Le Mont Ventoux!
Na een rustdag, een regenachtige dag, een zonnige dag met de Mistral en slechts 13 graden, een mooie dag waarop mijn vrouw en ik leuk gewandeld hebben, volgt er natuurlijk weer een fietsdag. Voor mijzelf had ik daarvoor twee mogelijkheden gekozen: de fietsroute van Apt naar Forcalquier eens helemaal volgen òf nog een keertje de Mont Ventoux op gaan. Nu is in deze tijd van het jaar de klim vanaf Bédoin net te ver om hem vanuit Apt te doen, want het is 's ochtends wel erg fris (3 graden). Vroeg vertrekken is dus niet zo aangenaam. Bovendien is het vanuit Apt een dikke 52 km naar Bédoin. Dan moet je er dus eigenlijk wel met de auto heen. Dat is iets waar ik in principe een hekel aan heb. Maar het zou
gisteren nog redelijk weer worden met een middagtemperatuur van een graad of 17, dus zei m'n vrouw 'ga nu maar met de auto naar Bédoin, het is misschien wel de laatste kans dit jaar'. Doch gistermorgen ontwaakten wij onder een nagenoeg geheel bedekte hemel, waardoor het weerbeeld nogal somber aandeed. En dan rijst de vraag, zou de top van de Ventoux niet te veel in de wolken liggen? Snel even in het internet naar het weer gekeken en daar bleek ook al dat het weerbericht voor Bédoin iets minder gunstig was dan voor Apt. Toch maar de gok gewaagd en op weg gegaan naar Bédoin. Zodra we de Ventoux zagen, bleek dat de wolkenbasis gelukkig hoger was dan de top van de Ventoux. En nu maar hopen dat het niet helemaal dicht zou trekken of de basis zou zakken. In Bédoin aangekomen, zag het er allemaal toch niet zo onvriendelijk uit. Dus, een parkeerplek voor de auto gezocht, nog wat extra's gegeten en op naar
de streep in de D974! Overigens, één van de lokale FM's in Bédoin heeft een nieuw pand betrokken, aan het begin van de D12 naar Malaucène bij de rotonde naar de Ventoux.
De nieuwe vestiging van één van de FM's in Bédoin (foto: mevrouw
Le Grimpeur)
:
Terwijl ik mij bij de startlijn liet fotograferen, liepen er twee heren van ongeveer mijn leeftijd
trots met hun zojuist gehuurde
Trek-fietsen het terrein van
La Route du Ventoux af. Nadat mijn vrouw een paar foto's geschoten had, ging ik op weg. Wel met de bedoeling het gewoon rustig aan te doen, dat is bij dit soort lange beklimmingen ook prettiger voor mijn zwakke rug. Eigenlijk had ik eerst nog een klein extra rondje willen rijden om warm te draaien, doch omdat het al vrij laat was, ben ik om half twaalf toch maar meteen richting top gegaan.
Op de bekende streep in de D974 in Bédoin: (foto: mevrouw
Le Grimpeur)
:
Al na een paar honderd meter haalde ik de heren met hun gehuurde
Trek's in. Helm (ook gehuurd?) op, windjack en lange vrijetijdsbroek met wapperende pijpen aan en fietsen maar! Ze reden met sportschoenen op van die 'platte' pedalen die normaliter alleen voor een proefritje gemonteerd worden. En de broekspijpen gaven de ketting een extra poetsbeurt. Het was voor hen te hopen dat de broek niet tussen ketting en buitenblad zou komen! Zouden ze zo de Ventoux op gaan, of waren ze alleen de fietsen aan het uitproberen? Ik weet het niet.
Omdat mijn spieren nog koud waren, ben ik al vrij snel op het binnenblad gaan rijden. Voor mij reed een drietal fietsers, die kennelijk bij elkaar hoorden: een man en vrouw, beide op racefietsen en een jonge knul op een eenvoudige ATB. Hij reed ook met sportschoenen en op 'gewone' pedalen met een kooi met zo'n gekartelde rand. Het fietsen oogde bij hem erg soepel. Af en toe reed hun 'volgwagen' een stukje met hen op of wachtte langs de kant van de weg. Ergens in het eerste stuk in
het bos gingen de man en de jongen er vandoor. Ik liet de vrouw ook achter mij. Vanaf
St. Estève ben ik trouwens met 34x27 gaan rijden en dat is eigenlijk ook voortdurend zo gebleven. Alleen vlak voor
Chalet Reynard heb ik even 34x21 getrapt en wat hogerop nog een stukje 34x24. Om m'n rug wat te ontzien, ben ik op de steilste stukken vaak op de pedalen gaan staan. En zo ben ik rustig door
het bos geklommen. In de tweede helft van dit deel van de klim liep ik de man van 'het drietal' weer in en vlak voor
Chalet Reynard kreeg ik de jongen op de ATB ook weer in zicht. De vrouw uit de volgwagen begon mij nu ook aan te moedigen. Op het min of meer vlakke stukje voor
het Chalet kon ik even rechtop gaan zitten om mijn rug wat te strekken, nog snel een paar gelletjes te pakken en in de bocht aldaar weer terug te schakelen naar 34x27.
Het nu volgende deel van de klim verliep voor mij wel erg makkelijk. Wel voelde ik op bepaalde stukken dat er een toch wel erg fris windje stond, wat het er qua temperatuur nu niet bepaald aangenamer op maakte. Binnen de laatste 2 km liep ik de jongen op de ATB eindelijk ook in, nadat ik hem al een hele poos voor mij had zien rijden. Het uitzicht was op deze wat sombere dag toch ook wel weer bijzonder met al die verschillende blauw-grijze tinten. De 'vaste' fotografen waren en natuurlijk niet meer, doch ter hoogte van
Le Vendran (het cafeetje vlak voor de top) schoot er opeens een fotograaf uit z'n auto toen hij mij aan zag komen. Ik ben uiteraard erg benieuwd naar zijn foto's (ik geloof dat hij mij aan het begin van m'n afdaling ook weer gefotografeerd heeft).
Het was niet druk een behoorlijk fris op de top. De vrouw uit de 'volgwagen' liep druk te fotograferen en wachtte op haar 'volgelingen'. Op mijn verzoek heeft ze mij ook een paar maal op de foto gezet. Ook bood ze mij later nog, heel vriendelijk, warme chocolademelk aan, die ze ter plaatse op een gasbrandertje aan het opwarmen was. Ik heb het beleefd afgeslagen (dat hoor je in Frankrijk zo te doen) en rustig mijn appeltje opgepeuzeld. Ja, je mag zoiets natuurlijk uiteindelijk wel aannemen, maar eigenlijk moet je het eerst beleefd afslaan.
Voor de 42e keer op de Mont Ventoux (foto: anonieme Française uit de 'volgwagen')
:
Toen ik mij appeltje op had, ontdekte ik de
borne (kilometerpaaltje) op de top. Nooit gezien! Ik denk dat het òf nieuw is, òf altijd schuil is gegaan achter kraam van de doorgaans aanwezige snoepjesverkoper. De 'zij' van een koppel Italiaanse toeristen wilde mij ook wel even met dat paaltje op de foto zetten.
Bij de borne kilométrique op de top van de Mont Ventoux (foto: anonieme Italiaanse toeriste)
:
Het telefoongesprek met mijn vrouw vanaf de top 'ging de mist in'. Is telefoneren vandaar uit altijd al een beetje lastig, nu gaf mijn telefoon tijdens het gesprek aan dat de batterij leeg was, waarna het apparaat zichzelf uitschakelde. En dat terwijl de batterij nog nagenoeg helemaal vol was. Waarschijnlijk het gevolg van een 'stoorsignaal' van een van de vele antennes daar boven! Dan maar snel naar beneden! Alhoewel het volgens mij niet hard woei, voelde mijn fiets (met
Ksyrium Elite's) niet erg stabiel aan. Heb ik eigenlijk nooit eerder last van gehad. Voorzichtig aan dus. En koud dat het was, verschrikkelijk! Ik had binnen de kortste keren ijskoude vingers! Ook al een reden om het in de afdaling maar rustig aan te doen. Daardoor lag mijn behaalde maximum snelheid ook slechts op 65,9 km/u. Tijdens de afdaling moest ik in
het bos nog voorzichtig om zo'n loslopende jachthond manoevreren. Gelukkig kon ik een omhoog komende motorrijder nog bijtijds waarschuwen. Ja, er werd gisteren ook weel volop gejaagd. Pas toen ik
het bos verliet, werd het wat minder koud en begon ik mij weer een beetje behaaglijker te voelen. Eenmaal terug in Bédoin, stond mijn vrouw mij al bij de auto op te wachten en vertelde dat zij de 'wachttijd' had verkort door in het nu toch wel min of meer verlaten Bédoin van
une pizza et un quart de rosé te genieten! Prima toch! En ikzelf kon na deze geslaagde klim ook nog heel tevreden kijken!
Weer terug in Bédoin (foto: mevrouw
Le Grimpeur)
:
Ondanks dat ik het, in elk geval voor mijn gevoel, rustig aan had gedaan, was mijn klimtijd toch nog een fraaie 2:01:04! Weinig kilometers (43,04 = inclusief afstand van/naar parkeerplaats) gemaakt, veel voldoening gesmaakt!
92 km door Drenthe.
R