Op welke tocht ben je het meest trots?

[laurens87]

Supermooi om de verschillende verhalen te lezen!
Iedereen heeft ook een andere reden om het zijn / haar mooiste te vinden.

Mijn mooiste zijn er eigenlijk drie, allen in de bergen.
Eerst de Stelvio (2013) in de regen tijdens mijn eerste Transalp met Vasasport. Een topreis, en helaas op de dag van de Stelvio slecht weer. Vooral de afdaling was geen feest...

De tweede (2014) was tijdens mijn volgende reis met Vasasport, een Tour de France. De tweede etappe van Allemont naar ons hotel op de flanken van de madeleine. Starten in de regen en die hield aan tot in de afdaling. Zelf eerst de croix de fer gereden, afgedaald tot aan het cafeetje vlakbij de glandon, daar lekker warm geworden en droge kleren aangedaan (dank aan de reisleider). De afdaling was nog zeiknat, dan is de glandon nog moeilijker afdaling. Heelhuids beneden gekomen, op een rotonde ging één van de medereizigers toch onderuit. Gelukkig geen ernstige gebreken, vervolgens ben ik in één keer naar de top gereden. Want ondanks kou en mist was het wel droog. Op de top snel omgedraaid, 300hm afgedaald naar het hotel voor een geweldige dag!

De laatste was vorig jaar, en misschien wel degene waar ik het meest trots op ben. De Cingle de mont ventoux. Drie keer omhooggevallen op één dag, begonnen om 10 over 6 in Malaucene en toen was alles nog goed... Boven in ongeveer 2 uur op schema, in de afdaling kwamen er waarschuwingen voor spijkers.. Mijn maat had de eerste twee lekke banden van de dag. In Bedoin extra biba's gekocht. En toch begonnen aan twee... Net nadat het bos begonnen was brak mijn maat zijn ketting. Dat gefikst begon het bos echt, met spijkers.... We hadden twee lekke banden precies tegelijk en toen reed ook de bezemwagen langs. Daarna veilig boven gekomen en ook veilig in Sault. Ondertussen was het al dik 30 graden, de laatste klim werd dan ook echt afzien! Dus rustig aan en veel drinken en stoppen. Helaas nog twee lekke banden maar drie keer gehaald. Fietstijd uiteindelijk 7,5 uur voor de 135km met 4400hm. Totale tijd was helaas 2,5 uur meer.... Vooral toen de officiële bevestiging binnenkwam van de club voor de malloten van de Ventoux (maanden later) was het gevoel heel voldaan!

[Tracing_NL]

MIjn mooiste fietsherinneringen:

Pas als je wat ouder bent besef je soms hoe bijzonder sommige ervaringen zijn terwijl je op het moment zelf in je jeugdige onwetendheid en (misschien het goede woord) vanzelfsprekendheid, aan deze bijzondere dingen geen aandacht besteed. Dus ja, wat is de mooiste herinnering. De meest recente zijn natuurlijk het makkelijkst boven te halen en kun je nog vrij eenvoudig nabeleven maar terugdenkend zijn er nog meer die, achteraf bekeken, uniek waren.

Als ik dan toch moet kiezen:

1: De gezamenlijke beklimming van de mont ventoux (vanaf Malaucene!) met mijn toen twaalf jarige zoon. Een zware beklimming waarbij hij zichzelf een aantal keren flink tegenkwam, boos werd, verdrietig, kwaad, maar niet opgaf. Mijn gevoel van trots en verbondenheid toen we na dik 2 1/2 uur samen over de streep reden bij het weerstation was onbeschrijfelijk. Mijn hart barstte bijna uit mijn borstkas. Omstanders die hem feliciteerden, de glunderende uitdrukking op zijn gezicht. Ik zal het nooit vergeten.

De doodsangsten die ik daarna uitstond toen hij met dik 80 per uur weer afdaalde trouwens ook niet

2: Mijn twee marmotte deelnames in 2013 en 2014. Moeilijk om te kiezen welke.

De eerste omdat de week ervoor de sfeer in bourg geweldig was (omdat de tour toen ook vroeg startte). De hele week op terras in BdO tourfinish kijken. Omdat de rit zelf zo godsgruwelijk zwaar en warm was, ik de race volledig verkeerd indeelde, volledig uitgewoond over de finish kwam. Werkelijk dieper gegaan dan ooit tevoren. Hoe ik naar huis belde dat ik er was en van uitputting emotioneel volledig instortte. Maar de voldoening over mij gouden medaille was immens.

De tweede omdat hij zoveel beter ging als het jaar ervoor. Mijn veel beter getrainde lichaam. De ervaring dat je fysiek vooruit gegaan bent, het gevoel dat je in de laatste 8 km van de galibier gewoon ritme en tempo kan houden. Dat je de alp nog in 1 uur en10 min kan doen na zo'n dag. En na het passeren van de streep ruim 3 kwartier sneller was dan de vorige editie.

(Zie voor uitgebreider verslag hiervoor de draadjes marmotte 2013 en marmotte 2014)

[kawouter]

Ik ben het meest trots op een solorondje (met volgwagen) wat ik een aantal zomers geleden reed. De avond van tevoren pizza ingeslagen en 's morgensvroeg met de auto, fiets en pizza vanaf de Gorges du Verdon richting Guillames. Iets voor Guillames uitgestapt en daar aan mijn rondje Guillaumes - St Saveur - Jausiers - Barcelonnette - St. Julien begonnen. Ik ging kapot maar door de volgwagen met eten, drinken en jasjes hield ik het vol. (De mogelijkheid om te stoppen is er, maar daardoor doe je het niet.)

UIteindelijk ben ik ongeveeer 8:30 onderweg geweest, heb ik 216 km afgelegd, 4 cols (Col de Sainte-Anne, Col de la Couillole, Cime de la Bonette en de Col d'Allos) bedwongen en 4800 hm gemaakt. De pizza in de auto terug naar de camping smaakte goed!

[faxe]

211,3 km op de MTB. Daarbij 7.119 hoogtemeters overwinnen. Start om 05.00 en finishen (in mijn geval) om 20.00. Bij de liefhebbers bekend als de Salzkammergut Trophy "Extremstrecke". Eerste keer dat ik dit volbracht in 2013 was toch wel iets om beetje trots op te zijn.

[Nee_Nee]

Op de fiets naar Santiago toen ik 25 was. Moet ik nodig nog een keer doen. Inmiddels twee keer die leeftijd bereikt

[lnnrtlnnrt]

Leuk topic! Zie hem nu pas. Mooie verhalen allemaal zeg.

Mijn tocht waar ik het meest trots op ben, is mijn fietsreis Utrecht - Lorgues. Het was 2009 en de Tour startte in Monaco. Mijn ouders hadden een huis gehuurd in de buurt voor vakantie. Ik besloot in maart dat ik daarheen wilde fietsen. Dus, ik kocht een racefiets en begon te trainen, en ondertussen de reis te plannen. Uiteindelijk is het me gelukt om net zoveel km's te trainen als de reis lang zou zijn (1300) en vertrok ik twee weken voor het Grand Depart. In 10 dagen was ik er. Een prachtige reis, die me verslaafd heeft gemaakt aan 'in-een-aantal-dagen-van-huis-ergens-heenfietsen'. Onderweg ben ik prachtige landschappen, leuke mensen, heerlijke plat du jours en vooral een aantal keer mezelf tegengekomen.
Over een tochtje ter plaatse heb ik destijds nog een blog geschreven: http://lennartrijkers.tumblr.com/search/tourtour

[pinarello]

Otztaler RadMarathon, Trondheim-Oslo, Rundum den Henninger Turm met 35gr en smogalarm en mijn 1e klassieker de Waalse Pijl.

[DeletedUser01]

In een artikel van de BBC kwam ik deze week deze foto tegen van Loch Assynt in het noordwesten van Schotland.



In de zomer van 2014 deed ik mee aan het brevet dat Mark Rigby in Schotland organiseerde. Dit brevet van 1.300 kilometer vond plaats in een zeer warme week in juli. Samen met een fietsmaat hadden wij ons zien in te schrijven en plannen gemaakt. Doel was om per dag minimaal 250 kilometer te fietsen, maar liever nog 100 meer. Al na de tweede dag moest ik hem achterlaten omdat ik anders het brevet niet binnen de tijdslimiet van ruim 108 uur zou kunnen uitrjden. Mijn fietsmaat was te vermoeid en de warmte deed de rest. Hij verliet de route en koos de kortste route binnendoor naar Inverness en ging met de trein terug naar het startpunt zuidwestelijk van Glasgow.

Ik reed daarna als het ware van schilderij naar schilderij, maar lag nog steeds ver achter op het geplande schema. Ik dacht dat ik het niet meer zou gaan halen. Door de keuze die ik maakte om twee dagen door te rijden met slechts een half uur slaap en verder goed eten en ontspannen op de gelegenheden bij de controle zou ik mogelijk aansluiting kunnen vinden.





Wat verder dan de eerste foto hierboven kwam ik in deze streek Assynt op weg naar Lochinvar weer deelnemers tegen en leek ik in te lopen. De huizen en het kasteel op de achtergrond passeerde ik hier ook bij Loch Assynt, een adembenemend uitzicht!



Op weg naar Durness, het meest noordwestelijke punt van de route passeerde ik de wegwijzer van John o' Groats, bekend van LEJoG (Land's End to John o'Groats, de diagonaal door Groot-Brittannië). Langs de noordkust van het vaste land van Schotland reed ik de nacht door naar de bunkhouse (groepsaccomodatie) bij Trantlebeg, waar ik eindelijk weer eens vier uur mijn hoofd op een zacht kussen kon leggen.

Daarna nog twee snikhete dagen langs onder andere Fort William en als toetje de vallei van Glencoe, waar een zuidoostelijke wind tegen in het dal ervoor zorgde dat je bijna uitdroogde. Uiteindelijk had ik nog anderhalf uur tijd over van de limiet en finishte ik om 22:00 uur 's avonds in Saltcoats, een stadje tegenover het eiland Arran, waar de start was.

Mijn meest memorabele en epische fietstocht ooit. Ik verwacht niet dat London-Edinburgh-London dit kan evenaren. Ik ben er trots op, maar ik ben ook nog nooit zo diep gegaan.

[fred404]

Mooi verslag Walter. De vallei van Glencoe is prachtig en als je de geschiedenis ervan kent geeft dat een extra dimensie om daar te fietsen.

[Theo V]

Zeer mooi Walter, wat is Schotland toch mooi als de zon schijnt.
Helaas nog nooit gefietst maar wel leuke wandeltochtjes gedaan.

[TumTumTum]

Waanzinnig daar he Walter. Ik heb ooit nog eens in Durness gelogeerd. Helaas had ik toen nog geen racefiets (of geocaching GPS ). Maar het is daar fantastisch.

[Fietsen?altijd]

Schotland is echt geweldig ja. Sowieso heel Groot-Brittanië is gaaf!