Gisteren een heerlijk dagje op de fiets gehad. Vrijdagavond met de trein naar Assen om daarna een stukje te fietsen naar Rolde/Nooitgedacht. Die omgeving beloofde als veel goeds. Ter plekke kwam ik meteen verschillende bekende uit de gravelwereld tegen. Nog een biertje met onze eigen DDX gedronken en zijn voorbeeld gevolgd om met bivizak onder het zeil van de ‘feest’ tent te gaan liggen. Dat voorbeeld werd gevolgd door Erwin Sikkens. Wat we niet wisten: om 3 uur begonnen ze daar met de opbouw van het ontbijt.
Wederom een kort nachtje, als wist ik na Bartje200 dat dat niet in de weg zit.
Bij het ontbijt werd er overal geluld over wat de dag ging brengen, Flatlands300, maar ook over de avonturen uit het verleden. Niet gek met mannen als Bas Rotgans, maar ook LtD en Thomas Dekker. Om 6.00 was de start, maar zat ik op de pot….. Ik veroordeelde mijzelf tot een dagje inhalen, maar dat vond ik niet erg. Tijdens de Badlands rijd ik ook alleen, dus dit was een goed test. Bepakking gaf ik dan ook niet mee aan de organisatie, maar hing ik aan de fiets.
Wat was het mooi! Dauw boven de velden en de zon die er net doorheen kwam. Ik kan daar wel gelukkig van worden. Beetje bij beetje loop ik in de anderen. Meestal blijf ik hangen voor een praatje, maar op de moeilijkere stukken merk ik dat ik er met mijn 52mm makkelijker doorheen ga. Na een kilometer of 70 word ik ‘opgeveegd’ door Bas Rotgans. Met hem rijd ik naar CP1. Mooi de tijd om hem uit te horen over al zijn avonturen, gaaf!
Na CP1 rijd ik een tijdje alleen, waarna ik in een groepje van 4 terecht kom. Tot het Deelerwoud bij Arnhem blijven we bij elkaar. Daar laat ik ze lopen om wat gave pics te schieten met de GoPro en de bekende dode bommen.
Bij CP2 (200km) is het druk: iedereen neemt de tijd voor goede koffie, eten en verhalen uitwisselen. Wederom besluit ik alleen door te rijden. Alleen, als ik besluit mijzelf te verwennen met een lik chamois cream, rijden de mannen van BicyclingNL mij voorbij. Of ze kunnen helpen…
Bij de Proloog is het laatste rust moment. Leuke mix tussen de gravelaars (laatste fashion, baarden, tattoo’s) en toppers an de Homeride, 500km in 24 uur.
Ik kom Nol van de FatPigeons tegen (tip voor insta) en Maarten (Burm_Out) tegen en we besluiten rustig naar de finish te rijden. Nu lijken die mannen wel een ander idee van rustig te hebben, zeker als je beseft dat ik na 270km nog PR-s rijd op het Let de Stigterpad. Gelukkig is er geen kip.
Plots is Bas Rotgans is er ook weer bij. ‘Gas op die lollie’ en dan zijn we voor 19.00 binnen. OK….. Ik ben die sneller dan Laurens en Thomas op de laatste stroken.
1 minuut voor 7 rol ik onder luid applaus van eerdere finishers onder het doek door. Als verrassing staat mijn dochter van 9 trots op mij te wachten. Wat heerlijk. Laurens loopt naar haar toe, ‘heeft papa het goed gedaan’?
Om alles in het juiste perspectief te zien: zoonlief was nog op terras van Buiten in de Kuil. De bitterballen waren onderweg.
En DDX? Die kwam als 4e binnen. Topper!
Conclusie: wat een evenement, wat een omgeving, en wat een gave, relaxte groep fietsers bij elkaar.
Op naar de Badlands!