 2009 14:37
Le Grimpeur
15 okt 2011 11:00
Mijn dank! Ik ben nu die voor het volgende verslag al weer aan het 'uploaden'. Dat is altijd een 'heel gedoe' als je geen snelle breedband-vebinding en een 'mini' met een relatief langzame Atom-processor hebtpaul1978 schreef:@legrimpeur: prachtige foto's!
.60 x Ventoux
havana
15 okt 2011 11:07
Grimpeur, het zal al eens eerder voorbij gekomen zijn, maar hoe komt het nou dat jij zulke ritjes kunt maken? Woon je daar?
-
Le Grimpeur
- Forum-lid
- Berichten: 2623
- Lid geworden op: 24 nov 2009 14:37
Le Grimpeur
15 okt 2011 11:51
Leuk klimmen in de directe omgeving van Apt
Omdat het ook hier 's ochtends vroeg nogal fris is, heb ik gisteren voor het begin van mijn tocht gekozen voor een vlakke aanloop. Via de D22, de D231 en de D209 ben ik buitenom naar de Véloroute du Calavon gereden. Deze fietsroute bood mij de gelegenheid even rustig 'warm te draaien'. Het eerste stuk van dit fietspad ligt ten noorden van de weg Apt-Forcalquier. Een kudde schapen langs het fietspad genoot al van 't zonnetje en van wat er daar op hun stukje grond zo al te vreten viel. Terwijl ik 'gewoon' in outfit met korte mouwen en korte broek fiets, passeert mij tijdens het fotograferen een racefietser geheel in 'het lang'. Nu wel prettig, maar dat is zometeen toch echt niet meer nodig lijkt mij.
Schapen langs de véloroute (zoek 't zwarte schaap...):
Nadat ik de D900 gekruist had en dus ten zuiden van die weg reed, kreeg ik een betere blik op Le Luberon. Ook hier kon je zien, dat nu ook in de lagere delen van Le Luberon de herfstkleuren voorzichtig hun intrede doen. Op het fietspad ligt het her en der bezaaid met eikels, waarvan er zo af toe een onder mijn wielen gekraakt wordt.
Lager in Le Luberon, langs de véloroute doen de herfstkleuren nu ook hun intrede:
Aan het einde van het fietspad, kun je via binnenweggetjes verder naar het oosten, of meteen gaan klimmen richting Castellet. Ik ben echter via de D900 verder gereden tot ik na 2 km in La Bégude arriveerde. Meteen aan het begin van dit buurtschap ben ik rechtsaf de D223 opgedraaid. Na een klein stukje over een licht aflopende weg, klim ik in een tweetal bochten naar Le Boisset. Na Le Boisset blijf je op deze golvende weg min of meer op dezelfde hoogte rijden. Hier is het landschap erg open, dus kun je volop genieten van het mooie uitzicht op St. Martin-de-Castillon, Le Luberon en het panorama naar het oosten. Dan hoor ik plotseling een enorme knal! Ik kijk verschrikt om mij heen en ja hoor, er lopen een paar jagers in 't veld. Nog een knal en nog een. Een paar vogels kiezen ijlings het hazenpad. Een eindje voorbij Le Boisset is een kleine Camping à la ferme ('kamperen bij de boer'). Vanuit de boomgaard bij die boer heb je een werkelijk schitterend uitzicht op de wijde omgeving.
Kamperen bij de boer in Le Boisset (het uitzicht op St. Martin en de verdere omgeving is 'inclusief'):
Aan het einde van de D223 ben ik linksaf de D48 op gereden. Met de zon op mijn rug (aangenaam gevoel) kon ik met 34x24 op mijn gemak richting Castellet klimmen. Aan het begin van het dorpje is een steile passage, zodat ik daar maar even op de pedalen ben gaan staan. Na Castellet passeer ik een wat grotere camping, maar deze is al gesloten. Niet zo verwondelijk, als je ziet dat de staanplaatsen hier nagenoeg allemaal in de schaduw liggen en dat waarschijnlijk ook de gehele dag blijven. Vlak voor Auribeau is het ook weer iets steiler, dus maar weer even en danseuse omhoog.
Auribeau in Le Luberon:
Na Auribeau krijg ik wat meer zicht in westelijke richting en doemt, natuurlijk, de Mont Ventoux weer eens op! Naar het oosten kijkend zie ik op een 'levende landkaart' Viens, St. Martin, Caseneuve en Rustrel heel duidelijk liggen. Een prachtig gezicht! Een paar kilometer verder bereik ik op 622 m het hoogste punt in de D48 en begint de afdaling naar Saignon. Je kijkt ook hier telkens weer fraai hele einden weg. Saignon ligt er in het ochtendlicht ook weer 'uitdagend' bij, dus toch maar weer een foto gemaakt!
Saignon in het lage ochtendlicht:
Na het passeren van Saignon dender ik met een maximum van 64 km/u over de nu veel bredere en af en toe behoorlijk steile weg richting Apt en heb ik de eerste 29 km van mijn tocht er op zitten. Ik hoef niet ver door het stadje te fietsen, want het begin van de volgende klim is vlakbij. Even goed op het verkeer letten, linksaf, langs de Jardin Publique en ik begin aan de meteen vrij steile D114 richting Sivergues. Het is 10 km fietsen naar dit gehuchtje. Het klimmen met 34x24 gaat nog net. Ho, ho, wacht eens even, dit moet zo niet al te lang duren. Ik ken deze klim niet en weet dus ook niet hoe lang het zo steil blijft. Beter is het om even naar 'de 27' terug te schakelen. Ja, dat blijkt inderdaad een goede keuze te zijn, want het blijft behoorlijk omhoog gaan. Als ik Rocsalière passeer, zie ik dat ik al op 457 m hoogte rijd. Erg lang kan het dus niet zo steil blijven, want zo hoog is dit deel van Le Luberon nu ook weer niet. Toch wordt het na Rocsalière even een stukje nog weer steiler. Maar dan ben ik na 5 km klimmen op het plateau en kruis ik de D232, die min of meer west-oost van Bonnieux naar Saignon loopt.
Na een klein stukje vlak, duik ik een soort ravijntje in. De zon staat prachtig op de hier al volop verkleurde bomen. Dan weer een stukje klimmen en wat verder volgt er weer een afdalinkje. En zo gaat het nog een keer. Na zo'n 6 km ben ik dan in het op 569 m hoogte gelegen Sivergues. Ja, die Franse afstandsaanduidingen moet je altijd wat ruim interpreteren. In Sivergues, dat diep in Le Luberon verstopt ligt, houdt de wereld wel zo ongeveer op. De weg eindigt hier in elk geval zeker en om dat te benadrukken, staat het ook nog eens met grote letters op een verkeersbord: Fin de la route. Sivergues is niet meer dan een gehuchtje met een kapelletje, een Gîte d'Étape en een paar huizen.
In Sivergues eindigt de weg...:
Alhoewel het enigszins riskant is om hier op schoenen met Look-plaatjes over de gladde rotsbodem en bestrating te gaan lopen, neem ik toch dat risico om zo even rond te kunnen kijken en een aantal foto's te maken. Zo vaak zal ik hier wel niet terugkeren. Na dit 'toeristische moment' is het tijd om op een muurtje, heerlijk in de zon, wat te eten en te drinken en vooral ook om ook te genieten van de stilte in dit verlaten hoekje van Le Luberon.
Kapelletje aan de rand van Sivergues:
Het gehuchtje Sivergues:
Daarna moet ik weer terug naar Apt, want mijn volgende klim begint ook weer in de stad. Ik neem dus dezelfde weg terug. Na de kruising met de D232 is het wegdek bijzonder goed, zodat ik fijn kan dalen. Alhoewel, de weg is smal en vaak zitten er ononverzichtelijke bochten in. Oppassen dus, want er komen toch een paar auto's omhoog. Ook nu hoef ik niet ver de stad door. Aan het einde van de afdaling alweer even linksaf en een paar honderd meter verder opnieuw naar links. Ook de weg naar Buoux, mijn volgende doel, begint meteen steil. Je moet echt weten wanneer je moet schakelen naar het binnenblad, anders ben je al te laat. Dat overkomt mij natuurlijk ook, dus keer ik even om voor een 'schakelmoment' en begin ik opnieuw. In zo'n stadje moet je natuurlijk behalve op dit soort zaken ook goed op het verkeer letten en dat zit vaak op het verkeerde moment 'in de weg'. Het eerste deel van deze klim is makkelijk, doch het tweede deel is wel wat steiler. Maar het gaat met 34x24 hier wel prima. Na 5,5 km bereik ik de GPM-streep en iets verder steek ik opnieuw de D232 over. Over de D113 gaat het nu in dalende lijn naar Buoux. Dat is ook maar een klein dorpje, maar toch zijn hier de nodige horeca etablissementen te vinden. Dat heeft mogelijk te maken met het toeristische karakter van dit hoekje: de nabijheid van het Fort de Buoux en de aanwezigheid van de grillige rotsformaties met hun bij klimmers geliefde loodrecht oprijzende wanden. De zon schijnt hier mooi in tegenlicht op het landschap.
Le Luberon in tegenlicht bij Buoux:
Na Buoux zet de afdaling zich voort en vernauwt het landschap zich. Links van de weg zie ik de ravijnen met de imposante rotsformaties en de centraal daarin gelegen rots met daar bovenop de ruïnes van het Fort de Buoux. Ik stop even voor een paar foto's. Ondertussen komt er een andere racefietser voorbij suizen.
Imposante rotsformaties bij Buoux:
Bij de afslag naar het fort draait de weg scherp naar rechts en klim ik langzaam naar de aansluiting met de weg Lourmarin-Apt. Op de D943 is het nog een anderhalve kilometer klimmen naar de Col du Pointu (499 m). Daar heb ik deze keer maar geen foto van gemaakt, want dat plaatje kennen jullie zo langzamerhand wel. De afdaling van 9 km naar Apt is weer een genot, want er is veel te zien en dus te genieten. Ik rijd de weg helemaal af tot aan de rotonde aan de westzijde van Apt. Daarna fiets ik nog een klein stukje over de D900 richting Cavaillon, om bij de volgende rotonde de véloroute terug naar Apt te kunnen nemen.
De Véloroute du Calavon, vlak voor je Apt vanuit het westen nadert:
Probleemloos fiets ik zo helemaal naar de andere kant van Apt, waar ik bij het viaduct over de D22 de fietsroute verlaat en over die D22 het centrum van Apt achter mij laat. Nog net binnen de bebouwde kom kun je bij een rotonde linksaf omhoog naar de hooggelegen wijk St. Michel. Het staat niet als zodanig aangegeven, maar je moet gewoon de borden richting Camping 'La Clé des champs' volgen. De eerste anderhalve kilometer zijn behoorlijk steil en bij de eigenlijke afslag naar de camping is het ook nog even gemeen steil. Het weggetje naar de camping brengt je op de Colline des Puits, een forse heuvel ten noorden van Apt. De camping, die ook al gesloten is, ligt op een schitterend punt en je zou er ook nu nog volop van de zon kunnen genieten, want er is niet veel schaduw op de staanplaatsen. Een paar honderd meter voorbij de camping houdt het klimmen op en kom ik in een eikenbosje terecht. Hier nergens bordjes met de hoogte, maar aangezien de top van deze heuvel op 466 m ligt, schat ik dat ik naar een dikke 400 m geklommen ben. De afdaling gaat over een veel beter wegdek dan de klim, zodat het dalen prima gaat. Het landschap wordt weer open. Wat je te zien krijgt is ook weer de moeite waard. Het Plateau de Vaucluse ligt voor mij en St. Saturnin-les-Apt en dichterbij Villars liggen daar prachtig in de zon! Maar weer even een 'foto-stop' maken.
Blik op Villars (rechtsvoor) en St. Saturnin-les-Apt (linksachter) vanaf de Colline des Puits:
Beneden aangekomen, stuit ik op de bordjes van een van de vele uitgepeilde fietsroutes hier in de omgeving. Een van die bordjes volgend, wordt ik via leuke en rustige binnenweggetjes naar Apt geleid, waar ik vlakbij de véloroute uitkom. Nog een kleine 2 kilometer en deze schitterende tocht van in totaal 94 km zit er ook weer op. 't Was weer zeer de moeite waard!
Omdat het ook hier 's ochtends vroeg nogal fris is, heb ik gisteren voor het begin van mijn tocht gekozen voor een vlakke aanloop. Via de D22, de D231 en de D209 ben ik buitenom naar de Véloroute du Calavon gereden. Deze fietsroute bood mij de gelegenheid even rustig 'warm te draaien'. Het eerste stuk van dit fietspad ligt ten noorden van de weg Apt-Forcalquier. Een kudde schapen langs het fietspad genoot al van 't zonnetje en van wat er daar op hun stukje grond zo al te vreten viel. Terwijl ik 'gewoon' in outfit met korte mouwen en korte broek fiets, passeert mij tijdens het fotograferen een racefietser geheel in 'het lang'. Nu wel prettig, maar dat is zometeen toch echt niet meer nodig lijkt mij.
Schapen langs de véloroute (zoek 't zwarte schaap...):
Nadat ik de D900 gekruist had en dus ten zuiden van die weg reed, kreeg ik een betere blik op Le Luberon. Ook hier kon je zien, dat nu ook in de lagere delen van Le Luberon de herfstkleuren voorzichtig hun intrede doen. Op het fietspad ligt het her en der bezaaid met eikels, waarvan er zo af toe een onder mijn wielen gekraakt wordt.
Lager in Le Luberon, langs de véloroute doen de herfstkleuren nu ook hun intrede:
Aan het einde van het fietspad, kun je via binnenweggetjes verder naar het oosten, of meteen gaan klimmen richting Castellet. Ik ben echter via de D900 verder gereden tot ik na 2 km in La Bégude arriveerde. Meteen aan het begin van dit buurtschap ben ik rechtsaf de D223 opgedraaid. Na een klein stukje over een licht aflopende weg, klim ik in een tweetal bochten naar Le Boisset. Na Le Boisset blijf je op deze golvende weg min of meer op dezelfde hoogte rijden. Hier is het landschap erg open, dus kun je volop genieten van het mooie uitzicht op St. Martin-de-Castillon, Le Luberon en het panorama naar het oosten. Dan hoor ik plotseling een enorme knal! Ik kijk verschrikt om mij heen en ja hoor, er lopen een paar jagers in 't veld. Nog een knal en nog een. Een paar vogels kiezen ijlings het hazenpad. Een eindje voorbij Le Boisset is een kleine Camping à la ferme ('kamperen bij de boer'). Vanuit de boomgaard bij die boer heb je een werkelijk schitterend uitzicht op de wijde omgeving.
Kamperen bij de boer in Le Boisset (het uitzicht op St. Martin en de verdere omgeving is 'inclusief'):
Aan het einde van de D223 ben ik linksaf de D48 op gereden. Met de zon op mijn rug (aangenaam gevoel) kon ik met 34x24 op mijn gemak richting Castellet klimmen. Aan het begin van het dorpje is een steile passage, zodat ik daar maar even op de pedalen ben gaan staan. Na Castellet passeer ik een wat grotere camping, maar deze is al gesloten. Niet zo verwondelijk, als je ziet dat de staanplaatsen hier nagenoeg allemaal in de schaduw liggen en dat waarschijnlijk ook de gehele dag blijven. Vlak voor Auribeau is het ook weer iets steiler, dus maar weer even en danseuse omhoog.
Auribeau in Le Luberon:
Na Auribeau krijg ik wat meer zicht in westelijke richting en doemt, natuurlijk, de Mont Ventoux weer eens op! Naar het oosten kijkend zie ik op een 'levende landkaart' Viens, St. Martin, Caseneuve en Rustrel heel duidelijk liggen. Een prachtig gezicht! Een paar kilometer verder bereik ik op 622 m het hoogste punt in de D48 en begint de afdaling naar Saignon. Je kijkt ook hier telkens weer fraai hele einden weg. Saignon ligt er in het ochtendlicht ook weer 'uitdagend' bij, dus toch maar weer een foto gemaakt!
Saignon in het lage ochtendlicht:
Na het passeren van Saignon dender ik met een maximum van 64 km/u over de nu veel bredere en af en toe behoorlijk steile weg richting Apt en heb ik de eerste 29 km van mijn tocht er op zitten. Ik hoef niet ver door het stadje te fietsen, want het begin van de volgende klim is vlakbij. Even goed op het verkeer letten, linksaf, langs de Jardin Publique en ik begin aan de meteen vrij steile D114 richting Sivergues. Het is 10 km fietsen naar dit gehuchtje. Het klimmen met 34x24 gaat nog net. Ho, ho, wacht eens even, dit moet zo niet al te lang duren. Ik ken deze klim niet en weet dus ook niet hoe lang het zo steil blijft. Beter is het om even naar 'de 27' terug te schakelen. Ja, dat blijkt inderdaad een goede keuze te zijn, want het blijft behoorlijk omhoog gaan. Als ik Rocsalière passeer, zie ik dat ik al op 457 m hoogte rijd. Erg lang kan het dus niet zo steil blijven, want zo hoog is dit deel van Le Luberon nu ook weer niet. Toch wordt het na Rocsalière even een stukje nog weer steiler. Maar dan ben ik na 5 km klimmen op het plateau en kruis ik de D232, die min of meer west-oost van Bonnieux naar Saignon loopt.
Na een klein stukje vlak, duik ik een soort ravijntje in. De zon staat prachtig op de hier al volop verkleurde bomen. Dan weer een stukje klimmen en wat verder volgt er weer een afdalinkje. En zo gaat het nog een keer. Na zo'n 6 km ben ik dan in het op 569 m hoogte gelegen Sivergues. Ja, die Franse afstandsaanduidingen moet je altijd wat ruim interpreteren. In Sivergues, dat diep in Le Luberon verstopt ligt, houdt de wereld wel zo ongeveer op. De weg eindigt hier in elk geval zeker en om dat te benadrukken, staat het ook nog eens met grote letters op een verkeersbord: Fin de la route. Sivergues is niet meer dan een gehuchtje met een kapelletje, een Gîte d'Étape en een paar huizen.
In Sivergues eindigt de weg...:
Alhoewel het enigszins riskant is om hier op schoenen met Look-plaatjes over de gladde rotsbodem en bestrating te gaan lopen, neem ik toch dat risico om zo even rond te kunnen kijken en een aantal foto's te maken. Zo vaak zal ik hier wel niet terugkeren. Na dit 'toeristische moment' is het tijd om op een muurtje, heerlijk in de zon, wat te eten en te drinken en vooral ook om ook te genieten van de stilte in dit verlaten hoekje van Le Luberon.
Kapelletje aan de rand van Sivergues:
Het gehuchtje Sivergues:
Daarna moet ik weer terug naar Apt, want mijn volgende klim begint ook weer in de stad. Ik neem dus dezelfde weg terug. Na de kruising met de D232 is het wegdek bijzonder goed, zodat ik fijn kan dalen. Alhoewel, de weg is smal en vaak zitten er ononverzichtelijke bochten in. Oppassen dus, want er komen toch een paar auto's omhoog. Ook nu hoef ik niet ver de stad door. Aan het einde van de afdaling alweer even linksaf en een paar honderd meter verder opnieuw naar links. Ook de weg naar Buoux, mijn volgende doel, begint meteen steil. Je moet echt weten wanneer je moet schakelen naar het binnenblad, anders ben je al te laat. Dat overkomt mij natuurlijk ook, dus keer ik even om voor een 'schakelmoment' en begin ik opnieuw. In zo'n stadje moet je natuurlijk behalve op dit soort zaken ook goed op het verkeer letten en dat zit vaak op het verkeerde moment 'in de weg'. Het eerste deel van deze klim is makkelijk, doch het tweede deel is wel wat steiler. Maar het gaat met 34x24 hier wel prima. Na 5,5 km bereik ik de GPM-streep en iets verder steek ik opnieuw de D232 over. Over de D113 gaat het nu in dalende lijn naar Buoux. Dat is ook maar een klein dorpje, maar toch zijn hier de nodige horeca etablissementen te vinden. Dat heeft mogelijk te maken met het toeristische karakter van dit hoekje: de nabijheid van het Fort de Buoux en de aanwezigheid van de grillige rotsformaties met hun bij klimmers geliefde loodrecht oprijzende wanden. De zon schijnt hier mooi in tegenlicht op het landschap.
Le Luberon in tegenlicht bij Buoux:
Na Buoux zet de afdaling zich voort en vernauwt het landschap zich. Links van de weg zie ik de ravijnen met de imposante rotsformaties en de centraal daarin gelegen rots met daar bovenop de ruïnes van het Fort de Buoux. Ik stop even voor een paar foto's. Ondertussen komt er een andere racefietser voorbij suizen.
Imposante rotsformaties bij Buoux:
Bij de afslag naar het fort draait de weg scherp naar rechts en klim ik langzaam naar de aansluiting met de weg Lourmarin-Apt. Op de D943 is het nog een anderhalve kilometer klimmen naar de Col du Pointu (499 m). Daar heb ik deze keer maar geen foto van gemaakt, want dat plaatje kennen jullie zo langzamerhand wel. De afdaling van 9 km naar Apt is weer een genot, want er is veel te zien en dus te genieten. Ik rijd de weg helemaal af tot aan de rotonde aan de westzijde van Apt. Daarna fiets ik nog een klein stukje over de D900 richting Cavaillon, om bij de volgende rotonde de véloroute terug naar Apt te kunnen nemen.
De Véloroute du Calavon, vlak voor je Apt vanuit het westen nadert:
Probleemloos fiets ik zo helemaal naar de andere kant van Apt, waar ik bij het viaduct over de D22 de fietsroute verlaat en over die D22 het centrum van Apt achter mij laat. Nog net binnen de bebouwde kom kun je bij een rotonde linksaf omhoog naar de hooggelegen wijk St. Michel. Het staat niet als zodanig aangegeven, maar je moet gewoon de borden richting Camping 'La Clé des champs' volgen. De eerste anderhalve kilometer zijn behoorlijk steil en bij de eigenlijke afslag naar de camping is het ook nog even gemeen steil. Het weggetje naar de camping brengt je op de Colline des Puits, een forse heuvel ten noorden van Apt. De camping, die ook al gesloten is, ligt op een schitterend punt en je zou er ook nu nog volop van de zon kunnen genieten, want er is niet veel schaduw op de staanplaatsen. Een paar honderd meter voorbij de camping houdt het klimmen op en kom ik in een eikenbosje terecht. Hier nergens bordjes met de hoogte, maar aangezien de top van deze heuvel op 466 m ligt, schat ik dat ik naar een dikke 400 m geklommen ben. De afdaling gaat over een veel beter wegdek dan de klim, zodat het dalen prima gaat. Het landschap wordt weer open. Wat je te zien krijgt is ook weer de moeite waard. Het Plateau de Vaucluse ligt voor mij en St. Saturnin-les-Apt en dichterbij Villars liggen daar prachtig in de zon! Maar weer even een 'foto-stop' maken.
Blik op Villars (rechtsvoor) en St. Saturnin-les-Apt (linksachter) vanaf de Colline des Puits:
Beneden aangekomen, stuit ik op de bordjes van een van de vele uitgepeilde fietsroutes hier in de omgeving. Een van die bordjes volgend, wordt ik via leuke en rustige binnenweggetjes naar Apt geleid, waar ik vlakbij de véloroute uitkom. Nog een kleine 2 kilometer en deze schitterende tocht van in totaal 94 km zit er ook weer op. 't Was weer zeer de moeite waard!
Laatst gewijzigd door Le Grimpeur op 18 okt 2011 09:16, 11 keer totaal gewijzigd.
60 x Ventoux