Geplaatst: 09 jul 2007 00:11
Onderstaande stukje heb ik net op Wielertoerist gepost. Mijn Marmotte was een relatief tranendal. De zeer reele tijd onder de 8 uur bij lange, lange na niet gehaald!!!
Na een thuisreis die bijna net zo lang duurde als mijn Marmotte tijd voor de eerste korte evaluatie. Zoals al door was gekomen hier heb ik een enorme offday gehad. Het ergste is dat ik geen flauw idee heb wat er is gebeurd. Ik ben in goede staat vertrokken om half acht en de Glandon liep als de spreekwoordelijke trein; 1:52 op de top zonder ook maar 1 moment in het rood te zitten (misschien 2 tellen na le River). Na 1 uur al de eerste reep genomen, op de top van de Glandon een Snelle Jelle en een reep. Na de afdaling van de Glandon in het dal NIET de snelste groep gepakt om mijzelf te sparen en nog een reep gegeten. Ruim 10 min voor mijn schema van 7:50 begon in aan de Telegraph. En daar ging het mis. Op de top van die toch echt niet zware klim liep ik al 10 min achter op mijn schema. Half verwege nog een halve gel gepakt, maar ik wist toen eigenlijk al hoe laat het was en heb alle hoop op een toptijd al laten vliegen. Die stress had ik geen zin meer in, dan maar als een echte wielertoerist genieten en niet teveel pijn lijden. Op de top Telegraph de 2e helft van een gel erin en weer door. Dat ging goed tot Plan Lachat (was te verwachten). Tot de top van de Galibier nog 1x stil gestaan (zowaar nog een echte Marmot gespot) en doorgefiets met de gedachte dat als het echt niet zo gaan ik toch opgehaald kon worden door Spiff. Op dat moment wist ik nog niet dat hij het niet zou halen..... Direct de Galibier overgestoken en op de Lautaret met heel veel tegenzin en moeite een reepje genomen. De afdaling van de Lautaret was gelukkig puur genieten. Stom genoeg was ik lichamelijk niet total loss en kon in de afdaling lekker de fiets laten lopen, genieten van de warme wind over mijn lichaam en de lol van de snelheid, etc. Inmiddels wist ik al dat ik niet hoefde te rekenen op eventuele hulp dus nadenken over wel of niet de Alpe op hoefde niet meer (ik had natuurlijk altijd nog een of andere WTer boven kunnen bellen). Maar ondanks mijn ape-tijd wilde ik de klus wel klaren. Anders voelt het zo enorm on-afgemaakt voor mijzelf. Dus na een korte babbel met Spiff (tsja, haast hoefde ik toch niet meer te hebben) aan de Alpe begonnen. Dat werd een minder prettige ervaring in 3 delen..... De zwartesneeuwgrens lag laag dit jaar. Pfft, wat duurt de Alpe lang als je er 1.40 oid over doet. Boven bij het fontein zaten oa. Klaas, RobT (gefeliciteerd ) en Arno al heerlijk aan het bier. Ook daar nog een babbeltje en toen voor de vorm nog maar even over de streep/mat gefietst. Zal iets van 9.40 zijn geworden, heb het diploma niet opgehaald (zal morgen de Polar wel ff uitlezen). Ben direct doorgereden naar appartement om Spiff op te kunnen halen.
Waar ging het mis?? Totaal geen idee. Ik ben beduidend beter getraind dan in 2005 gestart, heb geen moment in het serieuze rood gereden, op de AdH tijdens een jolig sprintje zelfs nog tot 10 slagen onder mijn max. gekomen, maar de benen wilden gewoon niet draaien.
Na een thuisreis die bijna net zo lang duurde als mijn Marmotte tijd voor de eerste korte evaluatie. Zoals al door was gekomen hier heb ik een enorme offday gehad. Het ergste is dat ik geen flauw idee heb wat er is gebeurd. Ik ben in goede staat vertrokken om half acht en de Glandon liep als de spreekwoordelijke trein; 1:52 op de top zonder ook maar 1 moment in het rood te zitten (misschien 2 tellen na le River). Na 1 uur al de eerste reep genomen, op de top van de Glandon een Snelle Jelle en een reep. Na de afdaling van de Glandon in het dal NIET de snelste groep gepakt om mijzelf te sparen en nog een reep gegeten. Ruim 10 min voor mijn schema van 7:50 begon in aan de Telegraph. En daar ging het mis. Op de top van die toch echt niet zware klim liep ik al 10 min achter op mijn schema. Half verwege nog een halve gel gepakt, maar ik wist toen eigenlijk al hoe laat het was en heb alle hoop op een toptijd al laten vliegen. Die stress had ik geen zin meer in, dan maar als een echte wielertoerist genieten en niet teveel pijn lijden. Op de top Telegraph de 2e helft van een gel erin en weer door. Dat ging goed tot Plan Lachat (was te verwachten). Tot de top van de Galibier nog 1x stil gestaan (zowaar nog een echte Marmot gespot) en doorgefiets met de gedachte dat als het echt niet zo gaan ik toch opgehaald kon worden door Spiff. Op dat moment wist ik nog niet dat hij het niet zou halen..... Direct de Galibier overgestoken en op de Lautaret met heel veel tegenzin en moeite een reepje genomen. De afdaling van de Lautaret was gelukkig puur genieten. Stom genoeg was ik lichamelijk niet total loss en kon in de afdaling lekker de fiets laten lopen, genieten van de warme wind over mijn lichaam en de lol van de snelheid, etc. Inmiddels wist ik al dat ik niet hoefde te rekenen op eventuele hulp dus nadenken over wel of niet de Alpe op hoefde niet meer (ik had natuurlijk altijd nog een of andere WTer boven kunnen bellen). Maar ondanks mijn ape-tijd wilde ik de klus wel klaren. Anders voelt het zo enorm on-afgemaakt voor mijzelf. Dus na een korte babbel met Spiff (tsja, haast hoefde ik toch niet meer te hebben) aan de Alpe begonnen. Dat werd een minder prettige ervaring in 3 delen..... De zwartesneeuwgrens lag laag dit jaar. Pfft, wat duurt de Alpe lang als je er 1.40 oid over doet. Boven bij het fontein zaten oa. Klaas, RobT (gefeliciteerd ) en Arno al heerlijk aan het bier. Ook daar nog een babbeltje en toen voor de vorm nog maar even over de streep/mat gefietst. Zal iets van 9.40 zijn geworden, heb het diploma niet opgehaald (zal morgen de Polar wel ff uitlezen). Ben direct doorgereden naar appartement om Spiff op te kunnen halen.
Waar ging het mis?? Totaal geen idee. Ik ben beduidend beter getraind dan in 2005 gestart, heb geen moment in het serieuze rood gereden, op de AdH tijdens een jolig sprintje zelfs nog tot 10 slagen onder mijn max. gekomen, maar de benen wilden gewoon niet draaien.
