Fiets.nl

tsja, het klinkt haast te mooi om waar te zijn...
bovendien hebben ze 1 persoon gevolgd...

ik zou het iig niet zo snel doen

perrush schreef:

KXlight schreef:Volgens mij is het volgende het ei van columbus: http://www.kiwinederland.nl/ckfinder/us ... vasten.pdf Amen. Doe er mee wat je wilt, maar wel op eigen verantwoordelijkheid. Of beter: onder begeleiding.

dit is een extreme variant op het nuchter trainen. Het is al langer geweten dat nuchter trainen je vetverbranding aanwakkert. Hij zegt ook dat de hedendaagse mens, door de overvloedige toevoer van suikers, eerder suikers gaat verbranden dan vet. Zegt hij niet, maar dat is mijn toevoeging; "ook bij lage intensiteit waar normaal vetten zouden moeten verbrandt worden". Het omschakelen van voornamelijk KH verbranding naar vet, noemt hij 'de switch'. so what, nieuw woord voor oude wijven. Wat me wel heel erg verrast in die test is dat hij meer watt wegtrapt. Ik hoop maar dat de test onder gelijke omstandigheden gebeurt en de resultaten niet in één richting geduwd werden. Ik kan bijna niet geloven dat iemand, die al veel aan sport deed en dus eigenlijk geen 'switch' meer moet maken, na 10 dagen honger lijden een beter renner is geworden. Laat hem in het seizoen zo'n kuur eens doen een week voor een klassieker. Wil ik nog wel eens zien wat de resultaten zijn.

en ook nog

hoe langer ik er over nadenk, hoe raarder ik het vind. Dat hij door dit soort 'training' een beter duurvermogen krijgt kan ik begrijpen. Je leert immers je lichaam om de vetten maximaal te gebruiken (dat is ook de bedoeling van de normale D1) Maar dat ook zijn maximaal wattage verbetert snap ik niet. Bij hoge inspanning gebruik je toch vooral (of zelfs enkel) je KH-systeem, eerst aeroob, later anaeroob. De voorgestelde training traint enkel het vet-systeem. Hoe kun je dan meer wattage trappen na zo'n kuur ?? De biochemica erachter ontgaat me volledig.

Artikel door NOCNSF inzake sportvasten en topsport http://t.co/tVSKAgNt" onclick="window.open(this.href);return false; . Voorzichtige conclusie, niet doen.

Stille kracht, juist als je veel fietst (12k per jaar) mak je dus veel lange tochten dus praat je over duurtrainingen. Bij duurtrainingen zit je voornamelijk in D1 te trainen of net in D2. In ieder geval veel in de aerobe zones. Je kunt dit alleen door vet te verbranden omdat je glycogeenvoorraad niet groot genoeg is.
Je lichaam stelt zich dus in op het asthouden en creëren van vet en het vergroten van de glycogeen voorraad. Beide houden onherroepelijk in dat je zwaarder wordt.
Je "lot" is dus een permanent dieet. Als je minder traint (in de winter), zul je drect je voeding hierop moeten aanpassen (de porties)
Sowieso moet je vet eten zoveel mogelijk mijden en enkelvoudige koolhydraten (suikers) alleen na het sporten nemen. Complexe / meervoudige koolhydraten is prima en eiwit met mate ook. Let op met vezelrijk eten bij lagere trainingen omdat de energe hier niet makklijk uit vrijkomt.
Om honger te overbruggen kun je prima fruit eten. Zoals eerder gemeld in dit opic zitten er in bijvoorbeeld appels suikers, maar omdat het verteren van fruit veel energie kost, blijkt veel fruit "calorie neutraal te zijn". Je komt er dus niet van aan.

Moraal van het verhaal, duursporten maakt dik
Oplossing 1 dieet bij duurtraining
Oplossing 2: korter en intensiever D3 of hoge D2 trainen en leker blijven snoepen...


Succes!

Ik heb Daan (de jongen uit het artikel) gemaild. Hij heeft er spijt van, althans: hij raadde het wedstrijdrenners af.

Lijkt me dat je dat niet zomaar kunt zeggen zonder te weten hoe groot de persoon is, hoeveel hij sport en wat zijn metabolisme is. Ik eet zelf ook niet veel meer, maar kan er prima op leven zonder op de snoepkast aan te vallen.

De titel "sportvasten" trok mijn aandacht omdat ik bepaalde zaken betreffende sport en voeding niet helemaal goed kan duiden. Ik ben nieuw hier op dit forum,
maar volg al enige tijd verschillende onderwerpen zeer geïnteresseerd (en soms geamuseerd!). Nu mijn situatie: mij is gebleken dat ik, in vergelijking tot mijn
fietscompanen, moeite heb met het voor een langere tocht voldoende innemen van voedsel, zowel onderweg als voordien. Nu weet ik wel dat de voedselconversie
sterk individueel bepaald is, maar het verschil is toch frappant. Ter illustratie: een trip van 100+ km. kan ik doen op een paar crackers terwijl bij mijn makkers
de hongerklop na 70 km. toeslaat, iets dat ik nog nooit heb meegemaakt. Zou het zo kunnen zijn, dat mijn lichaam al heel snel overgaat op vetverbranding?
Ik ben een recreatieve fietser, maak tochtjes van tot nu toe max. 130 km, en ben 1,88 m. lang, 73kg. en 56 jaar. De opzet was om volgend jaar wat langere
trips te gaan maken, maar ooit zal de man met de hamer toch langskomen?
Omdat op dit forum veel ervaren kilometervreters zitten, ben ik benieuwd naar hun ervaringen.

De man met de hamer komt zodra je glycogeen voorraad op is EN je in D2 of D3 zone fietst. Als je in D1 fietst zit je inderdaad in de aerobe verbranding dus inderdaad vet verbranding. Toch raak je in die zone ook door je glycogeen voorraad heen bij lange afstanden alleen krijg je niet het spontane wegvallen van kracht.

Als de glycogeen voorraad maar ver genoeg op is dan wordt 't ook een hele opgave om nog in je D1 zone te blijven rijden. Maar er zijn gewoon grote verschillen tussen wat mensen nodig hebben aan voedsel op de fiets. Sommige beginnen al met een enorm ontbijt en blijven de hele dag door eten, terwijl andere met veel minder eten net zo hard en lang kunnen rijden.

Ik ben gisteren met 6,5 kilo minder ballast gaan MTB'en. Wat een verschil! omdat ik er aardig bij ben blijven sporten ben ik goed op kracht gebleven. Ik trapte gewoon makkelijker een wat zwaarder erzet weg en korte heuveltjes gingen zoveel makkelijker!
Ik heb gekozen om met de Weight Watchers af te vallen. Het principe is minder eten, goede / gezonde keuzes maken maar vooral ook niet te weinig eten en jezelf ook af en toe wat gunnen. Ook moet je alles wat je eet opschrijven en kan je wat extra credits verdienen door te bewegen, je houdt dus meteen ook bij hoeveel en met welke intensiteit je sport. Dat alles maakt het heel overzichtelijk en je kan dan heel bewust bepalen of dat ene biertje wel of niet kan.

Focus schreef:De man met de hamer komt zodra je glycogeen voorraad op is EN je in D2 of D3 zone fietst. Als je in D1 fietst zit je inderdaad in de aerobe verbranding dus inderdaad vet verbranding. Toch raak je in die zone ook door je glycogeen voorraad heen bij lange afstanden alleen krijg je niet het spontane wegvallen van kracht.

De conclusie luidt dus eigenlijk dat ik gewoon niet hard genoeg fiets om in de problemen te geraken? Bij voor mijn doen langere tochten houd ik
meestal een hr. van +/-150 als bovengrens aan, dat is bij een max. hf. 185 toch ruim in D2 lijkt me. De veronderstelling dat dit in de vetverbrandings-
zone ligt strookt wel met het feit dat ik tijdens het seizoen moeite heb om op gewicht te blijven. De voor de hand liggende oplossing dan maar
meer te gaan eten is voor mij niet echt de juiste, omdat ik dan tijdens het fietsen problemen ondervind bij het ademhalen. Misschien gewoon maar
proberen waar het schip strandt?

Niet hard genoeg fietst? Ik denk eerder een prima conditie.
Als je meer lange astanden gaat fietsen dan past het lichaam zich aan. Er wordt makkelijker vet opgeslagen en de glycogeen voorraad wordt (beperkt) groter. Keerzijde is dat de weegschaal een minder grote vriend wordt.
Het blijft overigens raadzaam om onderweg te eten omdat lange tochten veel van het lichaam vergen. Banaantje wellicht?