Fiets.nl

comeback schreef:Wat benzine in een ketingreiniger(is zo een apparatje met borsteltjes en tandwieletjes) enkele toeren rondraaien met een doek vlak achter de openig van de ketingreiniger, anders vliegt de smurrie in het rond. Daarna nog enkele keren met en doek erover en dan terug wat olie erop nog eens met de doek erover. Keting is dan niet 100% proper maar het grote vuil is eraf en ze kraakt niet meer. Dit duurt als je rap bent 2 min. Ik doe dit ongeveer 1 keer per week.

Berrre schreef:Wat men in de volksmond noemt : "een ketting uitkoken" is eigenlijk een ketting "inkoken" met gesmolten vet. Dat heeft trouwens niets met "koken" te maken. Het is gewoon gesmolten vet (paraffine + olie) dat in vloeibare vorm tot diep in de ketting kan doordringen, zodat het inwendige van de ketting grondig wordt gesmeerd en ook langdurig gesmeerd blijft. De ketting moet eerst goed schoon zijn voor men met de procedure begint. Daarna de ketting laten afkoelen en weer monteren.

Het voordeel van de smeltvet methode is dat het gestolte vet goed in de schakels blijft zitten. Het nadeel van de methode is dat het smeltvet tegenwoordig moeilijk verkrijgbaar is. Het werd vooral voor kettingen van motorfietsen gebruikt. Maar sinds die moderne kettingen uitgerust zijn met O-ringen is de smeltvet methode voorbijgestreeft.

Voor fietskettingen die geen O-ringen hebben is smeltvet nog steeds prima, voor zover men het vet kan vinden. Je kan het ook zelf maken door 1 deel paraffine (kaarsvet) te smelten en te mengen met 1 deel motorolie. Het mengsel sijft op tot een dikke brij die perfect vloeibaar is bij ongeveer 40 °C.

Voor wie deze methode te omslachtig vindt, je moet je ketting wel veel minder vaak smeren. Uiteindelijk is het minder werk als je enkele kettingen tegelijk inkookt.