Fiets.nl

Buzz schreef:Andere curieuze vergelijking die hier al eens geopperd werd: doping is oneerlijk, zo ook het hebben van veel talent en/of weinig gewicht!?! Dus als je dan een supertalent — en een slordige 60kg SCHOON aan de haak — bent, zou elke overwinning oneerlijk verkregen zijn.

Ik geloof dat je dát toch niet goed begrepen hebt. Volgens mij heeft niemand beweert dat iemand wegens aanleg/talent een resultaat behaalt, een oneerlijk resultaat behaald. De strijd die gevoerd wordt is een ongelijke/oneerlijke, dat is iets wezenlijks anders. En nog niemand heeft wat mij betreft kunnen beredeneren wat er eerlijker is een sportieve meting waarbij doping wordt verboden.

De kritsche vraag die gesteld is (o.a. door mij, maar ik ben niet de enige) is, waarom het gebruiken van prestatie-verbeterende medicatie zo zwaar veroordeeld wordt. Het wordt weggezet als moreel verwerpelijk. De redenatie: het is verboden, dus het mag niet, gaat wat mij betreft niet op: Veel EPO-'zondaars' gebruikten dit middel (deels) in een tijd dat het nog niet op de dopinglijst stond. En iets wat niet verboden is kan volgens de eerde geponeerde redenatie niet 'veroordeeld' worden, toch gebeurt dit veelvuldig.

Een andere redenatie trent is de volgende: het is niet goed voor het lichaam. Die redenatie gaat mank als je vervolgens middelen gaat verbieden die het herstel van het lichaam bevorderen, wat nu gebeurt. En dat is nog los van de vraag of je als dát echt zo belangrijk is, (top)sport niet beter kan verbieden.

Kortom: ik hoor (in veel smaakjes) drie argumenten waarom doping not-done zouden zijn. Twee daarvan vind ik niet steekhoudend. Dat je regels die je gezamelijk overeenkomst schendt vind ik dat wel, maar - zie betogen eerder - dan vind ik de strafmaat en de morele verontwaardiging die daarbij gepaard gaat volledig misplaatst.

GastheerG schreef:

Buzz schreef: en/of weinig gewicht!?! en een slordige 60kg SCHOON aan de haak — bent, zou elke overwinning oneerlijk verkregen zijn.

Er zijn hele rijen sporten en daar denken ze erg echt HEEL en HEEL anders over. Ook in sporten waar dat gewicht misschien nog wel minder belangrijk is dan in een alpenrit.

@GastheerG: Hierboven pak je uit mijn tekst 2 zinsdelen, plakt die samen, en geef je vervolgens een reactie daarop. Echter, ik zit er al een tijdje op te herkauwen, maar begrijp niet wat je bedoelt.


@Corniel: Wellicht heb ik het verkeerd begrepen, maar ik baseerde mijn tekst op een aantal van onderstaande — uiteraard uit zijn context gehaalde — quotes. Daarin las ik tussen de regels door, dat je als supertalentvol sporter eigenlijk alleen maar oneerlijke overwinningen kunt behalen, louter omdat je zoveel basistalent hebt...

Sport is per definitie niet eerlijk. Iemand van 20 kilo lichter kan nu eenmaal een kwartier sneller de Alpe op. Sport is per definitie een expressie van discriminatie.

Het gebruik van stimulerende middelen is wijd verbreid en van alle tijden. Het heeft ook niets te maken met eerlijk of oneerlijk. De 1 heeft meer talent dan de ander, is dat eerlijk?

Blijft over het punt van wel/niet eerlijk. Sport is nooit eerlijk. En dát maakt het nu juist interessant. Iedere sporter probeert met de middelen (aanleg, training, materiaal, tactiek/inzicht/concentratie, doping/medicatie) die tot zijn/haar beschikking staan het beste te presteren.

Wat de verdedigers van dopinggebruik wel eens vergeten : Het is nu eenmaal in de reglementen van de wielersport opgenomen dat je bepaalde producten niet mag gebruiken.

Wie zich daar niet aan houdt is volgens mij de boel volledig aan het belazeren tegenover de cleane renners.

Misschien moeten ze naast de UCI en de ASO organisaties nog maar een derde circuit oprichten : de Vrije Gedopeerden Bond. Die zullen al onmiddellijk een hoop toppers onder hun leden tellen.

Beste Buzz (e.a.),

Zoals (bijna) alle wijsgerige (sommingen spreken van filosofische) discussies is er een moment dat het spaak drijgt te lopen omdat niet iedereen de zelfde defintie hanteert.

Jij lijkt onder oneerlijk te verstaan wat ook Van Dale bedoelt:

www.vandale.nl schreef:on·eer·lijk (bijvoeglijk naamwoord; oneerlijker, meest oneerlijk; oneerlijkheid)
1 niet te goeder trouw

Volgens deze (regide?) definitie is iets (binnen de wielercontext) alleen oneerlijk wanneer iets bewust in strijd is met dat wat is afgesproken. Doping, onreglementarie fietsen, combines, flikken, etc...

Veel mensen - ik ook - gebruiken in het dagelijks taalgebruik oneerlijk voor een 'niet te overbruggen' ongelijkheid op. Maar zelfs als je dat niet doet: Stel, Fabian Cancellara daagt mij uit voor een (tijdrijd)wedstrijdje. Hoe kan er dan voor beiden een leuke/eerlijke/spannende/intressante competitie van maken? Ik zou niet weten hoe.

Een andere onduidelijkheid lijkt te zijn: wat willen we meten? Wie is de rechtvaardige/terrechte winnaar? Als je de vraag op je laat inwerken blijkt het antwoord verre van triviaal, en elke grens die je afspreek arbitrair.

Laten we voor het gemak een relatief eenvoudige competitievorm nemen: (wederom) de tijdrit. Wat is de terechte winnaar van zo'n wedstrijd? Doorgaans wordt afgesproken: wie het van te voren afgesproken parkoers het snelst aflegt. Lijkt helder. Maar alleen al het materiaal maakt een wereld van verschil. Dan kan je roepen: iedereen heeft de mogelijkheid om de snelste fiets te kopen die voldoet aan de eisen/reglementen. In praktijk valt het tegen. Lang niet iedereen heeft het budget voor een state-of-the-art tt-fiets.

En als hardwerkende vader met x kinderen (ben ik niet) die met pijn en moeite tijd weet te maken voor vijf uur training per week, zou ik me ook ernstig benadeeld voelen ten opzichte van een student (ben ik ook niet) die tien uur per week traint. En welicht benut die student zijn kansen nog niet eens optimaal, en zou hij - als hij dat zou willen - wel twintig uur per week kunnen trainen.

En - daar is ie weer - stel dat Fabian als training een wedstrijdje meedoet. Hij rijdt laag D2 de beste tijd, terwijl de nummer twee zich volledig het snot voor de ogen trappend op 15 seconden blijft steken.

In dit voorbeeld blijkt al dat er zoveel factoren meespelen die een eerlijke/rechtvaardige winnaar aanwijzen bemoeilijkt, dat ik elke keer weer met gefronzde wenkbrouwen stukken lees van mensen die graag 'eerlijke' sport willen.

De Romeinen (u weet wel, van geef ze brood en spelen) begrepen dat (sport is niet eerlijk) goed. De gladiatoren gevechten waren het populairst. En waarom? Omdat daar alleen krijgers tegen elkaar aantraden met verschillende wapens. De man met net en drievork was publiekslieveling. Hij was de underdog.

Als je afspreekt dat je - iets niet doen - is het wel zo netjes/eerlijk om dat dan ook niet te doen. Het is ook prima op straffen op te leggen wanneer mensen zich daar vervolgens niet aan houden. Het is echter een illussie om te denken dat wedstrijd tussen enkel niet-dopinggebruikende sporters eerlijk(er) is.

En geef nu zelf toe: iedereen heeft er tijdens het volgen van een wedstrijd wel eens gehoopt dat niet de beste/sterkste/snelste renner won, maar zijn/haar favoriet. En dat als dat dreigde te mislukken de gedachte opkwam: ik hoop dat z'n tegenstander lek rijdt...

Heel verhaal, Corniel. Maar tussen de regels door begrijp ik — eerlijk waar — je uitleg, hoor! Eigenlijk net als die van Calimero, hè: "Zij zijn groot en ik ben klein en dat is niet eerlijk." Spraakverwarring alom dus.

Volgens de Dikke van Dale ben je idd pas eerlijk als je wars van leugen en bedrog bent. En ja, dat is Fabian Cancellara natuurlijk wel, ook als hij een tijdritje tegen jou rijdt. Daar heeft ie immers geen verboden vrucht voor nodig. )

To dope or not to dope

Paar korte opmerkingen:

Het is mij al heel lang opgevallen dat universiteiten en topsport hand in hand gaan;

Een nieuwe Medische universiteit in Spanje; De top marathom lopers waren niet aan te slepen. Delgado en Indurain werden na meer dan 15 jaar na Ocana weer spelers op GT niveau

Universiteit Freiburg; Telekom

Universiteits Sportbad in Oregon; Amerikaanse goudhaantjes en Inge `strijkijzerkaak` de Bruijn


En dan de Schaatsters; Ik geloof er eerlijk gezgd geen moer van. De sport is ideaal voor dopinggebruik en de belangen zijn hoog. Ik geloof ook niet in heiliger dan de Paus. Al mijn sportvrienden geven ronduit toe dat ze natuurlijk zouden pakken als dat een wereldtitel of andere eeuwige roem opleverd. Helaas zijn we allen ongetalenteerd. (Ja, ik spuit me vol met Dope als dat me de tour zou opleveren, jongensdroom begint niet eens met beschrijven met wat dat betekend)

Voetbal is waarschijnlijk een doping poel des verderfs waar de uitwassen volslagen onderschat worden. Ook toptalentjes in het voetbal krijgen wel eens een hartstilstand. Als dat bij wielrenners verdacht is, zou dat ook zo moeten zijn bij voetballers.

Is dit allemaal erg? Mja het is bedrog en wat me ook niet aanstaat zijn de fysiologische consequenties. Ik heb fotos van een jonge (23) en een oudere Pantani gezien en de ´kaak´ was toch wel heel erg veranderd. Zo ook Inge de Bruijn (dat vind ik bijna zielig) en vele andere topsporters. Daarnaast de hardnekkige verhalen over renners die om het uur moesten worden wakkergeschud ivm dik bloed.

Iedereen moet het zelf weten, maar ik denk wel dat jonge mensen hiertegen moeten worden beschermd. Ik wil naar sport kijken, niet naar de man van zes miljoen.

En natuurlijk vind ik de heksenjacht in Frankrijk te gek voor woorden. Het zijn oplichters, geen levensgevaarlijke vluchtgevaarlijke moordenaars. Uit koers nemen, dagvaarding geven dat zij zich met hun ploegdirecteur op het bureau moeten melden en klaar is Kees. Als ze dan in de auto springen en de grens over steken dan heb je een extra strafbaar feit en kan je de hele ploeg aanklagen. Weinig ploegdirecteuren die dat laatste risico zomaar zouden nemen. Dat circus erom heen is je reinste snorren geilerij wat klauwen met geld kost en teveel geweld doet aan rechtspraak. En misschien is Ricco onschuldig? Wat dan? Eerlijk gezgd staat justitie in Frankrijk dan wel heel erg in zijn onderbroek.

Een cynisch persoon zou dan ook zeggen; Men kan het zich niet meer veroorloven Ricco onschuldig te verklaren, wat de uitslag ook moge zijn.

Straf, dit wist ik nog niet, maar het is wel een zeer belangrijke stap tegen dopinggebruik.
http://www.sporza.be/cm/sporza.be/wielr ... 8/1.345529

Vind het sowieso absurd dat dopingbestrijding in Frankrijk een strafrechtelijke aangelegenheid is (om nog maar eens met voetbal te vergelijken: die je al politieagenten het veld opsnellen om Zidane af te voeren nadat die weer eens iemand een kopstoot heeft verkocht?): 1° omdat in de sport andere regels gelden dan in de grotemensenwereld (EPO is op zich bijvoorbeeld geen verboden substantie), en 2° omdat het gerecht m.i. wel belangrijkere dingen te doen heeft dan te kijken of iedereen zijn spelletje (want dat is het toch maar) volgens die regels speelt.

delirium schreef:Straf, dit wist ik nog niet, maar het is wel een zeer belangrijke stap tegen dopinggebruik.
http://www.sporza.be/cm/sporza.be/wielr ... 8/1.345529

Ik kwam het bericht vanochtend ook tegen. Het begint nu wel Sherlock-Holmes achtige proporties aan te nemen

Interessant, want dat houdt in dat Ricco NIET op doping is betrapt

Ik kan me eigenlijk moeilijk voorstellen dat dit waar is. Het duurt jaren voordat een medicijn op de markt gebracht mag worden, vanwege allerlei strenge voorwaardes waaraan voldaan moet worden. Het lijkt me sterk dat medische commissies zomaar akkoord gaan met het 'stiekem' toevoegen van een marker aan het medicijn..