Wielrenners omgang met elkaar

[mr.chrono]

Ik train bijna altijd alleen, als iemand in mijn wiel wil gaan zitten plakken dan gaat hij zijn gang maar. Het is voor mij een teken van zwakte dat hij dan niet overneemt. De meesten zitten zich niet van weelde achter iemand z'n kont zich te verstoppen.

Als je denkt dat je aan het koersen bent als je iemand die z'n gebruikelijke rondje aan het fietsen is kunt 'kraken' dan spoor je niet helemaal. Je weet immers niet wat voor training die persoon aan het doen is, of hij er al 150 km op heeft zitten en er al redelijk door heen zit. Over iemand heen 'klappen' die niet dezelfde arbeid als jijzelf heeft verricht kan eigenlijk iedereen wel. Als je in een wedstrijd het hele peloton op een hoop kunt rijden, dan heb je pas power.

Op mijn gebruikelijke trainingsrondje haal ik regelmatig renners in die dan 1 voor 1 in mijn wiel gaan zitten. Een soort zwaan-kleef-aan. Als het me echt te gortig wordt zet ik een paar kilometer flink aan en dan snappen de meesten wel hoe laat het is.

[kempenaar]

Ik groet altijd behalve als ik naar huis aan het harken ben als het even niet meezit (meestal net na de winter). Valt me wel vaak op dat andere wielrenners toch vaak terugknikken of even een gebaar met de vinger maken (....niet naar boven....). Meestal niet als ze in een grote groep rijden trouwens.

[havana]

De mensen die een hekel hebben aan wieltjeszuigers kan ik aanraden naar Groningen te verhuizen. Ik heb in dik 2500 km nog NIEMAND in mijn wiel gehad, sterker nog: je komt amper iemand tegen.

Was in Amsterdam wel anders, zeker langs de Amstel stikt het van de profiteurs.

[perik]

Ik heb nooit last van wieltjeszuigers, ik zuig zelf ook nooit wieltjes. Ik zie ook nooit iemand een wieltje zuigen. Als ik de verhalen hier lees heeft zowat iedereen continu hele hordes van dat schorriemorrie in zijn wiel, maar niemand geeft toe er zelf ook een te zijn. Volgens mij is het een niet bestaand probleem.

[dapoker]

Ik heb nooit last van wieltjeszuigers, ik zuig zelf ook nooit wieltjes. Ik zie ook nooit iemand een wieltje zuigen. Als ik de verhalen hier lees heeft zowat iedereen continu hele hordes van dat schorriemorrie in zijn wiel, maar niemand geeft toe er zelf ook een te zijn. Volgens mij is het een niet bestaand probleem.

:d

[razorblade]

Dat van die locatie.. haha Dat heb eigenlijk meer te maken tijdens een wedstrijd want ik geef het toe, dan zit graag in het wiel:D

[mr.chrono]

Zou er een causaal verband zijn?

D.W.Z.:

Aan de ene kant de afgebeulde hardrijders die urenlang vol in de wind kopwerk doen voor wildvreemden en daarna op het forum lopen te klagen over die wieltjesplakkers?

Aan de andere kant de wieltjesplakker die thuiskomen en vinden dat ze lekker hebben gefietst (lekker uit de wind en een mooi tempo) en daardoor niet hoeven te klagen op het forum?

[razorblade]

Ik vind het gewoon profiteren en heb er een hekel aan. Zeker op de manier waarop het gaat.. niets zeggen, geen groet of wat dan ook.. Gewoon goedkope profiteurs.. Klagen is het niet, het in een constatering die ik niet prettig vind en eigelijk ronduit asociaal..

[mr.chrono]

Je hebt gelijk, het lijken wel autisten zo strak als ze soms voor zich uit kunnen kijken als zer dan uiteindelijk voorbij komen.

[moustache]

De mensen die een hekel hebben aan wieltjeszuigers kan ik aanraden naar Groningen te verhuizen. Ik heb in dik 2500 km nog NIEMAND in mijn wiel gehad, sterker nog: je komt amper iemand tegen.

Was in Amsterdam wel anders, zeker langs de Amstel stikt het van de profiteurs.

Of naar de Veluwe. Ik weet niet of het aan mij ligt maar volgens mij rij ik niet op hele rare tijden, maar ik zie ook nooit iemand. En als ik al iemand zie, zit die niet in mijn wiel. Ik fiets hooguit een enkeling tegemoet, maar ingehaald wordt er nauwelijks.

[mr.chrono]

Wat ook helpt: je fietskleding nooit wassen, dan laten ze het ook wel uit hun hoofd om lang achter je te blijven. Je moet er zelf even tegen kunnen maar dan ben je wel klaar.

[superrose]

Ik (en velen met mij) hebben als een de stelling ingenomen: in de winter groet iedereen elkaar, na 1 april niet meer.
Waarschijnlijk een ander gevoel van verbondenheid in de donkere maanden.

whaha, hier heb ik echt nog nooit van gehoord of iets van gemerkt.

Ik ga het eens in de gaten houden komend jaar.

bwahahaha moet je eens in de winter gaan fietsen

anyway, dat groeten..... moeilijke materie'


http://rosementink.blogspot.com/2010/04/gegroet.html