Wat ik mij trouwens afvroeg: wat Armstrong naar mijn mening onderscheidde van de rest van zijn doping gebruikende generatiegenoten is de persoonlijke, ongebreidelde haat waarmee alles en iedereen te maken kreeg die hem van dopinggebruik betichtten. We kennen legio voorbeelden: Kimmage, Walsh, Lemond, Simeoni, enz., enz. Rechtszaken, bedreigingen, intimidatie, manipulatie, niets ging Armstrong te ver om mensen door het slijk te halen en liefst kapot te maken die achteraf gezien gewoon gelijk hadden.
Zijn er gevallen bekend waarin generatiegenoten van Armstrong naar de rechter stapten? Ullrich, Basso, Vino, Beloki, Heras, Moreau, Escartín, Pantani, Botero, Klöden, etc., etc., zijn er voorbeelden van rechtszaken die zij hebben aangespannen tegen kranten, tijdschriften, journalisten of onderzoekers, gevallen van intimidatie van getuigen of het schaden van zakelijke belangen van tegenstanders, of was Armstrong daar uniek in?
Sorry maar voor mij blijft Lance Armstrong een held
ponsteen
16 jan 2013 14:03
Helemaal gelijk; Ullrich, Basso en consorten zijn altijd netjes geweest tegenover de pers; zowel voor als na hun bekentenissen. Gewoon je verlies nemen en de pers reageert er dan, naar omstandigheden, redelijk normaal op. Daarin onderscheid Armstrong zich heel duidelijk. Tien jaar lang met twee gestrekte benen er in; die kun je terug verwachten.
@timo2.0: Imho is dit het belangrijkste onderscheid tussen Armstrong en 'al die anderen'.
1. Dat maakt hun verklaringen nog niet onwaar.supergrover1 schreef:Vol met verklaringen van ex-collegas die strafvermindering beloofd is.......
2. Jij gelooft wel dat al die ex-collega's doping gebruikten EN meineed plegen, maar niet dat Armstrong dat heeft gedaan?
3. Hij heeft het nu zelf bekend.
Is het dan niet vele malen waarschijnlijker dat dat USADA rapport gewoon (grotendeels) klopt?
Het grote verschil tussen die ex-collega's en anderde dopeurs is dat die ex-collega's nooit betrapt zijn, zij hebben zelf hun dopinggebruik toegegeven. Hadden ze dat niet gedaan, dan waren ze helemaal nooit geschorst, want niet betrapt. Dat ze een andere straf hebben gekregen is dus helemaal niet zo raar en zeker geen bewijs van het feit dat ze het op een akkoordje hebben gegooid om Armstrong eventjes dopinggebruik aan te smeren. Dat is al weer net zo'n drogredenering als de bewering dat hij zonder doping ook de beste was, want hij was het met doping ook.supergrover1 schreef: Vol met verklaringen van ex-collegas die strafvermindering beloofd is.......
Wat ik aan de andere kant weer net zulke grote onzin vind, is dat een australische politicus nu opeens het startgeld van de tour down under terug wil. De aanwezigheid van Armstrong in de tour down under, was een manier om als organisatie meer geld te verdienen, daar hebben ze hem voor betaald. Het extra geld dat ze verdiend hebben door de aanwezigheid van Armstrong gaan ze zelf ook niet terugbetalen, dus waarom zouden ze het dan wel bij hem claimen?
Fietsen is gezond, dus eet meer fiets
Ernie C.
16 jan 2013 15:05
Heras is naar de rechter gestapt, heeft gelijk gekregen (tot 2 maal toe) maar de Unipublic/ASO en UCI werken daar volgens mij nog niet helemaal aan mee.timo2.0 schreef:Wat ik mij trouwens afvroeg: wat Armstrong naar mijn mening onderscheidde van de rest van zijn doping gebruikende generatiegenoten is de persoonlijke, ongebreidelde haat waarmee alles en iedereen te maken kreeg die hem van dopinggebruik betichtten. We kennen legio voorbeelden: Kimmage, Walsh, Lemond, Simeoni, enz., enz. Rechtszaken, bedreigingen, intimidatie, manipulatie, niets ging Armstrong te ver om mensen door het slijk te halen en liefst kapot te maken die achteraf gezien gewoon gelijk hadden.
Zijn er gevallen bekend waarin generatiegenoten van Armstrong naar de rechter stapten? Ullrich, Basso, Vino, Beloki, Heras, Moreau, Escartín, Pantani, Botero, Klöden, etc., etc., zijn er voorbeelden van rechtszaken die zij hebben aangespannen tegen kranten, tijdschriften, journalisten of onderzoekers, gevallen van intimidatie van getuigen of het schaden van zakelijke belangen van tegenstanders, of was Armstrong daar uniek in?
Maar ja dit is nog geen 8 jaar geleden dus er kan (ook met de positie van Mensjov) nog van alles gebeuren...
Hiermee heeft hij echter nooit vergelding gezocht, alleen eerherstel voor hem zelf. De enige die hij benadeeld heeft is Mensjov maar daar kan ik geen medelijden mee hebben.
Verder kom ik niet met rechtszaken.
Campagnolo Ultra Dork
je kunt maar 1 ding winnen door te liegen: GELDknutmo schreef:er is maar 1 rode draad in Lance's leven: winnen. En daar is-ie niet van plan om mee op te houden.
Mensen die alleen maar willen winnen zijn imho de grootste loosers.
Marianne Vos overigens relativeerde het laatst wel mooi: wedstrijdjes rijden stelt niets voor, totaal onbelangrijk in het leven, maar in de wedstrijd wil ze maar 1 ding en dat is winnen. Zodra het spelletje afgelopen is, zijn er wel belangrijkere dingen dan "winnen". Misschien moet je een vrouw zijn om zoiets te begrijpen. Wat dat betreft was Jeannie Longo een echte vent.
-
materialist
- Forum-lid
- Berichten: 1696
- Lid geworden op: 05 sep 2010 12:12
Ach ja, gelukkig was tie al nu wilde hij een paar centen. Ik zit nog 20 jaar tegen de Balkenende norm aan te kijken en deze vent ragt de miljoenen bij elkaar alsof het niets is.
Nog twee dagen voor de grote bekentenis, de moeder van alle bekentenissen, wedden dat die pas in het tweede deel komt?
Nog twee dagen voor de grote bekentenis, de moeder van alle bekentenissen, wedden dat die pas in het tweede deel komt?
Do kin der mar druk mei weze
-
elefantino
- Forum-lid
- Berichten: 1473
- Lid geworden op: 25 sep 2012 20:58
Verbruggen gaat er met gestrekt been in (uit de NRC van vandaag):
Hein Verbruggen spreekt over Lance Armstrong. Eindelijk. Als een blazende kat weerlegt hij in het vandaag verschenen wielertijdschrift De Muur de kritiek op zijn rol als toenmalige voorzitter van de internationale wielerbond UCI. Of de UCI in de zaak Armstrong vrijuit gaat? „Totaal!” En wat vindt hij van het verwijt dat de UCI nooit een donatie van 100.000 dollar voor antidopingapparatuur van Armstrong had mogen accepteren? „Zeikerij!”
Beeldvorming, dat is het probleem volgens Verbruggen. De heersende opvatting dat de UCI in de zaak Armstrong ernstig heeft gefaald wordt naar zijn oordeel allerminst gestaafd door feiten. Hij priemt de beschuldigende vinger vooral richting de Amerikaanse dopingautoriteit Usada en het wereldantidopingbureau Wada. Hun talrijke dopingtesten hadden bij Armstrong nul komma nul resultaat. Verbruggen: „Als je iemand 215 keer controleert en hij is altijd negatief, zit het probleem eerst in de test zelf. Nou, daar ben ik niet voor verantwoordelijk.” Wada en Usada worstelden volgens Verbruggen met hetzelfde probleem als de UCI: hoe worden verdachtmakingen over doping bewezen met valide testen? Hij zegt alles in het werk te hebben gesteld een deugdelijk controlesysteem van de grond te tillen. Niet gelukt. „Zo lang de wetenschap geen methode heeft ontwikkeld houdt het op. En toen we dachten op epo te kunnen controleren, bleek een handige dokter in Italië daar gaten in te kunnen schieten. Wat kan ik daar aan doen? Juist, dat is het eeuwige gevecht. Daarom begrijp ik die hele heisa nu ook niet.”
In De Muur zegt hij over Armstrongs gift van 100.000 dollar voor antidopingapparatuur. „Als ik alles had geweten, had ik het niet zo gedaan.” De UCI kon het geld goed gebruiken. „Hoe krijg je anders jaarlijks die zeven miljoen voor antidopingonderzoek?”
De verdachtmaking van corruptie werpt Verbruggen verre van zich. „Die donatie: dat is toch zeikerij? De UCI heeft die gift nooit onder stoelen of banken gestoken. Ik heb het zelfs bij Mart Smeets op de televisie verteld. Er is nooit corruptie geweest, er is nooit door Armstrong ook maar iets betaald aan iemand binnen de UCI. Alle boeken zullen het bewijzen. Er is een donatie aangenomen en Armstrong noemde me op een gegeven moment ‘Hein’. Ja. En dan ineens telt de waarheid niet meer, alleen de beeldvorming? En er staat ook geen woord over corruptie in het Usada-rapport. Geen woord.” Over zijn vermeende nauwe band met Armstrong zegt Verbruggen: „Ik ben nooit bij hem thuis geweest, heb nooit met hem gegeten en zat nooit met hem in een meeting.”
En over de reacties op de affaire Armstrong in Nederland heeft Verbruggen in De Muur ook zo zijn opvattingen. Mensen zoals voorzitter Marcel Wintels van de Nederlandse wielerunie KNWU weten het volgens hem plotseling beter. „Het probleem dateert van twaalf jaar geleden. Het is al begonnen voor Armstrongs operatie, als we mevrouw [en klokkenluider] Andreu moeten geloven. Daar ziet niemand doorheen. En dan is er ook de opportunistische rol van Rabobank. Die bekeek al jaren hoe zij met een goed fatsoen uit de wielersport kon stappen. Dat had niks met doping te maken, het was gewoon: hoe leg ik het aan onze klanten uit?”
Vanzelfsprekend komt ook Verbruggens oorlogsrelatie met voormalig Wada-voorzitter en IOC-lid Dick Pound ter sprake (zie kader). Beiden stonden aan de wieg van Wada, maar de verwijdering volgde volgens Verbruggen nadat Pound zich steeds sterker profileerde als de grote kruisvaarder tegen doping en hij zich binnen Wada tegen de Canadese advocaat verzette. „Het aantal controles van Usada en Wada gaat ieder jaar omlaag. De UCI daarentegen verhoogt ze. Maar Pound weert de kritiek op de Wada-werkwijze af door te schieten op de UCI. Inclusief verdachtmakingen. Maar waar was Pound na 1988, toen hij namens het Canadese olympisch comité was betrokken bij de dopingaffaire van sprinter Ben Johnson? In de periode 1988-2000 zul je zelden of nooit iets terugvinden van Pound over doping, hoewel hij toen vicevoorzitter van het Internationaal Olympisch Comité (IOC) was. Dat interesseerde hem blijkbaar geen barst. Plotseling werd hij voorzitter van Wada en werd hij een kruisvaarder.”
‘Armstrong kan wielrennen plek op Spelen kosten’
Wielrennen kan zijn plaats op de Olympische Spelen verliezen als blijkt dat de UCI wist van dopinggebruik, aldus IOC-lid Dick Pound gisteren tegen persbureau Reuters. Volgens het voormalig hoofd van de mondiale antidopingautoriteit Wada is dat mogelijk de enige manier om de wielerunie te bewegen schoon schip te maken. „Het IOC moet het oplossen, want de UCI staat niet bekend vanwege zijn harde optreden tegen doping”, sneerde Pound. „De enige manier waarop er grote schoonmaak gemaakt wordt, is als al deze mensen zeggen: hé, we zijn niet meer op de Spelen en daar willen we wel zijn, laten we onze plek terugverdienen.”
© 2013, NRC Handelsblad
Hein Verbruggen spreekt over Lance Armstrong. Eindelijk. Als een blazende kat weerlegt hij in het vandaag verschenen wielertijdschrift De Muur de kritiek op zijn rol als toenmalige voorzitter van de internationale wielerbond UCI. Of de UCI in de zaak Armstrong vrijuit gaat? „Totaal!” En wat vindt hij van het verwijt dat de UCI nooit een donatie van 100.000 dollar voor antidopingapparatuur van Armstrong had mogen accepteren? „Zeikerij!”
Beeldvorming, dat is het probleem volgens Verbruggen. De heersende opvatting dat de UCI in de zaak Armstrong ernstig heeft gefaald wordt naar zijn oordeel allerminst gestaafd door feiten. Hij priemt de beschuldigende vinger vooral richting de Amerikaanse dopingautoriteit Usada en het wereldantidopingbureau Wada. Hun talrijke dopingtesten hadden bij Armstrong nul komma nul resultaat. Verbruggen: „Als je iemand 215 keer controleert en hij is altijd negatief, zit het probleem eerst in de test zelf. Nou, daar ben ik niet voor verantwoordelijk.” Wada en Usada worstelden volgens Verbruggen met hetzelfde probleem als de UCI: hoe worden verdachtmakingen over doping bewezen met valide testen? Hij zegt alles in het werk te hebben gesteld een deugdelijk controlesysteem van de grond te tillen. Niet gelukt. „Zo lang de wetenschap geen methode heeft ontwikkeld houdt het op. En toen we dachten op epo te kunnen controleren, bleek een handige dokter in Italië daar gaten in te kunnen schieten. Wat kan ik daar aan doen? Juist, dat is het eeuwige gevecht. Daarom begrijp ik die hele heisa nu ook niet.”
In De Muur zegt hij over Armstrongs gift van 100.000 dollar voor antidopingapparatuur. „Als ik alles had geweten, had ik het niet zo gedaan.” De UCI kon het geld goed gebruiken. „Hoe krijg je anders jaarlijks die zeven miljoen voor antidopingonderzoek?”
De verdachtmaking van corruptie werpt Verbruggen verre van zich. „Die donatie: dat is toch zeikerij? De UCI heeft die gift nooit onder stoelen of banken gestoken. Ik heb het zelfs bij Mart Smeets op de televisie verteld. Er is nooit corruptie geweest, er is nooit door Armstrong ook maar iets betaald aan iemand binnen de UCI. Alle boeken zullen het bewijzen. Er is een donatie aangenomen en Armstrong noemde me op een gegeven moment ‘Hein’. Ja. En dan ineens telt de waarheid niet meer, alleen de beeldvorming? En er staat ook geen woord over corruptie in het Usada-rapport. Geen woord.” Over zijn vermeende nauwe band met Armstrong zegt Verbruggen: „Ik ben nooit bij hem thuis geweest, heb nooit met hem gegeten en zat nooit met hem in een meeting.”
En over de reacties op de affaire Armstrong in Nederland heeft Verbruggen in De Muur ook zo zijn opvattingen. Mensen zoals voorzitter Marcel Wintels van de Nederlandse wielerunie KNWU weten het volgens hem plotseling beter. „Het probleem dateert van twaalf jaar geleden. Het is al begonnen voor Armstrongs operatie, als we mevrouw [en klokkenluider] Andreu moeten geloven. Daar ziet niemand doorheen. En dan is er ook de opportunistische rol van Rabobank. Die bekeek al jaren hoe zij met een goed fatsoen uit de wielersport kon stappen. Dat had niks met doping te maken, het was gewoon: hoe leg ik het aan onze klanten uit?”
Vanzelfsprekend komt ook Verbruggens oorlogsrelatie met voormalig Wada-voorzitter en IOC-lid Dick Pound ter sprake (zie kader). Beiden stonden aan de wieg van Wada, maar de verwijdering volgde volgens Verbruggen nadat Pound zich steeds sterker profileerde als de grote kruisvaarder tegen doping en hij zich binnen Wada tegen de Canadese advocaat verzette. „Het aantal controles van Usada en Wada gaat ieder jaar omlaag. De UCI daarentegen verhoogt ze. Maar Pound weert de kritiek op de Wada-werkwijze af door te schieten op de UCI. Inclusief verdachtmakingen. Maar waar was Pound na 1988, toen hij namens het Canadese olympisch comité was betrokken bij de dopingaffaire van sprinter Ben Johnson? In de periode 1988-2000 zul je zelden of nooit iets terugvinden van Pound over doping, hoewel hij toen vicevoorzitter van het Internationaal Olympisch Comité (IOC) was. Dat interesseerde hem blijkbaar geen barst. Plotseling werd hij voorzitter van Wada en werd hij een kruisvaarder.”
‘Armstrong kan wielrennen plek op Spelen kosten’
Wielrennen kan zijn plaats op de Olympische Spelen verliezen als blijkt dat de UCI wist van dopinggebruik, aldus IOC-lid Dick Pound gisteren tegen persbureau Reuters. Volgens het voormalig hoofd van de mondiale antidopingautoriteit Wada is dat mogelijk de enige manier om de wielerunie te bewegen schoon schip te maken. „Het IOC moet het oplossen, want de UCI staat niet bekend vanwege zijn harde optreden tegen doping”, sneerde Pound. „De enige manier waarop er grote schoonmaak gemaakt wordt, is als al deze mensen zeggen: hé, we zijn niet meer op de Spelen en daar willen we wel zijn, laten we onze plek terugverdienen.”
© 2013, NRC Handelsblad
Hein verbruggen: opknopen!
Mac Quaid: opknopen!
Dick POund: opknopen!
Lance Armstrong: hoofd van het WADA, UCI en USADA tegelijk maken! Die kerel is er voor gekend dat hij geen half werk levert en is deskundige tot en met!
Mac Quaid: opknopen!
Dick POund: opknopen!
Lance Armstrong: hoofd van het WADA, UCI en USADA tegelijk maken! Die kerel is er voor gekend dat hij geen half werk levert en is deskundige tot en met!
Het is soms balanceren op een slappe koord maar ik heb toch graag het laatste woord. 
