Er is geen handleiding grenzen want die zijn namelijk voor ieder verschillend, zelfs tijdens iemand leven veranderen deze.TumTumTum schreef:Dat klopt. Maar hoe leer je die grenzen kennen? Misschien dat jij bij je geboorte een handleiding meegekregen hebt over wat te doen en wat te laten, maar ik niet. En wat is er warrig aan dit topic?
Waar we wel vrijwel allemaal mee geboren worden is intuitie, wie in contact is met zijn ware zelf voelt aan wanneer hij of zij in de buurt komt van zijn eigen grenzen. In onze vluchtige maatschappij is er helaas weinig aandacht voor. Gevolg, jonge mensen krijgen niet de kans om te ontdekken waar hun eigen grenzen liggen.
Idealiter leren kinderen in de verschillende levensfases waar hun grenzen liggen.
De best econdities hiervoor zijn een veilig thuis waar een kind de ruimte krijgt om zijn eigen grenzen af te tasten. Het komt nogal eens voor dat de ouders de ontwikkeling in de weg staan. Aan de ene kant heb je de ouders die hun kroost tegen alles willen beschermen, op tijd thuis zijn, niet met vermeende foute vrinden of vriendinnen omgaan enz enz.
Het omgekeerde gebeurt ook, kinderen die die veiligheid niet hebben, zij moeten zichzelf grenzen opleggen die vaak niet de eigen grens zijn.
In beide gevallen leren deze jong volwassenen niet goed waar hun eigen grenzen liggen.
Dat kan gevolgen hebben als zij op een leeftijd komen waarop onze samenleving verwacht dat je volwassen bent. Dan ben je ineens op jezelf aangewezen. Wie in die fase niet goed weet waar zijn grenzen liggen komt dan in allerlei situaties terecht die vaak veel energie kosten en soms een aanslag zijn op de gezondheid.
Je geeft zelf aan dat je moeite hebt met het reguleren van je acties en daden en daarvoor regelmatig de hoofdprijs betaald doordat je daarna weer enige tijd volledig uit het veld geslagen bent.TumTumTum schreef: Waar leidt je dat in hemelsnaam uit af, wat weet jij van mijn bestaan? Ik heb juist een erg begrenst bestaan, daarom ga ik er zo makkelijk (tegen mijn zin) overheen.
Wat bedoel jij met "ik heb juist een begrenst bestaan"?
Bedoel je dat je door jouw labels het gevoel hebt dat je beperkt bent in je kunnen?
Je hebt het zelf over Autisme, Asperger, je geeft aan dat je na een inspanning mentaal volledig op bent, ik vraag mij af op welke manier zich dit manifesteert?TumTumTum schreef:Hele trits? Syndroom van Asperger. De diagnose is 9 jaar geleden gesteld door een psychiater van het Centrum Autisme Volwassenen in Leiden...ik heb het niet zelf bedacht of van een pak melk gecopieërd als je dat soms wilt suggereren. Was het maar waar, dan kwam ik er ook zo weer van af. Ik vind dit een vreemde discussie en begin het idee te krijgen dat ik me ineens ergens tegen moet verdedigen. Je mag uiteraard denken en zeggen wat je wil maar realiseer je wel dat wat jij denkt over handicaps als autisme niks af doet aan de realiteit waar ik (en anderen) mee moeten leven. En dit is nu precies één van de dingen die het af en toe zo verotte lastig maakt.
En ook waarom ik er meestal maar niet over begin.
Wat is volgens jou het verschil tussen vermoeidheid na een zware fysieke inspanning en mentaal even op zijn na een zware fysieke inspanning?
Je geeft ook aan moeite te hebben met de vele indrukken die het leven met zich meebrengt en dat je prosopagnosia hebt.
Dat je je ergens tegen moet verdedigen, waartegen is dat dan? ik stel vragen en volgens mij staat er nergens dat ik iets van jou als mens vind, ik ken je niet en dus heb ik geen oordeel.
Hooguit vind ik iets van wat je schrijft maar ook daar zit geen waardeoordeel in over jou.
Je plaats hier een vraag in de hoop dat je misschien wat meer inzicht krijgt in wat er bij jou speelt. Zoals je zelf ook al aangeeft kun je dan soms ook op weerstand stuitten.
Antwoorden zul je hier niet krijgen want het antwoord zit in jezelf. Als we jou kunnen helpen beter inzicht in je eigen motieven en drijfveren te krijgen dan zul je jezelf ook beter gaan begrijpen en zul je ontdekken dat de grenzen die je nu ervaart er helemaal niet zijn.
waarom niet, omdat ik veel belemmerende overtuigingen, inclusief de bekende self fulfilling prophecies lees in wat jij schrijft.
De vraag die bij mij nu vooral leeft is, waar komt die drang vandaan om 'rare' uitdagingen aan te gaan waarvan je van te voren wel een beetje kunt weten dat je met de beperkte voorbereiding de kans op slagen gering is.
Is het een patroon bij jou, een uitdaging opzoeken met als doel om iets (aan jezelf?) te bewijzen om dan steevast tot de conclusie te komen 'dat het weer niet gelukt is'.
Om even de vraag uit je eerste bericht erbij te pakken.
Denk je dat dit de juiste attitude is? Jezelf diskwalificeren als kansloze gehandicapte?Gaat die Mont Ventoux, cyclo's of fiets-meerdaagse, Dolomieten tocht er voor mij ooit nog inzitten of zeggen jullie “tja, TTT je kan wel zo veel willen maar als kansloze gehandicapte met 0 budget moet je er maar in berusten dat het bij kwijlen over legrimpeurs fietstochten en een rondje Alblasserwaard blijft”.
Als dit de overtuiging is die je over jezelf hebt dan is het antwoord, nee, niet als je er zo in blijft hangen dat je een kansloze gehandicapte bent (iets met slachtofferrol).
Het lijkt mij dat als je de vraag (naar jezelf of is het iemand anders / je omgeving?) formuleert als Ik wil graag een keer een fietsuitdaging aangaan, ik denk aan de Mont Ventoux, een cyclo of fietsmeerdaagse of een dolomieten tocht.
Hoe kan ik mij het beste voorbereiden om een dergelijke uitdaging aan te gaan.
Geef vervolgens aan waar de mogelijkheden zitten en niet waar de onmogelijkheden zitten want die lees ik toch vooral als 'ja maar'.
BTW af en toe over je grenzen heen gaan is geen ramp zolang het maar een bewuste keuze van jezelf is en je tijdig weer aan de 'goede' kant van de grens beland.
Maar als het lukt om 1 of 2 x per week oefeningen te doen voor core stability (bij ons heet die les cx works) ga je daar zeker profijt van hebben. Maar zoals anderen al zeggen, je hoeft niet op 1 april klaar te zijn om de bergen op te knallen in Mollema-tijden, plezier is belangrijker. Die oefeningen kun je trouwens ook gewoon thuis doen, en heb je geen zin of is het lekker weer ga je alsnog fietsen.
