Fiets.nl

Doe ik. Leuk!


Blog: En dan weer: Mountainbiken!

Vorig weekend was het dan weer zover, De Lage Vuursche. Ik had weer afgesproken met mijn maatje, waar ik over sprak in mijn eerste post. Waar het begonnen was, dat ik acht, ik moet verdorie wat aan mijn conditie doen.
Het was voor mijzelf echt een afgang. Wat een aanfluiting. Ik probeerde te genieten toen van de Trail, ik zag voor mij hoe ik de trail wilde nemen en stelde mij voor hoe ik die bochten in en uit wilde gaan.

Dat bleef bij het mij voorstellen, want het was telkens weer op adem komen en als ik het in de verte al weer iets omhoog zag gaan, dan werd ik daar al moe van.
Vorige vrijdag vroeg mijn maatje mij weer mee. Ik hield het af, want ik had een zware fietsweek achter de rug, waar ik mijzelf meerdere keren behoorlijk had gegeven op het woon-werk traject.
Maar ja, ik dacht, toch maar doen. Ik gaf alleen wel aan dat hij dan alsnog veel moest wachten waarschijnlijk, omdat ik eigenlijk het hele weekend wilde rusten.

Het viel allemaal mee, het begin was echt heel zwaar, maar daar moet je even doorheen. Het zijn weer hele andere manieren van kracht zetten en al snel bleef ik al wat achter en stopte even om bij te komen.


Gedurende de dag vloog ik een aantal keer bijna uit de bocht, en een keer lanceerde ik mijzelf ook.
Hoe kan dat nou! Ik ben technisch best goed op de MTB.
Is het misschien gewoon veel te hard, 3 bar?

"Ja , tuurlijk!" riep mijn maat. Dat is veel te veel.
Dus er wat uit laten lopen en weer verder. naar 2 bar en inderdaad, het ging ineens vele malen beter.
Ik kon zo weer wat harder over de trails, met veel betere grip.
Wat zoiets voor een verschil maakt!


Maar het viel me op, naarmate we doorfietsten, ging het eigenlijk steeds lekkerder. We bleven maar gaan en ik denk dat ik toch lekker warm gedraaid was. Het was een gave dag, Totaal iets van 38km trails gedaan en hij heeft geen een keer op mij hoeven te wachten.
Het was echt een super dag. Hoge en Lage Vuursche meerder rondjes gedaan.
Eindelijk is het MTB-en zoals ik het me toen voorstelde in Schoorl en de keer ervoor in de Vuursche.
Knallen over die trail, en niet gehinderd door moeheid of conditie. Heerlijk!


En WAT een heerlijke MTB is dat , die Scott. Dat is wel echt genieten met die Di2 en de elektr instelbare vering.
Het is wel echt een feest om daar mee over de trail te blazen.

Blog: Mooi Nederland!

Vrijdagavond, nog even kijken op het fiets forum. Toen kwam ik deze post tegen van ultra_ivo met de topic naam:

BRM 600 OVERVEEN (HAARLEM) – MOOI NEDERLAND, 8-6-2019 ( post: viewtopic.php?f=26&t=89879 )

Een tocht. Ik lees BRM 600. Is dat een codering van een ritnummer?
Het topic laadt in.
WTF. 600km? Een tocht? Mooi Nederland?

Het liet me niet los. Ik klikte op de link naar de site van de randonneurs. Die term kende ik wel, maar wist niet waar het voor stond.
Lange afstandfietsers.
Klinkt indrukwekkend.
Maar 600. ZES-HONDERd!

Hoe gaat dan allemaal, er staat 40 uur voor? honderden vragen. Ik ben gaan slapen, nadenkend over hoe dat zou moeten zijn en wie dat dan in vredesnaam kunnen. 600...

Na een heerlijk nachtje slapen, werd ik wakker van al het vogel gekwetter en kwam langzaam bij zinnen.
ZES-HONDERD! 600!

Douchen en dan de computer weer aan.
600! Ja, het staat er nog steeds.

Sinds ik dat las, kreeg ik mijn gedachten er niet vanaf. Tevens ook honderden vragen.
Even de kalender bekijken: We hebben dan niets. Mooi. Het zou dus kunnen....
Het klinkt als avontuur. Ik ga dat gewoon doen.

Inimiddels ben ik ingeschreven en daarmee heb ik een hoop huiswerk te doen.

- Wat gaan lezen over voeding
- Wat lezen over vermogens zones en bepalen wat voor mij de ideale hartslagzone/vermogens zone is, waarin het het meest gunstig is om in te fietsen om het dan zo lang mogelijk vol te houden
- Paklijst opmaken
- Tasseen zoeken die ik op mij Colnago kwijt kan, waar ik wat ik kan doen.
- Hoe moet ik nu oefenen. Moet ik nu 2 weken rust nemen, moet ik W-W doorfietsen, moet ik nog een test tocht maken?


Ik merk dat ik er eigenlijk allemaal nog niets van weet.
Dit is weer andere koek.

Zes-freaking-HONDERD. Guur.

Hoe verlopen die 40 uur? Ga ik het halen. Hoe vaak en hoe lang stop je.
Slapen, oh ja.
Ja, ga ik ergens in de berm slapen, dan moet er een tent mee.
Wat ga ik eten, 100 repen? Dat lijkt me ook niet echt top. Onderweg wat goeds eten in een restaurantje?
Een mummie slaapzak, of pak ik een hotel.
Of slaap ik niet?

Bovenal, is het leuk? Het is toch krankjorum om 35 tot 40 uur op een fiets te gaan zitten. Dat lijkt me mentaal nogal een opgave. Op een gegeven moment word je toch knettergek daarvan? Blijven trappen en beseffen dat je nog honderden kilometers moet..

8 juni gaat het van start.
Ik moet nog van alles uitzoeken en bedenken.


Leuk!

Ik zou het nu nog niet doen (binnen 2 weken) Je fietsopbouw tot op heden is helemaal goed en op bepaalde vlakken boven verwachting (zoals snelheid op woon-werk). Maar je mist nog te veel duurvermogen. Je langste rit tot op heden was toch iets van 220 kilometer? Dat lijkt heel veel maar de stap naar 600 km is echt immens. Je lichaam is hier nog domweg niet op aangepast. Kijk je zou het wel puur op wilskracht kunnen doen. Maar de vraag is bewijs je jezelf/je lichaam zowel op mentaal als fysiek een dienst mee? Bij mij heeft het drie jaar geduurd voordat ik zo’n belachelijke uitdaging aanging. En dat was nog maar 500 kilometer. (Hieronder een kort verslagje daarvan). Mijn advies probeer gewoon lekker van het fietsen te genieten. Bouw afstanden op van 200 naar 300 km. Dan eens een 400 km en ben je dan nog steeds niet van het “padje” ga dan voor een 600 km. Want echt je gaat tegen dingen aanlopen die je echt niet leuk gast vinden als je dit over 2 weken van plan ben

Mijn verslagje

Ultraride 500 een episch fietsavontuur met, Jan van Wolferen, Ronald Kemp, Edwin Scheper, Filiz Yigit En Joris van den Bosch. Gestart om 3:00 (in de regen) vanaf mijn huis om er 22 uur later weer aan te komen. De wind was bizar, dik 200 km kracht 6/7 vol tegen. De eerste grote stop werd verzorgd door fietstopper Jitske Nauta in Friesland. Het moraal was goed en we gingen lekker door. Gelukkig maar heel weinig pech onderweg. Joris hebben we thuis in Akkrum afgezet, dat vonden we wel zo netjes omdat hij 's ochtend uren op ons had zitten wachten bij de afsluitdijk. Tot 350 km was alles heel goed te doen. Daarna kwam karakter om de hoek kijken. Met 4 man gingen we door. Jan wilde beslist om 22:00 thuis zijn. Dat zou niet gaan lukken. Dus namen we afscheid. De laatste 130 kilometers gingen in. Ronald, Edwin en ik gingen door. We waren op voor mij bekend terrein. Het Westerkwartier en Noord Drenthe. Want het werd donker en we hadden geen navigatie of vaste route (wel goede verlichting). Omdat ik de weg wist heb ik overwegend de laatste 100 km voorop gefietst. Ronald kreeg het fysiek maar vooral mentaal erg zwaar. Maar Edwin en ik sleepte hem er doorheen. In het donker op landwegen hadden we het tempo er op sommige momenten flink voor. We moesten wat vaker stoppen, puur even rust pakken. Onze bidons waren leeg en we moesten nog 85 km. Bij een pizzeria in Roden mochten we om 23:30 onze bidons bijvullen. Wat waren we blij. Ik was eerder gestart dus mijn was om bij mijn huis bij 500 km te eindigen. En toen begon het heel hard te regenen. Een paar lusjes en toen was ik vlak bij mijn huis zat ik op 500 km. Ronald en Edwin moesten nog 23 km naar Groningen toe in de stromende regen. Ze hebben het ook gehaald. Grote klasse. Een heroïsche dag met best hele zware omstandigheden. Allemaal fiets toppers. Een eer om er mee op pad te zijn geweest. Een paar feitjes: Aantal uren gefietst: 17:06 Totaal verstreken tijd: 22:07 Hoogtemeters: 1086 Gemiddelde snelheid: 29,3 km/h Gemiddelde hartslag: 122 bpm Aantal kcal verbrand; 9812 Hoogste gehaalde snelheid: 66,6 km/h 10 Snickers 6 krentenbollen met kaas 5 bifi worstjes 12 liter sportdrank en water 2 rolletje Dextro energie 4 snelle Jelles Mega hamburger 2 bakken patat 2 chocomelk Appeltaart 4 waterijsje 1 liter cola light

https://www.strava.com/activities/1052478777

Tuurlijk het is extreem, maar dit is wel een route waar je makkelijk kunt afstappen en wachten op de eerste trein naar huis ofzo.
Als je zo'n tocht in de Ardennen gaat rijden is het allemaal wat lastiger.

Of je er klaar voor bent tja moet je zelf beslissen.
Maar op bepaald moment is het gewoon kwestie van blijven trappen of je nou 300, 400 of 600km gaat fietsen.
Puntje is het blijven eten, op bepaald moment is je lichaam daar wel klaar mee maar.
En op 600km is het de slaap, als je 24u opblijft is zijn normale mensen ook al moe. Laat staan als je dan ook nog eens 24u aan het fietsen bent.

Je bent gek, maar wel een mooi voornemen. Ik zou bijna zeggen "ik doe mee" maar ik kan dan niet Bovendien heb ik een week later de Bartje 200 (ATB tocht van 200km) op het programma staan, waarbij ik van plan ben om daar ook op de fiets naar toe te gaan (en terug), waardoor ik op iets van 270km uitkom.

Toch wat kanttekeningen.. zoiets moet je niet willen fietsen met het idee dat je toch kunt uitstappen. Is achteraf toch een teleurstelling naar jezelf toe. Verder denk ik dat het duurverhaal toch echt een punt is. Als je als DDX 800 tot 1000 km per week fietst dan pas je die 600 km echt wel in. Je lichaam is fysiek en mentaal er op aangepast. Maar als je gemiddeld op 200 km per week zit zoals Blurg is het toch echt wel een ander verhaal.

Na 300 km gaat het nog heel lang duren. De drukpunten in je lichaam (zadel/stuur) gaan het dan heel zwaar krijgen. Zeg maar gerust, het gaat erg pijnlijk worden.
Het fietsen in het donker kan bij zware vermoeidheid ronduit gevaarlijk worden. Toen ik die 500 km reed was er ook iemand bij die constant wegviel op die fiets. Hij viel letterlijk in slaap van de vermoeidheid. Met 2 man konden we hem steeds bij de les trekken maar emotioneel brak die man.

Ik snap Blurg zijn enthousiasme wel, maar het komt een beetje over dat iemand leuke tijden op een 5 en 10 kilometer kan hardlopen en na een half jaartje besluit een marathon of 50 km ultrarun te lopen. Mijn advies even de realiteit overzien en de absolute kilometervreters op Strava niet als de norm zien.

Gewoon doen Blurg. RVV heeft goed bedoelde raad maar klinkt als een ietwat overbezorgde moeder. Mensen kunnen nog zo veel zeggen, vaak moet je het toch eerst zelf beleven.

Ik kan mij een lang bericht van Blurg herinneren, ergens eind januari, dat voor veel discussie gezorgd heeft. Zou mij niets verbazen als dit weer zo'n actie is

in het KM topic zie ik dat je ong 3,6K km al gedaan hebt dit jaar. Weet dat met deze actie je ineens 1/6 van je totale km tot nu toe gaat rijden. Dat is niet min en lees je dan ook goed in over wat je allemaal kan doen. De grootste tip die ik je kan geven is niet fullgaz vanaf km 0 te gaan, dan gaan km 100-600 heel lastig zijn!

Langs de andere kant, gewoon doen! Indien het niet gaat kom je jezelf wel tegen, het zijn deze levenslessen die je sterker maken.

3 jaar geleden lachtte iedereen me ook uit omdat ik ineens 3 ballons wou rijden, het ging me nooit lukken met mijn gewicht, iedereen deed er smalend over. Sindsdien al 2x 3ballons, 2X RVV, AGR, 2alpes granfondo gereden en de Marmotte staat op de planning dit jaar. Met een beetje wilskracht (en aangepaste snelheid) geraak je overal hoor.

Ik zou het gewoon doen. Richt je niet op die 600 km, maar telkens op het volgende controlepunt, dat is te overzien. En ga niet meteen bij de start mee met de jongens die hem in 23,5 uur gaan rijden, dan rij je jezelf kapot. Een slaapje rond 300-400 km kan veel helpen, vooral tegen allerlei pijntjes.
Mijn eerste BRM was een 400, die reed ik zonder al te veel problemen uit, al waren er wel allerlei dingen die ik achteraf anders zou hebben gedaan, zoals betere verlichting. Goede verlichting 's nachts scheelt echt enorm veel.

Rico roept dat je je niet met mij moet vergelijken en dan denken dat het makkelijk is.
Klopt, maar er zijn genoeg andere mensen die veel minder km's maken en ook deze 600 rit gaan fietsen.
Mijn vader heeft vorige maand ook z'n eerste brm 400 gereden.
Vorig jaar met groep rondje IJsselmeer, maar verder alleen 200km ritten. (en dit jaar zit hij op 4000km)
Het is gewoon meer van hetzelfde en je lichaam goed kennen zegmaar.

Iig zorgen voor goede lampjes (met extra batterijen) en powerbank voor je fietscomputer. (toch lullig als je niet hele rit kan opnemen)
En warme kleding voor in de nacht.
Niet denken goh het is overdag 20 graden dus kan prima in korte broek.
In de nacht koelt het af, dauw in de ochtend etc. Dan is het wel prettig als je wat warms kan aantrekken.
Ook omdat je niet wat rustiger fietst icm vermoeidheid voelt het wat kouder aan dan.

Hoi,

Allereerst bedankt voor de goede reacties.

Met name het verhaal van jou RVV is wel even goed om te lezen.
Ik neem dit mee, en ik ga mij er zo goed mogelijk op voorbereiden.

Ik ga er gewoon aan beginnen en zie wel hoe ver ik kom. Dat het een teleurstelling is als ik eerder moet stoppen, dan is dat maar zo.
Daar kom ik prima overheen. Dan is het even relativeren. Je hebt het geprobeerd en het is niet gelukt .Volgende keer beter.
Een week erna denk je er niet eens meer aan.

Wat RVV ook schrijft is natuurlijk wel zo, ik doe alleen woon werk en heb een keer een tocht gefietst van 220km. Verder heb ik geen ervaring met lange tochten en heb het nog niet in de benen en in mijn hoofd. Als deze tocht start, ben ik precies een half jaar bezig met fietsen en uberhaupt beweging. Dat is idd niet veel.

@DDX
Ik heb een mooie Garmin koplamp, maar die houdt het denk ik niet de hele nacht vol. En sws moet ik een reserve lamp meenemen, want als ie faalt, houdt het 's-nachts rijden op. Welk lampje heb jij?

Doe jij overigens in de avond een maaltijd in een restaurant, of ga je 24 uur reepjes eten?

Voor de nacht denk ik aan: extra shirt, windjack, beenstukken, overschoenen. Tape voor onder de schoenen, mocht het gaan regenen.


Tsja, 600km. Ik denk er de hele dag aan.. Wat een idee weer!
Je hebt er overigens 40 uur voor. Dus je kan dan eigenlijk 2x 300 rijden. Dat is ook een optie.



Mijn probleem is meer:

- Rijd normaal. Ik ben geneigd flink door te trappen.
- Mentaal. Zoals RVV beschrijft, op een gegeven moment wil je gewoon niet verder. Als je dan zie dat je tig honderd moet, wordt het mentaal zwaar.
- Geen ervaring, hoe verdeel je je energie.


Toch denk ik aan mijn motto: "Wat je niet kan, gewoon proberen, zo zal je het meest presteren".



Ik ga in elk geval wel. Gewoon proberen en zoveel mogelijk inlezen.