Kris-kras langs en door Provençaalse dorpjes (afbouwen van het fietsseizoen)
Omdat het ook hier nu 's ochtends echt fris begint te worden, heb ik
gisteren de kniebroek en een wat warmer shirt met lange mouwen maar uit de kast gehaald. Eens kijken hoe of dat zou bevallen. Volgens de weerberichten moet de middagtemperatuur toch nog de 21 graden halen. Maar ja, die temperatuur bereik je pas zo tussen half drie en drie uur. Vanwege die frisse start, ben ik ook maar een goede vijf kwartier later dan gebruikelijk vertrokken, om kwart over tien dus. Na een klein stukje
Véloroute du Calavon, ben ik ter hoogte van het voormalige spoorweg- en thans busstation van Apt rechtsaf gegaan. Daar staat zo'n fietsertje op een (hier oranje) pijl en dat betekent dat je een fietsroute te pakken hebt. Het gaat direct heel erg steil (34x27!) omhoog, de westflank van de
Colline des Puits op. Na deze steile aanloop, is het telkens een beetje 'op-en-af' en moet ik goed op de bordjes letten, om niet het verkeerde binnenweggetje te nemen. Maar zo door de binnenlanden fietsen is wel erg leuk, want er is natuurlijk nauwelijks ander verkeer. In de buurt van het dorpje Villars kan ik kiezen hoe nu verder te gaan. Ik rijd intussen, zo lees ik soms op de bordjes, op de fietsroute
Ocres en Luberon ('De okers in de Luberon', vanwege de vele okerkleurige rotsen hier in de omgeving). Officieel heet deze 51 km lange fietsroute eigenlijk
Les Ocres en vélo.
Bij Villars kan ik kiezen hoe nu verder te gaan...:
Ik kies voor de
Liaison, dat is de verbinding tussen twee delen van het parcours, waardoor je als het ware een verkorte versie kunt rijden. Het gaat daarna omhoog het dorpje Villars in. Het fraaie kerkje dat ik hier wil fotograferen, ligt te veel in tegenlicht en daar protesteert mijn cameraatje helaas tegen. Jammer! Dus kan ik slechts een foto van 'Villars op afstand' plaatsen.
Villars, ten noorden van Apt:
Na Villars volg ik de fietsroute verder en kom zo op wel verharde, doch erg marginale weggetjes die tussen de boom- en wijngaarden lopen. Smalle en opgelapte, hobbelige paadjes. Niet fijn fietsen met de racefiets. En eigenlijk wil ik ook naar St. Saturnin-les-Apt, terwijl de fietsroute er omheen schijnt te lopen.
Vanaf de fietsroute Ocres en Luberon zie je St. Saturnin-les-Apt al liggen:
Bij de kruising met de D943, besluit ik dan ook de fietsroute te laten voor wat hij is en gewoon naar St. Saturnin te rijden. Na St. Saturnin neem ik de D2 met de bedoeling richting Gargas te gaan. Ik fiets hier door een erg open landschap met veel fruitbomen en wijngaarden. Het is vandaag trouwens ook weer eens erg heiig. En men is inmiddels ook volop begonnen met het verbranden van snoeiafval uit de tuinen, de boom- en de wijngaarden. Overal zie je de rookpluimen hangen en regelmatig prikkelt de scherpe geur van de houtvuurtjes je reukzintuig. Door de aanwezige hoge luchtdruk en de daarmee samenhangende inversie, blijft alle troep van die vuurtjes ook nog eens laag in de atmosfeer hangen, waardoor het nog weer neveliger wordt. Maar dat hoort allemaal bij de herfst hier in de
Provence. Een paar kilometer ten westen van St. Saturnin passeer ik het
Quartier 'Les Bruns'. Het ziet er, met die gesnoeide platanen, erg schilderachtig uit.
Het Quartier 'Les Bruns' ten westen van St. Saturnin:
Als ik linksaf naar Gargas wil, zie ik dat de weg wegens werkzaamheden nog steeds afgesloten is. Toch maar eens even kijken of ik er met de fiets misschien wel langs kan. Nee hoor, dat kan ik wel vergeten! Dan maar weer terug naar de 'hoofdroute', richting Roussillon. Na de kruising met de D4 begint de weg te stijgen naar het 'rode dorpje'. Als ik dichterbij kom, zie ik het al fraai hoog op zo'n okerkleurige rots liggen. Gelukkig is het zo laat in het seizoen in dit hyper-toeristische dorpje niet zo druk dat je er met de fiets niet door komt. Maar steil is het wel, zodat ik maar naar 34x27 terug ga. Ik kan helemaal omhoog fietsen, tot op de
belvédère waar de
Sentiers des Ocres (de wandelpaden langs de okerrotsen) beginnen. Een mooi punt om wat foto's te maken en als ik dan hoor dat de 'klok twaalf slaat', besluit ik om ook meteen maar wat te eten op één van de hier aanwezige bankjes. Een Cyperse kat komt voorzichtig nieuwsgierig kijken of er soms nog iets te halen valt. Hij/zij lust zowaar wel wat van mijn fruitreep!
Roussillon:
Blik op de Monts de Vaucluse vanaf de belvédère in Roussillon:
De gemiddelde toerist gaat vanuit Roussillon naar Gordes (of omgekeerd), zodat er in Roussillon al duidelijk aangegeven wordt hoe je naar Gordes moet rijden. Na de afdaling rijd ik echter eerst richting Joucas. Ik ga het dorpje niet in (ik ben er als eens doorgefietst), maar zet het wel even op de foto.
Joucas:
Daarna toch maar richting Gordes, maar wèl via een alternatieve route. Een paar kilometer voor Gordes kun je namelijk 'achterom' omhoog. Dat doet geen toerist, want er staat niet aangegeven dat het ook een weg naar Gordes is en bovendien staat er een rood-bord-met-witte-balk. Bij nadere beschouwing blijkt dat bord alleen van toepassing te zijn op voertuigen zwaarder dan 3,5t en caravans. Mooi rustig weggetje en het leuke is, dat je het dorpje nu ook eens van een andere kant binnenrijdt. Dan ook maar meteen proberen om het eens op een wat andere manier op de foto te zetten.
Gordes:
Het Pays de Gordes:
Na het passeren van Gordes, daal ik over de D2 richting Coustellet en kies dan na een paar kilometer de richting Beaumettes. Op de kruising van de D207/D148 ga ik linksaf die laatste weg op naar St. Pantaléon. 't is een beetje geaccidenteerd hier. In St. Pantaléon staat een oeroud kerkje uit de twaalfde eeuw! Wel een foto waard.
De Église du XIIème, zoals het hier in St. Pantaléon zo leuk op de borjes staat:
Na St. Pantaléon kan ik een flink stuk verder dalen naar Goult. Ook een leuk dorpje, maar ik krijg het niet mooi voor de lens. Dan maar door naar Lumières en dan i.v.m. een opgebroken stuk weg, een paar honderd meter over de drukke D900 naar de afslag naar Lacoste. Na de kruising met de
Véloroute du Calavon begint de gelijkmatig lopende 4 km lange klim naar het dorpje met de ruïne van het kasteel van de
Marquis de Sade. Ik klim door het dorpje richting Ménerbes en kan daarna al weer een heel eind dalen.
Ménerbes:
Vlak voor Ménerbes begin ik dan aan de ook weer mooi gelijkmatige klim richting Bonnieux. Hier krijg ik het, klimmend in 't zonnetje, voor het eerst pas een beetje echt warm in mijn outfit. Op de
côte in de buurt van het dorpje, zie ik boven de verkleurde bladeren van de hier volop aanwezig fruitbomen het
village perché (tegen een helling gebouwd dorpje) al liggen.
Bonnieux:
Bonnieux ligt echt bijna verticaal tegen de Luberon 'geplakt' en vanaf de D3 kom ik zo ongeveer halverwege de hoogte het dorpje binnen. Ook hier nog toeristen genoeg, maar 't is er niet 'hinderlijk druk'. Bij de plaatselijke
Pharmacie 'neem ik nog even de temperatuur op'
, alvorens door de smalle straatjes verder te klimmen richting Lourmarin.
De middagtemperatuur (14:50 uur)
in Bonnieux:
Ik rijd helemaal door totdat ik op de D943, de weg Lourmarin-Apt, uitkom en ga daar linksaf richting
Col du Pointu. Na een paar kilometer klimmen, neem ik de D113 naar Buoux. Na een korte afdaling, rijd ik door de prachtige kloof en geniet weer van het imposante landschap hier. Maar lang is de kloof niet, dus ben ik zo in Buoux. Er is hier in dit piepkleine dorpje zo op maandag weinig leven. Maar het is een schilderachtig en historisch plekje.
De klokkentoren van het kerkje in Buoux:
Na Buoux is het landschap open en rijd ik weer in de zon. Prachtig zie ik de weg zich voor mij omhoog slingeren. Eenmaal op het plateau hier in de Luberon aangekomen, volgt er nog een dikke 5 km dalen naar Apt. Ook dit deel van de route gaat door een vrij open landschap, zodat ook hier nog genoeg te genieten valt. In Apt kan ik vlot door het stadsverkeer komen en zie aan het einde van dit tochtje dat ik toch nog weer 90 km gefietst heb. Voorlopig voor het laatst, want vandaag (dinsdag) neem ik maar een rustdag. Het weerbericht geeft aan dat het morgen gaat regenen en daarna komen er een paar zonnige dagen met middagtemperaturen van 'slechts' 15 en 17 graden. En voor de dagen daarna ziet het weer er, voorlopig althans, nogal wisselvallig uit. Ook hier houdt het zeer fraaie weer natuurlijk een keer op
!
