Gisteren en vandaag was het dan zover, de 24 uur van Zandvoort, samen met een aantal collega's, waar ik de laatste weken erg naar uit keek.
Eerst om een uur of 10 inschrijven en vervolgens naar de Pitbox die je toegewezen is om je kamp voor de 24 uur race klaar te maken.. Je hebt bijna het idee dat je een formule 1 team bent
.. Om 12:00 is de start, welke gedaan wordt volgens het Le Mans principe (de weg oversteken en beginnen maar).
Het plan was om steeds een rit van 2 uur te maken en dan weer te wisselen. Dat plan kon echter al snel de prullenbak in. Na de start worden er ongeveer 100 mannen vol met testosteron losgelaten die natuurlijk wat willen bewijzen. Het eerste uur lag mijn gemiddelde gewoon boven de 40 km/u en een hartslag van gemiddeld 150 heb ik me echt een paar keer afgevraagd of het meedoen wel zo'n goed idee was. Na anderhalf uur liet ik me aflossen om eerst maar eens een nieuw strijdplan te bedenken.
Na 3 stints van collega's (die lang niet zoveel fietsen) begon het klassement zich een beetje af te tekenen. We lagen inmiddels rond plek 35, maar wel eerste bij de bedrijventeams (het waren er maar 5, maar toch), toen ik mijn 2e run ging doen. Inmiddels was ik er wel achter dat het gewoon een kwestie was van een groep opzoeken en dan met z'n allen zo goed mogelijk in een trein tempo maken. Het ging ook steeds beter en je krijgt het tempo lekker te pakken om de rondjes te maken.
Om 21:00 begint de duisternis wat in te vallen, het rijden in de nacht op zo'n circuit is echt een geweldige belevenis. Vrij snel nadat het donker werd ontstond er een peloton van een man of 50, het was belangrijk dat je hier zo snel mogelijk bij kwam. De rondjes gingen zo rond de 40 km/u, maar in zo'n peloton is dat goed te doen. Ook nog een tijdje alleen gereden, zeker bijzonder maar ook een heel stuk zwaarder. Tijdens het rusten een paar keer proberen te slapen, maar door alle spanning komt dat er gewoon niet van. Tegen de ochtend (schitterend om de volgens rond 05:00 te horen fluiten) waren we opgeklommen naar plaats 28 en het leek erop dat dit toch wel het hoogste haalbare was.
Tijd voor nog een run van anderhalf uur. Gelijk in het peloton, grote blad erop, verstand op nul en rammen maar. Ik ging in dat anderhalf uur van 37.5 gemiddeld naar 37.9 gemiddeld, dus daar werd echt heel hard gereden. De reden hiervan was dat Leon van Bon meereed en die vond het wel leuk om wielertoeristje te plagen. Elke ronden ging hij er weer vandoor en de groep ging er als makke schapen achteraan, dat was echt afzien. Maar je moet wel mee, want als je niet aanhaakt bij het peloton moet je in je eentje ploeteren over het circuit. En de 2 heuveltjes lijken hoe vaker je erover gaat steeds hoger te worden.
De laatste 40 minuten mocht ik afsluiten. Je bent zo blij om die klok richting de 0 minuten te zien gaan. Maar dit betekend ook dat iedereen nog even alles geeft. Ik kreeg samen met een andere rijder in het peloton het idee om nog weg te demarreren.. De eerste 3 keer lukte het niet, maar de 4e keer kregen we net wat meer ruimte. Ik heb die laatste 2 ronde echt gereden voor mijn leven (Na 9 UUR fietsen!!!!), ik wist niet dat ik zoveel kracht in mij had, echt bizar. We schreeuwden elkaar die 2 laatste ronden door en uiteindelijk kwamen we ongeveer 100 meter voor het peloton over de finish... Wat een enorm gaaf voldaan gevoel gaf dat, samen met reacties dat ik volslagen idioot was vanuit mijn team.
Echt, dit was een geweldig evenement. Nu was het weer ook helemaal geweldig natuurlijk (vorig jaar was het een weekend lang regen). Uiteindelijk zijn we 25ste overal geworden en 1ste bij de bedrijven met 15 rondes voorsprong op nummer 2. In totaal hebben we 201 rondes afgelegd als team.
Persoonlijke statistieken.
-
9:08:31 uur gefietst.
-
80 rondes
-
346,1 kilometer
-
37,9 km/u gem.
-
144 bpm gem.
-
5:59 als snelste ronde.
Strava link
Er waren ook rijders die 24 uur solo hebben gereden. De winnaar van die categorie had in zijn eentje gewoon 854 kilometer afgelegd!!!! 8)7 8)7