Quoten: Origineel geplaatst door koers op 19 Oktober 2006
zet eerst je zadel eens goed.
dat wil zeggen horizontaal.
daarnaast heb je te weinig setback. 5cm is verplicht maar beter is verder naar achter te zitten.
eerst de basis (houding tov pedalen!) in orde dat kleine beetje meer aero is natuurlijk grote onzin als je nog maar op 75 van je kunnen fietst door die houding ofzo
Ben niet een licentiehouder, dus voor mij geen verplichtingen. Vraag me wel af waarom triathleten dan zoveel voorover zitten en daar zelfs specifieke zadelpennen voor gemaakt zijn. Voor mij geldt juist (althans dat gevoel heb ik) hoe meer naar voren hoe beter. Maar je stelt dus dat je 25 meer vermogen zou kunnen leveren, (dus grofweg 10 sneller. is i.p.v. 43 km/h gemiddeld zou je 47 gemiddeld per uur kunnen rijden) door simpelweg je zadelstand te veranderen. 25 is wel een erg groot getal denk je ook niet? Misschien is de vraag wat is de juiste zadelhoogte; mijn methode is door grofweg de hak op de pedaal te plaatsen, blote voet, en dan een gestrekt been over houden, in de uiterste stand van de "beneden" pedaal.
Stuur zo laag mogelijk..........
ja misschien beeje optimistisch 25 maar op die zadelstand te trainen want zover voorover gebruik je je hamstrings te weinig!
triathleten zijn gekken, die moeten ook zwemmen en hardlopen, misschien zitten ze wel zo om bepaalde spierdelen te ontlasten weet ik veel...
heb het van meer profs gehoord. eerst wordt gezegd zover navoren, want als er een limiet is op 5cm, zal ver naar voren wel goed zijn. maar dit is het niet!!!
vergeet niet dat-> naar achteren = zadel omlaag en vice versa.
ik zou me echt geen zorgen maken over dat stuur. als je aero wilt zijn moet je een geintegreerd ligstuur nemen en zorgen dat 1. je ellebogen bijna tegen je knieen kunnen komen. 2. je ellebogen 90graden zijn. 3. je armen vlak langs elkaar lopen (smal) en schouders naar binnen gevouwen (aero). 4. je rechte rug hebt of iets omhoog.
Ben niet een licentiehouder, dus voor mij geen verplichtingen. Vraag me wel af waarom triathleten dan zoveel voorover zitten en daar zelfs specifieke zadelpennen voor gemaakt zijn. Voor mij geldt juist (althans dat gevoel heb ik) hoe meer naar voren hoe beter. Maar je stelt dus dat je 25 meer vermogen zou kunnen leveren, (dus grofweg 10 sneller. is i.p.v. 43 km/h gemiddeld zou je 47 gemiddeld per uur kunnen rijden) door simpelweg je zadelstand te veranderen. 25 is wel een erg groot getal denk je ook niet? Misschien is de vraag wat is de juiste zadelhoogte; mijn methode is door grofweg de hak op de pedaal te plaatsen, blote voet, en dan een gestrekt been over houden, in de uiterste stand van de "beneden" pedaal.
triathleten zijn gekken, die moeten ook zwemmen en hardlopen, misschien zitten ze wel zo om bepaalde spierdelen te ontlasten weet ik veel...
heb het van meer profs gehoord. eerst wordt gezegd zover navoren, want als er een limiet is op 5cm, zal ver naar voren wel goed zijn. maar dit is het niet!!!
vergeet niet dat-> naar achteren = zadel omlaag en vice versa.
ik zou me echt geen zorgen maken over dat stuur. als je aero wilt zijn moet je een geintegreerd ligstuur nemen en zorgen dat 1. je ellebogen bijna tegen je knieen kunnen komen. 2. je ellebogen 90graden zijn. 3. je armen vlak langs elkaar lopen (smal) en schouders naar binnen gevouwen (aero). 4. je rechte rug hebt of iets omhoog.
Ben niet een licentiehouder, dus voor mij geen verplichtingen. Vraag me wel af waarom triathleten dan zoveel voorover zitten en daar zelfs specifieke zadelpennen voor gemaakt zijn. Voor mij geldt juist (althans dat gevoel heb ik) hoe meer naar voren hoe beter. Maar je stelt dus dat je 25 meer vermogen zou kunnen leveren, (dus grofweg 10 sneller. is i.p.v. 43 km/h gemiddeld zou je 47 gemiddeld per uur kunnen rijden) door simpelweg je zadelstand te veranderen. 25 is wel een erg groot getal denk je ook niet? Misschien is de vraag wat is de juiste zadelhoogte; mijn methode is door grofweg de hak op de pedaal te plaatsen, blote voet, en dan een gestrekt been over houden, in de uiterste stand van de "beneden" pedaal.
wezep
19 okt 2006 17:32
Quoten: Origineel geplaatst door koers op 19 Oktober 2006
triathleten zijn gekken, die moeten ook zwemmen en hardlopen, misschien zitten ze wel zo om bepaalde spierdelen te ontlasten weet ik veel...
Ben zelf triathleet en niet gek
Als vind ik het fietsen wel het mooiste onderdeel, maar het gaat om de combinatie van sporten. Maar dat is een andere discussie.
Mijn ervaring is als ik meer naar voren ga zitten, ik het idee heb dat ik meer kracht kan zetten en dus harder ga. Zit dus tijdens wedstrijden vaak op het puntje van m'n zadel.Of dit te maken heb dat ik ook hardloop en dus waarschijnlijk bepaalde spieren meer heb ontwikkeld dan fietsers weet ik niet. Weet wel dat veel triathleten zeggen dat je juist bepaalde speiergroepen ontlast waardoor de overgang naar het hardlopen beter/makkelijker gaat.
Maar gezien tijdritframes/speciale zadelpennen/houdingen van tijdritspecialisten lijkt mij dat je harder gaat als je een dergelijk houding hebt.
triathleten zijn gekken, die moeten ook zwemmen en hardlopen, misschien zitten ze wel zo om bepaalde spierdelen te ontlasten weet ik veel...
Ben zelf triathleet en niet gek
Als vind ik het fietsen wel het mooiste onderdeel, maar het gaat om de combinatie van sporten. Maar dat is een andere discussie.Mijn ervaring is als ik meer naar voren ga zitten, ik het idee heb dat ik meer kracht kan zetten en dus harder ga. Zit dus tijdens wedstrijden vaak op het puntje van m'n zadel.Of dit te maken heb dat ik ook hardloop en dus waarschijnlijk bepaalde spieren meer heb ontwikkeld dan fietsers weet ik niet. Weet wel dat veel triathleten zeggen dat je juist bepaalde speiergroepen ontlast waardoor de overgang naar het hardlopen beter/makkelijker gaat.
Maar gezien tijdritframes/speciale zadelpennen/houdingen van tijdritspecialisten lijkt mij dat je harder gaat als je een dergelijk houding hebt.
Race: Giant TCR en Giant Propel
Gravel: Giant Revolt
ATB: Giant XTC
TT: Giant Trinity
Gravel: Giant Revolt
ATB: Giant XTC
TT: Giant Trinity
-
amclassic-fan
- Forum-lid HC
- Berichten: 24317
- Lid geworden op: 23 jun 2004 17:56
- Locatie: Leende
amclassic-fan
19 okt 2006 18:31
Je kan echt wel meer kracht zetten als je meer naar voren zit. Waarom denk je dat ene Ivan B een zadel heeft met een afgezaagde punt die precies die paar cm achter z'n bracket blijft. Gaat hij vervolgens ook nog de hele wedstrijd op het puntje zitten of er zelfs voor.
‘Whatever you do, those other fuckers are doing more.’
-
amclassic-fan
- Forum-lid HC
- Berichten: 24317
- Lid geworden op: 23 jun 2004 17:56
- Locatie: Leende
amclassic-fan
19 okt 2006 22:05
En alle triathleten zitten zo op hun fiets. Mijn eigen bevindingen komen daarmee ook overeen. Ik heb een half jaar met een vermogensmeter gereden, jij niet.
Beargumenteer maar waarom het niet klopt wat ik heb ondervonden, het liefst met wetenschappelijk verantwoorde artikelen.
Beargumenteer maar waarom het niet klopt wat ik heb ondervonden, het liefst met wetenschappelijk verantwoorde artikelen.
‘Whatever you do, those other fuckers are doing more.’
Quoten: Origineel geplaatst door Amclassic-fan op 19 Oktober 2006
En alle triathleten zitten zo op hun fiets. Mijn eigen bevindingen komen daarmee ook overeen. Ik heb een half jaar met een vermogensmeter gereden, jij niet.
Beargumenteer maar waarom het niet klopt wat ik heb ondervonden, het liefst met wetenschappelijk verantwoorde artikelen.
Ja net zoals jij nu argumenteerd met artikelen zeker? En ik kan jou bevinding makkelijk onderuithalen; welke wereld uitslagen heb je gereden met die houding?
een vermogensmeter is toch nergens voor nodig zeg.
bovendien spreek je jezelf tegen.
door op de punt te gaan zitten, of zadel naar voren, maak je jezelf aerodynamischer. zo naar voren zitten gaat ALTIJD ten koste van je vermogen. toch kan je wel harder gaan omdat je meer aero bent.
maar doe wat je wilt jij laat lekker de helft van je beenspieren onbenut.
En alle triathleten zitten zo op hun fiets. Mijn eigen bevindingen komen daarmee ook overeen. Ik heb een half jaar met een vermogensmeter gereden, jij niet.
Beargumenteer maar waarom het niet klopt wat ik heb ondervonden, het liefst met wetenschappelijk verantwoorde artikelen.
Ja net zoals jij nu argumenteerd met artikelen zeker? En ik kan jou bevinding makkelijk onderuithalen; welke wereld uitslagen heb je gereden met die houding?
een vermogensmeter is toch nergens voor nodig zeg.
bovendien spreek je jezelf tegen.
door op de punt te gaan zitten, of zadel naar voren, maak je jezelf aerodynamischer. zo naar voren zitten gaat ALTIJD ten koste van je vermogen. toch kan je wel harder gaan omdat je meer aero bent.
maar doe wat je wilt jij laat lekker de helft van je beenspieren onbenut.
Quoten: Origineel geplaatst door koers op 19 Oktober 2006
Quoten: Origineel geplaatst door Amclassic-fan op 19 Oktober 2006
En alle triathleten zitten zo op hun fiets. Mijn eigen bevindingen komen daarmee ook overeen. Ik heb een half jaar met een vermogensmeter gereden, jij niet.
Beargumenteer maar waarom het niet klopt wat ik heb ondervonden, het liefst met wetenschappelijk verantwoorde artikelen.
Ja net zoals jij nu argumenteerd met artikelen zeker? En ik kan jou bevinding makkelijk onderuithalen; welke wereld uitslagen heb je gereden met die houding?
een vermogensmeter is toch nergens voor nodig zeg.
bovendien spreek je jezelf tegen.
door op de punt te gaan zitten, of zadel naar voren, maak je jezelf aerodynamischer. zo naar voren zitten gaat ALTIJD ten koste van je vermogen. toch kan je wel harder gaan omdat je meer aero bent.
maar doe wat je wilt jij laat lekker de helft van je beenspieren onbenut.
jongens, jongens, jongens, relax
Als ik mijn "gezond" verstand gebruik, dan zou je met een passer een cirkel kunnen trekken rondom de bracket-as. Stel nou eens dat je geen stuur nodig hebt, dan kun je in principe overal rondom die virtuele cirkel je zadel situeren, de raaklijn vanuit je knie naar de pedaal toe is vanuit die cirkel overal gelijk, met andere woorden het maakt helemaal niets uit als je nou 10cm voor het bracket zit of er 10cm achter. Echter er zit een stuur op je fiets. En vooral het ligstuur maakt het dat je geblokt op een fiets kunt zitten, als je begrijpt wat ik bedoel. Ik denk dat een lekkere houding op je ligstuur uiteindelijk de horizontale afstand van het zadel tot het bracket bepaald. De verticale afstand van je zadel wordt vervolgens simpelweg bepaald door je beenlengte, en je gewenste afstand van zadel-pedaal en je gewenste uiterste kniehoek. Door juist iets meer voorover te zitten kun je je beter vanaf je ligstuur afzetten en extra kracht zetten, bovendien heb je nog een ietsiepietsie zwaartekrachtvoordeel omdat je wat voorover kantelt....... denk ik...., maar je ik ben geen bio-mechanicus, en het is nu vrij laat en heb net een pilsje op....
Quoten: Origineel geplaatst door Amclassic-fan op 19 Oktober 2006
En alle triathleten zitten zo op hun fiets. Mijn eigen bevindingen komen daarmee ook overeen. Ik heb een half jaar met een vermogensmeter gereden, jij niet.
Beargumenteer maar waarom het niet klopt wat ik heb ondervonden, het liefst met wetenschappelijk verantwoorde artikelen.
Ja net zoals jij nu argumenteerd met artikelen zeker? En ik kan jou bevinding makkelijk onderuithalen; welke wereld uitslagen heb je gereden met die houding?
een vermogensmeter is toch nergens voor nodig zeg.
bovendien spreek je jezelf tegen.
door op de punt te gaan zitten, of zadel naar voren, maak je jezelf aerodynamischer. zo naar voren zitten gaat ALTIJD ten koste van je vermogen. toch kan je wel harder gaan omdat je meer aero bent.
maar doe wat je wilt jij laat lekker de helft van je beenspieren onbenut.
jongens, jongens, jongens, relax
Als ik mijn "gezond" verstand gebruik, dan zou je met een passer een cirkel kunnen trekken rondom de bracket-as. Stel nou eens dat je geen stuur nodig hebt, dan kun je in principe overal rondom die virtuele cirkel je zadel situeren, de raaklijn vanuit je knie naar de pedaal toe is vanuit die cirkel overal gelijk, met andere woorden het maakt helemaal niets uit als je nou 10cm voor het bracket zit of er 10cm achter. Echter er zit een stuur op je fiets. En vooral het ligstuur maakt het dat je geblokt op een fiets kunt zitten, als je begrijpt wat ik bedoel. Ik denk dat een lekkere houding op je ligstuur uiteindelijk de horizontale afstand van het zadel tot het bracket bepaald. De verticale afstand van je zadel wordt vervolgens simpelweg bepaald door je beenlengte, en je gewenste afstand van zadel-pedaal en je gewenste uiterste kniehoek. Door juist iets meer voorover te zitten kun je je beter vanaf je ligstuur afzetten en extra kracht zetten, bovendien heb je nog een ietsiepietsie zwaartekrachtvoordeel omdat je wat voorover kantelt....... denk ik...., maar je ik ben geen bio-mechanicus, en het is nu vrij laat en heb net een pilsje op....
Quoten: Origineel geplaatst door Patrickh op 19 Oktober 2006
Heb je al eens gekeken naar de Deda Pista stuurpen is mischien wel iets voor jouw
Deda Newton is precies wat ik nodig heb! Waar kan ik die krijgen? Deda Newton Pista wel alleen in 31,8mm, maar maakt niet uit, lekker steil naar beneden. Misschien in combinatie met zoiets:
Heb je al eens gekeken naar de Deda Pista stuurpen is mischien wel iets voor jouw
Deda Newton is precies wat ik nodig heb! Waar kan ik die krijgen? Deda Newton Pista wel alleen in 31,8mm, maar maakt niet uit, lekker steil naar beneden. Misschien in combinatie met zoiets:
Quoten: Origineel geplaatst door Amclassic-fan op 19 Oktober 2006
En alle triathleten zitten zo op hun fiets. Mijn eigen bevindingen komen daarmee ook overeen. Ik heb een half jaar met een vermogensmeter gereden, jij niet.
Beargumenteer maar waarom het niet klopt wat ik heb ondervonden, het liefst met wetenschappelijk verantwoorde artikelen.
bron: http://www.triathlonweb.nl/twn/show.php ... n&ID=zadel
Wat zijn de voordelen van een voorwaartse zadelpositie?
Vaak hebben triatleten hun zadel ten opzichte van de bracket (de trapas) verder naar voren staan dan wielrenners. Deze zogeheten voorwaartse zadelpositie (lelijke en letterlijke vertaling van de originele Engelse term 'forward saddle position') levert namelijk snelheidswinst op.
Vrijwel alle wielrenners hebben hun zit 'achter' de bracket. Deze positie heeft in hun specifieke geval zeker voordelen. Het rijden van bochten gaat beter en het leidt ook tot betere rij-eigenschappen bij het klimmen en afdalen. Dit komt omdat het zwaartepunt van de combinatie fiets en berijder verder naar achteren ligt, waardoor er minder druk op het voorwiel staat. Daarnaast zou deze zadelpositie ook bevorderlijk zijn voor het op souplesse rijden.
Het voordeel van een meer voorwaartse zadelpositie lijkt in eerste aanleg te liggen in een aerodynamisch betere positie, omdat door de voorwaartse stand van het zadel de stuurpen lager (en iets verder naar voren) geplaatst kan worden en de rijder dus dieper komt te zitten. Er is dan immers een kleiner frontaal oppervlak. Naast de verbeterde aerodynamische houding werd altijd gesteld dat deze positie ook een betere krachtoverbrenging mogelijk zou maken en bevorderlijk zou zijn voor een soepeler overgang van fietsen naar lopen. Vrij recent wetenschappelijk onderzoek lijkt uit te wijzen dat de grootste snelheidswinst inderdaad gelegen is in juist dat laatstgenoemde punt. In een test moesten triatleten zowel op een traditionele 73-graden fiets als op een 81-graden fiets 40 kilometer afleggen, gevolgd door 10 km hardlopen. Hieruit bleek dat bij een steilere zithoek de combinatie fietsen-lopen sneller kon worden afgelegd, waarbij grootste winst kon worden behaald in de eerste 5 kilometer van het lopen.
Nadelen van de voorwaartse zadelpositie zijn dat men minder goed door de bocht kan (maar dat is voor triatleten vaak van minder groot belang dan voor wielrenners). Daarnaast is er bij plotseling en hard remmen meer risico om voorover te duikelen. Ook is het klimmen en afdalen op de fiets minder comfortabel dan bij de traditionele 'zit'.
Reglementair is de voorwaartse zadelpositie toegestaan, mits de zadelpunt niet verder dan 5 centimeter uitsteekt vóór de loodlijn die door de bracket loopt.
Wielrenners maken echter nog steeds weinig of geen gebruik van de voorwaartse zadelpositie. Als je naar tijdritten kijkt, dan zie je veel tijdritspecialisten (enkelen uitgezonderd) toch relatief ver naar achteren zitten in vergelijking met triatleten. Erik Breukink bijvoorbeeld heeft ooit eens in een interview voor 'Triathlon Sport' verteld hij voor een tijdrit het zadel juist naar achteren verplaatste in vergelijking met een normale koerszit omdat hij dacht zo meer kracht te kunnen leveren. Een en ander zou natuurlijk een gevolg kunnen zijn van de gewenning als gevolg van de jarenlange training en scholing op deze positie. Daarnaast lijkt het bovengenoemde onderzoek ook te ondersteunen dat voor het tijdrijden in een triathlon (dus gevolgd door hardlopen) een steilere zithoek is vereist ten opzichte van tijdrijden zónder erna te hoeven hardlopen.
HistorieEind jaren tachtig is de voorwaartse zadelpositie naar verluid 'uitgevonden' door de Amerikaanse triatleet Mike Pigg, die merkte dat naarmate hij meer inspanning leverde hij meer naar de punt van zijn zadel schoof. Op basis van die bevinding is een zadelpen geconstrueerd (de zgn. 'omgekeerde' zadelpen) waarmee het zadel verder naar voren kon worden gemonteerd dan mogelijk was met de traditionele zadelpen. Vervolgens zijn ook framebouwers er op ingesprongen en werd begin jaren negentig geëxperimenteerd met frames met grotere zithoeken dan de traditionele wielrenfiets met een zithoek van 73 graden (deze hoek is de hoek die de zitbuis maakt met de achtervork). In 1990 werden voor het eerst negentig graden frames geïntroduceerd. Hierbij zat het zadel dus recht boven de bracket. De ontwerper daarvan was triatleet Hajo Hoekstra, en de fietsen werden bereden door de leden van het Badgematic-team (o.a. Thea Sybesma, Jos Everts en Pim van den Bos). Ze waren er allemaal erg succesvol mee. Commercieel liepen de fietsen minder goed en het experiment werd gestaakt. Daarna is men overgestapt naar een minder extreme zadelpositie. Veel pecifieke triathlon- of tijdritfietsen (bijvoorbeeld die van Pincipia) hebben overigens een hoek van 77 of 78 graden.
In die tijd waren er ook zgn. saddle shifters in de handel waarmee je je zadel tijdens het fietsen naar voren of naar achteren kon verschuiven. Het is toen wel eens gebeurd dat het zadel werd 'weggeschoten' en de atleet alleen met een zadelpen overbleef. Deze saddle shifters zijn momenteel voorzover bekend niet meer in de handel
En alle triathleten zitten zo op hun fiets. Mijn eigen bevindingen komen daarmee ook overeen. Ik heb een half jaar met een vermogensmeter gereden, jij niet.
Beargumenteer maar waarom het niet klopt wat ik heb ondervonden, het liefst met wetenschappelijk verantwoorde artikelen.
bron: http://www.triathlonweb.nl/twn/show.php ... n&ID=zadel
Wat zijn de voordelen van een voorwaartse zadelpositie?
Vaak hebben triatleten hun zadel ten opzichte van de bracket (de trapas) verder naar voren staan dan wielrenners. Deze zogeheten voorwaartse zadelpositie (lelijke en letterlijke vertaling van de originele Engelse term 'forward saddle position') levert namelijk snelheidswinst op.
Vrijwel alle wielrenners hebben hun zit 'achter' de bracket. Deze positie heeft in hun specifieke geval zeker voordelen. Het rijden van bochten gaat beter en het leidt ook tot betere rij-eigenschappen bij het klimmen en afdalen. Dit komt omdat het zwaartepunt van de combinatie fiets en berijder verder naar achteren ligt, waardoor er minder druk op het voorwiel staat. Daarnaast zou deze zadelpositie ook bevorderlijk zijn voor het op souplesse rijden.
Het voordeel van een meer voorwaartse zadelpositie lijkt in eerste aanleg te liggen in een aerodynamisch betere positie, omdat door de voorwaartse stand van het zadel de stuurpen lager (en iets verder naar voren) geplaatst kan worden en de rijder dus dieper komt te zitten. Er is dan immers een kleiner frontaal oppervlak. Naast de verbeterde aerodynamische houding werd altijd gesteld dat deze positie ook een betere krachtoverbrenging mogelijk zou maken en bevorderlijk zou zijn voor een soepeler overgang van fietsen naar lopen. Vrij recent wetenschappelijk onderzoek lijkt uit te wijzen dat de grootste snelheidswinst inderdaad gelegen is in juist dat laatstgenoemde punt. In een test moesten triatleten zowel op een traditionele 73-graden fiets als op een 81-graden fiets 40 kilometer afleggen, gevolgd door 10 km hardlopen. Hieruit bleek dat bij een steilere zithoek de combinatie fietsen-lopen sneller kon worden afgelegd, waarbij grootste winst kon worden behaald in de eerste 5 kilometer van het lopen.
Nadelen van de voorwaartse zadelpositie zijn dat men minder goed door de bocht kan (maar dat is voor triatleten vaak van minder groot belang dan voor wielrenners). Daarnaast is er bij plotseling en hard remmen meer risico om voorover te duikelen. Ook is het klimmen en afdalen op de fiets minder comfortabel dan bij de traditionele 'zit'.
Reglementair is de voorwaartse zadelpositie toegestaan, mits de zadelpunt niet verder dan 5 centimeter uitsteekt vóór de loodlijn die door de bracket loopt.
Wielrenners maken echter nog steeds weinig of geen gebruik van de voorwaartse zadelpositie. Als je naar tijdritten kijkt, dan zie je veel tijdritspecialisten (enkelen uitgezonderd) toch relatief ver naar achteren zitten in vergelijking met triatleten. Erik Breukink bijvoorbeeld heeft ooit eens in een interview voor 'Triathlon Sport' verteld hij voor een tijdrit het zadel juist naar achteren verplaatste in vergelijking met een normale koerszit omdat hij dacht zo meer kracht te kunnen leveren. Een en ander zou natuurlijk een gevolg kunnen zijn van de gewenning als gevolg van de jarenlange training en scholing op deze positie. Daarnaast lijkt het bovengenoemde onderzoek ook te ondersteunen dat voor het tijdrijden in een triathlon (dus gevolgd door hardlopen) een steilere zithoek is vereist ten opzichte van tijdrijden zónder erna te hoeven hardlopen.
HistorieEind jaren tachtig is de voorwaartse zadelpositie naar verluid 'uitgevonden' door de Amerikaanse triatleet Mike Pigg, die merkte dat naarmate hij meer inspanning leverde hij meer naar de punt van zijn zadel schoof. Op basis van die bevinding is een zadelpen geconstrueerd (de zgn. 'omgekeerde' zadelpen) waarmee het zadel verder naar voren kon worden gemonteerd dan mogelijk was met de traditionele zadelpen. Vervolgens zijn ook framebouwers er op ingesprongen en werd begin jaren negentig geëxperimenteerd met frames met grotere zithoeken dan de traditionele wielrenfiets met een zithoek van 73 graden (deze hoek is de hoek die de zitbuis maakt met de achtervork). In 1990 werden voor het eerst negentig graden frames geïntroduceerd. Hierbij zat het zadel dus recht boven de bracket. De ontwerper daarvan was triatleet Hajo Hoekstra, en de fietsen werden bereden door de leden van het Badgematic-team (o.a. Thea Sybesma, Jos Everts en Pim van den Bos). Ze waren er allemaal erg succesvol mee. Commercieel liepen de fietsen minder goed en het experiment werd gestaakt. Daarna is men overgestapt naar een minder extreme zadelpositie. Veel pecifieke triathlon- of tijdritfietsen (bijvoorbeeld die van Pincipia) hebben overigens een hoek van 77 of 78 graden.
In die tijd waren er ook zgn. saddle shifters in de handel waarmee je je zadel tijdens het fietsen naar voren of naar achteren kon verschuiven. Het is toen wel eens gebeurd dat het zadel werd 'weggeschoten' en de atleet alleen met een zadelpen overbleef. Deze saddle shifters zijn momenteel voorzover bekend niet meer in de handel