Fiets.nl

Herman_N schreef: ↑07 aug 2017 18:28 '. Mentaliteit of wil heeft temaken met hoe iemands hersenen zijn samengesteld.

Bron?

NicoNB schreef: ↑07 aug 2017 17:41
In datzelfde licht zie ik ook de discussie die we hier kort hadden over waarom zo weinig vrouwen toch voor die koers gaan. Volgens mij is de uitleg simpel, Nederlandse vrouwen zijn prinsesjes die ongeveer alles op een presenteerblaadje aangereikt krijgen. En prinsesjes rijden zich nu eenmaal niet in het zweet, stel je voor zeg.

Toch zijn het ook de Nederlandse vrouwen die naar inwoneraantal beschouwd, buitengewoon presteren in allerlei sporten. Bij al die sporten wordt toch echt wel gezweet en zelfs bij het wielrennen behoren de Nederlanders tot de beste. Dat armoe aspect is maar één ding. Je kunt als kind ook op andere manieren competitief worden.

Interessant topic, is er niet iemand onder ons die (wetenschappelijk) lekentaal kan onderbouwen wat het verschil is tussen een natuurtalent en iemand die het maximale uitzijn talent haalt en daarmee heel ver komt in de wielersport, laten we zeggen Thomas Dekker vs Bauke Mollema?

ja, beiden offeren veel op en trainen hard maar hoe zit dit?

vermeulen schreef: ↑07 aug 2017 17:17 Maar in hoeverre is het aangeboren, dus echt puur genetisch, en in hoeverre is het door een bepaalde opvoeding? Je hoort bijvoorbeeld tijdens de TdF vaak praten over renners die een moeilijke jeugd hebben gehad, of mijnwerker waren voordat ze gingen fietsen. En precies omgekeerd kan ik me voorstellen dat er weinig profwielrenners zijn die twee hogeropgeleide ouders hebben en in een villawijk zijn opgegroeid. Dit is natuurlijk puur speculatie; maar ik denk dat de mentaliteit vooral aan een bepaalde opvoeding (ofwel het opgroeien in een bepaalde omgeving) te danken is.

Di Luca (papa schijnbaar genoeg centjes), Schumacher (beide ouders arts) zijn 2 bekende namen, Iemand als Thomas Dekker heeft ook niet bepaald een moeilijke jeugd gekend, volgens mij geld dat voor de meeste renners. Renners als Uran en Contador zijn de uitzondering.

Mentaliteit is een stuk persoonlijkheid en een stuk opvoeding (/ervaring). Ik heb er genoeg gezien die bulkte van het fysieke talent, maar het mentaal gewoon niet konden. Na een maand fatsoenlijk trainen de stenen uit de straat rijden, winnen en een maand later er geen zin meer in hebben.

lb117 schreef: ↑07 aug 2017 20:02 Interessant topic, is er niet iemand onder ons die (wetenschappelijk) lekentaal kan onderbouwen wat het verschil is tussen een natuurtalent en iemand die het maximale uitzijn talent haalt en daarmee heel ver komt in de wielersport, laten we zeggen Thomas Dekker vs Bauke Mollema?

ja, beiden offeren veel op en trainen hard maar hoe zit dit?

Ik weet niet wie van die 2 meer fysiek talent zou hebben? Verschil is duidelijk dat de ene een compleet losgeslagen projectiel was en de ander een nuchtere Groninger.

amclassic-fan schreef: ↑07 aug 2017 20:12 Di Luca (papa schijnbaar genoeg centjes), Schumacher (beide ouders arts) zijn 2 bekende namen, Iemand als Thomas Dekker heeft ook niet bepaald een moeilijke jeugd gekend, volgens mij geld dat voor de meeste renners.

Ik noemde in dit kader eerder ook al Tom Dumoulin en Jan Bakelants.
Toen ik zelf aktief renner was waren dat er nog minder. De enige die ik me zo voor de geest kan halen uit die tijd is toen Klaus-Peter Thaler.

amclassic-fan schreef: ↑07 aug 2017 20:15

lb117 schreef: ↑07 aug 2017 20:02 Interessant topic, is er niet iemand onder ons die (wetenschappelijk) lekentaal kan onderbouwen wat het verschil is tussen een natuurtalent en iemand die het maximale uitzijn talent haalt en daarmee heel ver komt in de wielersport, laten we zeggen Thomas Dekker vs Bauke Mollema?

ja, beiden offeren veel op en trainen hard maar hoe zit dit?

Ik weet niet wie van die 2 meer fysiek talent zou hebben? Verschil is duidelijk dat de ene een compleet losgeslagen projectiel was en de ander een nuchtere Groninger.

bedankt !

Livio Livius schreef: ↑06 aug 2017 10:29

puffdaddy schreef: ↑06 aug 2017 07:19 Misschien een eigen topic van maken: Wat is talent.

Talent is het hebben van een beter genen pakket. Of en onder welke omstandigheden je er wat mee doet is nurture.

Tja, kort en bondig. Grotendeels waar.

En om op eerdere argumenten van oa Kees terug te komen...ja als je talent hebt dan kan je op latere leeftijd nog een hoop goedmaken maar een "gat' van 15 a 25 jaar verschil met anderen dicht sporten, daar moet je wel een heel uitzonderlijk talent voor zijn. Ik zeg niet dat het niet kan, maar ik denk wel dat het zeldzaam is. Zo'n gevalletje van nooit eerder ontdekt supertalent dat op latere leeftijd toch nog aan die sport gaat doen waar hij/zij in zijn jonge jaren kampioen in had kunnen worden. Natuurlijk lopen er nooit tot ontwikkeling gekomen toptalenten rond, maar helaas zijn de meesten van ons gewoon middelmatige mensen. Met veel inzet en hard werken kan je dan best een eind komen, maar in de sport gaan dan wel de jaren tellen en haal je jeugd of oudere wedstrijdsporters gewoon niet meer bij.

Igg zie ik talent als een aangeboren voorsprong in iets, in hoeverre je daar verder zelf iets mee doet is deels een kwestie van geluk, opvoeding, toeval en mentaliteit. Je moet ook maar toevallig net ontdekken dat je ergens heel erg goed in bent...meestal als je ouders daar ook goed in waren, worden die genen mee gegeven en die betreffende sport thuis met de paplepel ingegoten.

Hoeveel bijv. potentiële voetbaltalenten lopen er niet rond totdat ze "uitgaansleven" ontdekken.
Dan zijn er die dit leuker en belangrijker vinden als heel veel op te offeren voor hun sport.
God weet hoe goed ze waren geworden.
Men moet denk ik sowieso op jeugdige leeftijd erachter komen dat je ergens een talent voor hebt, kan in sport zijn maar ook in andere dingen bijv. muziek, tekenen enz.
Vervolgens moet men dan ook dit talent kunnen en vooral ook willen ontwikkelen.
Met respect; op latere leeftijd lijkt me het moeilijk om uit
een verborgen talent van jezelf nog alles uit te halen.
Ook qua fysieke gesteldheid. Geestelijk kun je nog wel een eind ver komen voor jezelf.
Waar een wil is is een weg, ook een kwestie van doorzettingsvermogen.

Ik beperk me even tot endurance (gerelateerde) sporten maar de top ligt qua leeftijd tot ca 30-34. Je hebt een bepaalde trainingshistorie (omvang / intensiteit - beroemde 10.000 uren norm (?)) nodig om überhaupt de top (nationaal nivo) te bereiken. Daarin speelt talent een rol maar is niet doorslaggevend. Denk bijv aan koersinzicht.
Tot de absolute top voor wat betreft het wielrennen reken ik in ieder geval alle wielrenners die voor een pro team rijden. Deze groep behoort al tot de 1-2% uitschieters qua fysieke en mentale hardheid. Deze groep heeft bewezen over talent en hardheid/doorzettingsvermogen etc te beschikken.
Binnen deze absolute top heb je hors categorie (Froome, Contador, Dumolin (?), etc). Ook binnen andere sport groepen heb je hors categorie zoals bijv tennis: Federer, Nadal. Deze groep kan dus nog beter tegen de druk en stress, piekt op het juiste moment. Is dat aan te leren? Ik denk het zelf niet. Genen? Wellicht.

Deze hors categorie heeft dus nog iets extra's. Wat dat is behoort denk ik tot het geheim van de sport en de reden waarom we kijken en deze "helden" aanbidden.

vermeulen schreef: ↑07 aug 2017 17:17

Herman_N schreef: ↑07 aug 2017 17:00 Talent gaat nog veel verder. Het gaat niet alleen over de lichaamseigenschappen die het mogelijk maken hard te fietsen. De mentaliteit hebben om hard en gedisciplineerd te trainen is ook een talent.

Over het algemeen is het vrij simpel, elk mens heeft talenten. Dat is een uitvloeisel van het gegeven dat ieder mens een andere dna-samenstelling heeft. En of je nou talent hebt voor fietsen, breien, rekenen, voetballen of pottenbakken. Dat maakt weinig uit. Het is evident dat aangeboren talent een belangrijke basis vormt om hard te fietsen. Dat is niet anders dan bij andere activiteiten.

Maar in hoeverre is het aangeboren, dus echt puur genetisch, en in hoeverre is het door een bepaalde opvoeding? Je hoort bijvoorbeeld tijdens de TdF vaak praten over renners die een moeilijke jeugd hebben gehad, of mijnwerker waren voordat ze gingen fietsen. En precies omgekeerd kan ik me voorstellen dat er weinig profwielrenners zijn die twee hogeropgeleide ouders hebben en in een villawijk zijn opgegroeid. Dit is natuurlijk puur speculatie; maar ik denk dat de mentaliteit vooral aan een bepaalde opvoeding (ofwel het opgroeien in een bepaalde omgeving) te danken is.

Ik kan je vertellen dat wat nu top junior ( nl selectie ) is, ouders heeft wat ruim boven modaal zit.
Buiten talent komt er zoveel bij kijken, ouders die je willen ondersteunen die daar tijd en geld voorover willen hebben, heel blijven , kunnen / willen combinren met je studie eventueel werk / bijbaan , juiste vrienden / vriendin /milieu , juiste ploeg / trainer, het willen trainen , juiste sociale vaardigheden , enz enz ... en als dat allemaal mee zit en je de juiste genen hebt dan heel heel misschien .

Wielrennen is een opportunisten sport. Profiteren van een ander en toeslaan als die ander er door heen zit. Om die reden wil ik ook geen koersen fietsen. Ik ben namelijk iemand die 30 ronden op kop zal fietsen en bij de 31e ronde door de sprinters en het hele peloton voorbij zal worden geraast. Ik maak het zo vaak op de weg mee. Wielrenners die ik op mijn TT fiets inhaal. En gelijk daarna haken ze aan in mijn wiel om soms tientallen kilometers in mijn kielzog te fietsen. Maar de kop overnemen? Ho maar dat gebeurd echt nooit. Ik stoor me er niet aan omdat ik principieel niet in iemands wiel wil fietsen. Past sowieso niet bij mijn disciplines (triathlon en tijdritten). Dus hoeveel talent moet je hebben om op het juiste moment toe slaan in het peloton tijdens de sprint naar de finish? Wielrennen is ook grotendeels kansberekening. Genoeg energie sparen om toe te slaan op het juiste moment. Echt fietstalent herken je pas in de meest zuivere vorm van competitie op de fiets. Namelijk tijdrijden.