Goh. Ik dacht een heldenverhaal te kunnen opschrijven dat ik voor de tweede keer in mijn leven een 200+ rit had voltooid, in omstandigheden die de winter van '63 deden verbleken, dat ik half bevroren in het stikkedonker eindelijk de finish had gehaald, is er ene DDX die doodleuk meldt dat hij een lekker rondje heeft gefietst en ook best op tijd weer thuis was... Zucht, gaat mijn heldenstatus thuis
Alle gekheid op een stokje, ik heb ook heerlijk gefietst! Alle hulde aan de organisatie/routeplanners voor het vinden van de meest onooglijk kleine wegen. Ik weet niet meer hoe vaak ik me afvroeg in welke plaats ik nu weer beland was, met name omdat ik me geen plaatsnaambord kon herinneren. Ik beschouw dat serieus als een compliment, omdat we daardoor over heerlijk kleine en rustige weggetjes hebben gereden, en de meeste plaatsen via de 'achterdeur' naar binnen zijn gekomen.
Eerder was mijn vraag of het een pelotons rit was. Welnu, de eerste 50 km heb ik wel in een mini peloton gereden, maar bij het NAP-monumentje was ik trager dan de rest van het pelotonnetje en heb ik de overige 150 km alleen gefietst. Heerlijk! In het pelotonnetje was het ook leuk, maar alleen fietsen en genieten was ook leuk!
De controleposten kwamen wel als geroepen, even wat warms naar binnen werken, want vooral mijn voeten vonden het toch wel serieus koud!
Na de laatste controlepost reed ik in het donker, en ik denk dat ik een setting op mijn Garmin moet veranderen, want ik kon het verschil tussen de route en een weg nauwelijks onderscheiden in het donker. De melding 'Uit koers' hield me op het rechte pad, zeg maar
. Op een keertje na, toen zag ik ineens het plaatsnaambordje Utrecht, en ik kon me niet herinneren dat we door Utrecht zouden gaan. Sh*t... stukkie terug fietsen... Vandaar uiteindelijk 5 km omgereden.
Zondag vielen mijn benen best mee, en ben alweer aan het kijken of het agenda-technisch gaat lukken een volgende BRM weer mee te doen. Kortom, ik heb een heerlijke dag gehad!
