Fiets.nl

Niet erg fiets gerelateerd maar wie meer foto's van de rondvlucht wil zien:
Blogje rondvlucht Istrië (meyt fotoalbum)

Ziet er leuk uit. En wat TTT zegt: het is net Italia. (Hoever ben je met de BIG?)

Mooi verslag en foto's!

Ik vermoed zomaar dat het binnenkort nog wel eens een populaire vakantiebestemming gaat worden, als het dat niet al is. Ik ben heel lang geleden wel eens in Zagreb geweest, maar dat ligt een stuk verder naar het noord oosten denk ik? Mooie stad ook trouwens.

Nee_Nee schreef:Hoever ben je met de BIG?

Ik geloof 168. Is ook geen doel maar vooral een middel want doorgaans zijn het leuke beklimmingen. Of historie op het gebied van wielersport of op een andere manier een belangrijke berg. Gewoon een truukje voor mij om inspiratie op te doen. Die 1000 gaan er niet komen. Dat geld en die tijd verdeel ik liever anders

Net over de grens van Slovenie lag een miniklim naar Korte die ook meetelt voor het BIG brevet.
Gecombineerd met een bezoek aan Isola en een rondje door Slovenië. 1 fietser en 1 auto tegen gekomen!
De klimmers hier halen hun neus er voor op maar toch leuk een keer in Slovenie te fietsen.
5 km omhoog, 250 hoogtemeters en max 13,7%

Doen we!


Makkie


Die kwam wel heel snel voorbij


Einde was snel in zicht


Maar Na "het bordje" was het toch nog even doorharken


Op de top


Niet alleen de fiets was retro


Tip 10: vermijd de wegen die bij een grensovergang uitkomen. Deze kunnen druk zijn en verkeer is daar toch wat gehaast.

Mooi verslag weer GG (as usual)

Thnx

Deze vervallen kasteelstad vond ik zelf een van de leukste uitjes tijdens onze vakantie in Istrie. Ik ben er eerst een keer vanuit Funtana (Porec) heen gefietst. Leuke rit van 75km maar dit vervallen kasteelstadje is dik de moeite om te bezoeken met wat makkelijker schoeisel dan een paar wielerschoentjes.
Dus een dag later met versterking (vrouw en extra camera) nog een keer wezen kijken. Kasteel is in zwaar vervallen staat en overwoekerd met groen. Persoonlijk spreekt mij dat meer aan dan een gerestaureerd kasteel met en kaartjesloket, oppassers en souvenirshop.
Toegang is hier ook gratis en een eenvoudig koffietentje is alles wat je doet vermoeden dat er hier wat te beleven is.

Absolute aanrader voor wie in Istrië op vakantie is. Het ligt vrij centraal dus uit alle hoeken van Istrie goed bereikbaar. Ga lekker vroeg dan is er nog niemand. Kan mooi gecombineerd worden met een bezoek aan Rovinj en het Limski kanaal.

Van hier naar Rovinj fietsen is een minder goed plan. Dat is een van de wegen die ik zou vermijden!

Om bij Dvigrad te komen moest ik afdalen in de vallei van het Limski kanaal.


In de verte zag je de vervallen kasteelstad al liggen. Deze ligt op een klein heuveltje wat via een klein nijdig klimmetje vanuit de bodem van de vallei te bereiken is.












Ideaal als je hier dus een paar MTB schoenen aan hebt

Grotendeels ging ik over dezelfde weg terug en dat was best effe een klimmetje in de fikkie hete zon.


Via een strade bianche probeerde ik binnendoor terug te gaan maar die transformeerde langzaam in serieus onverhard. Wel jammer want schitterend uitzicht op het Limski kanaal. Een van de weinige keren dat ik liever een MTB had gehad,


Hoewel maar 75km gefietst was dit wel een van de dagjes dat ik "ben cotto" was.


Van die 75km gingen er immers ruim 30 omhoog en het was serieus warm (35 graden).

Tip 11: Het spreekt voor zich: zorg voor genoeg drinken en neem geld mee, In Istrië heb je om de paar km een dorp met een cafe, maar overal op het "platte" land kreeg ik probleemloos een bidon gevuld. Maar wat is er leuker dan een kava te gaan zitten drinken tussen een paar locals en dan je bidon vullen?

Tip 12: Vermijd de grote doorgaande wegen. Vuistregel is: alle provinciale wegen tussen snelweg en badplaatsen zijn te druk om lekker te fietsen.

Gastheerg schreef:

Nee_Nee schreef:Hoever ben je met de BIG?

Ik geloof 168. Is ook geen doel maar vooral een middel want doorgaans zijn het leuke beklimmingen. Of historie op het gebied van wielersport of op een andere manier een belangrijke berg. Gewoon een truukje voor mij om inspiratie op te doen. Die 1000 gaan er niet komen. Dat geld en die tijd verdeel ik liever anders

Ja dat snap ik helemaal. Het is net als geocachen. Daarvan weet ik ook vrij zeker dat ik het nooit af of compleet ga krijgen. Maar een geocache op een bijzondere of gekke plek is weer een reden daar heen te gaan.Of te fietsen.

Volgende doel was de K2 (Kappe Due). Een retro riyt vanuit Udine (Italie)



Ik nam deel op een volledig (met dank aan Marco Gios) gerestaureerde Super Record uit 1980.
Fiets staat ook in het register van Gios Torino


Even overwogen de fiets in te schrijven bij Bici Epoca. Dat kost echter 30 Euro en voor die paar Italiaanse retro ritten vind ik dat te gek. Daarnaast dacht ik dat m'n fiets niet mooi genoeg zou zijn. Dat pakte toch nog even anders uit

Uiteraard moesten er ook nog een paar maatregelen genomen worden. In de twee weken voor de K2 had ik in Istrie met klikpedalen gereden.

Uiteraard is dat "note done" in een dergelijke retro rit. Ze zijn niet zo streng als bij L'Eroica maar ik wil zelf ook gewoon met een deftige fiets aan de start komen.

Ik ben de zaterdag voor de rit naar Italië gereden en in Udine een hotel genomen.
Op de zaterdag avond was er een Tweed run maar daar heb ik geen belangstelling voor.

Wel belachelijk druk bij de grens van Kroatie naar Slovenie! Uren in de file gestaan!.

Ook van de andere kant was het een gekkenhuis, Probeer de zaterdag hier als reisdag te voorkomen.

S'avonds niet te gek met eten en bij het hotel hadden ze een soort tapas buffet. 10 Euro en kon je je helemaal te barsten eten aan zo'n 20 verschillende hapjes. Biertje erbij: klaar!

Redelijk vroeg naar bed want om 6:30 zou de wekker gaan. 7:00 ontbijt en 8:00 rugnummer en startkaart halen......................

De K2 is een niemendalletje van helemaal niks. Toch heb ik sinds 2014 een enorme band met deze tocht.

De rit was toen in het eerste weekend van juli en op 2 juli kreeg ik te horen dat ik weer voorzichtig mocht gaan fietsen.
In mei was ik zeer zwaar gevallen en even zag het er naar uit dat het hele jaar in duigen zou liggen.
Paar weken zag ik het echt somber in maar toen ik die zondag in juli weer het racezadel onder m'n kont voelde was dat toch een heel speciaal moment.

Dat gebeurde allemaal tijdens de K2 dus deze tocht heeft voor mij een bijzondere betekenis . Vorige keer een aantal mensen leren kennen en dat groeit dan langzaam uit.

Dit soort ritten zijn ook meer meetings dan prestatieritten. Er wordt echt een hele dag uitgetrokken voor een rit van nog geen 60km. Vooraf hele heise en achteraf natuurlijk pastaparty, prijsuitreiking en tombola.

Los van het truttige afstandje had ik er vet zin in!

Ieder eerst natuurlijk een rugnummer








Plus de volgwagens in stelling brengen