Fiets.nl

Voor de gelijkheid in uitdaging is het niet eerlijk, maar wel praktisch.
Als er mensen serieuze plannen gaan krijgen, dan maar even een seintje  naar mij. Ik ga graag mee, of ik het aan durf/ kan is een tweede, maar mee maken lijkt me erg leuk.


SpEric: echt, stik leuk, doen! Pak gewoon een normale fiets, die ken je het best, serieus.  Heb nog wel wat richtijden van klimmen in de buurt uit mijn voorbereiding. Voor vallen hoef je niet echt bang te zijn, komt door vooral door vermoeidheid etc. Bang ben ik nooit geweest, hoeft ook niet. Het kan echt fietsend: ik kan bijten en aardig klimmen maar ben zeker geen wereldfietser.

Als lid van de Brevette International des Grimpeurs ( face=Arial color=#606420 http://users.swing.be/danielgobert) heb ik (net als Jeroen Vinkesteijn) in augustus 2003 de klim naar de Malga Palazzo aangepakt. Bij het surfen naar de zwaarste cols via sites als color=#0000ffwww.salite.ch en color=#0000ffwww.cyclingcols.com kwam ik geen zwaardere beklimming tegen als die van Malga Palazzo. De naam Scanuppia (als officiele naam) kende ik overigens niet.
Ik ben daar eigenlijk gewoon plomp verloren aan begonnen, dus zonder een of andere specifieke voorbereiding. Wel had ik al andere steile beklimmingen daar in de buurt gefietst, zoals de Passo Cinque Croce , de Passo Manghen en de Bastei (Ledro-meer).
Om de klim te vinden is op zich al een hele klus. Ik had via via begrepen dat de klim begon in het dorpje Besenello, maar daar aangekomen zag ik alleen een steengroeve met een ondoordringbare kloof erachter. Bleek de klim dus te liggen!
Pas als je daadwerkelijk aan de Scanuppia begint besef je dat elke vergelijking met enige andere klim spaak loopt. Ik heb de klim aangevat met een Santos SCC03 met een Magura 2stroke voorvork en hydraulische remmen. Vooral het eerste stuk is onmenselijk! Elke bocht dien je aan de buitenzijde te nemen, omdat de binnenzijde tot 45 kan oplopen. De gehele weg bestaat uit een ruwe laag beton, waar de slagen van de spaan nog instaan. Door de verende voorvork was ik haast verplicht om de gehele klim op het puntje van mijn zadel te rijden (gedurende anderhalf uur)Tijdens mijn klim had ik de pech dat er een feestje plaatsvond in het enige dorpje op de klim.
Daardoor gebeurde het dat ik mezelf bij het passeren van een 4x4 landrover aan het hek moest vastgrijpen om niet te vallen. Bij het opnieuw optrekken gaf ik mezelf een iets te grote slinger, waardoor ik in de binnenbocht belandde en pardoes achterover viel! Na een tweede poging lukte het me wel in een uiterste inspanning om weer te fietsen. Nou ja fietsen,.....4 a 5 km/uur kun je nog nauwelijks fietsen noemen. Na deze dubbele inspanning om mezelf weer op gang te trekken ontstond het probleem dat ik mijn ademhaling niet meer onder controle kreeg en profiteerde ik van een van de weinige "vlakke" bochten om even een fotootje te nemen van deze (niet na te vertellen hoe steil die is) klim. Passanten in de 4x4 wagens (iets anders zie je niet) en spaarzame wandelaars keken mij aan of ik een buitenaards wezen was. Welke idioot gaat hier nou voor zijn plezier fietsen? Plezier had ik dan ook niet, wel is er uiteraard de onmetelijke voldoening dat je het uiteindelijk voor elkaar krijgt en het respect voor degene die deze weg aangelegd heeft, letterlijk tegen de rotsen aangeplakt.
Na boven op de alm even de meegenomen boterhammen genuttigd te hebben had ik toch enige angst voor de afdaling. Ik had bij de klim al een paar keer last van de 4x4's, tijdens de afdaling kwam ik ze ook weer tegen. Met een duizelingwekkende snelheid van 8 km/uur vloog ik naar beneden, om er toch maar zeker van te zijn dat ik nergens een bocht uitvloog of een jeep op mijn weg zou vinden. Ook in de afdaling neem je voor de zekerheid maar de buiten bochten, je oren gespitst op een eventuele tegenligger.
Met twee rustpauzes voor het afkoelen van mijn velgen had ik mezelf in ieder geval voorgenomen om deze klim nooit meer te fietsen!
     


Dus, in het kader van het forum moet ik toegeven de klim niet in een keer opgefietst te hebben, maar twee pauzes genomen te hebben: 1 keer door het achtgerover vallen, de andere keer vanwege de dubbele inspanning voor het weer op gang komen.

Heb er al met al 1 uur 40 min. over gedaan, met twee rustpauzes. Een keer hek vastgehouden ivm tegenligger. Na op gang trekken over de kop in binnenbocht, 1 keer in een zeldzame "vlakke" haarspeldbocht om bij te komen van de schrik en ademnood. Echt niet leuk!
PS in 2004 was ik 48e in de fietschallenge MTB.

gaaf verhaal!  een echte aanrader dus.. tenzij je m weleens gereden hebt, dan nooit meer!
Vooral het besef halverwege lijkt me mooi, als je de weg verder omhoog kijkt en even over je schouder achterom kijkt (en dit terwijl ik me dit dus nog van te voren bedenk!) : waar ben ik in vre-des-naam aan begonnen!!!
waar begon de beklimming nu eigenlijk?? zou je het mbv bv map24 even aan willen geven?

Echt geweldig verhaal, CEO2, leuk dat je het gepost hebt! En echt geweldige prestatie! Ik weet hoe het is. Zonder stops bijna onmenselijk..je moet er geweest zijn om dat te snappen.
OK: wie de eerder genoemde ‘tijdrit’ wil doen: kijk op het kaartje hieronder. Vanaf de S12 (dus niet in Besenello, dat ligt alweer 80m hoger). Bij afslag naar steengroeve onderaan de weg. Op kaartje staat de klim dus niet echt, is inderdaad niet zomaar te vinden. Zo laag mogelijk beginnen. Dus op kaartje Via Nazionale (S12) bij onderste overgang rood/geel, dan klein stukje noordelijk rijden (500m) niet afslaan naar dorp Besenello. (Je kan vanuit dorpje starten is al 80-100m hoger en ook lastig te vinden). Dan bij de E van NationalE (dat is ‘um denk ik, was erg gefocust op fietsen en niet op de route) afslag naar rechts en buigt meteen weer naar links (restaurantje) beetje slingerende weg richting 1e steengroeve, tussen wijngaard door (is keurige asfaltweg, al best steil, niet extreem. Deze weg volgen (1kilm?) tot 2e steengroeve (einde asfalt) en dan bruggetje naar links het bos in (nu beton). Nu na 100m het beroemde bord 45. Doorijden  tot einde beton (7,5 kilm.) Nu bospad met stenen: nog 1 kilm. (ook nog slagboom) tot de Alm (Malgra Impra) en vandaar (bijna vlak+beetje dalen) nog 1,5 tot Malga Palazzo. Klokken bij voordeur Malaga Palazzo (kan je mooi uitbollen, laatste 1,5 kilm. is dan bijna vlak/dalen). Weet waar je aan begint.. De klim staat niet op dit kaartje (lekker handig). Dat goene bos N-W daar ga je na 1,5 kilm in en daarin slinger je omhoog. Dat "gele" stuk tussen die twee groene stukken is die kloof die CEO2 noemt. Als je dit allemaal weet, (CEO2 en ondergetekdne wisten vrijwel niets) en je rijdt ff rond (fiets/auto) dan is het daarna duidelijk. Zou echt niet voorbij het bord 45 rijden met een gewone auto!
Wegpiraat: je weet al te veel: gewoon doen! Ja, natuurlijk krijg je spijt (...), maar je gaat ook iets heel aparts doen.

Quoten: Origineel geplaatst door Ceo2 op 22 November 2005






 tijdens de afdaling kwam ik ze ook weer tegen. Met een duizelingwekkende snelheid van 8 km/uur vloog ik naar beneden, 
-------------------------------------------------------------------
 
 
 
type foutje, of is het gewoon niet verantwoord om de snelheid is op te laten lopen. ( laatste kan ik mij prima voorstellen namelijk)


Dus, in het kader van het forum moet ik toegeven de klim niet in een keer opgefietst te hebben, maar twee pauzes genomen te hebben: 1 keer door het achtgerover vallen, de andere keer vanwege de dubbele inspanning voor het weer op gang komen.

Op de site www.viamichelin.com staat ie wel. De Via Scanuppia loopt duidelijk richting het bos naar het noorden (klein groen weggetje).

Quoten: Origineel geplaatst door ponsteen op 23 November 2005

Op de site www.viamichelin.com staat ie wel. De Via Scanuppia loopt duidelijk richting het bos naar het noorden (klein groen weggetje).


Dank Ponsteen, good old Michelin! Inderdaad.
SPeric, was van CEO2, maar veel stukken is het is zo steil dat je je remmen dicht knijpt tot de max. Er kan ook verkeer omhoogkomen. Ik heb in afdaling ook mijn hele fiets even (velgen afkoelen) gedompeld bij een bronnetje. Dus 8km p/u is geen geintje. Tuurlijk zijn er stukken die overzichtelijk zijn dat je even kan laten lopen maar je tempo vliegt dan omhoog.

op www.nl.map24.com trouwens ook. persoonlijk vind ik die overzichtelijker. misschien komende zomer gardameer en scanuppia maar eens combineren. jammer dat ik een paar geleden nog niet fietste, lag toen nl 3 weken lui aan een klein meertje vlakbij het gardameer.

Ik denk dat je niet meer dan 6 bar in je banden moet doen , of wellicht bredere banden, anders glijd je achterwiel wel steeds weg.
Wat betreft de snelheid en omwentelingen.Ik heb het even berekend op: http://www.xs4all.nl/~janver/
Als ik een vermogen van 450 watt op de stukken van 30 kan leveren. En ik gebruik daar bij een verzet van 39-30 (met 10 speed: 11-12-13-15-17-19-21-24-27-30), ga ik ongeveer 6,7 km/h met 40-45 omwentelingen per minuut .

Racefiets keus is moedig.... en met 39 voor is echt bikkelen: je maakt zo weinig omwentelingen dat je uit balans raakt. Die 450 w is een drama, maar rondkrijgen (dode punt) is zo lastig. Dus, als je nog een 32 hebt liggen....of echt power. En geloof me, kilm 3 en 4 is boven de 5 km/u te hard ( jaaah echt, voor mij in ieder geval). En nu ook wa goed nieuws: als je eenmaal zo rond kilm. 5 bent is er een "vlak'' stuk van bijna 1 kilm (van 13!!) waar je echt goed kan herstellen.
Wat van andere supersteile klimmen weet (racefiets) dat je inderdaad soms gaat slippen en dan gewoon je band weg ziet slijten. Scanuppia heeft grof beton, dus wel redelijk grip. Te hard (6 atm. is voor race niet hard maar i.v.t mountainbike keihard) risico dat je toch beetje stuitert en daardoor voorwiel los komt. Maar, kan je evt. wat lucht uit laten lopen......maar dan moet je stopppen....aiaia.....keuzes, keuzes. Vandaar zal volgens mij toch (bijna ) iedereen wel ergens om even van de fiets moeten. En, wat ik al schreef, 10 stops en 10 vallen 2,5 uur en alles gefietst is nog iets om trots op te zijn.

Ik hoorde vandaag van nog een leuke klimmetje in Indonesie met stukken erin tot 30 en tot 4000 meter. Was niet verhard, maar wel gewoon een brede weg. De weg heette de HEAT-weg (bij een stel enorme mijnen)
In Hawai heb je ook nog een leuk klimmetje, de Mauna Kea. Ze hebben daarboven op een observatie station neer gelegd, op 4200 meter hoogt. Is een klim van 70 km, sommige stukken onverhard maar wel gewoon brede weg. Je moet wel 's ochtends weggaan als het net licht is want anders schijn je het niet te redden.