Fiets.nl

TumTumTum schreef: . Ik wil wedden dat Grimpeur ook nog in staat is een prachtverhaal te maken van een rondje Tacx in de huiskamer.

TumTumTum schreef:...maar de kunst is er oog voor te hebben, alles te onthouden en het dan zo leuk te vertellen...

Inderdaad, ik vertel gewoon wat ik zie en beleef (en hoe ik 't beleef) en dat 'vertellen' doe ik kennelijk op een onderhoudende manier . Zo beleven anderen ook nog een beetje plezier aan mijn fietstochtjes .

Een ATB-tochtje over de Midden-Veluwe
(Verslag van m'n fietstocht van zondag 9 november 2014)

Le Grimpeur schreef:...Een enkele keer pak ik nog wel eens m'n oude ATB...

De Veluwe kent een uitgebreid net van fietspaden. Deze zijn vaak verhard, soms ook half-verhard, de zogeheten 'schelpenpaadjes'. Je kunt over die fietspaden schitterende tochten maken, vrij van enige 'overlast' van gemotoriseerd verkeer. Ideaal! Daarom heb ik heel, heel lang geleden, toen ik stopte met werken, een soort 'toer-ATB' gekocht. Het is inmiddels een hoogbejaard karretje geworden en wat de techniek betreft volledig 'uit de tijd'. De eerst jaren na aanschaf pakte ik die fiets nog wel vrij regelmatig, maar later kwam het er gewoon niet meer van. In het vroege voorjaar van 2010 heb ik er voor 't laatst vier ritjes mee gemaakt.

Het is een zogeheten Rigid dus hij heeft geen enkele vering . De fiets is afgemonteerd met een mix van Shimano spulletjes: Exage crankstel en cantilever remmen en Deore LX derailleurs. Ook de gecombineerde rem-schakelgrepen (Rapidfire) zijn van de Deore LX groep. De fiets kent nog een 7-vits drivetrain. Zoals ik al schreef, helemaal uit de tijd. Maar voor mijn incidentele tochtjes voldoet het 'karretje' nog prima en het ziet er allemaal nog netjes (want goed onderhouden) uit, dus...

Op zo'n mooie dag als vandaag kon ik eens gaan uitproberen of alles nog werkt. Dat ik hem lang niet gebruikt heb, zou ik nog gaan merken. Maar eerst even de voorbereidingen. De banden tot 4 bar opgepompt, kijken of er een reserveband en een multitool in het zadeltasje zaten en daarna de fiets 'aanmelden' in het Sigma Data Center. De Sigma Rox 10.0 heeft namelijk de mogelijkheid om voor drie verschillende fietsen de gegevens bij te houden. Dus, nadat ik eerst nog de geschikte stuurhouder gemonteerd had, even achter de computer gekropen. Type fiets (Mountainbike) ingeven, gewicht (13 kg) en bandenmaat. Ik heb gelijk maar even in het gebruikersprofiel mijn eigen gewicht aangepast van 67 naar 63 kg, want ik heb tot nog toe mijn 'Ventoux klimgewicht' weten te behouden .

Daarna eten, want ik eet altijd flink voordat ik ga fietsen, dat zal inmiddels wel bekend zijn. De 'bodem' was op 'koffietijd' al gelegd met een saucijzenbroodje. Ik dacht aan vier boterhammen, een snee roggebrood, drie stuks fruit en een flinke punt appelkruimelvlaai wel genoeg te hebben voor een ATB-tochtje van zo'n 60 km. Voor onderweg heb ik alleen twee bananen en een halfvolle bidon meegenomen. Als het niet warm is, drink ik namelijk erg weinig. Nu nog even wat warme kleding opsnorren en mijn MTB-helm afstoffen. Ook m'n schoenen met SPD-plaatjes zaten inmiddels wel een beetje onder het stof .

Tegen half twaalf was ik dan helemaal klaar voor vertrek. Begeleid door een waterig zonnetje, ging ik op pad. De digitale thermometer bij een groot bankgebouw gaf 9 graden aan. Eens kijken hoe mijn Rox daar over denkt: 13,5 gaden. Dat kan natuurlijk niet, dus heb ik ter controle de temperatuur maar een poosje op het display laten staan. Langzaam zakte de temperatuur en nadat ik een goede 4 kilometer gefietst had, bleef hij steken op 10,2 graden. De computer had kennlijk veel tijd nodig om te acclimatiseren.

De stad uit rijdend kwam ik alleen maar MTB-ers tegen, die kennelijk al weer op weg naar huis waren. Vroege starters denk ik, die op deze zondag ook nog andere zaken wilden (of 'moesten' ) doen. Zo ongeveer tegenover de Leester Hei, aan de voet van de Ugchelse Berg, ben ik het bos ingedoken. Daar begint het fietspad meteen flink op te lopen, zodat ik op een gegeven moment naar het binnenblad schakelde. Eenmaal boven, wilde ik terug naar het buitenblad: nope, ging niet. De derailleur kwam niet verder dan halverwege het normale traject. Verdorie, hoe kan dat nu? Tegen beter weten in heb ik kabelspanning wat veranderd, maar dat hielp (natuurlijk) niet. Terwijl ik wat stond te 'pielen' kwam er een man op een elektrische 'scootmobiel' aan: 'Heb je de boel kapot?', vroeg hij. Tegen dat soort geneuzel kan ik op zo'n moment niet. Mijn vrouw weet, dat als mijn pet dan verkeerd staat, ik een vreselijke 'kat' kan geven. Nu heb ik alleen maar ontkennend geantwoord, in de hoop dat de man door zou rijden, hetgeen hij gelukkig ook deed .

Herfst in het Ugchelse Bosch:



Al snel begreep ik dat, vanwege de lange 'rustperiode', het vet in de shifter waarschijnlijk verdroogd was of zo. Na wat heen-en-weer schakelen, voelde ik het 'klikje' wat je hoort te voelen/horen als het hendeltje terug veert, wel weer. Gelukkig, ik behoefde dus niet de gehele rit op het middenblad te blijven rijden. Maar weer snel verder. Links en rechts 'stoven' de MTB-ers, mijn fietspad kruisend, over de onverharde paden. Het was wel erg druk hier in het Ugchelse Bosch. Toen ik op de Hoog Buurloseweg kwam begreep ik waarom het zo druk was. Ik zag namelijk kleine pijlen die aangaven dat de AR&TV De Adelaar (de Apeldoornse 'fietsclub') hier kennelijk een tocht had uitgezet. De route ging, net als ik, ook het Willemsbos in. Gelukkig ging men op een gegeven moment linksaf de onverharde bospaden op. Maar even later kwam het hele 'trein' mij al weer tegemoet. Ze hadden dus gewoon een lusje gereden. Nu blijft men met dit soort tochten doorgaans 'dicht bij huis', zodat ik snel al weer van die drukte verlost was.

De zon begon er nu ook steeds beter door te komen. Het was overal druk in het bos, fietsers, wandelaars en op Assel, de weg (met fietspad) die vanaf het gehucht Assel het bos in gaat, kwam mij een kleine colonne identieke en fraai glimmend gelakte scootertjes tegemoet. Ik dacht eerst dat het 'oldtimers' waren. Maar toen ik op de spatschermen de tekst 'Te huur' en 'For Rent' las, begreep ik 't, het was een clubje dat op huurscootertjes reed. Volgens mij waren het elektrische karretjes, want je hoorde ze eigenlijk niet.

Bij het Caitwicker Zand aangekomen, was de zon inmiddels goed doorgebroken en toen ik even stopte om mijn fiets te fotograferen, voelde ik hoe de zonnewarmte aangenaam mijn rug opwarmde. Even was ik nog bang dat ik te warm gekleed was, doch dat viel later gelukkig wel weer mee.

Mijn 'hoogbejaarde' ATB ziet er nog goed uit (hier op 't Caitwicker Zand):



En zo fietste ik verder, dan weer in de koelte van het (donkere) bos, dan weer heerlijk in de zon. In de buurt van Harskamp ben ik langs het Rijksschietterrein Harskampse Zand richting Radio-Kootwijk gefietst. Het fietspad langs de zandweg daar is zo'n half-verhard pad, een min of meer vergaan schelpenpaadje op een leemachtige ondergrond. Vlak voor je bij het terrein van het voormalig zendstation in Radio-Kootwijk bent, kom je dan weer op zo'n mooi nieuw betonnen fietspad.

Op het fietspad langs het Rijksschietterrein Harskampse Zand:



Terwijl ik een foto van het voormalige zendgebouw wilde maken, kwamen mij twee fietsers achterop. De vrouw, die kennelijk zag dat ik stond te fotograferen, riep: 'Heb je hem er op staan?'. Ik merkte dat ze wilden stoppen tot ik klaar was met fotograferen. 'Rijd maar door, dan kom je er ook op', antwoordde ik. Ze fietsten inderdaad door en zij zei: 'Dan moet ik zwaaien' en voegde de daad bij het woord. Ja, dan druk ik natuurlijk juist niet af , dan maar geen beeldvulling.

Voormalig zendgebouw De Kathedraal op de heide bij Radio-Kootwijk:



Na het korte 'uitstapje' voor de foto van De Kathedraal ben ik weer teruggereden naar het fietspad dat verder richting Hoog Buurlo gaat. Je fietst daar over de hei en komt min of meer dan langs het gehucht Gerritflesch en even verder bereik je de rand van het dorpje Radio-Kootwijk. Daar ben ik rechtdoor en opnieuw het bos ingegaan. Aan het einde van dat fietspad kun je dan linksaf naar de schaapskooi in Hoog Buurlo, of rechtsaf richting Hoog Buurlosche Heide. Ik ben weer de hei op gegaan. Ook hier werd er weer veel gefietst, zowel door MTB-ers als 'gewone' fietsers. En op deze goede fietspaden, door de bossen en over de heide, kwam ik toch ook zo af en toe wel een racefietser tegen.

Blik op de Hoogbuurlosche Heide:



Na de Hoogbuurlosche Heideloopt het fietspad dwars door een enige jaren geleden vernieuwde zandverstuiving, een schitterend en leuk geaccidenteerd terrein. Daarna kom je opnieuw in het bos. Tegenover een van de ingangen van het schietterrein ben ik richting N304 (de weg Apeldoorn - Otterlo) gegaan. Als je deze weg oversteekt, kun je binnendoor over een mooi fietspad naar Beekbergen (Spelderholt). Daar heb ik een klein stukje van de verharde weg (Engelanderholt) richting Ugchelen gepakt en vervolgens weer de bossen opgezocht. Eerst fiets je dan over een soort grindweg, doch je komt al snel weer op een verhard fietspad. Dat was aan het begin meteen 'geblokkeerd' door een grote groep wandelaars. Even flink bellen dan maar. Een vrouw zei netjes 'Sorry' en tegen de rest van de groep 'Jongens, we lopen op het fietspad', waarna de hele meute gelukkig op de naastgelegen zandweg verder ging .

Op het fietspad tussen Beekbergen en de Wapenberg:



Aan het einde van het fietspad was het een drukte van belang: een lange, lange rij geparkeerde auto's en veel wandelaars. Men schijnt op zulke mooie zondagmiddagen met z'n allen op hetzelfde punt te gaan wandelen. Je moest daar echt moeite doen om je auto nog kwijt te raken. Ik ben de N304 weer overgestoken en heb nog een keer het stukje van het begin van deze fietstocht gereden, dus door het Ugchelsche Bosch naar de Hoogbuurlose Weg, door het Willemsbos en ben daarna de spoorlijn Apeldoorn - Amersfoort overgestoken.Via het Asselsepad kwam ik zo weer in de bewoonde wereld. De thermometer bij de bank gaf nu 13 graden aan en op mijn Rox las ik 12,4. Dat leek mij wel O.K. .

De linker shifter werkt nog niet feilloos, dus daar moet ik binnenkort maar eens iets aan zien te doen. Doch dat was de enige dissonant op deze fraai zondagmiddag. Wat eerst wat de zon betreft een matig dagje leek te worden, werd uiteindelijk toch nog een prachtige novembermiddag , zodat ik volop heb genoten van mijn eerste ATB-tochtje sinds jaren. Op Strava is de volledige route van deze 65 km lange trip te zien.

Zoals gebruikelijk weer een knus verslag met leuke foto's, bedankt.

Mooie plaatjes, lekker herfst-sfeertje. En inderdaad was het gisteren in het bos enorm druk, wilde ook even gaan wandelen met mijn dochtertje, maar kon niet eens een parkeerplekje vinden ...

Ja leuk verslag weer. Hopelijk het hele jaar rond met de mooie plaatjes.

Ik ben nog nooit bij Kootwijkerzand geweest en ken dat gebouw alleen van afbeeldingen maar ik vind het ontzettend fascinerend.

Met de ATB door de Loenermark en het Nationaal Park Veluwezoom (Rozendaalse Veld)
(Verslag van mijn fietstocht van donderdag 13 november 2014)

Gisteren, donderdag, waren de wegen en fietspaden hier eigenlijk te vochtig, dan wel te nat om er met de racefiets op uit te trekken. Tenzij je ervan houdt dat je fiets er nadien als een crosser uitziet. Bovendien lag er zo her en der al behoorlijk veel blad. Maar het was wel een té mooie dag om de fietsen 'op stal' te laten, dus de ATB maar weer gepakt. Zo kon ik meteen een paar dingen controleren.

Le Grimpeur schreef:...De linker shifter werkt nog niet feilloos, dus daar moet ik binnenkort maar eens iets aan zien te doen...

De shifter heb ik provisorisch 'gerepareerd'. Je schroeft hem makkelijk van de remgreep, waarna het bovenste kapje er dan al meteen af kan. En het onderste kapje zit ook met slechts één schroefje vast. Zo kon ik dus het binnenwerk bekijken. Ik heb nog niet meteen de bus met WD-40 van de plank gepakt, doch het binnenwerk eerst maar eens met een föhn wat verwarmd om het oude vet weer wat te 'reanimeren'. Dat heeft wel iets geholpen, maar zo af en toe moet ik toch twee keer schakelen voordat de boel 'pakt'. Ik zal daarom binnenkort toch met WD-40 aan de gang moeten en er daarna nieuw vet in spuiten.

Zoals ik in mijn vorige verslag al schreef, reed ik afgelopen zondag een stukje over het parcours van een door de AR&TV De Adelaar uitgezette tocht. Daar werd ik links en rechts 'ingehaald' door bikers die (uiteraard) op veel moderner spul dan ik reden: vering voor en achter en schijfremmen. Ik zag in een flits ook nog een Specialized met een lefty (voor de niet-ingewijden, dat is een voorvork met slechts één vorkpoot) voorbijschieten. En daar reed ik dus met mijn hevig piepende cantilevers tussen. Daar moest ook meteen maar iets aan gedaan worden. De blokjes van de achterrem hadden helemaal geen toe-in. Nadat ik dat gecorrigeerd had, was het piepen ook meteen weg . Wat een 'ramp' is dat trouwens, het afstellen van zulke cantilever-remblokjes. Die dingen willen steeds de verkeerde kant op.

Doch dit verslag gaat over de fietstocht van gisteren, dus snel 'op de fietse', zoals men hier op 't platteland wel zegt . Eerst maar eens de stad uit zien te komen. Dat ging langs de weg naar Hoenderloo, tot aan pakweg Het Leesten. Daar kon ik, manoeuvrerend langs de wegwerkzaamheden aan het stukje doodlopende weg naar de kiosk aldaar, het fietspad naar Beekbergen bereiken. Dit pad lag grotendeels in de schaduw, dus was 't ook bij lange na niet droog. Het stukje Engelanderholt was dat weer wel. Maar het vervolgens door mij gekozen fietspad van Het Spelderholt (Beekbergen) richting de Otterloseweg (N304) was ook vaak nat en lag vol met blad. Op een gegeven moment zag ik op een verkeersbord dat ik zojuist een helling van wel 10% bedwongen had . 't Lijkt de Mont Ventoux wel . Van die 10% klopt natuurlijk niets, want dergelijke borden overdrijven doorgaans schromelijk. In het Sigma Data Center zag ik gisteravond op die plek geen hoger percentage dan 4 .

Het lijkt op het fietspad tussen Beekbergen en de N304 wel of je op de Mont Ventoux aan 't fietsen bent:



Nog voordat ik de Otterloseweg bereikte, ben ik verder binnendoor over het eveneens verharde fietspad langs de Waterbergweg (een zandweg) richting de Miggelenbergweg gegaan. Dat is wel een mooi traject door het bos, maar ook hier weer veel nattigheid en bladertroep, dus mijn Giant begon inmiddels al behoorlijk smerig te worden . Nadat ik de Miggelenbergweg (de weg Hoenderloo - Beekbergen) over was gestoken, kwam ik op zo'n mooi betonnen fietspad. Daar vind je er hier op de Veluwe steeds meer van. Het tweede deel van dit pad ligt in open terrein en lag gisteren dus in de zon, waardoor het mooi droog was .

Eindelijk een stukje droog fietspad (de Waterbergweg bij Hoenderloo):



Deze foto is genomen aan wat op dat moment voor mij het einde van dat fietspad was en waar ik linksaf (op de foto dus rechtsaf) over het volgende fietspad, dat langs de Krimweg, richting A50 ben gegaan. Daar fietste ik in het Bosgebied Hoenderloo, dus ook even geen droog fietspad meer. De Krimweg komt uit op de Oude Arnhemseweg, zeg maar de parallelweg langs de A50. Over deze weg ging het richting het gehucht Woeste Hoeve. Zo ter hoogte van het restaurant (de vroegere pleisterplaats voor de postkoetsen) ligt dan tot aan het viaduct over de A50 weer een stukje fietspad. Doch dat heb ik mooi 'links' laten liggen en ben ik gewoon op de (rustige) hoofdrijbaan naar de Groenendaalseweg gekoerst. Zo had ik gelukkig een paar kilometer geen 'troep' onder de wielen .

Op de Oude Arnhemseweg (langs de A50) in de buurt van de Woeste Hoeve:



Bij de parkeerplaats Ramenberg kon ik de Loenermark in. In dit zeer fraaie natuurgebied vind je ook veel leuke fietspaden, maar fiets je ook regelmatig over grind-leemwegen. Die laatste waren nu goed te berijden, geen modder en ook geen blad op de wegen. Als je uit het bos komt, heb je een fraai uitzicht over het gebied in de buurt van de Ramenberg. Heide, hoog gras, jeneverbessen en een enkele berk sieren dit terrein.

In de Loenermark in de omgeving van de Ramenberg:



Over een helling met een stijgingspercentage van 5 klim je over deze heide naar een hoger gelegen deel. Twee mij zojuist gepasseerde MTB-ers zie ik in de verte te voet de helling nemen . Als ik ze ingehaald heb en ze nog eens goed monster, zie ik dat het een al wat ouder echtpaar is, waarvan de vrouw nog al wat overgewicht met zich meezeult. Vandaar... . Nadat ik deze 'pukkel' bedwongen heb, suis ik richting de Droefakkers. Hier liep de schaapskudde op de hei te grazen. Het zonlicht gaf een mooi lichteffect op hun al dikke wintervacht. Ik had hier pal tegenlicht, dus kon ik dat niet (goed) fotograferen. Toen ik naar de 'achterkant' van de kudde fietste en dus de zon in de rug had, was dat mooie lichtspel helaas verdwenen. Ik zag alleen maar groene markeringen op de schapenkonten, niet leuk voor een plaatje .

Ik ben verder richting Eerbeek gefietst, eerst nog over een verharde weg, daarna over weer zo'n grind-leem weg. Allemaal goed te doen. En zo druk als het afgelopen zondag was, zo rustig was het nu. In de Loenermark is bij mooi weer - en dat was het gisteren natuurlijk - altijd wel 'volk' op de been. Ook nu zag je weer zo af en toe een MTB-er en verder hoofdzakelijk senioren op soms gewone stadsfietsen, soms 'uiteraard' op een
E-bike. Het landschap in dit natuurgebied is erg afwisselend, want je kunt er in 't bos fietsen, maar ook over de heide. En het bos biedt wat soort betreft ook genoeg afwisseling.

Een berken- en larixbos in de Loenermark:



Bij de vanaf Eerbeek komende Imbosweg ben ik langs de Zilvense Heide vanuit de Loenermark naar het Nationaal Park Veluwezoom gefietst. En zo kwam ik dan op de, eveneens van Eerbeek komende, Eerbeekseweg terecht. Daar ben ik rechtsaf gegaan, want ik wilde - een heel eind verderop - naar de brandtoren aan de rand van het Rozendaalse Veld rijden en vervolgens weer richting A50. Die Eerbeekseweg is daar vanzelfsprekend ook een zandweg, maar wel met een 'strak' geasfalteerd fietspad ernaast. Dat fietspad is dus inmiddels ook vernieuwd, want vroeger was dat een erg hobbelig geheel.

Wat krijgen we nu weer? Een geel bord langs 't fietspad met de mededeling dat het fietspad 'verderop tijdelijk opgebroken is, maar dat het zandpad wel beschikbaar is'. Wat nu te doen? Het zandpad ziet er hier goed uit, redelijk vlak en goed aangereden, dus met mijn ATB kan ik er best fietsen. Ik neem de gok en blijf op deze route. Het duurt nog een poos voordat het fietspad afgesloten is. Er ligt al een nieuw fietspad van beton. Je kunt zo niet zien of het nog vers is, dus niet 'stiekem' toch maar op gaan rijden . Rustig rijd ik over de zandweg, om mijn fiets niet nog smeriger te maken dan hij al is. Wel slecht voor m'n gemiddelde .

In de verte zie ik iets van oranje. Een wegwerker? Het beweegt niet. Een bord misschien en kan ik daar dan weer over het fietspad? Dichterbij gekomen, zie ik dat het toch iemand is met zo'n oranje jack aan. Hij staat daar 'op wacht'. Ik krijg te horen dat ik verderop rekening moet houden met machines op de zandweg en dat ik beslist niet op het fietspad moet gaan rijden. Daar waar de man staat - ik ben hier bij de buurtschap Imbos - wordt met een machine het nieuwe fietspad gelegd. Het gevaarte heeft een soort erg grote ruitenwissers waarmee het beton netjes glad wordt gestreken. Een shovel rijdt tussen de machine en een grote open container met de betonmortel heen en weer. Ik moet afstappen om de container te kunnen passeren.

Daarna wordt de zandweg steeds slechter. De vrachtauto die telkens nieuwe mortel komt brengen heeft er diepe geulen geploegd. Alhoewel ik inmiddels naar het lichtste verzet ben gegaan om makkelijker te kunnen manoeuvreren en mijn evenwicht te bewaren, is het op 't laatst bijna geen doen meer. En ik kan ook het oude fietspad niet op, want daar ligt nu alleen omgeploegd zwart zand. Hé, daar ligt weer een stuk nieuw fietspad. Er komt een man op een stadsfiets uit tegenovergestelde richting aan. Hij rijdt dus wel gewoon op dat nieuwe pad. 'Dit gaat een stuk makkelijker', zegt hij, als hij mij ziet ploeteren. Ik volg zijn voorbeeld, want het is gewoon keihard beton, dus hier kan ik niets verprutsen. En dan ben ik ook al bijna bij de afslag naar de brandtoren.

De brandtoren aan de rand van het Rozendaalse Veld:



Het Rozendaalse Veld is een erg open terrein, waardoor ik een goed zicht op de omgeving en het weer heb. Ik zie dat er vanuit het westen nu toch wel snel behoorlijk wat hoge en middelbare bewolking op komt zetten. Het zonnetje wordt al een beetje waterig. Was het tot nog toe zo rond de 11 graden, inmiddels is de temperatuur gezakt tot onder de 10 graden. Omdat ik op mijn ATB geen verlichting gemonteerd heb en ik liever niet in de schemering terecht kom, besluit ik om straks vanaf de parallelweg langs de A50 min of meer rechtstreeks naar huis te zullen gaan. Maar eerst nog even genieten van het mooie landschap hier op de heide.

Het fietspad langs het Rozendaalse Veld in het Nationaal Park Veluwezoom:



Ja, als je dan zo langs de drukke A50 (de spitsstrook is inmiddels open) fietst, is al dat verkeerslawaai wel een soort 'afknapper'. Maar ik had inmiddels wel genoeg van al die natte fietspaden door de bossen, dus ben ik ook vanaf het vroegere Veluws Eiland (tegenwoordig is daar een wok-restaurant gevestigd) langs de Arnhemseweg (N788) naar Beekbergen gefietst. Bij Hotel-Restaurant De Smittenberg heb ik de weg naar Ugchelen genomen en zo was ik, net voordat het begon te schemeren en flink frisser zou worden, na 63 km weer thuis. Deze kris-kras rit staat natuurlijk ook weer op Strava. Vanmiddag ga ik de fiets maar eens goed schoonmaken en de shifter beter gangbaar zien te krijgen. Ik heb nog wel wat te doen...

Heerlijk verslag weer Grimpeur. Wellicht een tip voor de volgende keer is het stuk langs IJkbasis Loenermark. Ik kan er in de gauwigheid geen eigen foto van vinden. Maar zelf vond ik dat altijd erg mooi om te rijden mede door het uitzicht.

Bedankt, ook voor de tip! Achteraf zag ik (thuis, op de kaart) dat ik er vlak langs ben gekomen. Ik houd 't in gedachten voor die volgende keer (wel bij droge wegen, want ik ben vanmiddag drie uur bezig geweest met 'poetsen' ).

Weer met veel plezier gelezen .

TumTumTum schreef:Ja leuk verslag weer. Hopelijk het hele jaar rond met de mooie plaatjes.

Ik ben nog nooit bij Kootwijkerzand geweest en ken dat gebouw alleen van afbeeldingen maar ik vind het ontzettend fascinerend.

Daar is toch een amerikaanse actiefilm opgenomen??

Met de ATB door het Kroondomein (Koninklijke Houtvesterij)
(Fietsverslag van zondag 23 november 2014)

De afgelopen dagen, met prachtig (fiets)weer, was ik niet in de gelegenheid om de fiets te pakken (het leven bestaat nu eenmaal niet alleen uit fietsen ). Met de hoop op tenminste nog één mooie dag, had ik vandaag (zondag) voor mijzelf vrij gehouden. En mijn hoop bleek gelukkig geen ijdele hoop te zijn, want zeg nu zelf, het was vandaag toch weer zo'n schitterende dag om er met de fiets op uit te trekken. Dus een ruwe schets gemaakt voor een mooie tocht met m'n ATB. Afhankelijk van de toestand van de wegen, fietspaden en bospaden zou ik daar dan onderweg nog de nodige wijzigingen in aan kunnen brengen.

Eerst ben ik in zuidelijke richting de stad uit gereden en daar kreeg ik het vertrouwde 'zondagochtendbeeld' weer voorgeschoteld: MTB-ers die hun tocht er al op hadden zitten en de stad weer in gingen, wandelaars en de 'gewone' fietsers die er, net als ik, nu pas op uit trokken. Ik kwam ook nog een racefietser tegen. Met al ruim 13 graden op het display en een straf windje tegen, fietste ik richting Het Leesten. Maar eens kijken hoe het fietspad er in het Ugchelse Bos bij lag. Dat viel enorm mee, hier en daar een wat vochtige plek, maar geen kletsnat fietspad met plakkende bladeren. Dus ben ik heerlijk door het bos naar de Hoog Buurloseweg gefietst, heb ik daar een stukje fietspad meegenomen en ben ik verder door het Willemsbos en langs de spoorlijn naar Assel gegaan.

Vanaf Assel ging het over het fietspad langs de Pomphulweg naar Hoog Soeren. Een paar honderd meter na de spoorwegovergang kom je al in het Kroondomein Het Loo terecht. Over de heide fiets je dan richting Hoog Soeren. Het stijgingspercentage van het klimmetje naar het dorpje is aan het einde opgelopen tot 6, een 'kuitenbijtertje'. Op het al in de zon gelegen terras van Brasserie Het Nieuwe Jachthuis zag ik al aardig wat 'bofkonten' die, weliswaar met hun jassen aan, zaten te genieten van de zon èn van de 'koffie met gebak'. Net buiten Hoog Soeren ben ik rechtsaf over de leem-grindweg naar de Amersfoortsewg (N344) gereden. Je komt dan zo ongeveer tegenover Hotel Restaurant De Echoput uit. Het restaurant heeft voor 2015 zijn Michelinster in moeten leveren (voor zover ik mij kan herinneren is hen dat al eens eerder overkomen ). Maar niet te lang bij stilstaan , er moet gefietst worden. Als je de N344 oversteekt, kun je de Elspetergrindweg nemen, die je dwars door het Kroondomein (Koninklijke Houtvesterij) naar Elspeet brengt. Dit is ook een leem-grindweg en deze weg lag er mooi droog bij. Dus fietsen maar!!!

Bij de afslag naar Wiesel stond een groepje MTB-ers, waarvan er één in kort-kort gekleed was. Het zou mij net iets te fris zijn, maar 't kon kennelijk best . Let wel, we schrijven vandaag al 23 november! Wat een 'bijzondere' dag toch! Voor de echte herfstpracht is het inmiddels wel te laat, maar zo hier en daar kon ik toch nog genieten van de laatste herfsttinten.

Op de Elspetergrindweg in de Koninklijke Houtvesterij, tussen de N344 en Elspeet:



Het gedeelte van de Koninklijke Houtvesterij ten noorden van de N344 is natuurgebied. Je mag er alleen als wandelaar, fietser of ruiter van de natuur genieten. Het was er dan ook erg rustig, een enkele wandelaar en zo af en toe een paar fietsers. Het was mijn bedoeling om ter hoogte van de zo ongeveer halverwege Elspeet gelegen boswachterswoning rechtsaf nog dieper het bos in te gaan, richting de buurtschap Niersen. Maar ik had geen rekening gehouden met de jaarlijkse afsluiting (15 september - 25 december) van een groot deel van dit gebied. Deze afsluiting schijnt formeel bedoeld te zijn om de dieren, na de bronsttijd, rust te gunnen. Doch de meer praktische reden voor deze afsluiting is geloof ik om de (koninklijke) jacht 'achter gesloten deuren' plaats te kunnen laten vinden . Enfin, dan maar rechtdoor naar Elspeet. Daar had ik wel meteen een 'probleempje', want net voorbij de boswachterswoning was de weg door het materieel dat ingezet wordt voor de houtkap volledig tot modder gereden. Links en rechts van de weg lagen hoge stapels gekapt en gezaagd rondhout. Ik heb deze modderige paar honderd meter maar (heel) rustig aangedaan, want ik had geen zin in weer zo'n uitgebreide poetsbeurt zoals als na mijn vorige ATB-rit.

De Koninklijke Houtvesterij is grotendeels natuurgebied, dus alleen toegankelijk voor rustzoekers :



Nog voordat ik in het dorp Elspeet was, ben ik rechtsaf en dus opnieuw het natuurgebied in gegaan. Via de Vaassenseweg en de Elspeterweg kwam ik zo toch in Niersen terecht. Let wel, beide genoemde wegen lopen dwars door het bos en zijn gewone zandwegen, waar meestal een al dan niet goed bruikbaar fietspad naast ligt. In Niersen verlaat je dan het natuurgebied weer en daar ben ik via de Erkhoutweg naar de Elburgerweg gereden. Deze weg brengt je dan, ook door de bossen, naar het buurtschap Gortel. Maar ik ben vlak voor Gortel voor de derde keer het natuurgebied in gedoken. Eerst heb je dan nog een stuk verharde weg (de Boshuisweg), later fiets je over een grindweg of langs een zandweg (de Langeweg), tot je weer in Elspeet bent. Ook hier was het weer heerlijk rustig fietsen .

Op de Boshuisweg in Gortel (Koninklijke Houtvesterij):



Hier was nog iets meer van de herfsttinten over, dus heb ik maar een paar keer ingezoomd voor een tweetal extra sfeerplaatjes .

Late herfsttinten in de bossen van het Kroondomein Het Loo bij Gortel:






In Elspeet heb ik het natuurgebied achter mij gelaten en ben ik over het fietspad langs de N310 en grotendeels dus langs de heide naar Uddel gefietst. Daar heb ik de flink heuvelachtige Aardhuisweg richting de N344 genomen. Eerst fiets je door 't bos, daarna moet je stevig klimmen naar het plateau met heidevelden en met vooral naar 't westen een mooi uitzicht. Vervolgens rijd je dan het bos weer binnen. Daar waar de Aardhuisweg op de N344 (de Amersfoortseweg) uitkomt, bereikte ik de Cima Coppi van deze tocht:
119 meter. Na een paar kilometer fietspad langs de N344, ben ik rechtsaf richting Hoog Soeren gegaan en weer verder over de heide terug naar Assel. De klim over de Alverschotenseweg naar Hoog Buurlo begon ik tegelijk met een groepje van twee mannen en drie (jonge) meiden op racefietsen. Ze deden 't rustig aan, want ik ging ze al meteen voorbij . Nadat ik het lastigste deel van deze klim achter de rug had, dus net voorbij het viaduct over de A1, kwam de groep langszij. Ik kon hun tempo goed volgen en heb vlak voordat we op de Hoog Buurloseweg arriveerden er nog even 'een snok aan gegeven', zodat ik daar als eerste boven was .

Het laatste stuk van deze mooie en zoals aan 't profiel op Strava goed te zien is, zeer geaccidenteerde tocht, ging verder over de Hoog Buurloseweg richting Ugchelen. Maar net voorbij de Oude Barneveldseweg (een zandweg) ben ik rechtsaf het bos weer in gegaan, om over de Kooiberg weer naar Het Leesten te fietsen en daarna verder terug naar mijn startpunt. De digitale thermometer bij de bank wees, net als op de heenweg,
13 graden aan. De thermometer van m'n Rox gaf nu wel een wat lagere temperatuur aan, doch 'koud' was het zeker nog niet. En ik kon ik elk geval met veel voldoening terugkijken op een prachtige, 80 km lange tocht, waar ik ook flink heb kunnen (moeten) 'trappen' met al die heuveltjes hier op de Veluwe.