Marmotte

ponsteen · ponsteen 03 apr 2008 01:59

Ik weet niet of het al genoemd is, maar bij mij bleek ook de factor bandenkeuze wel uit te maken. Ik reed een jaartje met Rubino Pro, een jaartje met Michelin Megamiums, trainingsbanden dus. Toen besloot ik voor de vakantie eens wedstrijdbanden te monteren, Evo's. Het valt makkelijker in de bocht, meer grip en zekerheid. Je wordt er geen topdaler van, maar het scheelt wel weer een beetje.

hazel · hazel 08 apr 2008 00:38

Vorig jaar (net 40 geworden, 2 kinderen die me nog niet kunnen missen) voor het eerst de Marmotte gereden. Vooraf had ik met name angst voor de afdalingen, vooral van de Glandon. Ik had alle horror verhalen gehoord over het ongeluk dat daar een jaar eerder was gebeurd. Daarnaast had ik tot dat moment ook geen enkele ervaring met fietsen in de Alpen.

Uiteindelijk is het me 100% meegevallen. Ik had me uiteraard voor genomen (en thuis beloofd) om geen risico's te nemen. In de afdaling van de Glandon stonden bij de scherpe haarspeldbochten in het begin van de afdaling mensen opgesteld die met vlaggen en gebaren waarschuwden voor de naderende bocht. De weg was aanzienlijk beter dan ik mij had voorgesteld en de drukte viel enorm mee (maar ik was dan ook als een speer naar boven gereden). Na de Glandon was de afdaling van de Galibier een eitje. Nog bredere wegen en nog ruimere bochten. Uiteindelijk zonder veel risico's toch in een straf tempo kunnen dalen en naar goud gereden.

oyah · oyah 27 mei 2008 21:46

en, wellicht ten overvloede: controleer je bandenspanning !

mackworkheimer · mackworkheimer 28 mei 2008 11:42

Moet de bandenspanning lager zijn dan normaal (8 BAR) ? Omdat je op hoogte fietst zou de atmosferische druk lager moeten zijn. Of is dit verschil te verwaarlozen?

Groeten,

Mack

perik · perik 28 mei 2008 11:45

[quote="mackworkheimer"]Of is dit verschil te verwaarlozen?[/quote]

Yep

seger · seger 28 mei 2008 12:09

Ik maak me niet zoveel zorgen over mijn eigen daalcapaciteiten. Ik ben weliswaar geen Il Falco, maar dat is ook niet mijn streven. Voor de Marmotte is het streven om de afdalingen te gebruiken om te herstellen van de voorafgaande klim en geen risico te nemen. Volgens mij is overigens het grootste risico tijdens de Marmotte niet je eigen gebrekkige daalkwaliteiten, maar dat van anderen. Ik zie er toch wel een beetje tegen op om in een peloton met óf constant remmende mensen óf malloten die alle risico's nemen, terecht te komen tijdens zo'n afdaling. Dat lijkt mij vragen om moeilijkheden.

havana 28 mei 2008 12:25

Met name de eerste afdaling is lastig, want deze is druk en vrij technisch, vooral in het begin. De afdaling van de Télégraphe stelt helemaal niks voor (korter dan de Rosier...), de afdaling van de Galibier is zeer snel en eigenlijk het leukst van allemaal. Deze zou ik dan ook goed verkennen. Ook raad ik aan je zonnebril op het puntje van je neus te parkeren want je moet door een aantal vrij donkere tunnels en dat kan tricky zijn.

ever · ever 28 mei 2008 14:20

Je hebt er voor de komende Marmotte waarschijnlijk niet veel meer aan, maar wat mij heel erg geholpen heeft is mountainbiken. Ik was ook een behoorlijke angsthaas in het dalen en (zoals wel meer vrouwen) ook niet zo'n heel goede stuurder. Afgelopen winterseizoen heb ik daarom een mountainbike gekocht en ben ik (in het begin met frisse tegenzin!) trouw iedere zondagochtend in het bos bij Nijmegen 2-3 uurtjes met een groepje gaan biken met het accent op de techniek. In het begin scheet ik bagger en viel ik vaak, maar het ging langzamerhand steeds beter. Je leert wat je wel en niet met de fiets kunt doen en daar ook op te vertrouwen. Toen ik van het voorjaar weer overgestapt was op de racefiets en een weekje op Tenerife was, merkte ik tot mijn stomme verbazing dat het dalen sterk verbeterd was. Sterker nog, ik begon het zelfs leuk te vinden!
Ik ga nog steeds niet als een gek naar beneden, maar wel met vertrouwen en met het gevoel dat ik weet wat ik doe. Overigens heeft de tip van de handen onder in de beugels, die ik ook al van iemand had gekregen, daar ook toe bijgedragen. De fiets voelt dan echt veel stabieler aan en het stuurt beter.

rezne · rezne 28 mei 2008 23:32

Vorig jaar was mijn eerste Marmotte (2de keer in de Alpen). De Galibier had ik nooit eerder beklommen of afgedaald dus dit was echt een surprise. De klim ging prima, maar het was wel even schrikken toen ik door die tunnels knalde. De eerste seconden zie je geen hand voor ogen

Niet echt een prettig idee als je realiseert dat er ook auto's rijden.
Het dalen liep vorig jaar ook niet echt lekker, terwijl ik er normaal gesproken niet zo'n moeite mee heb. Gasten die ik bergop ruim achter me liet, zag ik in de afdaling weer langszij komen.
Maar goed, ik heb mijn hoop op dit jaar gevestigd voor een sterkere tijd. Er zit nu veel meer in dan de 7:39 van vorig jaar. Dat ging echt rampzalig. Dit jaar is mijn startnummer dan weer een ramp. 27xx. Hopelijk vind ik voor het stuk naar St. Jean de Maurienne een beetje een fatsoenlijk groepje. Vorig jaar reed ik van groep naar groep en dat vreet kracht en energie. Bergop kom je vanzelf wel iemand tegen die een tijdje kop over kop wil rijden

.

blaffy10 · blaffy10 28 mei 2008 23:52

Ik vind die 7.39 al best scherp en ben erg benieuwd waar je nu op uit gaat komen.
Qua groepjes moet je mazzel hebben, maar er zijn weinig groepjes waar men (lees iedereen) door rijden wil. Denk dat je je daar ook niet blind op moet staren gewoon strak die puisten op rijden en strak dalen en desnoods klein beetje herstellen op de vlakke stukjes.
Ben benieuwd, succes alvast,b.

Oh ja met een schuursponsje kan je evt die 2 van je nummer af schuren dan sta je weer wat dichterbij...al schijnt LM tegenwoordig beter geregeld en is dit misschien niet meer nodig.

rezne · rezne 29 mei 2008 01:42

Mn vader kwam er ook mee dat de route verandert is t.o.v. vorig jaar. Of heeft die ouwe het weer bij 't verkeerde eind...

Over 't startnummer: ze werken geloof ik met cijfers en kleuren.
Vorig jaar kreeg ik van wat gasten, die in hetzelfde chalet verbleven, een plaatje met een wedstrijd nummer. Maar die was van het jaar daarvoor, dus de kleuren zouden niet overeen komen.

havana 29 mei 2008 11:37

Stukje witte sticker doet soms ook wonderen. Wat ook schijnt te helpen is met je startnummer even naar de organisatie gaan en eindeloos gaan zeuren, zeggen dat je NL een paar goede resultaten hebt gereden. Desnoods maak je even zelf wat printjes van uitslagen ofzo.

Met 7:15 o.i.d. ga je top 100 rijden, ik ben heel benieuwd.

Zou zelf graag eens onder 8u willen duiken, wellicht volgend jaar (chronisch gebrek aan vakantiedagen....)