Depressie topic

Einstein · Einstein 04 apr 2015 07:00

rchv schreef:
body schreef:
Bewegen zoals fietsen is inderdaad gezond maar wat als je aan het fietsen bent en het hele probleem komt in je denken te zitten? Alleen fietsen wordt dan bijna een stijd. Ik zelf probeer dan tijdens het fietsen mijn gedachten te ordenen wat eigenlijk bijna niet lukt. Tijdens het fietsen probeer ik mij op andere dingen te richten die ik tegen kom maar het is en blijft een strijd. Echte ontspanning heb ik dus niet altijd na of tijdens het fietsen, misschien fiets ik wel iets te veel voor het goede. Afgelopen week wel minder gefietst ivm de griep.

Ik werk sinds kort halve dagen ivm overspannenheid op het werk. Het hele gedoe dringt mij aan als ik wil gaan slapen, ik ga er mee naar bed en sta er mee op.
Misschien moet ik meer met andere mee gaan fietsen in de weekenden ipv alleen zodat ik meer afleiding krijg.

Herkennen jullie dit ook?
Van wat ik inmiddels ervaren heb zit het antwoord niet alleen in het fietsen. Fietsen helpt, maar neemt de oorzaak van overspannenheid/depressie etc niet weg. In mijn geval viel er op een gegeven moment tegen m'n complexen niet meer op te fietsen. Via een burn out kwam ik bij een psychologe terecht en daar kwam voor mij het volgende hulpmiddel: praten!

Het lijkt in je tekst alsof je het zelf op wil lossen maar ik zou zeggen: hulp zoeken, je hoeft het niet zelf te doen. Afleiding werkt maar tijdelijk, ik zou ook het onderliggende probleem aangaan. Je uiten kan heel verlichtend werken!

Heel goed gezien.

Bedankt

JM_H · JM_H 04 apr 2015 07:30

Rchv, kan jij iets meer vertellen over hoe jij je Uit Burn out ben gekomen?
Ben benieuwd wat voor klachten je had, hoe je daar mee omging tov je werk en het aantal uren werken. En hoe het praten geholpen heeft.

Ik ga volgende week voor het eerst naar de psycholoog om dezelfde reden.

Nee_Nee · Nee_Nee 04 apr 2015 10:46

Waarom duurt een burnout zo lang?

http://www.gezondheidskrant.nl/65188/wa ... t-zo-lang/

Een burnout is een lichamelijke klacht. Je bent gewoon ontiegelijk moe.

Een depressie is een psychische klacht. En is dus wat anders.

Daarmee maak ik wel een harde scheiding, die in de praktijk helemaal niet zo hard is. Neem bijvoorbeeld vermoeidheid. Na het fietsen ben je lichamelijk 'moe, maar na mentale arbeid kun je ook mentaal 'moe' zijn.

Praten helpt bij burnout om vast te stellen waar/hoe je energie verliest of een hersteltekort opbouwt. Als je de oorzaak gevonden hebt, kun je er wat aan doen.

Sweety2008 · Sweety2008 04 apr 2015 11:05

Ik heb nu de uitslag binnen en het is helaas niet de kattenkrabziekte. Diensdag naar Pasen moet ik me bij de internist in een ander ziekenhuis melden. Is deze keer in Venray dus niet in Venlo wat voor mij wel makkelijker was geweest. Daar gaan ze dan nog verder met de onderzoeken waarom mijn lymfeklieren zo opgezet zijn. Weer een weekend in de rats zitten baaaaah niet leuk Maar ja wat doe ik eraan. Dus als het weer dinsdag nog goed is ga ik eerst fietsen moet namelijk pad om 16 uur in het ziekenhuis zijn. Ben echt benieuwd wat er uit komt.

JM_H · JM_H 04 apr 2015 11:35

Sterkte!

Bedankt Nee Nee.

Zorro 04 apr 2015 11:47

Nee Nee schreef: Een burnout is een lichamelijke klacht.

Een depressie is een psychische klacht. En is dus wat anders.

Pardon?! Waar haal je dat in hemelsnaam vandaan?

Een burn-out is primair geen lichamelijke klacht. Primair ligt langdurige mentale werkstress ten grondslag aan een burn-out en dat dit tevens kan resulteren in lichamelijke klachten is wat anders.

TumTumTum · TumTumTum 04 apr 2015 12:08

Een depressie is eigenlijk ook een fysieke klacht; het wordt namelijk veroorzaakt door een onbalans van stoffen in je hersenen. De scheidslijn tussen fysiek en mentaal is helemaal niet zo zwart-wit als vaak wordt gedacht.

@body Ik herken wel wat je zegt; dat repeterende negatieve gedachten in je hoofd blijven zitten, ook tijdens het fietsen, misschien wel juist. Meestal gaat het na verloop van tijd wel weg, soms na 5 minuten, 10 minuten...maar in een enkel geval nog niet na twee uur. Dan voel ik me naderhand soms wel iets beter vanwege de lichamelijke inspanning...maar mentaal zo mogelijk nog slechter. Gelukkig is dat wel heel zeldzaam, maar ik vraag me dan altijd naderhand af of ik er nou goed aan heb gedaan om toch te gaan sporten of dat ik het beter niet had kunnen doen. Die grens vind ik bijzonder moeilijk aan te voelen. Vandaar ook dat ik eerder schreef dat ik vind dat zwaar depressieve mensen niet zomaar zonder begeleiding rondjes moeten gaan rennen of "een fiets voorgeschreven krijgen" en doei zoek het maar uit, komt vanzelf goed.

Ernie C. 04 apr 2015 13:45

Eindeloos op bekende wegen door de polder stoempen lijkt mij ook niet echt inspirerend. Ik kan mij goed voorstellen dat je juist dan niet van je negatieve gedachtes afkomt. Zeker voor de verslaafde wielrenners die iedere week min of meer plichtmatig een x-aantal kilometers wegtrappen. Het zou dan misschien beter zijn om een wat meer afwisselender/explosiever sport te kiezen b.v. spinning of boxen.

Als je eenmaal de eenmaal je weg uit het dal hebt gevonden kan het fietsen zeker een goede manier zijn om je endorfine gehalte op peil te houden. Als ik mij goed voel maakt het niet zoveel uit waar ik rijd. Voel ik mij wat minder dan rijd ik b.v. eerst een stuk met de auto om een nieuwe omgeving te gaan verkennen en als ik daar geen tijd voor heb dan ga ik hier in de buurt op zoek naar zoveel mogelijk nieuwe wegen. Dan ben je in ieder geval met andere dingen bezig dan alleen maar trappen en denken.

Einstein · Einstein 04 apr 2015 15:01

@Ernie C.
@Tum Tum Tum

Helemaal waar. Zeker niet goed om steeds de zelfde rondjes te gaan fietsen. Ben ik nu ook achter gekomen. Ik werk nu halve dagen en merk dat dit me goed doet. In middag een uurtje fietsen, dit gaat beter dan een lange rit.

Het hele verhaal aan een deskundige vertellen is ook belangrijk. Ik ben op de goede weg voel ik.
Thanks

Nee_Nee · Nee_Nee 04 apr 2015 15:37

De huidige richtlijnen geven geen inzichten noch remedies voor stagnerend herstel of terugval na mislukte re-integratie. Door de biologische (stress)mechanismen bij het verklaringsmodel te betrekken, ontstaat een completer beeld op het ontstaan en beloop van het ziektebeeld, waardoor begrijpelijker wordt waarom het soms zo lang duurt en hoe de behandeling hiermee rekening kan houden.

Door systematische overbelasting blijft het lichamelijk herstel in toenemende mate achter. Zo groeit een herstelschuld. Vergelijk het met dagelijks geld lenen bij de bank. Je reserves slinken en op een gegeven moment sta je rood. Nog afgezien van alle belasting of stressoren waar iemand dagelijks mee te maken heeft, leidt dit proces van groeiende herstelschuld tot een chronische stressconditie. Als oplossing voor de vermoeidheid gaat het stresssysteem namelijk automatisch harder werken, om het lichaam van de nodige energie te voorzien. Deze compensatoire stressreactie ervaren mensen meestal niet als ‘stress’, maar als ‘ik was moe, maar nu voel ik me energiek’.

Het proces van burnout raken is primair een lichamelijk proces, onder invloed van lichamelijke en psychologische stressoren, een groeiend hersteltekort en een chronische stressconditie. Het proces verloopt geleidelijk. Aanvankelijk is het gemakkelijk te stoppen en te keren door simpelweg de oorzaken weg te nemen: door de inspanning/stressoren drastisch te verminderen en het herstel te verhogen. Maar er zijn twee belangrijke kantelpunten waar de aard van het proces verandert en de symptomen toenemen.

(Het gaat wat ver om het hele artike te kopiëren....)

De schade in je lichaam is o.a. meetbaar in hormoonbalans (cortisol is een sluipmoordenaar). Chronische overprikkeling van je gaspedaal (sympaticus). Vermindering van het aantal verbindingen in de hersenen. Krimp van de amygdala. Verandering van het elektrisch potentiaal van je huid.

NicoNB · NicoNB 04 apr 2015 15:41

Een linkje dan ?

TumTumTum · TumTumTum 04 apr 2015 16:42

Ernie C. schreef:Eindeloos op bekende wegen door de polder stoempen lijkt mij ook niet echt inspirerend. Ik kan mij goed voorstellen dat je juist dan niet van je negatieve gedachtes afkomt. Zeker voor de verslaafde wielrenners die iedere week min of meer plichtmatig een x-aantal kilometers wegtrappen. Het zou dan misschien beter zijn om een wat meer afwisselender/explosiever sport te kiezen b.v. spinning of boxen.

Dat is dus ook de een van de redenen dat ik graag met een groepje wil fietsen. De afleiding, dat anderen een beetje mijn ogen en oren kunnen zijn (verkeersdrukte) en de extra concentratie die nodig is bij het in een groep rijden.
Daarom zoek ik ook graag de wat uitdagender dingen op; die gekke vossenjachten, die race clinics, toertochten met wat klimmetjes erin. Helaas zijn veel van die dingen qua fietsniveau dan weer te hoog gegrepen of kosten te veel geld/zijn te ver weg.

Na mijn werk fietsen ben ik simpelweg meestal veel te moe voor.