Fiets.nl

@ edwin, ik wil geen discussie starten, iedereen heeft zijn mening over staal, dwz hoe hij/zij het aanvoelt. Maar zeggen dat staal achterhaald is als framemateriaal is een veralgemening. Waarschijnlijk bedoel je dat staal achterhaald is als raceframemateriaal. Als toerframemateriaal vind ik dat de kwaliteit van de frames op bepaalde punten door de fabrikanten is verwaarloosd, omdat aluminium en carbon beter verkopen, niet omdat staal minder goed is.

De markt bepaalt voor een groot deel waarop mensen rijden, aan de andere kant is carbon niet meer weg te denken alszijnde materiaal met meer potentieel om topframes mee te bouwen. Helaas betaalt men nu (zelfs als toerder) liever meer voor een small/medium/large carbon frame dat gebaseerd is op standaardnormale maten die niemand heeft, dan voor een stalen frame dat per maat leverbaar is.

Ik heb een stalen RIH gehad echt een topfietsje maar werd te klein, zetten hem op marktplaats en binnen een uur was hij verkocht aan een man uit zweden.

achteraf wel spijt gehad dat ik um weg heb gedaan.
maar binnekort meschien wel weer staal

@ De Zwarten, ik wil ook geen discussie aangaan over dit onderwerp, want zoveel fietsers, zoveel meningen, maar ik schrijf dat staal MIJNS INZIENS achterhaald is. Als iemand een andere mening is toegedaan is dat ook valide. Maar ik veralgemeniseer niets. Feit is dat mijn carbon frame een heel stuk strakker is dan het laatste stalen frame waar ik op gereden heb, een heel stuk goedkoper is dan de tegenwoordige boutique-staal frames en een heel pak lichter. Kijk, dan ben ik persoonlijk gauw klaar.....
Voor mij is het gewoon een kwestie van evolutie. Enne... de redactie vraagt om "ervaringen met staal", niet om alleen glorieverhalen

In ons gezin wordt naast alu en carbon ook nog volop op staal gefietst. Mijn oudste zoon (12) die wedstrijden fietst in cat. 5 rijdt op een stalen Fausto Coppi Neuron, mijn vrouw gebruikt naast haar alu Bianchi regelmatig een schitterende stalen Pinarello Gavia en een stalen Fausto Coppi Lugano 53. Ikzelf heb naast een carbon Pinarello Paris een stalen Herwerden Super Route en heb net m'n nieuwe klassiek gespoten Pegoretti frame binnen.
Staal? Super!
http://img264.imageshack.us/my.php?imag ... elots8.jpg

Ik rij op een 5 jaar oude Duell Pilot van Columbus Thron met Campa Centaur en handgespaakte wielen. Jan van Dalen heeft er op verzoek spatbordoogjes aangelast, die ik overigens nog niet gebruikt heb. Hij rijdt heerlijk, hij is stijf en comfortabel.

Daarnaast heb ik een 16 of 17 jaar oude Gazelle Formula Trim van Reynolds 525. Ook met spatbordoogjes, die ik jaren geleden wel gebruikt heb voor de montage van bagagedragers voor fietsvakanties.

Met de Gazelle heb ik een band. Ik ben er mee over de Galibier geweest en de Alpe d'Huez op. Daarom doe ik hem niet weg en ik heb de Gazelle dit jaar opgeknapt met nieuwe Campa Scirocco wielen en Campa Veloce Compact.

Dat een stalen frame wat grammen extra weegt maakt mij niet uit, want ik weeg zelf 95 kg (ik ben 1.91 m lang). Gewichtsbesapring moet ik vooral in mijn lichaamsvet zoeken en niet in mijn frame.

Staal is degelijk, comfortabel en gaat een levenlang mee. Aluminium is licht en stijf. Carbon is licht, stijf en comfortabel. Het is maar net welke eisen je aan je fiets stelt. Iedereen moet zelf weten wat hij kiest. Ik kies voor staal.

Volgens mij is er nog best markt voor staal. Alleen vinden framebouwers het blijkbaar nodig alle frames in retro style te produceren. Volgens mij heeft dit de vraag aanmerkelijk doen afnemen waardoor de prijzen van stalen frames nu te hoog zijn en de prijs/kwaliteit niet meer in verhouding is. Waarom niet gewoon een modern stalen frame met carbon achtertrein en mooie moderne kleuren. Wilier gaf ooit het goede voorbeeld:



[img=http://img165.imageshack.us/img165/6384 ... rusdd7.gif]

Ik ben het volledig met IBAN eens. Competitierijders gaan uiteraard voor carbon blijven gaan, maar bij de wielertoeristen zou nog vaak staal worden verkozen indien men de fietsen een hedendaagse look (geometrie en kleur) zou geven en het gewicht beperkt houdt door carbon voor- en achtervork. Ook de prijs, één van de grootste struikelblokken om voor staal te gaan, zou bij grote vraag opnieuw concurrentieel worden. De combinatie staal-carbon geeft een maximaal comfort, wat zelfs bij jongere wielertoeristen in de smaak moet vallen.

Enkele van de mooiste stalen fietsen ooit






http://www.raydobbins.com

De casati oro, Colnago Mexico Oro en Oval Cx heb ik overigens zelf ook....[

M'n eerste fiets was een stalen, gifgroen metallic Mercier. Het merk waar Zoetemelk furore op maakte. Ik was toen erg jong, scholier dus weinig geld. Voor 500 gulden gekocht. Commandeurs op de schuine buis en met touclips! Jaren met veel plezier op gefietst.
Daarna volgde een stalen Gazelle. Hollands design en met een chromen vork!
Heerlijke fiets was dat. Ik had de smaak van het wielrennen te pakken en ik wilde rijden waar op dat moment de meeste renners in mijn omgeving op reden: een stalen Duell! Handmade in Hoek van Holland. Ik kocht in m'n plaatselijke FM een Duell Venice in de kleur paars. Wat een kleur! Gemaakt van Neuron staal. De geometrie was ook geweldig en zoals gewend of gewoon was bij Jan van Dalen: gemaakt op te koersen! Hoog bracket, kort, stijf kortom super.
Ik kreeg na m'n school een redelijk goede baan en hield wat centen over. Toen nog wel! en de Venice maakte plaats voor een Performance. Weer een Duell alleen toen een sloping model. Een van de eersten die Jan maakte. Met carbon voorvork!. Pakweg zo'n 7 a 8 jaar geleden. 'n heerlijke fiets. Meteen ook een goede groep er op gekocht want bij een mooi frame hoort een mooie groep. Strak, licht, want het waren ook een van de eerste, lichte Deda Sat buizen waarvan het frame gemaakt was en door de goede geometrie strak sturend. Na deze 2e Duell ben ik overgestapt op titanium. 'n Litespeed Vortex. Niet te vergelijken met wat dan ook. Hemels wat mij betreft. Maar rugproblemen (versleten) zorgde ervoor dat ik m'n Vortex na een tijdje moest verkopen en ik op zoek moest gaan naar een andere hobby. En weten allemaal dat fietsen een virus of zelfs een verslaving is, na 3 jaar af en toe een beetje aangerommeld te hebben op een mountainbike besloot ik het er weer op te wagen.
Ik kocht (werderom) een Duell. Ik kon het niet laten. Ditmaal een Evolution, met voor- en achtervork in carbon en met geintergreerd balhoofdstel. En, in een door m'n zelf gemaakt spuitmotief. De vlammen waarmee Armstrong op z'n fiets in de Tour reed, zaten ook op mijn fiets. Geweldig en super dat dit kan bij Jan (en Brady) van Dalen. Mooie service en voor mij een grote meerwaarde.
Maar terugkerende rugproblemen zorgden wederom voor een grote teleurstelling en ik heb weer de fiets moeten verkopen. Helaas. Aan de fiets heeft in elk geval niet gelegen.
Momenteel heb ik een racefiets te leen. Geen staal maar aluminium. En in een kleinere maat dan ik gewend was. Heerlijke fiets maar toch. De problemen zijn er nog wel, alleen ik kan er momenteel redelijk mee omgaan.
Ik begin al voorzichtig uit te kijken naar het nummer waarin de stalen modellen uitgemeten worden en verder nog: naar volgend jaar!
Want misschien zijn de problemen dan weer een stukje minder en komt er misschien wel weer een eigen fiets. En misschien wel eentje van staal!

Altijd met veel plezier stalen frames gebruikt.
Het overleeft echt de alu en carbonrage wel omdat het ontegenzeggelijk voordelen heeft.

Wat ik een onderbelicht aspect vind.
Een goed stalen frame van een goed merk heeft levenslange garantie .
Daar spreekt vertrouwen uit.
Dat trekt de koper aan die voor kwaliteit gaat.

Op pagina 9 van het Pinarello topic vindt je een paar foto's van m'n ouwe stalen Montello. Ondertussen rij ik met een Kuota Kredo, een prachtige racer, erg licht en superstijf. Een erg efficiente machine. Je ziet er wel aan, net zoals bij de meeste carbon frames tegenwoordig, dat ze met hopen van de band rollen. De Pinarello daarentegen heeft een ongelofelijke uitstraling, daar is met de hand aan gewerkt door mensen die eerder kunstenaars dan stielmannen waren en duidelijk fierheid schepten in het maken ervan.
Die uitstraling vcoel je als je ermee rijdt. Het stalen frame, van de onvolprezen Columbus SLX buizen, is ook duidelijk comfortabeler - BTW ik vraag me nog steeds af waarom die voorvorken tegenwoordig allemaal recht moeten zijn - maar ook carbon kan op comfort worden gebouwd zoals m'n eerste Kuota Ksano.
De Pina is ondertussen 18 jaar oud. Nog steeds geen roest dank zij het speciale lakprocédé met eerst een verchroming voor de eindlak. Ik denk niet dat carbon zo lang zal meegaan bij intensief gebruik, al hoop ik 't wel. Op alu heb ik nooit gereden maar nogal wat fietsmaatjes rijden erop. Weinig comfort, hard en snel kraakjes en piepjes.
Staal heeft volgens mij niet veel toekomst meer als framemateriaal tenzij voor enkele liefhebbers. Dat het zo duurzaam is, is vlgs mij eerder een na- dan een voordeel tegenwoordig. Maar misschien worden er wel nieuwe legeringen uitgevonden die het plaatje weer veranderen.