Rood meisje ben ik inderdaad, na de marmotte hadden mijn armen en benen nagenoeg dezelfde kleur als mijn shirt en broek
La Marmotte 2007
-
amclassic-fan
- Forum-lid HC
- Berichten: 24317
- Lid geworden op: 23 jun 2004 17:56
- Locatie: Leende
amclassic-fan
09 jul 2007 15:11
@Daniel, zo erg was het toch niet? Jij zei dat Scott CR1 in de afdaling niet fijn is, vandaar mijn reactie met een smiley...
Rood meisje ben ik inderdaad, na de marmotte hadden mijn armen en benen nagenoeg dezelfde kleur als mijn shirt en broek
Rood meisje ben ik inderdaad, na de marmotte hadden mijn armen en benen nagenoeg dezelfde kleur als mijn shirt en broek
‘Whatever you do, those other fuckers are doing more.’
-
daniel1975
- Forum-lid HC
- Berichten: 40007
- Lid geworden op: 11 nov 2004 14:14
daniel1975
09 jul 2007 15:35
Je hapt schattig hoor 
Ik ben ook verbrand op de plaatsen waar mijn broekspijpen iets omhoog waren gekropen.
Ik ben ook verbrand op de plaatsen waar mijn broekspijpen iets omhoog waren gekropen.
Less is bore
-
amclassic-fan
- Forum-lid HC
- Berichten: 24317
- Lid geworden op: 23 jun 2004 17:56
- Locatie: Leende
amclassic-fan
09 jul 2007 16:15
Schattig?? AMF noemt me regelmatig bitch
‘Whatever you do, those other fuckers are doing more.’
Zo, ik ben gister terug gekomen uit Frankrijk. Heerlijke vakantie gehad en ik heb ook nog de Vaujany gereden, echt een top rit.
Hierbij mijn Marmotte verhaaltje:
’s Ochtends rond een uur of 5 ging de wekker en rond 6:15 daalden en fietsten we vanaf Oz station naar Bourg d’Oisans. Om half 8 begon de hele meuk in beweging te komen, maar pas rond 7:50 was ik op weg. Ik reed direct volle bak richting de Glandon. De benen voelden goed toen de klim eenmaal écht begon. Het deed me goed dat een stel Italianen ‘macho’ naar me toe slingerden, terwijl ik verre van volle bak omhoog reed en ruim onder mijn omslagpunt omhoog ging. Halverwege de klim (vlak na de korte afdaling) kwam ik martijntijn nog tegen. Nadat we een klein stukje opgefietst waren pakten we beiden het eigen tempo weer op. Op de top van de Glandon dook ik direct de afdaling in en ik was blij dat ik absoluut nergens iets geforceerd had. Richting de voet van de Telegraphe reed ik van groep naar groep tot het sap er een beetje uit was.Hier heb ik volgens mij Daniel1975 nog gespot in een Caisse d’Epargne shirt en witte Sidi schoenovertrekken? De klim van de Telegraphe liep zeer voorspoedig ik bleef goed eten en mn benen deden wat ik van ze verwachtte. Op de top maakte ik me op voor, wat ik toen dacht, de zwaarste klim: de Galibier. Wegens slecht weer vorig jaar en de dag dat ik ‘m dit jaar zou fietsen had ik deze killer nog nooit beklommen. In m’n hoofd speelde dat met deze klim mijn eindtijd wel eens zou kunnen staan, dan wel vallen. Gelukkig liep het vanaf de eerste meter bergopwaarts redelijk goed en ik kon richting de top nog even lekker aanzetten. Wat een prachtige klim is dat zeg! Bovenop at ik nog wat en daalde richting de laatste klim van de dag. Onderaan de Alpe keek ik voor het eerst op mijn Polar voor de tijd. Ik was 6 uur en 14 minuten bezig. Het was vrij warm in het dal, maar dat hoefde geen probleem te zijn. Na 100 meter: oke, mooi dit gaat goed. Na 200 meter: hmm even wat lichter schakelen. Na 300 meter: help, ik ga kapot. Na 400 meter: kl*te ik BEN kapot. Mijn benen wilden wel, maar de rest kon niet volgen en ik had ongelooflijke dorst. De oorzaak was vrij duidelijk. Ik had tijdens en na de Galibier niet/amper gedronken en daar betaalde ik nu de prijs voor. Ik zwalkte over de weg. Dit was juist datgene dat ik wilde voorkomen: kapot gaan op de Alpe. Het was afzien met hoofdletter a. Té vaak dacht ik aan stoppen en ik voelde me niet lekker worden. Gelukkig konden de mensen langs de kant die wél waren gestopt me motiveren tot de volgende bocht te rijden. Ik deed bijna anderhalf uur over Alpe. Met pijn en moeite wist ik er een eindtijd van 7 uur en 39 minuten uit te persen. Bovenop ontbrak het gevoel van voldaanheid doordat ik alles verkloot had. Gelukkig kwam ik een gozer tegen die onder de 7 uur wilde fietsen, maar ook kapot ging op de Alpe, wat me wat gerust stelde. Eindelijk kon ik genieten van de ambiance boven op de Alpe. Geweldig! Overal verslagen en vermoeide fietsers, die na de pasta weer wat bij kwamen. Als je niet oppaste reed je over renners heen die her en der op de grond lagen. Zelf ging ik maar even liggen in het gras op een rotonde. Al met al toch een geweldige ervaring. Er valt nog veel winst te boeken op allerlei stukken door betere training (ik heb een vrij gebrekkige voorbereiding gehad helaas) en door lering te trekken uit deze Marmotte. Zelfs vandaag nog heb ik het gevoel dat de vochthuishouding niet helemaal jofel is.
Ik kijk nu al uit naar de volgende editie!
Hierbij mijn Marmotte verhaaltje:
’s Ochtends rond een uur of 5 ging de wekker en rond 6:15 daalden en fietsten we vanaf Oz station naar Bourg d’Oisans. Om half 8 begon de hele meuk in beweging te komen, maar pas rond 7:50 was ik op weg. Ik reed direct volle bak richting de Glandon. De benen voelden goed toen de klim eenmaal écht begon. Het deed me goed dat een stel Italianen ‘macho’ naar me toe slingerden, terwijl ik verre van volle bak omhoog reed en ruim onder mijn omslagpunt omhoog ging. Halverwege de klim (vlak na de korte afdaling) kwam ik martijntijn nog tegen. Nadat we een klein stukje opgefietst waren pakten we beiden het eigen tempo weer op. Op de top van de Glandon dook ik direct de afdaling in en ik was blij dat ik absoluut nergens iets geforceerd had. Richting de voet van de Telegraphe reed ik van groep naar groep tot het sap er een beetje uit was.Hier heb ik volgens mij Daniel1975 nog gespot in een Caisse d’Epargne shirt en witte Sidi schoenovertrekken? De klim van de Telegraphe liep zeer voorspoedig ik bleef goed eten en mn benen deden wat ik van ze verwachtte. Op de top maakte ik me op voor, wat ik toen dacht, de zwaarste klim: de Galibier. Wegens slecht weer vorig jaar en de dag dat ik ‘m dit jaar zou fietsen had ik deze killer nog nooit beklommen. In m’n hoofd speelde dat met deze klim mijn eindtijd wel eens zou kunnen staan, dan wel vallen. Gelukkig liep het vanaf de eerste meter bergopwaarts redelijk goed en ik kon richting de top nog even lekker aanzetten. Wat een prachtige klim is dat zeg! Bovenop at ik nog wat en daalde richting de laatste klim van de dag. Onderaan de Alpe keek ik voor het eerst op mijn Polar voor de tijd. Ik was 6 uur en 14 minuten bezig. Het was vrij warm in het dal, maar dat hoefde geen probleem te zijn. Na 100 meter: oke, mooi dit gaat goed. Na 200 meter: hmm even wat lichter schakelen. Na 300 meter: help, ik ga kapot. Na 400 meter: kl*te ik BEN kapot. Mijn benen wilden wel, maar de rest kon niet volgen en ik had ongelooflijke dorst. De oorzaak was vrij duidelijk. Ik had tijdens en na de Galibier niet/amper gedronken en daar betaalde ik nu de prijs voor. Ik zwalkte over de weg. Dit was juist datgene dat ik wilde voorkomen: kapot gaan op de Alpe. Het was afzien met hoofdletter a. Té vaak dacht ik aan stoppen en ik voelde me niet lekker worden. Gelukkig konden de mensen langs de kant die wél waren gestopt me motiveren tot de volgende bocht te rijden. Ik deed bijna anderhalf uur over Alpe. Met pijn en moeite wist ik er een eindtijd van 7 uur en 39 minuten uit te persen. Bovenop ontbrak het gevoel van voldaanheid doordat ik alles verkloot had. Gelukkig kwam ik een gozer tegen die onder de 7 uur wilde fietsen, maar ook kapot ging op de Alpe, wat me wat gerust stelde. Eindelijk kon ik genieten van de ambiance boven op de Alpe. Geweldig! Overal verslagen en vermoeide fietsers, die na de pasta weer wat bij kwamen. Als je niet oppaste reed je over renners heen die her en der op de grond lagen. Zelf ging ik maar even liggen in het gras op een rotonde. Al met al toch een geweldige ervaring. Er valt nog veel winst te boeken op allerlei stukken door betere training (ik heb een vrij gebrekkige voorbereiding gehad helaas) en door lering te trekken uit deze Marmotte. Zelfs vandaag nog heb ik het gevoel dat de vochthuishouding niet helemaal jofel is.
Ik kijk nu al uit naar de volgende editie!
Ik woon in de alpen en begon me ook al af te vragen of ik niet gewoon een weke peer was dat ik met me tripple reed en ook nog 'n 27 achter. Als je op sommige forums de stelligheid leest van enkelen... Gebruik dat ook bijna nooit maar als het gewoon echt te veel is geweest, is dat het behoud van je levenstekens. Gelukkig heb ik menselijkheden gelezen in deze dish, dus de compact-ideeen blijven nog maar in de koelkast om 'n paar grammetjes te winnen. Overigens 'n pionnetje 12-21 en 'n 12-27 zijn geweldig met 'n trippel. Die 1é voor NL (ook limburg) en alles wat niet te lange stijgingen met zich meebrengt en die laatste als je het hooggebergte opzoekt en dan meerdere toppen per keer. Ok, zelfs de minste prof hoeft er niet aan maar daar hoeven de meeste hier niet meer van te dromen of wel?
Mijn trainingen op bikeplanner.com
-
daniel1975
- Forum-lid HC
- Berichten: 40007
- Lid geworden op: 11 nov 2004 14:14
daniel1975
10 jul 2007 09:54
[quote="Rezne"] Hier heb ik volgens mij Daniel1975 nog gespot in een Caisse dEpargne shirt en witte Sidi schoenovertrekken?
[/quote]
Je had mij dan wel even mogen groeten Daar zat ik nog fris en mijzelf even te sparen en rust te pakken. Wees blij dat je mij niet wat later bent gepasseerd, toen voelde ik mij minder fit....
[/quote]
Je had mij dan wel even mogen groeten
Daar zat ik nog fris en mijzelf even te sparen en rust te pakken. Wees blij dat je mij niet wat later bent gepasseerd, toen voelde ik mij minder fit....Less is bore
-
hagalicious
- Forum-lid
- Berichten: 205
- Lid geworden op: 07 jun 2006 21:58
Hallo allemaal!
In augustus 2006 verkocht ik mijn huis en had ik wat geld te besteden. Er kwam een racefiets. De al jaren durende bewondering op de tv van het prof peloton en de verhalen die ik daarvoor las op www.lamarmotte.org over deze heroische tocht waren daar de aanzet toe en heb gelijk bij cycletours geboekt want dat MOEST ik ook doen.
Op een ochtend in oktober bleek een oude blessure in mijn schouder erger dan gedacht en er is zenuwletsel geconstateerd bij de neuroloog en orthopeed. Op 27-12-2006 geopereerd aan de schouder. Operatie gelukt, echter pas op de fiets vanaf 03-03-07 en dan alleen kleine stukjes, opbouwen dus. Zo kwam het dat ik erg weinig kilometers mocht maken en dus de marmotte-deelname in gevaar dreigde te komen.
Ik heb met een kennis uit het ziekenhuis de waalse pijl en t-b-t gereden en wat routes door DTC georganiseerd op zondag. Met 1211 km in de benen (:S) vertrok ik toch op 01-07-07 met de cycletoursgroep naar Frankrijk. Onder de noemer ik ga wel kijken wat het wordt. Na aankomst gelijk op de fiets voor een etappe over 105 km, dat viel even tegen in vergelijking met de ardennen, had ik er een zwaar hoofd in.
We zijn in deze dagen over de Colombiere, Gliéres, Aravis, Saisies, Cormet de roselend, Madeleine en Glandon gegaan als voorbereiding. Veelal door hevige regenval en op de madeleine en glandon zelfs hevige sneeuw en hagelbuien.
Mijn conditie was aan het begin van de week een van de slechtste maar aan het einde van de week behoorde ik een beetje tot de middengroep denk ik.
07-07-07, de grote dag! toch maar starten en we zien wel waar het schip strand. Er gebeurd in de avond ervoor en op de dag zoveel dat ik dat allemaal nog even moet laten bezinken en daarna wel een keer op probeer te schrijven. De gevoelens van onzekerheid, stress voor de start, de ellende die je soms onderweg ziet. Het is teveel om op te noemen en bijna niet te beschrijven, dat moet je gewoon echt zelf aan den lijve ondervinden.
Ik heb hem uitgereden in 9 uur 50 minuten en 32 seconden. Wat een overwininng op mezelf. Zo weinig kilometers, zoveel warmte en ZULKE lange hoge grote bergen. In een woord onbeschrijfelijk (!) en mischien voor een herhaling vatbaar! Maar ik ga zeker nu een club opzoeken waar ik elke week kan gaan trainen (waarschijnlijk de spartaan in rijswijk) zodat ik beter getraind aan de start kan verschijnen. Er is mij toegefluisterd door de wat meer ervarene mede-cycletourders dat er een tijd van rond de 8 uur, misschien zelf nog wel wat sneller, er wel in moet zitten mits ik meer kilometers ga maken bij een club.
Dat wordt dus ook mijn doel komend jaar, lekker veel trainen en plezier krijgen in de sport waar ik nog maar 4 maanden actief in ben. Nog geboeg ruimte voor progressie denk ik
Groeten Haga!
In augustus 2006 verkocht ik mijn huis en had ik wat geld te besteden. Er kwam een racefiets. De al jaren durende bewondering op de tv van het prof peloton en de verhalen die ik daarvoor las op www.lamarmotte.org over deze heroische tocht waren daar de aanzet toe en heb gelijk bij cycletours geboekt want dat MOEST ik ook doen.
Op een ochtend in oktober bleek een oude blessure in mijn schouder erger dan gedacht en er is zenuwletsel geconstateerd bij de neuroloog en orthopeed. Op 27-12-2006 geopereerd aan de schouder. Operatie gelukt, echter pas op de fiets vanaf 03-03-07 en dan alleen kleine stukjes, opbouwen dus. Zo kwam het dat ik erg weinig kilometers mocht maken en dus de marmotte-deelname in gevaar dreigde te komen.
Ik heb met een kennis uit het ziekenhuis de waalse pijl en t-b-t gereden en wat routes door DTC georganiseerd op zondag. Met 1211 km in de benen (:S) vertrok ik toch op 01-07-07 met de cycletoursgroep naar Frankrijk. Onder de noemer ik ga wel kijken wat het wordt. Na aankomst gelijk op de fiets voor een etappe over 105 km, dat viel even tegen in vergelijking met de ardennen, had ik er een zwaar hoofd in.
We zijn in deze dagen over de Colombiere, Gliéres, Aravis, Saisies, Cormet de roselend, Madeleine en Glandon gegaan als voorbereiding. Veelal door hevige regenval en op de madeleine en glandon zelfs hevige sneeuw en hagelbuien.
Mijn conditie was aan het begin van de week een van de slechtste maar aan het einde van de week behoorde ik een beetje tot de middengroep denk ik.
07-07-07, de grote dag! toch maar starten en we zien wel waar het schip strand. Er gebeurd in de avond ervoor en op de dag zoveel dat ik dat allemaal nog even moet laten bezinken en daarna wel een keer op probeer te schrijven. De gevoelens van onzekerheid, stress voor de start, de ellende die je soms onderweg ziet. Het is teveel om op te noemen en bijna niet te beschrijven, dat moet je gewoon echt zelf aan den lijve ondervinden.
Ik heb hem uitgereden in 9 uur 50 minuten en 32 seconden. Wat een overwininng op mezelf. Zo weinig kilometers, zoveel warmte en ZULKE lange hoge grote bergen. In een woord onbeschrijfelijk (!) en mischien voor een herhaling vatbaar! Maar ik ga zeker nu een club opzoeken waar ik elke week kan gaan trainen (waarschijnlijk de spartaan in rijswijk) zodat ik beter getraind aan de start kan verschijnen. Er is mij toegefluisterd door de wat meer ervarene mede-cycletourders dat er een tijd van rond de 8 uur, misschien zelf nog wel wat sneller, er wel in moet zitten mits ik meer kilometers ga maken bij een club.
Dat wordt dus ook mijn doel komend jaar, lekker veel trainen en plezier krijgen in de sport waar ik nog maar 4 maanden actief in ben. Nog geboeg ruimte voor progressie denk ik
Groeten Haga!
[quote="Rezne"]Zo, ik ben gister terug gekomen uit Frankrijk. Heerlijke vakantie gehad en ik heb ook nog de Vaujany gereden, echt een top rit.
Hai Rezne,
Volgens mij ben jij die jongen die de snelste tijd neerzette in de klim naar Oz Station. Ik ben die (jonbge)man van 41 die in die afdaling hard onderuit ging. Goed gereden! Ik heb het door maagproblmen op de telegraaf met overgeven nog maar net kunnen redden.
Hai Rezne,
Volgens mij ben jij die jongen die de snelste tijd neerzette in de klim naar Oz Station. Ik ben die (jonbge)man van 41 die in die afdaling hard onderuit ging. Goed gereden! Ik heb het door maagproblmen op de telegraaf met overgeven nog maar net kunnen redden.
was een mooie en warme marmotte dit jaar, heb de tocht in 9:14 gereden. doel was goud, maar door kramp bovenaan de galibier teveel tijd verloren. maar ach het is al een stuk betere tijd dan vorig jaar.
weet iemand trouwens wat de url's van de foto makers zijn (griffe op de alp d'huez en die in de afdaling naar bourg)?
weet iemand trouwens wat de url's van de foto makers zijn (griffe op de alp d'huez en die in de afdaling naar bourg)?
havana
10 jul 2007 13:33
Rezne uitstekend gedaan, een hele mooie tijd en wees blij dat je komend jaar nog iets te verbeteren hebt!
Hagalicious, knap dat je 'm uitgereden hebt. Je verhaal klinkt heel herkenbaar. Vorig jaar reed ik met 2700 km training ook 9 uur. Dit jaar had ik "iets" meer getraind en dan zie je meteen het effect (6:02 in de Dolomieten Marathon). Dus ik zou zeggen trek je hieraan op en volgend jaar terugkomen!
Hagalicious, knap dat je 'm uitgereden hebt. Je verhaal klinkt heel herkenbaar. Vorig jaar reed ik met 2700 km training ook 9 uur. Dit jaar had ik "iets" meer getraind en dan zie je meteen het effect (6:02 in de Dolomieten Marathon). Dus ik zou zeggen trek je hieraan op en volgend jaar terugkomen!