MENS SANA IN CORPORE SANE - EEN GEZONDE GEEST IN EEN GEZOND LICHAAM
zoals afgesproken ben ik afgelopen vrijdag een poging gaan doen de mont ventoux te beklimmen via sault. de top was open en het weer was prachtig,
de eerste 20km gingen redelijk vlot en ik werd zowaar wat overmoedig, aan chalet renard waar ik het eerste steilere stuk voorgeschoteld kreeg trok ik in eerste instantie nog tegen 17km/u door.
om dan ongeveer een km verder compleet te plafoneren. de teller ging fors in het rood en de benen ontploften zoals nooit ervoor, blokkeren en omvallen was de enige optie geweest als ik niet op tijd voet aan grond kreeg.
na zo'n 5 minuutjes te rusten iets te eten en te drinken weer vol overgave op mijn stalen ros gestapt vastberaden boven op die molshoop te raken, bovenraken of onderweg doodvallen waren de enige opties!
de resterende kilometers waren een hel, hijgen , hoesten, kwijlen, verzuren en blijten. de tranen rolden over de wangen terwijl het kwijl mijn stuur van enige verfrissing voorzag . u kent het wel... compleet kapot gaan.
verstand op 0 en trappen.
na nog 2 extra stops oa aan het monument van TOM SIMPSON
en na 2u en 11min bereikte ik eindelijk de top van de molshoop die reeds weken door mijn hoofd spookte!
om op die manier het enige te bewijzen dat er te bewijzen valt, de geest is nog gezond! maar het lichaam is na een jaar sigaretten te roken , alcohol te drinken en op sportief vlak geen poot te verzetten serieus afgetakeld.
hieraan is slechts 1 opsteker dat de geest sterker is dan het lichaam en dat de wilskracht van weleer nog steeds aanwezig is, al verstopt het zich wel meer dan eens bij het passeren van een frituur of café, dan denk je al snel( ach ja , belgie heeft nu eenmaal een friet en biercultuur, "wie ben ik om mij daar tegen te verzetten"
voor al wie eraan denkt om zonder km in de benen de mont ventoux op te rijden heb ik maar 1 wijze raad, "niet doen!!!"
of met een mauntainbike mss, want uiteindelijk was mijn verzet het grootste probleem ik ben uiteindelijk met een 40x29 naar boven gereden en kon in de laatste km nooit even de druk van de benen halen.
ik wil iedereen die mij de afgelopen week op dit forum raad gegeven heeft bedanken alsook mijn vader die "zij het wél getraind" mee naar boven gereden is , waarvoor ook proficiat! en aan mijn mama en vriendin die me vanuit de "volgwagen" ondersteunden!! merci