Fiets.nl

Als het mooi weer is, maak ik het altijd wel mee dat er iemand in mijn wiel blijft hangen. Nu er inmiddels wat bewolking in de lucht hangt tezamen met windkracht 3-4, kom ik slechts af en toe een enkeling tegen!

Het is me ook wel eens voorgekomen dat een 60 jarig iemand me inhield en ik een km of 10 met hem meegefiets ben. We wisselden gewoon af, maar met een gemiddelde van 36 km/h op dat stuk vond ik het toch wel slopend. Ik vroeg waar meneer heen ging, maar dat scheen nog zo'n 40 km verder van mijn woonplaats te zijn en ik was al op de terugreis. Gelukkig kon ik toen zonder schaamte hem bedanken en een andere route kiezen om toch even uit te puffen.

Vind ik juist wel inspirerend als er renners (langdurig) achter me aan rijden. Bij een cyclo is dat natuurlijk een ander verhaal, maar tijdens een training of toertocht hoeven ze van mij niet over te nemen, hoor. Zo reed ik een paar jaar geleden een kletsnatte Ronde van Noord-Holland (toertocht) op m'n mountainbike. Van de 160km trapte ik zo'n 100km in m'n uppie, en de resterende 60km in diverse groepjes, waarvan zeker 50km op kop. Prettige bijkomstigheid is dan, dat je niet zo'n last hebt van opspattend water van je voorganger. En met een gemiddelde van 32,5km/u bolde ik dan ook tevreden en relatief schoon over de streep in Zaandam. )

Ligt er een beetje aan.... Als ik een duurtraining doe, geen probleem. Beetje kleppen, gezellie... Als ze maar niet steeds harder willen gaan rijden om te laten zien hoe goed ze wel niet kunnen fietsen...

Een intervaltraining doe ik alleen. Dan moet ik niemand in mijn wiel hebben. Dan wil ik in mijn eentje mijn blokjes afwerken.

Leuk trouwens: Ik was een keer een intensieve intervaltraining aan het doen langs de provinciale weg van Krimpen naar Schoonhoven. Ik zit net in een rustblokje, wordt ik bijgehaald door een fietser. Ik trek mijn volgende sprintje en ga terug naar rust. Hij pikt weer hijgend en blazend aan, maar ik ben net weer aan de volgende ronde toe...
Dit gaat zo een paar keer en op een gegeven moment komt hij naast me rijden en vraagt me heel verontwaardigd waarom ik zo achterlijk doe en dat we toch beter met zijn tweeën tegen de wind in kunnen rijden.....

Wel een goeie eigenlijk, ik vroeg het me laatst ook af toen ik alleen op weg was of het nu eigenlijk kon of niet. Blijkbaar hangt het dus erg van persoon tot persoon af. Zelf heb ik er geen last van, met een groep stoort het niet en als ik alleen ben rij ik over het algemeen erg rustig dus dan is er geen enkele man zo gek om achter me te gaan hangen. Zowiezo zou ik dat niet prettig vinden als ik alleen fiets maar dat is dan om een andere reden (en daar is al een topic over )
Hoe kijken jullie trouwens tegen het verschil aan tussen mannen en vrouwen bij het op kop rijden in het algemeen? Ik heb wel eens gelezen (sorry geen idee of het nu hier ergens op het forum was) dat het verschil in kracht ertoe leidt dat een vrouw in het zog ongeveer net zo veel moeite moet doen als de man die voor haar rijdt. Daarom voel ik me niet echt bezwaard om na 3 kwartier het kopwerk aan de mannen over te laten en mijn best te doen om bij te blijven.

BMiller schreef:

danny1407 schreef:

wilco1 schreef:tot je er achter komt na enkele honderden meters dat de persoon nog aan je wiel hangt, wedden dat je jezelf dan onsterfelijk belachelijk hebt gemaakt

Als je dat ziet.....direct je fiets over een denkbeeldige eindstreep duwen (liefst met kreet) en met je hoofd omlaag uitrijden!

Of dit met je vrienden organiseren.

http://www.youtube.com/watch?v=wOur8qXvpnk

Dit is wel humor

haha dat lijkt me zo grappig om te organiseren.
Wij kiezen weleens een punt vlak voor een groepje renners en sprinten daar naar toe en dan tegelijk onze handen omhoog en doen alsof we weet ik niet welke etappe hebben gewonnen, en dan heel droog weer doorfietsen alsof er niets gebeurd is.

Normaal vind ik het alleen leuk als ze meedraaien na verloop van tijd.
Even bijkomen is niet erg ,maar ongevraagd er continue aan hangen zou ik mij voor schamen.

Behalve zoals onlangs gebeurde met harde tegenwind.
"Wielrenner" grote vent,strak in het pak met turbodijen pikt aan en blijft 10 km hangen.
Op zich misschien niet bijzonder, was het niet dat ik van het werk kwam met de spijkerbroek in de sokken op de spatbordfiets.
Dan geniet ik mateloos, en heb nog wel wat onverwachte krachten over al was het maar om het plaatje in stand te houden.

Iedereen mag in mijn wiel zitten zolang ie maar wil. Hoewel het relaks is als er wordt overgepakt!
Maar afgelopen zondag tijdens Boogie's extreme zaten zes man in ons wiel (wij met z'n twee). Terwijl wij kop over kop reden, bleven ze doodleuk achter ons zitten en lieten steeds beleeft wat ruimte zodat ze niet hoefde over te pakken.
Uiteindelijk knalde ze ons voorbij toen het valsplat omlaag ging. Grote kunst!
Op het vlakke haalden we ze weer in. Bleven ze weer ons wiel zitten. Mijn maat en ik zijn uiteindelijk maar gestopt voor een plaspauze.
Was niet mijn plan om zes man uit de wind naar de finish te rijden!

wablievoo schreef:Maar afgelopen zondag tijdens Boogie's extreme zaten zes man in ons wiel (wij met z'n twee). Terwijl wij kop over kop reden, bleven ze doodleuk achter ons zitten en lieten steeds beleeft wat ruimte zodat ze niet hoefde over te pakken.
Uiteindelijk knalde ze ons voorbij toen het valsplat omlaag ging. Grote kunst!
Op het vlakke haalden we ze weer in. Bleven ze weer ons wiel zitten.

Van dat soort figuren krijgt de sport nou een slechte naam, wat een stel sneue horken!

Ik vind het altijd een eer als iemand bij mij in het wiel wil fietsen. Overnemen of niet overnemen maakt me dan niet eens uit.
Ik ben nogal een slechte daler en bij toertochten gebeurt het regelmatig dat er mensen op het vlakke en bergop langdurig in mijn wiel zitten en me er vervolgens in de afdaling af rijden. Vind ik eigenlijk alleen maar leuk.

Andersom vind ik het lastiger. Ik wil iemand natuurlijk niet tot last zijn, maar hoe weet je wanneer je iemand tot last bent. De een wil dat je overneemt, de ander wil juist dat je niet overneemt en weer een ander wil dat je uberhaupt niet in het wiel komt. Zo kan je nooit weten wat je nu moet doen.
En het is ook niet altijd een optie er zomaar voorbij te gaan of die ander te laten rijden want soms ga je gewoon ongeveer even hard.

Geen probleem als mensen achter me zitten. Het is een openbare weg, persoonlijke ruimte bestaat niet.
Mijn drag is lucht en dus van iedereen.
Kop overnemen maakt het wel een dynamischer geheel waarin ieder zijn best doet voor een mooi resultaat, maar dat mag je niet verwachten van een "vreemde."

Ik kan ermee leven.
Soms gaat het kop over kop, wat wind tegen aangenaam is, soms blijven mensen aan het wiel hangen. Zelf probeer ik het te vermijden, ik train met veel plezier alleen.

Wat ik niet leuk vind is dat mensen mijn bordje leeg eten en er dan zelf uitgerust vandoor gaan. Ik maakte een keer mee dat vertragen of wegspringen geen verschil maakte, meneer bleef keurig hangen. Dat was van nieuwpoort tot voorbij Diksmuide langs de ijzer tegen een strakke wind in (wat abnormaal is, normaal zit hij in die richting in de flank). Van zodra ons traject zijwind kreeg ging ie er als een speer vandoor... tja