Trois Ballons
-
bottecchia
- Forum-lid
- Berichten: 3988
- Lid geworden op: 27 nov 2006 22:38
Leuk verslag en gewoon uitstekend gereden Corniel. Zeker met zo'n voorbereiding. Ik denk dat er genoeg zijn die er onder die omstandigheden niet eens aan begonnen waren.corniel schreef:Op hangen en wurgen is het gelukt.
Les Trois Ballons volbracht. Het was me een ballonvaart zeg. En zwaar, man 200 km zijn toch niet echt mijn favoriete kopje thee...
Nog anderen die hem gereden hebben?
Zoef zoef, naar beneden
Handjes op het stuur
Elke keer als ik foto's van mijzelf zie op de fiets schrik ik weer hoe wit en dun mijn benen zijn.
Verder is de tijd volgens de organisatie 08:18:29,43 dus, ik heb er negen minuten over gedaan om na het startschot over de startstreep te komen. 
@bottecchia: Ik weet niet of er mensen onder deze omstandigheden niet aan begonnen waren. Want als je eenmaal in Frankrijk bent (in je eentje) ga je ook niet zomaar onvericht ter zake naar huis.
-
bottecchia
- Forum-lid
- Berichten: 3988
- Lid geworden op: 27 nov 2006 22:38
Mwah, die zijn er echt wel hoor. Maar goed, maakt ook verder niet uit. Je bent weer een ervaring rijker. Da's veel interessanter.
Da's zeker waar. Wellicht zin om volgend jaar met me mee te gaan?bottecchia schreef:e bent weer een ervaring rijker. Da's veel interessanter.
rufio
15 jun 2011 17:15
Bij mij gaat de Trois Ballons steeds beter: na vorig jaar een verbetering van 21 minuten (7u24 >> 7u3) is het me dit jaar gelukt om weer 12 minuten sneller te rijden (6u51). Benieuwd of ik de vorm aankomende weekenden vast kan houden tijdens la Morzine, Vaujany & Marmotte!
-
bottecchia
- Forum-lid
- Berichten: 3988
- Lid geworden op: 27 nov 2006 22:38
Deze rit valt planningstechnisch niet altijd even gunstig maar ik heb zeker interesse! Ben nog nooit in dat gebied geweest.corniel schreef:Da's zeker waar. Wellicht zin om volgend jaar met me mee te gaan?bottecchia schreef:e bent weer een ervaring rijker. Da's veel interessanter.
@Bottecchia: Dat wordt dan tijd.
-
hermanvanvoorschoten
- Forum-lid
- Berichten: 86
- Lid geworden op: 25 jun 2007 21:46
Imiddels zijn we een dikke week klaar met LTB, maar ik vind het alsnog leuk om na mijn eerste cyclo mijn ervaringen te delen op een forum. Ook omdat ik voorafgaand aan de tocht zo veel informatie heb vergaard.
Het begon zo: Met mijn beide broers hebben we in december besloten onze gezamenlijke hobby - fietsen - ook eens gezamenlijk uit te voeren. La Marmotte was datumtechnisch ongunstig; de Oztahler Radmarathon leek ons wat zwaar voor een eerste cyclo. Les Trois Ballons leek ons alledrie leuk omdat het een nieuw gebied voor ons was. Ingeschreven en met wisselende voorbereidingen (ik zat denk ik in het midden met +-2500 voorbereidingskilometers, maar in de voorgaande weken kon ik weinig fietsen vanwege een pijnlijke knie; de oudste had voorafgaand aan de tocht nachtdienst) vertrokken wij woensdag avond uit Rotterdam om midden ind e nacht in onze gíte aan te komen. Het was er wat muf en vochtig, maar de bedden lagen voortreffelijk!
Na donderdag goed uitgeslapen te hebben zij de fietsen klaargemaakt en konden we een rondje verkennen. Omdat we een 20km van Champagney af zaten besloten we met de auto naar de voet van de Ballon de Servance te rijden om deze op de fiets te verkennen en daarna direct de slotklim (Planche des Belles Filles) te beklimmen. Beiden gingen vlot en zonder problemen (dat zal zaterdag wel anders worden dachten we toen al!). Donderdag vroeg naar bed en vrijdag na het ophalen van het startnummer en het bezoeken van de kapel van Ronchamps (een meesterwerk in het spel van licht) gingen de beentjes omhoog en konden we wederom vroeg het bed in; toch wel lichtelijk gespannen voor al wat komen ging.
Zaterdag ochtend vroeg, na een heerlijk noedel-ontbijt, op weg naar de start. Even twijfelen we gedrieen of we wel moeten gaan fietsen; het regent dat het giet... Maar gelukkig, zodra we de auto parkeren en de fietsen uitladen breekt het al wat open en, gelukkig, zien we de rest van de dag geen regen meer. We sluiten achteraan in het startvak aan. Wij gaan niet voor snelheid; het doel is uitrijden, als het even mee zit met zn drieen. Als er na 2 klimmen grote verschillen blijken kunnen we altijd nog individueel verder. De aanloop naar de Ballon de Servance is onrustig. Het is druk, er zijn enkelen gevallen bij de spoorwegovergang en er staan al veel lekke banden langs de weg. Op de klim is het ook druk, maar eenmaal in een ritme kan ik met hartslag 165 goed langs de vele mensen die trager zijn. Bovenaan zie ik beide broers die een minuut eerder boven waren en gezamenlijk duiken we de afdaling in. Hoewel iedereen ons hiervoor gewaarscuwd heeft valt het me alles mee. Het veld is al snel uit elkaar getrokken en het asfalt valt mee. Echter, de regen heeft zijn sporen wel nagelaten en onderaan bij het stoplicht merk ik dat ik lek ben. In de 5 minuten band verwisselen komen een hoop leuke groepjes langs, als wij opstappen zijn er weinig mensen meer om leuk mee rond te draaien. Gelukkig pikken we later bij de bevoorading wel enkele mensen op en kunnen we verder naar de Oderon. Een heerlijk lopende col waar je tempo kan blijven maken. Ook de Grand Ballon gaat verassend soepel. Nauwelijks doorhebbend dat we hoogtemeters maken rijden we in een lekker draaiend groepje van 10 over de route des cretes door met een schitterend utizicht. Op de grand Ballon heerlijk stokbrood gegeten (ik vind het echt lekker om wat anders te hebben dan zoete repen) en daar besloten met 3 verder te rijden. De verschillen zijn klein en goud zit er nu toch niet in. Op de Hunsdruck heb ik het voor het eerst moeilijk. Ik merk dat de kilometers (vooral die in de hoogte) hun tol gaan eisen. Goed blijven eten en drinken, denk ik. Daarbij probeer ik mijn hartslag onder de 165 te houden en zolang ik daarmee niet ingehaald word vind ik dat al lang prima. Ik merk dat het loont. Op de Ballon d'Alsace klim ik voor het eerst sneller dan mijn broers. De oudste zit er boven geheel doorheen en hij wordt gelost in de afdaling. Beneden aangekomen rijdt er echter niemand voor ons en besluiten we op hem (en op een groepje) te wachten. We zijn enigszins teleurgesteld dat er hij slechts 1 persoon bij hem heeft, maar al snel pikken we mensen op en kunnen we steeds meer vaart maken. Totdat we op het heuvelachtige terrein voor Champagney komen. Wat een k***e-stuk. Ik vind het heerlijk om in de ardennen te rijden, maar na 180km heb ik daar dus even geen zin in... ik troost mezelf met de gedachte dat het vanaf Champagney weer plat is (nou ja, vals plat dan). Op dat stuk trek de oudste zo hard door dat de grote groep waar we in zitten uiteen valt. Ik en de andere broer kunnen niet volgen en bereiden ons vast voor op de Planche des Belles Filles. Ik begin er gelijktijdig met mijn broer aan; de oudste is nog net in het zicht. Wat kan me van dit moment niet heel veel meer herinneren, behalve dat ik de borden langs de weg (met %-aanduiding) vervloekte, mijn ene broer weg zag rijden en dat ik op de oudste in liep. Met de kilometerteller op de steilste stukken gelukkig nog in de dubbele cijfers rijd ik langzaam naar hem toe en als ik op 4km bij hem ben merk ik dat hij het heel zwaar heeft. Als ik zeg dat we samen naar de streep zullen rijden knikt hij en gaat hij in mijn wiel zitten. Alhoewel ik nu sneller klim en voor hem inhoudt geeft het ons beiden een goed gevoel samen naar boven te rijden. Na iets meer dan 9,5 uur rijden we hand in hand over de streep waar de derde broer ook staat. Heel tevreden eten we wat en dalen dan (wat langzamer dan donderdag, toen ging het tegen de 80km/u) af naar de auto, waarna we allen 12 uur geslapen hebben.
Al met al een mooie ervaring, zeker voorherhaling vatbaar. Ik merk dat de kilometers me goed afgaan (heb het rondje ijsselmeer in de afgelopen jaren ook telkens gereden); de kracht en klimsnelheid waren minder (dat wijt ik an de knie), maar goud zit er in komende jaren zeker in.
Bedankt voor de tips en tot volgend jaar!
http://www.photobreton.com/documents/FT ... Screen.jpg
http://www.photobreton.com/documents/FT ... Screen.jpg
Het begon zo: Met mijn beide broers hebben we in december besloten onze gezamenlijke hobby - fietsen - ook eens gezamenlijk uit te voeren. La Marmotte was datumtechnisch ongunstig; de Oztahler Radmarathon leek ons wat zwaar voor een eerste cyclo. Les Trois Ballons leek ons alledrie leuk omdat het een nieuw gebied voor ons was. Ingeschreven en met wisselende voorbereidingen (ik zat denk ik in het midden met +-2500 voorbereidingskilometers, maar in de voorgaande weken kon ik weinig fietsen vanwege een pijnlijke knie; de oudste had voorafgaand aan de tocht nachtdienst) vertrokken wij woensdag avond uit Rotterdam om midden ind e nacht in onze gíte aan te komen. Het was er wat muf en vochtig, maar de bedden lagen voortreffelijk!
Na donderdag goed uitgeslapen te hebben zij de fietsen klaargemaakt en konden we een rondje verkennen. Omdat we een 20km van Champagney af zaten besloten we met de auto naar de voet van de Ballon de Servance te rijden om deze op de fiets te verkennen en daarna direct de slotklim (Planche des Belles Filles) te beklimmen. Beiden gingen vlot en zonder problemen (dat zal zaterdag wel anders worden dachten we toen al!). Donderdag vroeg naar bed en vrijdag na het ophalen van het startnummer en het bezoeken van de kapel van Ronchamps (een meesterwerk in het spel van licht) gingen de beentjes omhoog en konden we wederom vroeg het bed in; toch wel lichtelijk gespannen voor al wat komen ging.
Zaterdag ochtend vroeg, na een heerlijk noedel-ontbijt, op weg naar de start. Even twijfelen we gedrieen of we wel moeten gaan fietsen; het regent dat het giet... Maar gelukkig, zodra we de auto parkeren en de fietsen uitladen breekt het al wat open en, gelukkig, zien we de rest van de dag geen regen meer. We sluiten achteraan in het startvak aan. Wij gaan niet voor snelheid; het doel is uitrijden, als het even mee zit met zn drieen. Als er na 2 klimmen grote verschillen blijken kunnen we altijd nog individueel verder. De aanloop naar de Ballon de Servance is onrustig. Het is druk, er zijn enkelen gevallen bij de spoorwegovergang en er staan al veel lekke banden langs de weg. Op de klim is het ook druk, maar eenmaal in een ritme kan ik met hartslag 165 goed langs de vele mensen die trager zijn. Bovenaan zie ik beide broers die een minuut eerder boven waren en gezamenlijk duiken we de afdaling in. Hoewel iedereen ons hiervoor gewaarscuwd heeft valt het me alles mee. Het veld is al snel uit elkaar getrokken en het asfalt valt mee. Echter, de regen heeft zijn sporen wel nagelaten en onderaan bij het stoplicht merk ik dat ik lek ben. In de 5 minuten band verwisselen komen een hoop leuke groepjes langs, als wij opstappen zijn er weinig mensen meer om leuk mee rond te draaien. Gelukkig pikken we later bij de bevoorading wel enkele mensen op en kunnen we verder naar de Oderon. Een heerlijk lopende col waar je tempo kan blijven maken. Ook de Grand Ballon gaat verassend soepel. Nauwelijks doorhebbend dat we hoogtemeters maken rijden we in een lekker draaiend groepje van 10 over de route des cretes door met een schitterend utizicht. Op de grand Ballon heerlijk stokbrood gegeten (ik vind het echt lekker om wat anders te hebben dan zoete repen) en daar besloten met 3 verder te rijden. De verschillen zijn klein en goud zit er nu toch niet in. Op de Hunsdruck heb ik het voor het eerst moeilijk. Ik merk dat de kilometers (vooral die in de hoogte) hun tol gaan eisen. Goed blijven eten en drinken, denk ik. Daarbij probeer ik mijn hartslag onder de 165 te houden en zolang ik daarmee niet ingehaald word vind ik dat al lang prima. Ik merk dat het loont. Op de Ballon d'Alsace klim ik voor het eerst sneller dan mijn broers. De oudste zit er boven geheel doorheen en hij wordt gelost in de afdaling. Beneden aangekomen rijdt er echter niemand voor ons en besluiten we op hem (en op een groepje) te wachten. We zijn enigszins teleurgesteld dat er hij slechts 1 persoon bij hem heeft, maar al snel pikken we mensen op en kunnen we steeds meer vaart maken. Totdat we op het heuvelachtige terrein voor Champagney komen. Wat een k***e-stuk. Ik vind het heerlijk om in de ardennen te rijden, maar na 180km heb ik daar dus even geen zin in... ik troost mezelf met de gedachte dat het vanaf Champagney weer plat is (nou ja, vals plat dan). Op dat stuk trek de oudste zo hard door dat de grote groep waar we in zitten uiteen valt. Ik en de andere broer kunnen niet volgen en bereiden ons vast voor op de Planche des Belles Filles. Ik begin er gelijktijdig met mijn broer aan; de oudste is nog net in het zicht. Wat kan me van dit moment niet heel veel meer herinneren, behalve dat ik de borden langs de weg (met %-aanduiding) vervloekte, mijn ene broer weg zag rijden en dat ik op de oudste in liep. Met de kilometerteller op de steilste stukken gelukkig nog in de dubbele cijfers rijd ik langzaam naar hem toe en als ik op 4km bij hem ben merk ik dat hij het heel zwaar heeft. Als ik zeg dat we samen naar de streep zullen rijden knikt hij en gaat hij in mijn wiel zitten. Alhoewel ik nu sneller klim en voor hem inhoudt geeft het ons beiden een goed gevoel samen naar boven te rijden. Na iets meer dan 9,5 uur rijden we hand in hand over de streep waar de derde broer ook staat. Heel tevreden eten we wat en dalen dan (wat langzamer dan donderdag, toen ging het tegen de 80km/u) af naar de auto, waarna we allen 12 uur geslapen hebben.
Al met al een mooie ervaring, zeker voorherhaling vatbaar. Ik merk dat de kilometers me goed afgaan (heb het rondje ijsselmeer in de afgelopen jaren ook telkens gereden); de kracht en klimsnelheid waren minder (dat wijt ik an de knie), maar goud zit er in komende jaren zeker in.
Bedankt voor de tips en tot volgend jaar!
http://www.photobreton.com/documents/FT ... Screen.jpg
http://www.photobreton.com/documents/FT ... Screen.jpg
Het is altijd feest op de Laen
-
evrieselaar
- Forum-lid
- Berichten: 387
- Lid geworden op: 09 jan 2011 14:47
Mooi verslag!