Fiets.nl

De Bramont is ook heel mooi omhoog en omlaag. Daar heb ik voor het eerst ook echt hoogtemeters mogen maken. Veel geweest en blijft ook een favoriet.

Bij mij zal vooral de eerste afdaling me goed bijblijven.
Zomervakantie in de alpen, fietsje mee.
Ik was 14 jaar denk ik. Mijn vader me continue benadrukken voorzichtig te zijn met het dalen, levensgevaarlijk.

Dus ik na mijn 1e beklimming vol trots boven op Alpe D'huez.
En toen naar beneden op mijn crossfiets met cantilever remmen.
Als ik eraan terugdenk schiet de kramp weer in mijn vingers.

De remblokjes waren nog niet op, dus een paar dagen later Les 2 Alpes op het programma.
Tijdens de beklimming zag ik er vooral tegenop dat ik ook weer moest gaan dalen

Toen ik jonger was durfde ik al eens trachten zo snel mogelijk te rijden. Dat is al hele tijd voorbij. Nu alleen nog genieten.
De mooiste? Er zijn er zoveel die mooi zijn.

Misschien niet zo gekend, maar wel zo mooi; Col de la Machine in de Vercors.

Voor mij kan er niets tegenop om in een afdaling op een natuurlijke trail in een goede flow te zitten.
Dit is dan wel altijd naast het asfalt.
Ik heb dat gevoel het meeste met een wedstrijd, dan daalt het net even lekkerder en vlotter.
Dan nog mijn voorkeur voor uitdagende technische trails.

Les Hautes Rivières
Remouchamps
Niet nader te noemen plek in de Vogezen (geen wedstrijd)

CampaYolo schreef: ↑04 feb 2024 08:04 Bij mij zal vooral de eerste afdaling me goed bijblijven.
Zomervakantie in de alpen, fietsje mee.
Ik was 14 jaar denk ik. Mijn vader me continue benadrukken voorzichtig te zijn met het dalen, levensgevaarlijk.

Dus ik na mijn 1e beklimming vol trots boven op Alpe D'huez.
En toen naar beneden op mijn crossfiets met cantilever remmen.
Als ik eraan terugdenk schiet de kramp weer in mijn vingers.

De remblokjes waren nog niet op, dus een paar dagen later Les 2 Alpes op het programma.
Tijdens de beklimming zag ik er vooral tegenop dat ik ook weer moest gaan dalen

Die eerste klim herinner ik me ook nog, was ook Alpe d'Huez. 12 jaar oud (40 jaar geleden) met een 42/28 als lichtste verzet, de Shimano 600EX derailleur kon die 28 nog net aan. En daarna volle bak naar beneden, zonder helm uiteraard.

Tourmalet West, hiervoor ook al gezegd. Heerlijke twisties met goed zicht op tegenliggers, en, wat lager, minder steile lange rechte stukken waar je aan hoge snelheid kan blijven doorduwen.

In Zwitserland zijn ze bijna allemaal raak, maar eentje steekt er voor mij toch bovenuit: Susten Oost. Mentaal een kreng om omhoog te rijden, omdat je zo ver recht vooruit kan kijken en de weg naar boven oneindig ver lijkt - het is dan ook een klim van bijna 20km. Wij reden hem na Grimsel en Furka op 1 dag, dat was stevig. Maar in de omgekeerde richting is die gewoon fantastisch, diezelfde lange rechte stukken en flauw slingerende bochten waar je heel veel snelheid doorheen kan trekken, met een adembenemend zicht dat je steeds vergezelt. Hoe verschillend kan een col zijn omhoog vs omlaag!

Een laatste afdaling die me altijd gaat bijblijven is die van de Col de la Morte richting le Plan in de Franse Alpen, tijdens de GF Les Deux Alpes van 2017. Van een uitzonderlijke schoonheid was die descente niet, maar we reden toen in een klein groepje relatief vooraan in de koers, en we waren allemaal goede dalers. Er zat flow in de afdaling, flow in mijn daalkunsten die dag en flow in de groep. Duimpjes gingen omhoog naar elkaar eens in de vallei - heerlijk kwartiertje dalen was dat.

Voor mij is een mooie afdaling er eentje waar je de fiets lekker kunt laten rollen, goed overzichtelijk, zonder veel lastige bochten.

De Kühtai richting Innsbruck is wel een hele mooie. Een snellere afdaling kan ik me nauwelijks voorstellen. Voor mij de nummer 1.

De Oostenrijkse kant van de Timmelsjoch is ook heel lekker, hoewel er een hupje in zit waardoor je weer even in de benen moet.

De Nufenenpass richting Airolo is ook supersnel.

Tourmalet westkant is al eerder genoemd, niet eens extreem snel, wel heel lekker.

De Fuchsrohre op de Nürburgring is echt bizar, heel vet.

Afgelopen jaar de afdaling van de Zoncolan gedaan (oostkant). Eerst 4 hele steile kilometers met scherpe bochten waar je echt moet oppassen. Daarna volgen een km of 10 over een brede, overzichtelijke weg waar je de fiets heerlijk kunt laten rollen.

Val Thorens is ook een hele fraaie. Niet extreem snel, maar zo relaxt. Kilometers lang de remmen loslaten.

Passo Fedaia oostkant zou ik nog wel eens willen afdalen, maar die is ook zo mooi om te beklimmen

jakkel schreef: ↑04 feb 2024 09:08
Die eerste klim herinner ik me ook nog, was ook Alpe d'Huez. 12 jaar oud (40 jaar geleden) met een 42/28 als lichtste verzet, de Shimano 600EX derailleur kon die 28 nog net aan. En daarna volle bak naar beneden, zonder helm uiteraard.

Haha, dat was bij mij rond meer van Annecy. Ook een jaar of 14-15. Heb mij jaren later vaak afgevraagd hoe ik in hemelsnaam daar mee boven kwam.

Grimsel pass

Nufenen pass

Giau noordoost is mijn topper, gevolgd door Nufenen en Pragelpass oost

Timmelsjoch richting Solden had ik forse wind tegen, dus dat was dan toch minder

Colle della Maddalena (Col de Larche oostkant) over de ss21 Italië in! Mooie haarspeldbochten, mooi open dus ruim zicht vooruit en lekker lang.
Wel alleen in het weekend want anders zijn er veel vrachtwagens.

Vicenza schreef: ↑04 feb 2024 13:50 Giau noordoost is mijn topper, gevolgd door Nufenen en Pragelpass oost

Timmelsjoch richting Solden had ik forse wind tegen, dus dat was dan toch minder

Lol, ik had die forse wind tegen op m'n weg omhoog. Dat viel toen best tegen met m'n 93kg en iets van 8% gemiddeld over dat open stuk... Maar die afdaling maakte alles goed