La Marmotte 2013
+1! Wat een inspirerend verhaal. Volgend jaar kan ik niet beloven maar dat ik dit ook eens wil mee maken is wel duidelijk. Een keer. Ooit.Macer77 schreef:@henschoten, wat een geweldig verhaal... Ik was al zwaar aan het twijfelen om volgend jaar mee te doen, maar jouw verhaal heeft mij definitief over de streep getrokken..
Alhoewel...wil ik dat wel? Prachtig verhaal!
Laatst gewijzigd door TumTumTum op 11 jul 2013 11:21, 1 keer totaal gewijzigd.
Veni. Vidi. Fietsie.
Een prachtig verhaal en een geweldige prestatie!
- daniel1975
- Forum-lid HC
- Berichten: 40228
- Lid geworden op: 11 nov 2004 14:14
+1havana schreef:Een prachtig verhaal en een geweldige prestatie!
Less is bore
Mijn verslag van mijn eerste La Marmotte.
Had me laten overhalen met een groep van 9 op mijn 50ste eens mee te doen aan La Marmotte.
Ben blij dat het achter de rug is. De hele winter getraind op het fietsje naat het werk, mountainbiken en spinnen.
Daarna vele km's op de weg en aantal toertochten in vlaamse/waalse ardennen en Limburg. Mijn lichaam begon al twee maanden geleden tegen te sputteren door rugklachten uitstralend naar de benen. Ik blijk geen trainingsbeest te zijn.
Maar ja, eenmaal besloten moet je het afmaken ook.
De hele vorige week in de Alpen gezeten. Als voorbereiding in die week de La Berarde, Ornon, Croix de Fer en Alpe D'Huez via Villar Reculas beklommen en nog wat "vlakke" km's rond het stuwmeer bij Allemont. Ging eigenlijk allemaal vrij goed en kreeg steeds meer vertrouwen.
De grote dag slecht begonnen. Vijf uur uit bed en bijna niet geslapen. Als dat maar goed komt.
Om 07.30 uur gestart en in vliegende vaart richting Glandon. Op het eerste stuk van de Glandon wat bijna doorgaand 9 a 10 % is voelde ik al dat het niet zo soepel ging als toen ik dezelfde week de Croix de Fer beklom. Dit is namelijk zoals de meeste wel weten, bijna dezelfde klim. Bovengekomen begon ik al te twijfelen over de goede afloop. Toch afgedaald met de hoop op betere benen. De afdaling van de Glandon viel mij veel mee. Als je je verstand maar gebruikt. Toch bleken er een aantal valpartijen te zijn gebeurd. Dan het vervelende stuk richting de Telegraph. Hier kan je je steenkapot rijden als je niet zorgt in een goed groepje komt te zitten. Dit bleek moeilijk te zijn. Zat eerst in een groep die te hard reed en als ik me liet zakken naar een langzamere groep laten te je op kop rijden. De Telegraph ging net als de Glandon moeizaam. Ook begon de hitte parten te spelen. Na de afdaling bij Valloire bij de verzorgingspost gestopt maar het meeste was niet te vreten. Wat sinaasappels gegeten aangevuld met eigen gelletjes en repen. Dan beginnen aan de gevreesde Galibier. Constant kijk je naar een ontmoedigende lange rits fietsers die omhoog kruipen en het duurt heel lang dat je de top ziet. Paar keer moeten stoppen om de drinken. De afdaling richting het stuwmeer ging voorspoedig maar de 100 hoogtemeters die net voor Bourg D'Oissans nog overwonnen moeten worden gingen zwaar. Zo zwaar dat ik ging twijfelen om aan de Alp te gaan beginnen. Tijd voor bezinning bij de verzorgingspost voor de Alp. Nog eens flink gedronken en gedacht "waar ben ik eigenlijk voor gekomen en waar heb ik het hele jaar voor getraind". Juist, de tocht uitrijden dus. Begonnen aan de Alp begon ik me beter te voelen en al gauw wist ik dat ik het ging redden. Eigenlijk reed ik de Alp als beste van de 4 beklimmingen al gaf mijn hartslag aan dat ik duidelijk zwaar vermoeid was. Maximaal kreeg ik hem tot 149 bmp en normaal zou ik hem met 160 bpm moeten oprijden. Wat heb ik mensen ongeloofelijk zien lijden op de Alp.Halverwege nog even met mijn brandende voeten met schoenen en al in het stromende water gestaan en daarna gefinisht. Doel was binnen 9 uur wat goud betekende maar dit zat er die dag niet in. Gefinisht in 9 uur 52 minuten. Was even een teleurstelling maar ben achteraf toch blij met het volbrengen van zo'n monstertocht. Ik was nummer 6 van onze groep. De snelste in 7 uur 7 minuten. Twee mannen hebben de strijd voor en op de Alp gestaakt vanwege het bevangen door de hitte en uitputting. Nog enige uren op de Alp vertoeft en daarna via Huez en Villar Reculas naar ons Hotel in Allemont terug gefietst. Nog vele fietsers waren toen nog bezig op de Alp zich naar boven te zwoegen.
Thuis gekomen valt er toch veel van je af. Er is geen moeten meer. Wel lekker fit blijven om in September op vakantie bij de Mont Ventoux weer lekker ongedwongen te kunnen fietsen.
Danny
Had me laten overhalen met een groep van 9 op mijn 50ste eens mee te doen aan La Marmotte.
Ben blij dat het achter de rug is. De hele winter getraind op het fietsje naat het werk, mountainbiken en spinnen.
Daarna vele km's op de weg en aantal toertochten in vlaamse/waalse ardennen en Limburg. Mijn lichaam begon al twee maanden geleden tegen te sputteren door rugklachten uitstralend naar de benen. Ik blijk geen trainingsbeest te zijn.
Maar ja, eenmaal besloten moet je het afmaken ook.
De hele vorige week in de Alpen gezeten. Als voorbereiding in die week de La Berarde, Ornon, Croix de Fer en Alpe D'Huez via Villar Reculas beklommen en nog wat "vlakke" km's rond het stuwmeer bij Allemont. Ging eigenlijk allemaal vrij goed en kreeg steeds meer vertrouwen.
De grote dag slecht begonnen. Vijf uur uit bed en bijna niet geslapen. Als dat maar goed komt.
Om 07.30 uur gestart en in vliegende vaart richting Glandon. Op het eerste stuk van de Glandon wat bijna doorgaand 9 a 10 % is voelde ik al dat het niet zo soepel ging als toen ik dezelfde week de Croix de Fer beklom. Dit is namelijk zoals de meeste wel weten, bijna dezelfde klim. Bovengekomen begon ik al te twijfelen over de goede afloop. Toch afgedaald met de hoop op betere benen. De afdaling van de Glandon viel mij veel mee. Als je je verstand maar gebruikt. Toch bleken er een aantal valpartijen te zijn gebeurd. Dan het vervelende stuk richting de Telegraph. Hier kan je je steenkapot rijden als je niet zorgt in een goed groepje komt te zitten. Dit bleek moeilijk te zijn. Zat eerst in een groep die te hard reed en als ik me liet zakken naar een langzamere groep laten te je op kop rijden. De Telegraph ging net als de Glandon moeizaam. Ook begon de hitte parten te spelen. Na de afdaling bij Valloire bij de verzorgingspost gestopt maar het meeste was niet te vreten. Wat sinaasappels gegeten aangevuld met eigen gelletjes en repen. Dan beginnen aan de gevreesde Galibier. Constant kijk je naar een ontmoedigende lange rits fietsers die omhoog kruipen en het duurt heel lang dat je de top ziet. Paar keer moeten stoppen om de drinken. De afdaling richting het stuwmeer ging voorspoedig maar de 100 hoogtemeters die net voor Bourg D'Oissans nog overwonnen moeten worden gingen zwaar. Zo zwaar dat ik ging twijfelen om aan de Alp te gaan beginnen. Tijd voor bezinning bij de verzorgingspost voor de Alp. Nog eens flink gedronken en gedacht "waar ben ik eigenlijk voor gekomen en waar heb ik het hele jaar voor getraind". Juist, de tocht uitrijden dus. Begonnen aan de Alp begon ik me beter te voelen en al gauw wist ik dat ik het ging redden. Eigenlijk reed ik de Alp als beste van de 4 beklimmingen al gaf mijn hartslag aan dat ik duidelijk zwaar vermoeid was. Maximaal kreeg ik hem tot 149 bmp en normaal zou ik hem met 160 bpm moeten oprijden. Wat heb ik mensen ongeloofelijk zien lijden op de Alp.Halverwege nog even met mijn brandende voeten met schoenen en al in het stromende water gestaan en daarna gefinisht. Doel was binnen 9 uur wat goud betekende maar dit zat er die dag niet in. Gefinisht in 9 uur 52 minuten. Was even een teleurstelling maar ben achteraf toch blij met het volbrengen van zo'n monstertocht. Ik was nummer 6 van onze groep. De snelste in 7 uur 7 minuten. Twee mannen hebben de strijd voor en op de Alp gestaakt vanwege het bevangen door de hitte en uitputting. Nog enige uren op de Alp vertoeft en daarna via Huez en Villar Reculas naar ons Hotel in Allemont terug gefietst. Nog vele fietsers waren toen nog bezig op de Alp zich naar boven te zwoegen.
Thuis gekomen valt er toch veel van je af. Er is geen moeten meer. Wel lekker fit blijven om in September op vakantie bij de Mont Ventoux weer lekker ongedwongen te kunnen fietsen.
Danny
DB
- henschoten
- Forum-lid
- Berichten: 169
- Lid geworden op: 21 jun 2009 11:07
@ everybody: thx voor jullie waarderende reacties op mijn stukkie. Was leuk om te schrijven ook.
@ degenen die er over denken om 'm ook te gaan doen: Doen! LM is een tocht waar je voor kunt trainen en als je dat goed doet, dan kun je 'm ook gewoon uitrijden. Meer dan 5000 fietsers doen dat. Dat kun jij ook. Meet het niet af aan je huidige fietsniveau, maar realiseer je dat je met een half jaar trainen in een hele andere 'league' terecht komt. Promise.
@ degenen die er over denken om 'm ook te gaan doen: Doen! LM is een tocht waar je voor kunt trainen en als je dat goed doet, dan kun je 'm ook gewoon uitrijden. Meer dan 5000 fietsers doen dat. Dat kun jij ook. Meet het niet af aan je huidige fietsniveau, maar realiseer je dat je met een half jaar trainen in een hele andere 'league' terecht komt. Promise.
-
- Forum-lid
- Berichten: 87
- Lid geworden op: 30 mar 2010 15:35
Ik kan het nog sterker vertellen.....april 2010 had ik net mijn fiets gekocht met het voornemen om meer aan sport te gaan doen (na een jaar of 7 nauwelijks sportief actief geweest te zijn) en ik had al moeite met een uurtje lekker doortrappen. Door structureel te trainen reed ik in augustus mijn eerste toertochtje van dik 100km, in het voorjaar van 2011 deed ik voor het eerst mee aan een toertocht in Limburg en in de zomer beklom ik voor het eerst wat alpencols (eentje per dag). Nu na 3 jaar rustig opbouwen en een intensief laatste half jaar echt trainen reed ik vorige week de Marmotte succesvol uit. Een of 2 jaar geleden had ik absoluut niet geloofd dat dit mogelijk was.henschoten schreef:@ everybody: thx voor jullie waarderende reacties op mijn stukkie. Was leuk om te schrijven ook.
@ degenen die er over denken om 'm ook te gaan doen: Doen! LM is een tocht waar je voor kunt trainen en als je dat goed doet, dan kun je 'm ook gewoon uitrijden. Meer dan 5000 fietsers doen dat. Dat kun jij ook. Meet het niet af aan je huidige fietsniveau, maar realiseer je dat je met een half jaar trainen in een hele andere 'league' terecht komt. Promise.
Zeker het laatste half jaar heb ik er wel serieus werk van gemaakt: sinds 1 jan van dit jaar net geen 4000 kilometer buiten en 38 uur op de Tacx in de benen en ben in die tijd echt met sprongen vooruit gegaan. Wat voor mij goed werktei en werkt is dat ik voor elk jaar een paar ambiteuze maar haalbare doelen heb gesteld en daar naartoe werk. Dat houd me gemotiveerd om serieus te trainen.
Mooie verhalen allemaal! Knappe prestatie de tocht uit te rijden.
Ik heb niet met de Marmotte meegedaan maar wel was afgelopen week wel in de buurt aan het toeren.
Minder leuk detail maar kan het niet laten even hier te posten: als je nu de Marmotte wil fietsen dan hoef je alleen maar de gelletjes te volgen.. De Glandon omhoog elke 20 m een leeg gelletje in de berm. Onbegrijpelijk...
Ik heb niet met de Marmotte meegedaan maar wel was afgelopen week wel in de buurt aan het toeren.
Minder leuk detail maar kan het niet laten even hier te posten: als je nu de Marmotte wil fietsen dan hoef je alleen maar de gelletjes te volgen.. De Glandon omhoog elke 20 m een leeg gelletje in de berm. Onbegrijpelijk...
- daniel1975
- Forum-lid HC
- Berichten: 40228
- Lid geworden op: 11 nov 2004 14:14
Ja, snap ik ook niet. Daar heb je absoluut nog geen gelletjes nodig.....dale c schreef: De Glandon omhoog elke 20 m een leeg gelletje in de berm. Onbegrijpelijk...
Less is bore
Precies daar zat ik altijd aan de croissantjes en pain au chocolat.daniel1975 schreef:Ja, snap ik ook niet. Daar heb je absoluut nog geen gelletjes nodig.....dale c schreef: De Glandon omhoog elke 20 m een leeg gelletje in de berm. Onbegrijpelijk...
-
- Forum-lid
- Berichten: 87
- Lid geworden op: 30 mar 2010 15:35
Ik heb gewoon 's ochtends 4 bruine boterhammen gesmeerd en op de top van de Glandon opgegeten. Pas in bocht 20 van de Alpe was ik aan een gelletje toe, maar die kun je ook gewoon leeg meenemen in een afvalbak deponeren bij de eerste de beste gelegenheid....
Ik vond het ook opvallend hoeveel troep er op de route lag, slaat nergens op.
Ik vond het ook opvallend hoeveel troep er op de route lag, slaat nergens op.