Marmotte 2018
havana
10 jul 2018 16:17
Respect Roy. En wat een heerlijk verslag! Ik mag hopen dat je meedoet aan de BTB-wedstrijd op Cyclokalender
Haha ik ging er ook iets overheen... Lekker boeien!
Change is the only constant... Hanging on is the only sin...
havana
10 jul 2018 16:51
Is een richtlijn he! Lekker insturen die handel!
-
daniel1975
- Forum-lid HC
- Berichten: 40376
- Lid geworden op: 11 nov 2004 14:14
Mooie verslagen en dito prestaties!
Zelf vanwege aanhoudende overbelastingsklachten aan beide knieën, met veel pijn in het hart, besloten afgelopen zondag niet van start te gaan. Als iemand nog cyclo's kan aanbevelen in de nazomer/najaar, hoor ik het graag.
Zelf vanwege aanhoudende overbelastingsklachten aan beide knieën, met veel pijn in het hart, besloten afgelopen zondag niet van start te gaan. Als iemand nog cyclo's kan aanbevelen in de nazomer/najaar, hoor ik het graag.
Gazelle Team TVM \'99
-
michielkreutzer
- Forum-lid
- Berichten: 31
- Lid geworden op: 21 mar 2016 13:31
Wat een prachtig relaas, @Roy_b! Ik had al lezend het gevoel met je mee te rijden.
MarcFaFo
10 jul 2018 22:42
Nu terug uit Frankrijk ook maar eens mijn verhaal opschrijven.
Na een voorbereiding met wat klimtoertochten (Volta Classic, Waalse Pijl en Jean Nelissen) een totaal van 5500km sinds jan 2018 in de benen op naar Frankrijk. Op de woensdagmiddag aangekomen en gelijk even de benen getest op d'Alpe. Tjonge wat een martelgang. Achteraf niet raar omdat ik 's morgens om 03:30u ben opgestaan en in 11 uur naar Le Bourg d'Oisans ben gereden.
De volgende dag was het weer niet top toch maar de Glandon van de andere kant opgereden (auto in dal aan de overkant neer gezet) met flink wat regen op de top. Dus door naar de Croix de Fer waar het beter weer was. Afdaling CdF is niet top omdat mijn vulling uit m'n tanden rammelde. Beneden in dal terug naar de start gefietst met het idee madeleine nog op te gaan. Maar het hoosde toen ik bij de auto aan kwam. Hup, snel terug in de auto naar de camping.
De volgende dag met de buurman van de camping een leuk rustig ritje naar Mizoën door naar de Sarrene en Alpe d'Huez. Genoeg getraind vonden we en zaterdag niets doen.
Zondag om 5:30u opstaan, Het beloofde mooie weer te worden en het was al mooi weer dus alleen armstukjes mee. Dus om 6:40u in het startvak (500-2000) met hier en daar renners die nog verder naar voren wilde. Ik vraag me af waarom. Nou omdat het kan, alvast een reep naar binnen. Kom nog wat bekende tegen en we wensen elkaar veel succes. Iets over zeven begon de meute in beweging te komen. De matten over en op de pedalen. Mijn buurman en ik spreken af elkaar weer op de camping te ontmoeten voor het diner. Nu gaat het gelijk hard aan en ik zit lekker in een snel ploegje, en met 45 km/h naar Allemond. Daarna met 35km/h door naar het klimmetje van het stuwmeer. Nu moet ik lossen en ga op mijn eigen tempo verder.
De Glandon omhoog, hartslag niet te hoog laten komen en mezelf niet gek maken. Lukt goed en rijd in een lekker gangetje omhoog. Er zijn veel groepen en Denen om me heen welke graag met z'n allen 'en groupe' blijven rijden. Niet fijn, ff weg rijden dan maar. Kom uiteindelijk lekker boven en vul mijn bidons. Nog ff een sanitairtje en sta naast een Engelsman die aangeeft nog nooit zo'n mooi uitzicht heeft gehad tijdens een sanitaire stop. Daar heeft ie echt gelijk in.
Afdalen is altijd een plezier en ik haal de halve wereld in zonder dat ik maar aanzet of risico neem. De meeste blijven op de rechter weghelft waardoor ik heerlijk de linkerzijde voor mezelf heb. Onderaan de Glandon de een eerste hapje van mijn tweede reep. Daarbij kom ik een leuk groepje tegen en al snel is het groep. Het gaat in een lekker tempo richting de Telegraphe. Hhmm misschien nog een extra eten....... hapje nog een hapje ..... shit een gat aan de rand van de weg welk ik niet meer kon ontwijken. PPPSSSSSSSTTTTT .... wat een pech. Snel stoppen en de band verwisselen. Dit gaat ff wat lastig en ik kom erachter dat mijn CO2 pompje niet goed werkt. Kan niet waar zijn het rubber ringetje dat ervoor zorgt dat alle lucht de via het ventiel de binnenband ingaat is weg. CO2 patroon leeg en nog steeds een zachte band, ik offer een tweede op maar het helpt niet veel. Terwijl ik mijn wiel erin zet komt een groep voorbij. Ik kijk achterom helemaal niets. Dus volgas zwaar in het rood naar de groep gereden. PPffff aangepakt en met zachte band in de groep naar de voet v/d Telegraph. Daar door een zeer vriendelijke Belg geholpen welk een pomp in zijn auto had mijn band tot de gewenste 7 bar oppompte. Daarna nog het wiel er echt goed recht inzetten. Al met al zo'n 10 min verloren aan een lekke band.
Op naar de Telepgraphe. Gewoon een heerlijke klim, deze loopt lekker gelijkmatig. Boven even water vullen, Isotone tablet in water en heerlijk afdalen, dikke Porsche inhalen die in de file naar beneden moest.
Valloire uit en toch maar even stoppen halverwege 'valsplat' bij de bevoorrading na Valloire. Gelletje naar binnen, gatver, die smaakt echt niet snel een flinke slok water naar binnen om het weg te spoelen en de bidon maar weer wat bijvullen.
De Galibier is echt een berg waar je continue pijn lijdt tot aan de Kaasboerderij, dan wordt het iets wat minder om de laatste 2km weer vol de benen laat vollopen. De eerste tekenen van kramp. Rustig blijven dit gebeurde 4 jaar geleden ook. Op de top ff bidons vullen, Selfie van mezelf met bord Galibier, Armstukken aan, Lampjes aan en gaan met de banaan. Heerlijk afdalen vol door en op een gegeven moment een groepje achter me. Uiteindelijk aangesloten bij een groepje voor me en verder afgedaald. Bij de Lautaret werd nog ff gas gegeven door een paar jonge goden. Auw stukje lossen aanzetten en weer aansluiten. Daarna werd er vol doorgereden naar de voet van de Alpe. Hier ff gestopt om de bidons te vullen.
De Alpe blijft na zo'n tocht een helse mentale strijd. Alles doet pijn en het is heet. Ik zou willen afstappen maar dat gebeurt niet ik trap wezenloos door met m'n hartslag ver onder max maar de mogelijke kramp verhinderd meer. Bij het dorpje krijg ik water, drink het gulzig op gooi nog wat over me heen. Een paar bochten verder weer water en een man met een tuinslang laat me nat spuiten, pak twee bekers water 1 drink ik op de ander over me heen. Doorrijden, opeens kom ik een paar meiden tegen langs de weg en wordt vol aangemoedigd. Even geen pijn.
Bij bocht 5 rijdt ik een paar personen voorbij waarvan 1 aankleeft. Op zich geen probleem maar zijn bracket kraakt en ik hou hem uit de wind. Hij wil geen kopwerk doen...aarrgghh. Dus na een tijdje een tussensprintje en hij kraakt en ik krijg moraal. Bocht 2 door en vol gas naar boven. Pijn, kramp, brandende voeten, aanmoedigingen hup bocht 1 in en doordouwen naar de finish. Tjee dit was een zware.
De tijd op m'n diploma 7:10 wat een verrassing lijkt haast onmogelijk, klopt blijkt achteraf 7:34 toch weer 2 minuten sneller dan mijn snelste tijd uit 2013 en dit inclusief 10min lekke banden leed.
Een prachtige ervaring weer. En inderdaad op de terugweg een hoop wezenloze mensen langs de kant van de weg
Na een voorbereiding met wat klimtoertochten (Volta Classic, Waalse Pijl en Jean Nelissen) een totaal van 5500km sinds jan 2018 in de benen op naar Frankrijk. Op de woensdagmiddag aangekomen en gelijk even de benen getest op d'Alpe. Tjonge wat een martelgang. Achteraf niet raar omdat ik 's morgens om 03:30u ben opgestaan en in 11 uur naar Le Bourg d'Oisans ben gereden.
De volgende dag was het weer niet top toch maar de Glandon van de andere kant opgereden (auto in dal aan de overkant neer gezet) met flink wat regen op de top. Dus door naar de Croix de Fer waar het beter weer was. Afdaling CdF is niet top omdat mijn vulling uit m'n tanden rammelde. Beneden in dal terug naar de start gefietst met het idee madeleine nog op te gaan. Maar het hoosde toen ik bij de auto aan kwam. Hup, snel terug in de auto naar de camping.
De volgende dag met de buurman van de camping een leuk rustig ritje naar Mizoën door naar de Sarrene en Alpe d'Huez. Genoeg getraind vonden we en zaterdag niets doen.
Zondag om 5:30u opstaan, Het beloofde mooie weer te worden en het was al mooi weer dus alleen armstukjes mee. Dus om 6:40u in het startvak (500-2000) met hier en daar renners die nog verder naar voren wilde. Ik vraag me af waarom. Nou omdat het kan, alvast een reep naar binnen. Kom nog wat bekende tegen en we wensen elkaar veel succes. Iets over zeven begon de meute in beweging te komen. De matten over en op de pedalen. Mijn buurman en ik spreken af elkaar weer op de camping te ontmoeten voor het diner. Nu gaat het gelijk hard aan en ik zit lekker in een snel ploegje, en met 45 km/h naar Allemond. Daarna met 35km/h door naar het klimmetje van het stuwmeer. Nu moet ik lossen en ga op mijn eigen tempo verder.
De Glandon omhoog, hartslag niet te hoog laten komen en mezelf niet gek maken. Lukt goed en rijd in een lekker gangetje omhoog. Er zijn veel groepen en Denen om me heen welke graag met z'n allen 'en groupe' blijven rijden. Niet fijn, ff weg rijden dan maar. Kom uiteindelijk lekker boven en vul mijn bidons. Nog ff een sanitairtje en sta naast een Engelsman die aangeeft nog nooit zo'n mooi uitzicht heeft gehad tijdens een sanitaire stop. Daar heeft ie echt gelijk in.
Afdalen is altijd een plezier en ik haal de halve wereld in zonder dat ik maar aanzet of risico neem. De meeste blijven op de rechter weghelft waardoor ik heerlijk de linkerzijde voor mezelf heb
. Onderaan de Glandon de een eerste hapje van mijn tweede reep. Daarbij kom ik een leuk groepje tegen en al snel is het groep. Het gaat in een lekker tempo richting de Telegraphe. Hhmm misschien nog een extra eten....... hapje nog een hapje ..... shit een gat aan de rand van de weg welk ik niet meer kon ontwijken. PPPSSSSSSSTTTTT .... wat een pech. Snel stoppen en de band verwisselen. Dit gaat ff wat lastig en ik kom erachter dat mijn CO2 pompje niet goed werkt. Kan niet waar zijn het rubber ringetje dat ervoor zorgt dat alle lucht de via het ventiel de binnenband ingaat is weg. CO2 patroon leeg en nog steeds een zachte band, ik offer een tweede op maar het helpt niet veel. Terwijl ik mijn wiel erin zet komt een groep voorbij. Ik kijk achterom helemaal niets. Dus volgas zwaar in het rood naar de groep gereden. PPffff aangepakt en met zachte band in de groep naar de voet v/d Telegraph. Daar door een zeer vriendelijke Belg geholpen welk een pomp in zijn auto had mijn band tot de gewenste 7 bar oppompte. Daarna nog het wiel er echt goed recht inzetten. Al met al zo'n 10 min verloren aan een lekke band.Op naar de Telepgraphe. Gewoon een heerlijke klim, deze loopt lekker gelijkmatig. Boven even water vullen, Isotone tablet in water en heerlijk afdalen, dikke Porsche inhalen die in de file naar beneden moest.
Valloire uit en toch maar even stoppen halverwege 'valsplat' bij de bevoorrading na Valloire. Gelletje naar binnen, gatver, die smaakt echt niet snel een flinke slok water naar binnen om het weg te spoelen en de bidon maar weer wat bijvullen.
De Galibier is echt een berg waar je continue pijn lijdt tot aan de Kaasboerderij, dan wordt het iets wat minder om de laatste 2km weer vol de benen laat vollopen. De eerste tekenen van kramp. Rustig blijven dit gebeurde 4 jaar geleden ook. Op de top ff bidons vullen, Selfie van mezelf met bord Galibier, Armstukken aan, Lampjes aan en gaan met de banaan. Heerlijk afdalen vol door en op een gegeven moment een groepje achter me. Uiteindelijk aangesloten bij een groepje voor me en verder afgedaald. Bij de Lautaret werd nog ff gas gegeven door een paar jonge goden. Auw stukje lossen aanzetten en weer aansluiten. Daarna werd er vol doorgereden naar de voet van de Alpe. Hier ff gestopt om de bidons te vullen.
De Alpe blijft na zo'n tocht een helse mentale strijd. Alles doet pijn en het is heet. Ik zou willen afstappen maar dat gebeurt niet ik trap wezenloos door met m'n hartslag ver onder max maar de mogelijke kramp verhinderd meer. Bij het dorpje krijg ik water, drink het gulzig op gooi nog wat over me heen. Een paar bochten verder weer water en een man met een tuinslang laat me nat spuiten, pak twee bekers water 1 drink ik op de ander over me heen. Doorrijden, opeens kom ik een paar meiden tegen langs de weg en wordt vol aangemoedigd. Even geen pijn.
Bij bocht 5 rijdt ik een paar personen voorbij waarvan 1 aankleeft. Op zich geen probleem maar zijn bracket kraakt en ik hou hem uit de wind. Hij wil geen kopwerk doen...aarrgghh. Dus na een tijdje een tussensprintje en hij kraakt en ik krijg moraal. Bocht 2 door en vol gas naar boven. Pijn, kramp, brandende voeten, aanmoedigingen hup bocht 1 in en doordouwen naar de finish. Tjee dit was een zware.
De tijd op m'n diploma 7:10 wat een verrassing lijkt haast onmogelijk, klopt blijkt achteraf 7:34 toch weer 2 minuten sneller dan mijn snelste tijd uit 2013 en dit inclusief 10min lekke banden leed.
Een prachtige ervaring weer. En inderdaad op de terugweg een hoop wezenloze mensen langs de kant van de weg
Afzien is de kunst om je protesterende organen in slaap te wiegen... onamihs stal die van P.Winnen.
havana
11 jul 2018 07:07
Mooi verslag en dito prestatie Marc. Jammer dat die Co2-pompkop dienst weigerde. Gelukkig goed opgelost.
