Vanochtend vroeg gedropt in Puerto Mogan door m'n vrouw, die een stukje meereed met de auto om wat foto's te maken (speciaal voor Amclassic-fan)
Fietsje in elkaar zetten... Die Caad10 bevalt me trouwens prima, rijdt echt heel fijn. 105-groep doet 't ook prima en een triple is op dit terrein ideaal.
De eerste 10 KM zijn niet zo boeiend en ook niet zo moeilijk, prima om te komen dus. Net na Mogan begint de pas, het asfalt is nog spinternieuw dus genieten!
De klim zelf is niet super moeilijk al is het begin erg zwaar met stukken tot 12%. Daarna kom je percentages van tussen de 8 en de 10 tegen. In totaal is de klim zo'n 13 KM, dan kom je bij een meer en komt inderdaad de weg van het andere kant van het meer erbij - ook deze is nieuw en dus eindelijk verhard.
Prachtige pas
Vanaf het meer moet je nog zo'n 7 KM tot Aycata. Het wegdek is helaas niet al te best, al is het nog te doen als je een beetje op de andere weghelft rijdt. Gelukkig is het ook niet al te steil, je overbrugt zo'n 450 hm. Eenmaal in Aycata kun je twee dingen doen; of je laat jezelf omlaag vallen richting San Bartelomé of je kiest ervoor "all the way" te gaan. Aangezien het wel lekker ging en het weer goed was (helder) besloot ik voor het laatste te gaan. De eerste km's tot Roque Nublo zijn idioot lastig, met hele stroken 10-15%. Daarna volgt nog wat op-en-af werk, om vervolgens de laatste 4 km over vreselijk asfalt naar de top van sneeuw te fietsen. 3 jaar geleden was het al niet best, maar nu is het natuurlijk nog erger.
In de verte zie je de Teide op Tenerife
Na 10 minuten op adem gekomen te zijn weer omgekeerd en richting Playa del Ingles gereden. Onderweg krijg je dan nog 300 hm voor je kloten, maar gelukkig ook een aantal prachtige afdalingen. Voldaan arriveer ik weer bij ons huisje met 93,5 km en 2325 hm. Morgen een rustdag, daarna ga ik mij laten droppen aan de oostkant om de beklimming vanaf die kant te doen. Het laatste stukje naar de top geloof ik dan wel, want dit is echt niet te doen.