Fiets.nl

Ik ben ooit met een huurfiets om vijf uur 's morgens de Grossglockner opgefietst.

Geen mens op de weg, en ik helemaal alleen in dat geweldige decor!

dickygiovanni schreef:Van de fiets op Sibbergrubbe? Reed je op een bakfiets vol kratten bier?

Haha. Knap he. Enerzijds was de fiets niet ideaal (singlespeed heavy duty postfiets) maar vooral het feit dat ik 100% van de tijd voluit dacht te kunnen gaan, hielp niet. Dus halverwege het dorp in iemands voortuin uit zitten hijgen. Achteraf gezien is het een beetje beschamend, maar toen, wist ik veel....

robbebopper schreef:Ik ben ooit met een huurfiets om vijf uur 's morgens de Grossglockner opgefietst.

Geen mens op de weg, en ik helemaal alleen in dat geweldige decor!

Vanuit Heiligenblut? Was mijn eerste col. Was 14 en op een vast verzet: iets van 48x24 Ik woog ook niks toen. Op de steentjes rustig aan en op de asfalt stroken op de pedalen. 7 uur gestart en voor de drukte terug

Decor is idd geweldig. Heb daar ook veel gewandeld en geklommen. Maar is er idd prachtig!

fiets pas sinds een half jaartje, dus de echte cols moeten nog komen.. Nu vooral de heuvels/ stijle straatjes omgeving Nijmegen en Arnhem gedaan.. gisteren tijdens de giro tourtocht er achter gekomen dat ik buitenblad en dansend op de pedalen de Postbank n Emma Pyramide op kan.. Kijk nu al uit naar aankomende donderdag Met collega de klimclassic rijden.. En voor de toekomst de Mortirollo lijkt me echt kicken om daar naar boven te gaan..

Port de Boucharo

De dag ervoor was ik in een overmoedige bui de Tourmalet opgereden vanuit Luz St. Sauveur en afgedaald aan de andere kant en vanaf de makkelijke kant de Aspin opgeklauterd om daarna harkend de Tourmalet nogmaals te bestijgen. 's Anderdaags waren de benen dus behoorlijk gaar, maar er moest uiteraard worden gefietst. Vanuit Argeles-Gazost koers gezet richting het zuiden richting Gedre. Tot Gavarnie over een vrije brede weg die lichtjes op liep. Gelukkig vanwege het mindere weer niet al te veel verkeer op de been. Vanaf Gavarnie richting Col des Tentes. De weg wordt rustiger en even voorbij Gavarnie kom ik in een dichte mist. Aangezien ik zonder kilometerteller rijd, heb ik geen flauw idee hoelang ik nog moet klimmen. De benen zijn stram en zoals het een klassieke Pyreneeën col betaamt is de beklimming grillig. Geen mooie uitzichten of referentie punten, alleen de benen die aangeven liever om te willen keren. Vlak onder de top kom ik de eerste schapen/koeien tegen. De klim eindigt op een parking, echter resteert er nog een smal en met kiezels bezaaid asfaltpaadje richting Port de Boucharo. Zodra ik het padje op fiets komt de zon door de mist. Ik bereik na een kleine kilometer het einde van het pad en klauter naar de bergkam. In de volle zon lurk ik mijn bidon leeg, terwijl ik op de grens met Spanje sta.

Qua beklimming waarschijnlijk niet eens zo speciaal, maar de ervaring op de top was uniek. Aansluitend daarop vond ik de nabij gelegen Col de Spandelles ook de moeite waard. De wat meer afgelegen pareltjes genieten duidelijk mijn voorkeur.

Moeilijk

De col de Tende. Onverhard en toen ik bijna boven was lag daar een grote berg sneeuw. Na wat klauterwerk weer omlaag langs een verharde weg die sneeuwvrij was.

Mont Ventoux vanaf Sault, samen met mijn 10 jarige zoon.
Galibier
Croix de Fer vanaf Rochetaillee

Een favoriete klim? Dat klinkt als een klim der klimmen, een klim die je al heel vaak gedaan hebt en nog veel vaker zou willen doen. Maar meestal zit ik een beetje te zwoegen en te ploeteren op een klim. En soms loopt een klim ook heel makkelijk maar dat heeft vaak niks met de klim zelf te maken maar simpelweg met vorm en goede benen. Nagenoeg elke klim in een supervorm is leeg en ook bijna elke klim pap in de benen is een drama.

Er zijn klimmen die ik vaak heb gedaan, gewoon omdat ze bij in de buurt liggen. De Amerongse berg ben ik waarschijnlijk al het vaakst over geweest. Maar dat is toch echt niet mijn favoriet klim. De Ventoux heb ik vier keer gedaan. De passo di Campolongo al een keer of 10. Toch is ook dat niet mijn favoriet. Die zit gewoon twee keer in de Maratona en die cyclo heb ik al drie keer gedaan.

Nee,.... als ik heel eerlijk ben is er toch maar een echte klim en dat is de Stelvio

Gastheerg schreef:

robbebopper schreef:Ik ben ooit met een huurfiets om vijf uur 's morgens de Grossglockner opgefietst.

Geen mens op de weg, en ik helemaal alleen in dat geweldige decor!

Vanuit Heiligenblut? Was mijn eerste col. Was 14 en op een vast verzet: iets van 48x24 Ik woog ook niks toen. Op de steentjes rustig aan en op de asfalt stroken op de pedalen. 7 uur gestart en voor de drukte terug

Decor is idd geweldig. Heb daar ook veel gewandeld en geklommen. Maar is er idd prachtig!

Nee, vanuit Bruck an der Grossglocknerstrasse. We zaten toen in een hotel in Zell am see, en ik had met mijn vrouw afgesproken dat ik iedere dag vóór het ontbijtbuffet zou gaan fietsen. Dat betekende voor deze rit dus dat ik heel vroeg uit de veren moest!

Dat leverde me trouwens wel meer mooie momenten op. Op een van die vakantiedagen reed ik heel vroeg in de ochtend met mijn gehuurde MTB op een berghelling met uitzicht op Sell am See. De zon scheen al flink, en plotseling begon de kerkklok in het dorp te luiden. Verder was het er oorverdovend stil, alleen die klok, en het geluid van de banden van mijn fiets. Is me om de een of andere reden altijd bijgebleven.

Goed verhaal2

Van mijn meest memorabele klim weet ik niet welke het was maar wel de datum: 23 juli 1989.
Net 18 geworden ging ik met de Nedelandse Jeugdbond voor Geschiedenis (jawel) op fietstocht langs kastelen in de Ardennen. Need I say more
Ik had toen een oude bruine Batavus Course met 2 x 5 speed en als upgrade remhendels met de kabels binnendoor. Daarmee reed ik af en toe een rondje van zo'n 30km met vriendjes.

Enfin je bent jong dus naast drank, vrouwen en -sort of- kastelen ging de aandacht op die reis naar het fietsen en natuurlijk de Tour. Lemond was een prachtige renner maar ik was vooral gecharmeerd van die gekke zuurpruim Fignon.

De bewuste dag had ik het nogal zwaar op de fiets (zie bovenstaande aandachtspunten...) en ik zat met smart te wachten tot ik de overwinning van le Professeur kon vieren. Tot de volgbus naast mij kwam rijden en uitgebreid de tijd nam om het 'heugelijke' nieuws in te wrijven :

De rest van de rit heb ik vierkant uitgereden...

Na die zomer ging ik studeren en verdween het fietsen vrij snel uit beeld tot ik het vorig jaar weer heb opgepakt.

Hoog tijd om op zoek te gaan naar een oude bruine Batavus Course.

pizzi schreef:Lastig.

1) Colle della Fauniera

Ai, dat vond ik de ergste....lang, steil, slecht wegdek en een stortbui in de afdaling...

Mooiste vond ik de Passo Pordoi (uit Arraba)