Zaterdag 10 augustus 2013 was dan de dag aangebroken.
Om 6.40 uur vertrokken we voor de lang op de verlanglijst staande plus 300 km monstertocht.
We moesten een doel hebben en dat was dus de Holterberg, niet zo spectaculair, maar natuurlijk ook een hele mooie omgeving om daar te fietsen. Mijn maat, die ook altijd heel veel fietst, zou mij vergezellen. Het was nog frisjes en de gehele dag vond ik zelf een beetje aan de teleurstellende kant wat betreft het weer. Wat meer zon voor mij had gemogen, de wind was ook krachtiger als verwacht en dus de temperatuur was ook aan de magere kant. Maar alles bijeen toch prettig fietsweer.
We waren weggefietst op een schema van 25 km/uur gemiddeld, hierbij ook rekening houdende met zoeken, stoplichten,fietsen in dorpen en steden. Als pauze en om iets te eten hadden we 1½ uur gerekend.
Dat zou betekenen dat we ± 20.10 uur thuis zouden zijn.
Via Rips, Landhorst, Wanroij, Haps, Vianen, Cuijk, Heumen, Malden kwamen we in Nijmegen aan,
hier fietsten we over diverse licht oplopende grote wegen.
We hadden er bewust voor gekozen om gedoseerd te fietsen, rustig aan doen, want het was nog ver, heel ver.
Dat valt niet altijd mee kan ik je zeggen, dat gedoseerd fietsen.
Je hebt automatisch toch een bepaalde tred die je fietst.
We hebben heel lang rond de 26,8 km/uur gefietst, wel behoorlijk steady dus.
In Nijmegen ging het over de Waal en zo langs de dijk, we passeerde Lent,
Bemmel, Gendt, Doornenburg, hier gingen we via het pont naar Pannerden.
Nu kwamen voor ons toch ook echt de onbekende plaatsen waar we doorheen fietsten.
Herwen, Babberich, Loerbeek, Kilder en Wehl. Hier zaten de eerste 100 km er op, het ging goed, zowel fysiek als mentaal. Natuurlijk hebben we al veel plus 100 km ritten gefietst, maar we waren nu pas op een derde deel van de tocht. Ook waren we nog overal goed gefietst, ik had de route uitgezet op een site,
mijn vriend heeft deze route in zijn GPS gezet en ik heb nog 3 A4tjes uitgeprint met daarop de route. Er werd nog steeds goed gedoseerd. De volgende plaatsen waren
Laag Keppel, Hummelo , Toldijk, Baak en Wichmond, net voor Laren fietsten we nog over een kleine nostalgische Bailybrug.
De volgende plaats was Holten en in de drukke dorpskern zaten we op de helft van de route, nog 150 km meer te gaan dus. Op naar de Holterberg, deze mooie glooiende klim gepakt en na de afdaling was het keerpunt half-time, nog wat foto’s geschoten bij het uitzichtpunt.
En weer terug naar de voet van de Holterberg, op één van de vele terrassen aldaar hebben we eigenlijk onze eerste echte pauze gepakt, natuurlijk hebben we onderweg op de fiets al veel proviand genuttigd. Op de teller hadden we zo’n 172 km staan. Het gemiddelde was iets teruggezakt naar 26,5 km/uur.
Toch zo’n 50 minuten gezeten en weer verder: Holten, Laren waar we de route kruiste. Lochem, Barchem, Ruurlo waren de volgende doorkomsten. Toen kwam rond de 200 km
het enigste moment van de dag dat ik even niet zo lekker zat, het was een heel lang stuk en veel wind op kop toen we de volgende plaats Zelhem bereikten. De dip was maar van korte duur. Nu zat twee derde van de rit er op, ook 200 km ritten zaten bij ons ook diverse in de benen. Het de hele dag gedoseerd fietsen zorgde ervoor dat het nog steeds goed ging, mentaal waren we ijzersterk. Het gemiddelde lag nog steeds netjes rond die 26,5 km/uur. De wind leek steeds krachtiger te worden, dat wel.
De volgende stations waren Doetichem, Braamt, Zeddam en in ’s Heerenberg bezochten we even de plaatselijke kruidenier om even wat proviand in te slaan.
We passeerde nu meteen de grens van Duitsland, waar we in Emmerich de Rijn over gingen,
die is daar echt breed hoor. Via Warbeyen kwamen we in Kleve.
Je kunt goed merken dat Duitsland niet zo’n fietsland is als Nederland.
De fietspaden zijn daar ook vaak voetpaden en houden soms ineens op en soms weet je niet of het een voet- of fietspad is, echt wazig. Ook de stoplichten voor fietsers staan soms stom opgesteld. Nee we mogen van geluk spreken in Nederland met ons wegen- fietsstelsel, dat mag ook wel eens gezegd worden.
In Kleve de grote wegen buitenom gepakt, niet teveel klimmen meer, die liggen daar toch wel enkele. Het gemiddelde lag nog steeds rond de 26,5 km/uur, echt steady.
Het ging goed nog steeds, maar toen sloeg het noodlot toe………………
Na een kruispunt op een fietspad zette ik aan en wilde rechts inklikken en knap…
Mijn rechter Time RXS carbon was afgeknapt, ik zag een stuk rondvliegen.
Dit gebeurde op 246 km. Ik het stuk opgeraapt, maar nee, niets aan te doen.
Praten we hier over metaalmoeheid of kilometermoeheid
Mijn maat zei: “Je kunt opbellen om opgehaald te worden of met één been verder trappen”, ik zei: ”nee opbellen nooit, die 300 km rit maak ik af”. Over motivatie gesproken
Ik zette mijn schoen op het overgebleven stuk pedaal, wat miniem was, wat zoeken naar een vast punt en warempel ik bleef enigszins “hangen”, verder dus.
Dit vervelende voorval leek me nog meer te motiveren, want ik schroefde het tempo wat omhoog, ik rook de stal, we hadden besloten om nergens meer aan te leggen.
De 250 km passage gaf nog steeds een gemiddelde van 26,5 km/uur.
We kwamen weer Nederland binnen via Ven Zelderheide, het ging verder via Ottersum, Gennep, Oeffelt, Beugen. Ik was diverse keren van de “crahpedaal” afgeschoten en enkele keren mijn enkel flink geraakt, even bijten en weer verder.
St. Anthonis onze standaard lange-tochten rustplaats werd dit keer dus gepasseerd.
Via Westerbeek kwamen we terug in ons dorp en zijn rechtstreeks naar het café gefietst waar we onszelf beloonde met een pils, zelfs mijn maat dronk er één, komt niet veel voor. Het was zowat 19.50 uur, mooi voor op schema, wel harder gefietst als 25 km/uur,
maar wel iets meer pauze als 1½ uur, maar maakt allemaal niet zoveel uit.
De zuivere fietstijd was 11 uur en 24 minuten en op de teller 302,05 km.
En we hadden het gemiddeld goed vast kunnen houden 26,48 km/uur.
De monsterrit zat er op, we hadden het volbracht en genoten en waren nog redelijk “fit”. Het enigste minpuntje was de afgebroken pedaal, zeker op het laatst was ik er steeds meer vanaf geschoten.
De finish kwam op tijd laten we maar zeggen. Ook hebben we de hele route foutloos gefietst, ook geluk gehad dat er geen omleidingen waren natuurlijk.
Ik was ook nog een plastic zakje met mijn boekhouding verloren ergens in het laatste gedeelte,
jammer ik had daar alles opgezet qua doorkomst tijden en afstanden.
Na de pils naar huis gefietst en uiteindelijk was ik om 20.25 uur thuis, op de teller 304,76 km.
Volgend jaar wellicht een nieuwe uitdaging. Oh ja, ik had even gekeken,
de trappers had ik ruim 5 jaar gehad en hebben 22.235 km weg getrapt, tijd voor andere
