Vandaag was het zover, Milaan - Sanremo
We mochten starten in het tweede vak, dus van in het begin stevig doorrijden. Jammer genoeg viel het vaak stil, ik had gehoopt constant boven de 40km/u te zitten maar die vlieger ging niet op.
In het begin nog een valpartij naast mij, kerel wilt een put ontwijken (ja het asfalt is hier even slecht als in België) en komt naast de weg terecht, wil dan onmiddellijk terug de weg op maar dat gaat natuurlijk niet zo makkelijk door het hoogteverschil, band knalt hard kapot en kerel plat op de buik tegen de grond, iedereen in de remmen en dus wat verder nog wat mannen tegen de grond.
Na 40km moest ik toch echt plassen (er was helemaal geen mogelijkheid om te plassen aan de start zoals er in eender welke Belgische toertocht wel is), dus maar even gestopt en net dan gaat het tempo natuurlijk de hoogte is, serieus gas moeten geven om er terug bij te komen. De benen stonden nu goed warm dus direct naar de kop en het tempo wat forceren, jammer genoeg waren er niet veel gelijkgezinden, gaten dichtrijden wel maar mee doorrijden niet.
Dan maar terug in het wiel.
Eerste klim van de dag, de Turchino, ging erg vlot, ik kon de groep redelijk makkelijk volgen (als anti-klimmer). De bevoorrading zat op het eerste stuk van de klim (1-2%), geen aanduiding op voorhand, we kwamen er tegen 40-50km/u langs, ik zat aan de andere kant van de weg, dus tja: maar doorgereden. We hadden normaal een 50km verder toch bevoorrading van de Wielerbus (aanrader trouwens).
Maar ze vonden nergens parkeerplaats (het was wel erg druk in de omgeving) uiteindelijk pas na bijna 200km de eerste bevoorrading, ik was op 185km wel gestopt voor water bij een kleine winkel. De krampen begonnen stilaan te komen.
De eerste 2 Capi gingen erg vlot, stellen eigenlijk niets voor. De capo Berta ging een stuk moeizamer, echt vechten tegen kramp, eten ging niet meer (het 'spelen' in de eerste kilometers heb ik hier cash mogen betalen)
Op de Cipressa ging het terug beter, deze is niet zo steil en dat is wat aangenamer voor mijn zwaar lijf.
Als laatste was er de Poggio, ik was al serieus aan het aftellen, had last om een groepje op mijn snelheid te vinden. Uiteindelijk toch boven geraakt zonder te wandelen (heb er verschillende te voet zien staan) De afdaling iets rustiger genomen dan normaal (in de eerste bocht lag er 1 tegen de grond, dat schrikt toch af), toen ik beneden kwam, reed de ambulance naar boven.
Dan op het gemak naar de finish, dik 33km/u gemiddeld waar ik erg blij mee ben, het doel was 30km/u gemiddeld te halen.
Dan nog een teleurstelling, ik had nog helemaal geen 300km gereden, slechts 296.5km. Dus nog een extra lusje gedaan om toch aan die 300 te komen