Fiets.nl

Dat viel toen best tegen met m'n 93kg en iets van 8% gemiddeld

Oef!! Respect dat je uberhaupt boven bent geraakt

De Umbrail, een geweldige beloning nadat ik de Stelvio boven was geharkt

De Umbrail is volgens mij ook wel 1 van de mooiere terwijl ie "de naam" niet echt heeft.

Hangt van het jaartal af.. Umbrail ben ik ooit ook deels onverhard afgedaald, maakt het toch een minder feestje... Omgeving, flow etc toen overigens ook wel in orde. Umbrail afdaling als beloning voor de Stelvio klim voor mij logistiek wat onlogisch maar zou kunnen.

daniel1975 schreef: ↑04 feb 2024 11:07

jakkel schreef: ↑04 feb 2024 09:08
Die eerste klim herinner ik me ook nog, was ook Alpe d'Huez. 12 jaar oud (40 jaar geleden) met een 42/28 als lichtste verzet, de Shimano 600EX derailleur kon die 28 nog net aan. En daarna volle bak naar beneden, zonder helm uiteraard.

Haha, dat was bij mij rond meer van Annecy. Ook een jaar of 14-15. Heb mij jaren later vaak afgevraagd hoe ik in hemelsnaam daar mee boven kwam.

Lichtere verzetten bestonden toen ook niet, het moest gewoon met dat.
Ik was wel een heel fijn ultra licht ventje, dat maakte veel goed.

Hahaaa , dan ga je nu als een raket naar beneden Daniël met die extra kilo’s

Verschillende die me bij zijn gebleven, vanwege onder andere Flow, technisch, snelheid, kwaliteit weg.
Kuhtai wel op 1, afgesloten weg in de Otztaler en dan de 100 halen... Verder weinig technisch dus makkelijk!
Col d'Iseran zuidkant, ik zag deze voor me liggen vanuit het noorden komen en zag een soort speeltuin glijbaan voor me. Heerlijke flow!
Mont Ventoux, Malaucene
Col de Tourmalet, westkant.
Umbrail, super technisch en mooie beloning na de Stelvio. Het mooiste vond ik 2019, ik had de Stelvio via de Umbrail omhoog gereden (Prato zijde was nog dicht) en Bormio was na 12:00 afgesloten vanwege lawinegevaar. Superrustig op de top, we moesten even wachten omdat ze nog sneeuw aan het ruimen waren. De motorrijders zagen mij en lieten me voor, ik ging dusdanig hard (en vol vertrouwen) dat ik ze niet meer terug gezien heb!
Grossglockner vorig jaar beide kanten gedaan (op 1 dag)

In 1 dag tijdens La Canibale de afdaling Ventoux naar Malauscéne en Ventoux naar Sault.
Nadeel was dat ik ze eerst in omgekeerde richting op moest met mijn 100kg, wat dan weer een voordeel was bij het afdalen.

Maar leukste afdalingen waren tijdens een 3 daagse L'Ardechoise, afdaling col de Lalouvesc naar Félicien (finish afdaling)

Deze was ik nog even vergeten. Het rondje Fluela Pass - Alubulla Pass met de start in Susch. Ik reed dat rondje tegen de klok in. Eerst een klim (Fluela), afdalen, lang stuk door het dal, de tweede klim (Alubulla), tweede afdaling en weer een lang stuk dal. Die 2 stukken door het dal waren beiden lichtjes bergaf. Dat fietste zo super gaaf. En maar snelheid blijven maken, constant 35-40 kmh met 1% dalen of zo. Andersom was dat zelfde rondje veel zwaarder geweest.

jakkel schreef: ↑04 feb 2024 19:48

daniel1975 schreef: ↑04 feb 2024 11:07

jakkel schreef: ↑04 feb 2024 09:08
Die eerste klim herinner ik me ook nog, was ook Alpe d'Huez. 12 jaar oud (40 jaar geleden) met een 42/28 als lichtste verzet, de Shimano 600EX derailleur kon die 28 nog net aan. En daarna volle bak naar beneden, zonder helm uiteraard.

Haha, dat was bij mij rond meer van Annecy. Ook een jaar of 14-15. Heb mij jaren later vaak afgevraagd hoe ik in hemelsnaam daar mee boven kwam.

Lichtere verzetten bestonden toen ook niet, het moest gewoon met dat.
Ik was wel een heel fijn ultra licht ventje, dat maakte veel goed.

Heb dit ook gedaan rond mn 16e. dik 10 jaar later toen ik pas echt begon met wielrennen met dezelfde fiets de amstel gold race gedaan. Kon me niet voorstellen dat ik ooit een uur lang met zo een verzet omhoog had gereden (zaten ook wel 20 tot 30 kilo extra aan boord)

Met afstand de Timmelsjoch richting Solden (zoals in de Oetztaler) , en als tweede op grote afstand de Semnoz naar Annecy die hier al eerder genoemd werd. En dan de top 3 compleet maken met Kaunertal vanaf de Gletscher tot helemaal beneden.

Oh,..... wacht ja. Die Kaunertal heb ik ook ooit gedaan. Alsof de weg daar nooit ophoudt met dalen