Fietsvrienden,
Vorige week een weekje gebivakkeerd op het zonnige!!

lanzarote. Hoewel niet te vergelijken met bv Gran Canaria kun je er rond deze tijd echt wl een lekker fietsweekje doorbrengen. Daarom hierbij een verslagje van twee van mijn ritjes op dit zonnige en winderige eiland.
Rit 1: Puerto del Carmen, Tahiche, Tabayesco, Teguise, Uga, Puerto del Carmen 94 km, 1500 hm
Vandaag staat een ritje naar het hoogste fietspunt (595 mtr) van het eiland op het programma. Om 07.30 zit ik in de ontbijtzaal en na een licht ontbijt en een paar flinke koffietjes vertrek ik om 07.50 Als ik vanuit PdC naar Tias klim komt net de zon op.

Wat is het toch lekker om in de korte broek in dit zonnetje te rijden. Na San bartolome draai ik de rustige weg (LZ34) naar Tahiche op. Na enkele kilometers kom ik over de heuvelrug en daal weer af richting de kust. Hier daalt de weg sterk maar bij een goede 70km /uur knijp ik toch zachtjes in de remmen. het blijft ten slotte een huurfiets

. Na Tahiche moet de LZ1 naar het noorden genomen worden. Hier zie ik wat tegenop (saai, druk en gevaarlijk) maar het blijkt dat er een "service road" langs ligt waardoor het nog steeds beetje saai is, maar iig niet druk en gevaarlijk. De noordenwind blaast hier behoorlijk, maar gelukkig heb ik het grootste gedeelte van wind tegen al gehad. Bij Guatiza neem ik de rustige LZ405 door de prachtige dorpjes Guatiza en Mala. Even later neem ik de afslag ri Tabayesco. Ik draai van de wind af. Deze valt weg en de stilte daalt op me neer. De kwaliteit van deze lokale weg is prima en ik begin aan de klim. Ik neem bewust mijn tijd, ten slotte is het nog maar februari en zijn mijn winterbandjes ook nog niet geheel verdwenen

. Wat is dit toch een heerlijke sport. Ik voel me volledig Zen. Rustig klim ik door het dorp en de eerste haarspeldbochten van het seizoen, LLekkerrr!!...
Ik fiets gedachtenloos naar boven, alleen opgeschrikt door een K..hondje wat blaffend de weg op rent waardoor ik bijna het ravijn (dal) in rijd. Ik kom op de hele klim (10km) maar twee of drie auto's tegen. Na de kruising bij Haria ga ik links ri Teguise. De haarspelden rijgen zich aaneen.

Zicht op Haria en klim
Na een aantal km kom ik op het hoogste punt aan bij het observatorium. Hier even stoppen voor een fototje

helemaal onderin ligt tabayesco
Ik fiets verder en daal nu af richting teguise. Met de wind in de rug is dit een waar genot. Bij teguise neem ik de LZ30 die mij in de lengte over het eiland richting Uga brengt. Onderweg rij ik een engelsman achterop uit Oxford die hier al een maand bivakkeert

en jaarlijks zo'n 20.000 km wegtrapt. Een leuk gesprek over fietsen in europa en de km vliegen onder onze wielen door. Bij Uga scheiden onze wegen en rij ik terug de drukte op de LZ2 in waarna ik via de LZ504 weer PdC in dender.
Rit 2: PdC, San Bartolome, Tao, Tinajo, Timanfaya, El Golfo, Femes, PdC 82 km, 1200 hm
Na een aantal keren naar het noorden te zijn gefietst wil ik nu op de donderdag voor vertrek toch nog een keertje door het maanlandschap van Timanfaya rijden. De wind is in de loop van de week steeds sterker geworden en blaast nu met een stevige 6 a 7 over het eiland. Vanuit PdC klim ik weer via Tias naar San Bartolome. De km's gaan wegen, mijn beentjes prikken en samen met de wind zorgt het ervoor, dat voordat ik de heuvelrug ri San B over ben, ik al even boven mijn theewater heb gezeten. Op de LZ 20 ri Tinajo neem ik net voor Tao rechts de afslag waadoor ik door het dorpje naar boven klim. om na het dorp weer op de LZ20 uit te komen. Prachtig hoor, witte huisjes goed onderhouden, een genot om door te fietsen. Na Tinajo en la Mancha begint het fameuze maanlandschap
Ook vandaag weer prachtig weer, ik geniet van het landschap, het weer en mijn laatste vakantierit. Enigszins baldadig neem ik even een "selfie"
Even later doemt het nationaal park op

Wat is het toch een surrealistisch landschap. Ik neem ((met de wind in de rug) het klimmetje bij het nationaal park op het buitenbald en man wat voel ik me lekker!. De afdaling ri Yaiza loopt geweldig, ik voel de behoeft om te zingen (heb ik wel vaker in een afdaling) en luidkeels zingend (Man on the moon van REM , hoe toepasselijk

) rij ik richting el golfo.
Ook hier prachtig asfalt en een schitterend decor om door te fietsen. Even snel de afslag naar el Golfo om dat steile pukkeltje daar te beklimmen.
Daarna snel door langs los hervideros en via Las Brenas klim ik over de LZ703 naar "de Muur van Femes"

Over de stijgingspercentages van dit pokkedingetje lopen de meningen uiteen, maar hij is kort en op sommige stukjes verdomde steil! (+20%). Enigszins buiten adem kom ik boven. Bij Uga twijfel ik even of ik rechtstreeks naar PdC terugrij, maar ik kies ervoor om over La geria (LZ30) terug te rijden. Dit is wel een klotestuk met nu echt windkracht 7 tegen, maar na 7 km draai ik de LZ501/502 op en zit het zware werk erop. In vliegende vaart daal ik weer af naar PdC voor een welverdiende duik in het zwembad.
Kortom; weer een aantal lekkere km's gemaakt om weer een beetje bodem voor het seizoen te kweken.