Vandaag ben ik naar Luik gereden om deel te nemen aan de Liege-Bastogne-Liege cyclo. Normaal ben ik meer een liefhebber van de organisaties van plaatselijke wielerverenigingen maar het feit dat je vandaag het officiële profparcours kon rijden trok me over de streep. Want één van de leuke dingen van klassiekers rijden is dat je tijdens het fietsen en later voor de tv veel herkenningspunten hebt en je een beetje kunt inleven in wat de renners te verduren krijgen.
Bij de start leverde het concept gelijk een nadeel op. Want bij de start was geen ruimte om zo'n organisatie neer te zetten. Dat betekende dat je vanuit het vertrek eerst 14km 'geneutraliseerd' door Luik moest rijden. Niet ideaal vanwege de vele stoplichten maar vooral vanwege het feit dat 255km eigenlijk al wel lang zat is.
Eenmaal voorbij de echte start brak het zonnetje al snel door en was het zoeken naar een geschikt groepje om richting Bastogne te rijden. Bij de eerste bevoorrading viel die groep echter alweer uitéén.
Ik heb dit jaar voor mijn doen nog niet zoveel geklommen waardoor ik naar verhouding veel beter op het vlakke rij. Dat betekent dat groepjes die bergop net effe te hard gaan me op het vlakke weer veel te langzaam rijden. Geen handige combi.
Daarom erg veel alleen gereden maar wat geeft dat als je in die omgeving fietst.
Zoals wel vaker in de Ardennen waren ze niet helemaal eerlijk geweest met de routekaart. De Cote de Saint-Roch in Houfalize stond namelijk genoteerd als eerste klim (na 70+14km). Als je daar ooit hebt gereden snap je wel dat daar niet veel van klopt. Op de top maakte ze het nog wat bonter met een bord: Volgende beklimming over
81km, de Cote de Wanne. Inmiddels ken ik dat Ardense vlak wel dus ik wachten nog even met opschakelen.
In Bastogne nog even overwogen om de E25 aan te houden.
Maar uiteindelijk natuurlijk dapper doorgezet richting de Wanne. Erg weinig fietsers tegengekomen. Af en toe een klein groepje dat véél te hard ging en af en toe een paar eenlingen die ik opraapte. Zo draaide ik ook solo de Wanne op. Blijft toch een mooie klim.
Bovenop de traditionele bevoorrading en dan via de lastige afdaling van de Wanneranval door naar de Stockeu. Eigenlijk wist ik het al wel maar vandaag heb ik het officieel besloten. Tussen mij en de Stockeu gaat het nooit wat worden. Wat een klereding is dat toch. Na de afdaling duik je vaak rechtsaf richting Amermont maar nu wachte er een vakkundige poging om het moraal uit de fietsers te slaan. Nauwelijks herstelt van de percentagepunten van de Stockeu stuiter je over de kasseien omhoog om direct aan de steile voet van de Haute Levee te staan. Dat doet echt even serieus pijn.
Hierna pak je de Rosier en Maquisard mee en voor de bevoorrading mag je ook Mont Theux omhoog. Ik kende 'm niet maar het loopt daar ook vrij lang met 10 a 11% omhoog.
Tijd voor de laatste bevoorrading bij Hautregard. De laatste kans om bij te tanken voor de zware finale. Eerst feest op La Redoute. Al behoorlijk gevuld met supporters, voornamelijk voor Gilbert.
De hele Lotto ploeg mag trouwens niet klagen over het aantal wegschilderingen dat voor hun is gemaakt. Ook Wout Poels heeft trouwens fanatieke fans.
De Redoute is ook al zo'n heuvel waar ik nooit echt vrienden mee ga worden maar dit was wel een mooie beklimming. Naast de aanwezige supporters hing ook de tv camera er boven en waren de motards aan het oefenen.
Zo bestond het dat een simpele toerfietser als ik op de top van de Redoute boven kwam met het geluid van een helikopter vlak boven me hoofd. Even een gelletje aanpakken en de afdaling in waar ik werd omsingeld door de motards die met de camera aan het oefenen waren. Net of het live op tv was. Erg goed voor de moraal!
Dat was maar goed ook want niet veel later draai je Roche au Faucons op. Het beste was er allang af dus het was daar hard werken. Echt een lastige helling. Vooral omdat hij zo lang doorzeurt. Al zal het er ook mee te maken hebben dat er inmiddels al 250km op de teller stond.
Het slot door Luik is precies zoals op tv: spuuglelijk. Maar wel leuk om daar één keertje te rijden. Demarreren op Saint Nicolas zat er niet in, ook niet bij huisnummer 256
Ik was blij dat ik het leven had. Genieten van het uitzicht kun je er helaas niet. Wel wat vriendelijke buurtbewoners langs de kant van de weg. Het laatste rechte stuk in Ans doet ook nog even zeer en daar was dan eindelijk de verlossende finishlijn.
Alleen nog effe terug naar de startplaats. Gelukkig was het deze keer maar 1,5km extra.
Totaal van de dag volgens de Garmin: 270km met net aan 4000 hoogtemeters. Leuk om een keer te hebben gedaan al zal het geen jaarlijks terugkerend item in mijn agenda zijn. Daarvoor zijn start/finish en sommige doorgaande wegen gewoon niet interessant genoeg. De organisatie was verder overigens prima in orde. Veel seingevers en ruim voldoende bevoorrading. Al zou ik erg gelukkig worden als er naast al die zoetigheid ook eens wat hartigs te krijgen is.
Hier en daar trouwens wel een spatje regen gehad en in de verte heb ik zelfs behoorlijk noodweer gezien. Gelukkig bleef het voor mij beperkt tot het rijden over een paar natte wegen. Morgen rustdag!
