Fietstochten van "Le Grimpeur"

[daniel1975]

Fraai!! Wanneer mag ie naar de Ventoux?

[Le Grimpeur]

...Wanneer mag ie naar de Ventoux?

Ja, wanneer? Mochten we daar dit jaar 'toevallig' in de buurt komen, dan ga ik 't waarschijnlijk toch wel weer proberen (het bloed kruipt nu eenmaal waar het niet gaan kan ). Maar eerst nog even wat km's maken, anders hoef ik er niet eens aan te denken . Ik zal jullie op de gebruikelijke wijze proberen op de hoogte te houden .

[danoontje]

Waarom ben je niet voor een carbon pen gegaan ...? Das nog weer wat beter voor je rug toch?

[Le Grimpeur]

Deze pen is 27,2 mm, dus dat is al 'beter' dan een 31,6. En ik ben i.v.m. de kwetsbaarheid niet zo'n fan van 'fullcarbon' onderdelen. Een titanium pen heb ik nog wel overwogen, maar die heb ik vanwege de prijs (vooralsnog) maar geschrapt . Eigenlijk zou ik vanwege mijn zwakke rug helemaal niet meer op de fiets moeten doen wat ik nog doe, maar zo lang het nog 'uit te houden' is en ik nog van het fietsen kan genieten, ga ik er nog maar even meer door, ook met een alu pen .

[daniel1975]

Heb je het weerbericht gezien voor de Provence? Wat doe jij nog hier eigenlijk?

[Le Grimpeur]

De koekoek , de Route des Grands Crus en een Route barrée

Het was gisteren, Eerste Pinksterdag, exact een maand geleden dat ik voor 't laatst op de racefiets zat .
We zijn samen (erg) druk geweest met de voorbereiding van ons vertrek naar Frankrijk en hadden daarbij ook een beetje tegenslag. Dat kostte wat extra tijd, zodat op de spaarzame dagen dat je in Nederland fatsoenlijk kon fietsen, de prioriteiten toch bij ander zaken lagen.

Ondertussen kreeg ik al een soort 'aanmaning' om naar de Provence af te reizen:

Heb je het weerbericht gezien voor de Provence? Wat doe jij nog hier eigenlijk?

Maar ja, die Mistral hè? Die is daar de afgelopen week flink tekeer gegaan. Trouwens, nu blaast hij er ook al weer. Ik denk dat de mij door daniel1975 beloofde 'Ventoux foto' door die Mistral dan ook de verkeerde kant op gewaaid is :

Als ik je foto's (van .jeroen.) zie , zou ik bijna niet meer naar Frankrijk willen . Maar ja, mijn roots liggen dan ook op de Veluwe .

Ik zal volgende week een fotootje posten vanaf 'jouw' berg hoor

Terug naar de actuele stand van zaken . Onze eerste standplaats dit jaar is Chagny. Een aangezien ik hier op 't forum zo ongeveer synoniem ben voor de Provence , ga Chagny daar nu niet zoeken, want Chagny ligt in de Bourgogne. Kijk maar even op Strava, dan zien jullie meteen waar ik gisteren gefietst heb. We zijn diverse malen langs deze wijnstreek gekomen en wilden er graag ook nog eens een paar dagen blijven. Op het ogenblik is 't hier aardig weer, dus... Het is een schitterende streek en we zitten zo ongeveer midden in de natuur. Al de eerste avond hoorden we tijdens het eten de koekoek roepen. En 's ochtends bij het ontbijt was hij (of zij) er weer. Waar overkomt je dat nog? Thuis, op de Veluwe, hoor je het diertje nog maar sporadisch.

Omdat ik hier van geen kanten de weg weet, heb ik vlak voor ons vertrek uit Nederland nog snel even de track van een rondrit hier in de buurt van GPSies 'geplukt'. Eigenlijk zet ik 't liefst zelf mijn ritten uit, maar nu leek het mij wel praktisch om 't even zo te doen. Deze rondrit, van zo'n dikke 100 km, ging niet door Chagny, maar wel door een dorpje op een dikke km van hier. Nadat ik de track had ge-download en in het Sigma Data Center geïmporteerd, heb ik de route aangepast aan mijn vertrekpunt. Dat was lastig, want ik kon wel het begin- en eindpunt naar mijn eigen startpunt slepen, maar omdat er in de track verder geen routepunten aangegeven werden, kon ik verder niet veel wijzigen. M.a.w. het programma zou mij daardoor eerst weer terug laten rijden naar het oorspronkelijk startpunt (dat gelukkig redelijk dichtbij lag) en daarna weer terug naar het punt waar ik vanuit Chagny op de oorspronkelijke route aan zou sluiten. Dat moest ik tijdens de tocht dus zelf even corrigeren.

De tubeless Hutchinsons werden 's morgens nog snel voorzien van 6 bar en daarna kon ik op pad. Even was er nog twijfel over de outfit (wel/geen armstukken), doch toen de zon er door kwam werd het snel aangenaam en zo vertrok ik om kwart voor negen in kort-kort voor mijn eerste trip door de Bourgogne. Wel vroeg ik mij serieus af of de rit - na een 'gedwongen' rust van een maand - niet wat te pittig zou zijn, want halverwege de tocht zou er (heel) flink geklommen moeten worden. Inmiddels weet ik dat het hier verder ook (bijna) nergens vlak is, pfff, pfff.

Al snel was ik in Rémigny en nu moest ik goed opletten, om op de juiste manier op de rondrit aan te sluiten. Midden in het oude gedeelte van het dorpje zie ik op de display van m'n GPS-computer de diverse tracks samenkomen. Als ik denk dat ik nog niet helemaal bij de te nemen afslag ben, ben ik er kennelijk al voorbij en vraag ik mij af of ik wel goed zit. Ik duik via een côte het boerenland in en geniet van de mooie omgeving. De zon klimt links van mij langzaam hoger. Hè? De zon links? Aangezien de zon in 't oosten opkomt en ik naar het noorden zou moeten rijden, zou ik de zon dus rechts van mij moeten hebben. Snel even de 'backup kaart' geraadpleegd en ja hoor, ik zit fout. Dan maar terug naar Rémigny: op 't binnenblad tegen de helling op, waarna ik in het dorpje m.b.v. van mijn Sigma Rox 10.0 het smalle straatje dat ik kort tevoren gemist heb vind.

Via wat geslinger kom ik al snel op de Route des Grands Crus, want ik fiets hier in het hart van de beroemde wijnstreek. Overal zie je de bordjes met de namen van wijngaarden van naam en faam. Jammer dat de 'drinkbare' wijnen hier zo verschrikkelijk duur zijn. Maar..., ik heb een fles rode bourgogne van de bekende handelaar Antonin Rodet uit Mercurey van huis meegenomen. Ooit mazzel gehad en bij AH voor € 1,79/fles (geen 'typo'!) een flinke hoeveelheid rode en witte bourgognes op de kop kunnen tikken .
Na Rémigny kom ik in Santenay en fiets zo, midden tussen de wijngaarden, van dorp naar dorp. Ik ben hier niet de enige op een racefiets en dat is ook wel logisch, want het is hier mooi en erg geaccidenteerd, dus leuk om te doen.

Langs de Route des Grand Crus bij Santenay:



Het volgende bekende wijndorp komt al weer in zicht. De maker van deze route heeft er een interessante trip van gemaakt en kende de weg hier kennelijk goed. Leuk! Ik moet mijn display wel goed in de gaten houden en als ik even te veel zit rond te kijken, mis ik een paar maal een afslag. Gelukkig krijg ik direct de waarschuwing You left the track en dus komt het op die paar meter extra niet aan.


In Chassagne-Montrachet:



Zelf zou ik hier, onbekend met de omgeving, niet als eerste trip zo'n leuke route uitgezet hebben. Je weet immers niet of al die weggetjes wel goed te fietsen zijn. Het gaat nu richting Meursault, bekend om zijn prachtige witte Bourgogne wijnen. De track stuurt mij naar een weg die ik van deze kant niet in mag rijden. Wat nu te doen? Het lijkt maar een klein stukje en het is een gewone, brede weg met onderbroken streep in 't midden. Kennelijk was het voorheen een normale tweerichtings weg. Ik negeer het bord . Er is nauwelijks verkeer. Toch is het even verder weer 'verboden in te rijden'. Ik ken de weg niet en heb geen zin om te gaan 'dwalen'. Tegen het niet aanwezige verkeer inrijdend kom ik op het plein voor het schitterende stadhuis in Meursault uit. Ik ben nu midden in het levendige en chique aandoende stadje aangekomen.

Het Hôtel de Ville in Meursault:



Gelukkig is het zo vroeg nog rustig in Meursault en kan ik zonder problemen door de 'winkelstraat' fietsen. Bij een cave staan wat mensen zo ongeveer midden op de weg. Het lijkt alsof ze aan 't overleggen zijn hier nog wat wijn in te slaan. Ik kan er, goed oplettend, net langs. Even buiten het stadje krijg ik een mooi uitzicht over de omgeving voorgeschoteld.

De Bourgogne bij Meursault:



Via Monthélie verlaat ik de wijnstreek min of meer en na het passeren van de D17 begin ik net voor Nantoux aan de eerste serieuze klim van deze tocht. Hier geen wijngaarden, maar beboste hellingen, afgewisseld met weilanden die barstensvol boterbloemen staan. Schitterend! Ik geniet van het fraaie landschap en het gezang van de vele vogels hier. Het is er erg rustig en het klimmen gaat vooralsnog goed. Eerst valt de stijging wel mee met zo'n 5 procent, doch later wordt het het 7 en zelfs 9 procent. Uiteindelijk ben ik naar 602 meter hoogte geklommen (mijn starthoogte was 208 meter). 'Boven', op een plateau, doemen recht voor mij een viertal enorme windmolens op. Alhoewel er een frisse noordelijke bries waait, staan ze allen stil. Als ik nog een stukje verder ben gereden, zie ik er rechts nog vijf staan. Ook die draaien niet.
En dan gaat het weer naar beneden en hoe! Er staan verkeersborden in de berm die je waarschuwen voor gravillons. Gelukkig is dat niet omdat er kortgeleden geasfalteerd is, maar omdat er wel veel gruis op de weg ligt. Een ander bord vertelt mij dat het met 14 procent daalt en zo sjees ik het dal in, onder de A6 (Autoroute du Soleil) door richting het gehucht Clavoillon. Daar wordt de weg nog wat ruwer en duik ik een soort kloof of diep gelegen dal in. En 't blijft maar dalen. Als ik op de D2 (Savigny-lès-Beaune - Bouilland) uit kom, ben ik naar 310 meter gedaald. Ook hier weer 'gele' weilanden langs de weg. Ik rijd nu op vals plat, richting Bouilland.

Weilanden die barstensvol boterbloemen staan (hier langs de D2 bij Bouilland):



In Bouilland zie ik rechts van de weg een geel bord met de tekst Route barrée à 900 m. Doorgaans duidt dat op wegwerkzaamheden. Het is zondag en dan wordt er natuurlijk niet aan de weg gewerkt. Daarom hoop ik dat er met de fiets wel door kan. Het begint nu wat meer te klimmen. Voor mij rijdt een groepje fietsers. Even later zie ik de fietsers bij een wegafzetting staan. Er worden - heel eigentijds - selfies geschoten, terwijl ik inmiddels begrijp dat dit wel eens een serieus einde van deze route zou kunnen zijn. Geen wegwerkzaamheden, dus moet er iets anders aan de hand zijn. Ik vraag aan een van de fietssters of ze weet wat er aan de hand is. Het is vanwege une course autombile krijg ik te horen. De anderen spreken onderling Duits, maar met een onmiskenbaar Zwitsers accent. Dat verifieer ik even en ga dan ook maar verder in 't Duits. Wat te doen? Nadat ik heb uitgelegd dat ik een route aan 't rijden ben die ik van 't internet heb ge-download en hier eigenlijk helemaal niet bekend ben, krijg een gekopieërd kaartje onder mijn neus geschoven en het advies terug te rijden naar Savigny-lès-Beaune, waarna ik dan zo en zo weer verder kan. Maar dat lijkt mij niets. Ondertussen heb ik mijn eigen 'backup Michelinkaart' gepakt en zie ik dat ik in Bouilland binnendoor naar Bligny-sur-Ouche kan. Ik had onthouden dat dat plaatsje ook op de originele route voorkwam en ook dat ik hier in Bouilland eigenlijk niet ver meer van het 'keerpunt' verwijderd was. Omdat ik net voorbij een bocht in de verte een lint over de weg meen te zien en er een auto staat met iemand er naast, ga ik ook maar niet proberen toch door te rijden.

Route barrée bij Bouilland:



De Zwitsers vertrekken weer, nadat een van hen mij met een knipoog nog heeft toegevoegd 'dat het niet zo erg is als een been breken' (zo zeggen de Zwitsers dat kennelijk ). Het is weer stil. Ik eet wat, doe een plas en hoor in de verte de koekoek roepen. Dan komt er een Fransman in zo'n mat-witte utilitaire (bestelwagentje) aan. Hij baalt kennelijk dat ook hij niet verder kan en gaat keren. Er staan wat auto's in de berm geparkeerd, dus erg veel ruimte heeft hij niet, waardoor de achterwielen van zijn auto in de greppel langs de kant van de weg zakken. Driftig geeft hij een dot gas en met gierende banden weet hij nog net te voorkomen dat hij de dépannage te hulp moet roepen . Het asfalt ter plekke is gesmolten...

Ik stap weer eens op en daal terug naar Bouilland, waar ik de D104 naar Bligny vind. Jeetje, het gaat meteen met 9 procent omhoog! Ah, daar heb je de Zwitsers ook weer. Een paar dames zijn afgestapt en gaan te voet verder. Als ik ze ingehaald heb, zitten ze allen weer op hun racertjes. 'Acht Prozent steigt es hier' zeg ik tegen een vrouw achter in 't groepje. 'Acht Prozent' echoot ze naar de voor haar rijdende maatjes. Even vlakt het af naar 7 procent, doch daarna gaat het eerst met 8 en toch ook weer met 9 procent verder. Mijn benen hebben er nu toch wel duidelijk wat meer moeite mee. Ik kom op het plateau op een splitsing en pauzeer even om van het uitzicht te genieten en met mijzelf te overleggen wat ik zal doen. Het is inmiddels bijna geheel bewolkt geraakt en fris, zeker hier 'op hoogte'. Armstukken zouden nu niet overbodig geweest zijn . Het is hier wel mooi en terwijl ik wat eet, naar een (andere) koekoek luister en mij afvraag of ik niet via de kortste weg naar Changy terug zal rijden, komen de Zwitsers ook boven. Een paar hebben al van die gele windjacks aan. Dat zou mij nu toch te benauwd zijn! In de richting van de A6 zie ik de weg naar Bligny lopen. Ook wel leuk zo'n lange afdaling. Maar wat staat mij daarna nog te wachten? Ik verzamel moed, prop vast een paar gelletjes in mijn mond en kies toch voor het (eventuele) afzien, dus dalen naar Bligny en verder over de geplande route dan maar .

Heerlijk zo'n afdaling met nu de wind in de rug! In Bligny verschijnt de track weer op het display van mijn Rox en ga ik een stukje over de wat drukkere D970 verder. Na twee km, in Lusigny-sur-Ouche, verlaat ik de D970 al weer en fiets ik opnieuw in het rustige achterland met z'n haast verlaten boerendorpjes. De track stuurt mij op een route door Cussy-la-Colonne, maar ik word moe en blijf op de doorgaande weg. De track blijft op het display te zien en in Ivry-en-Montagne zoek ik 'm weer op. Het gaat nu nog verder de binnenlanden in. Iets ten zuiden van Ivry kom ik langs het Château de Coraboeuf (geen wijndomein ). Om het 'schoon' te kunnen fotograferen, moet ik wel een paar flinke stappen opzij doen, om een ergens achter het kasteel opdoemende windmolen achter een boom te 'verbergen'.

Château de Coraboeuf bij Ivry-en-Montagne:



Gelukkig hoef ik niet meer over van die erg steile côtes en kan ik op een gegeven moment aan de afdaling naar Nolay beginnen. Ik heb inmiddels wel besloten om niet meer de gehele route uit te rijden, doch in elk geval wel te proberen minimaal de 100 km vol te maken. In het dorpje St-Sernin-du-Plein geeft de Rox aan dat ik op een pleintje rechtsaf naar beneden moet en dan een onooglijk weggetje moet nemen. Van links komen daar op een wat beter uitziende weg een paar fietsers omhoog het dorpje in. 'Mijn' weggetje gaat al snel over in onverhard wegdek. Omkeren! Ik neem die andere weg, want op mijn Michelinkaart zie ik dat ik dan ook wel zo ongeveer uitkom waar ik heen wil. De heuvelrug op en over en via Aluze, Charmilly en Chassey-du-Camp (de oorspronkelijke route) zit er bij mij niet meer in, want ik heb al een paar krampjes gevoeld en vind het eigenlijk wel welletjes zo.

Daarom besluit ik om via de D974 langs het kanaal terug te rijden naar Rémigny. Daarna resten mij nog slechts de laatste 1,5 km naar Chagny. IK heb hier, op de D974, wel weer wat tegenwind (windkracht 3), maar het is hier nagenoeg vlak, dus 'te doen'. Aan de overzijde van het kanaal zie ik de Voie Verte fietsroute lopen. Ik had verwacht dat het er zo op Eerste Pinksterdag wel drukker zou zijn, maar op een paar wandelaars, iemand op rollerskates en wat fietsende kinderen na, is het er rustig. Het is wel een mooi vlak parcours voor de ongetrainde fietser, dat zeker. En je ondervindt er natuurlijk geen hinder van gemotoriseerd verkeer. Deze fietsroute loopt van Chagny naar het ZW tot in St-Léger-sur-Dheune, naar het ZO vanuit Chagny naar Chalon-sur-Saône en bij Santenay kun je ook afslaan naar het NW naar Nolay. Genoeg te fietsen dus voor gewone toeristen . Maar ik ben blij dat ik vandaag toch 105 km weg heb kunnen trappen op een niet alleen maar vlak parcours...

[Sieper]

Mooi verhaal en dito plaatjes! Pittige tocht inderdaad na een fietsloze maand, netjes hoor. Maximale hartslag 240

[apexrider]

Leuk weer! Hoe bevalt de Peloton?

[Le Grimpeur]

@Sieper: Ja, voor zo'n hartslag moet je wel wat doen . Het 'probleem' doet zich eigenlijk alleen voor als ik een wat ruimer shirt draag en het 'klapperen' daarvan (tijdens afdalingen) als 'stoorzender' fungeert.

@apexrider: De Peloton bevalt tot dusver prima. Ik had gisteren totaal geen last van mijn rug. En de Zondas in combinatie met de Ritchey vork vormen ook een erg stijve combinatie. Fijn 'fietsje' dus .

[.jeroen.]

Heerlijk verslag weer Grimpeur! Toevallig zat ik me gisteren tijdens het fietsen nog af te vragen wanneer je weer richting Frankrijk zou gaan .

[Wiliertoerist]

Het seizoen is weer begonnen, "La saison" zeg maar.
Ik ga de verhalen weer volgen.

[Soap]

Weer mooi geschreven! Fijn lees voer.