Gaat me niet om het comfort maar om de tijd dat je er in zit. Nou ja, ieder z'n voorkeur denk ik.
Milaan Sanremo
en zit je met voldoende beenruimte.
TL@
09 jun 2019 23:05
Vandaag was het zover, Milaan - Sanremo
We mochten starten in het tweede vak, dus van in het begin stevig doorrijden. Jammer genoeg viel het vaak stil, ik had gehoopt constant boven de 40km/u te zitten maar die vlieger ging niet op.
In het begin nog een valpartij naast mij, kerel wilt een put ontwijken (ja het asfalt is hier even slecht als in België) en komt naast de weg terecht, wil dan onmiddellijk terug de weg op maar dat gaat natuurlijk niet zo makkelijk door het hoogteverschil, band knalt hard kapot en kerel plat op de buik tegen de grond, iedereen in de remmen en dus wat verder nog wat mannen tegen de grond.
Na 40km moest ik toch echt plassen (er was helemaal geen mogelijkheid om te plassen aan de start zoals er in eender welke Belgische toertocht wel is), dus maar even gestopt en net dan gaat het tempo natuurlijk de hoogte is, serieus gas moeten geven om er terug bij te komen. De benen stonden nu goed warm dus direct naar de kop en het tempo wat forceren, jammer genoeg waren er niet veel gelijkgezinden, gaten dichtrijden wel maar mee doorrijden niet.
Dan maar terug in het wiel.
Eerste klim van de dag, de Turchino, ging erg vlot, ik kon de groep redelijk makkelijk volgen (als anti-klimmer). De bevoorrading zat op het eerste stuk van de klim (1-2%), geen aanduiding op voorhand, we kwamen er tegen 40-50km/u langs, ik zat aan de andere kant van de weg, dus tja: maar doorgereden. We hadden normaal een 50km verder toch bevoorrading van de Wielerbus (aanrader trouwens).
Maar ze vonden nergens parkeerplaats (het was wel erg druk in de omgeving) uiteindelijk pas na bijna 200km de eerste bevoorrading, ik was op 185km wel gestopt voor water bij een kleine winkel. De krampen begonnen stilaan te komen.
De eerste 2 Capi gingen erg vlot, stellen eigenlijk niets voor. De capo Berta ging een stuk moeizamer, echt vechten tegen kramp, eten ging niet meer (het 'spelen' in de eerste kilometers heb ik hier cash mogen betalen)
Op de Cipressa ging het terug beter, deze is niet zo steil en dat is wat aangenamer voor mijn zwaar lijf.
Als laatste was er de Poggio, ik was al serieus aan het aftellen, had last om een groepje op mijn snelheid te vinden. Uiteindelijk toch boven geraakt zonder te wandelen (heb er verschillende te voet zien staan) De afdaling iets rustiger genomen dan normaal (in de eerste bocht lag er 1 tegen de grond, dat schrikt toch af), toen ik beneden kwam, reed de ambulance naar boven.
Dan op het gemak naar de finish, dik 33km/u gemiddeld waar ik erg blij mee ben, het doel was 30km/u gemiddeld te halen.
Dan nog een teleurstelling, ik had nog helemaal geen 300km gereden, slechts 296.5km. Dus nog een extra lusje gedaan om toch aan die 300 te komen
We mochten starten in het tweede vak, dus van in het begin stevig doorrijden. Jammer genoeg viel het vaak stil, ik had gehoopt constant boven de 40km/u te zitten maar die vlieger ging niet op.
In het begin nog een valpartij naast mij, kerel wilt een put ontwijken (ja het asfalt is hier even slecht als in België) en komt naast de weg terecht, wil dan onmiddellijk terug de weg op maar dat gaat natuurlijk niet zo makkelijk door het hoogteverschil, band knalt hard kapot en kerel plat op de buik tegen de grond, iedereen in de remmen en dus wat verder nog wat mannen tegen de grond.
Na 40km moest ik toch echt plassen (er was helemaal geen mogelijkheid om te plassen aan de start zoals er in eender welke Belgische toertocht wel is), dus maar even gestopt en net dan gaat het tempo natuurlijk de hoogte is, serieus gas moeten geven om er terug bij te komen. De benen stonden nu goed warm dus direct naar de kop en het tempo wat forceren, jammer genoeg waren er niet veel gelijkgezinden, gaten dichtrijden wel maar mee doorrijden niet.
Dan maar terug in het wiel.
Eerste klim van de dag, de Turchino, ging erg vlot, ik kon de groep redelijk makkelijk volgen (als anti-klimmer). De bevoorrading zat op het eerste stuk van de klim (1-2%), geen aanduiding op voorhand, we kwamen er tegen 40-50km/u langs, ik zat aan de andere kant van de weg, dus tja: maar doorgereden. We hadden normaal een 50km verder toch bevoorrading van de Wielerbus (aanrader trouwens).
Maar ze vonden nergens parkeerplaats (het was wel erg druk in de omgeving) uiteindelijk pas na bijna 200km de eerste bevoorrading, ik was op 185km wel gestopt voor water bij een kleine winkel. De krampen begonnen stilaan te komen.
De eerste 2 Capi gingen erg vlot, stellen eigenlijk niets voor. De capo Berta ging een stuk moeizamer, echt vechten tegen kramp, eten ging niet meer (het 'spelen' in de eerste kilometers heb ik hier cash mogen betalen)
Op de Cipressa ging het terug beter, deze is niet zo steil en dat is wat aangenamer voor mijn zwaar lijf.
Als laatste was er de Poggio, ik was al serieus aan het aftellen, had last om een groepje op mijn snelheid te vinden. Uiteindelijk toch boven geraakt zonder te wandelen (heb er verschillende te voet zien staan) De afdaling iets rustiger genomen dan normaal (in de eerste bocht lag er 1 tegen de grond, dat schrikt toch af), toen ik beneden kwam, reed de ambulance naar boven.
Dan op het gemak naar de finish, dik 33km/u gemiddeld waar ik erg blij mee ben, het doel was 30km/u gemiddeld te halen.
Dan nog een teleurstelling, ik had nog helemaal geen 300km gereden, slechts 296.5km. Dus nog een extra lusje gedaan om toch aan die 300 te komen
Joseba
11 jun 2019 10:49
Gelukkig heb ik die afwijking niet. De twee keer dat ik MSR heb gereden gewoon keurig de fiets geparkeerd na 296km en een koude Birra alla Spina gevat....
Mooi verslag!
Wel erg onhandig geregeld met de bevoorrading als ik het zo lees. Waarom heeft Wielerbus niet gewoon een mannetje geposteerd bovenop de Turchino? Tot daar wil je in het grote peloton zitten. Na de afdaling richting kust is het toch meer kleine groepjes.
TL@
11 jun 2019 17:40
Ik heb wel veel afwijkingen (en alcohol moet ik ook helemaal niet hebben)
De bus met aanhanger gaat echt de Turchino echt niet op geraken. Boven op de Turchino was het peloton toch al redelijk aan gort gereden (ik was in de tweede groep gestart) en ik was zeker niet bij de eerste boven (had ook straf geweest met mijn bijna 90kg)
Het was gewoon wat pech denk ik, met de extra drukte van het Pinksterweekend, beetje overmacht (voor de rest was alles eigenlijk echt perfect geregeld)
(en alcohol moet ik ook helemaal niet hebben)De bus met aanhanger gaat echt de Turchino echt niet op geraken. Boven op de Turchino was het peloton toch al redelijk aan gort gereden (ik was in de tweede groep gestart) en ik was zeker niet bij de eerste boven (had ook straf geweest met mijn bijna 90kg)
Het was gewoon wat pech denk ik, met de extra drukte van het Pinksterweekend, beetje overmacht (voor de rest was alles eigenlijk echt perfect geregeld)
TL@
12 jun 2019 06:11
En die moest dan maar te voet naar boven? Je moet met zo'n dingen realistisch zijn hé.
Als de kustweg niet zo druk had geweest, was de bevoorrading perfect geweest, nu was het niet ideaal (maar nog steeds veel beter dan geen eigen bevoorrading) maar zo'n dingen heb je nu eenmaal niet in de hand en de mannen deden absoluut hun uiterste best. Ze hebben ook Isostar flessen uit het raam uitgedeeld toen ze even moesten stoppen aan een licht. Ik zeg het: ze doen er alles voor om het de fietsers comfortabel te maken, meer kan je echt niet verwachten. Heel de organisatie, het zijn allemaal toppers en ik zou zo terug met ze meegaan (zowel MSR als PR was top geregeld)
Als de kustweg niet zo druk had geweest, was de bevoorrading perfect geweest, nu was het niet ideaal (maar nog steeds veel beter dan geen eigen bevoorrading) maar zo'n dingen heb je nu eenmaal niet in de hand en de mannen deden absoluut hun uiterste best. Ze hebben ook Isostar flessen uit het raam uitgedeeld toen ze even moesten stoppen aan een licht. Ik zeg het: ze doen er alles voor om het de fietsers comfortabel te maken, meer kan je echt niet verwachten. Heel de organisatie, het zijn allemaal toppers en ik zou zo terug met ze meegaan (zowel MSR als PR was top geregeld)