Fiets.nl

Over die insuline; werd er ook niet gezegd dat er tijdens de afgelopen Tour de France verpakkingsafval van insuline was gevonden? Overigens staat dit niet op de dopinglijst, voor zover ik weet.

Over VDB, ik herinner me de finale van L-B-L in 1999 als 1 van de spannendste finales die ik ooit heb gezien, wat natuurlijk vooral kwam door de aanwezigheid van Boogerd. Die finale kan ik zo terughalen, als was het gisteren.

Waarom al die sympatie voor VDB vragen sommigen zich af? Dat is de tragiek van de gevallen held.

Nuchter beschouwd was hij niet meer dan een renner die veelbelovend begon, maar aan wie al snel de geur van doping hing en die veel te labiel was om als professional te leven.

Met meer emotie bezien was hij veel meer dan een talent, hij was een superster die schitterende op de fiets. En daarna de diepe val: doping, verslaving, depressies, zelfmoordpogingen, huiselijk geweld en een huwelijk op de klippen. En die eeuwige soap rond een comeback. Dat tragische verhaal en zijn charismatische optreden verklaren veel van de sympathie en mededogen dat men voor hem voelde en nog steeds voelt, ondanks de onsympathieke en donkere kant van zijn bestaan.

rene1 schreef:
maurice schreef:En insuline in combinatie met de andere 2 middelen die gevonden zijn?.

Welke 2 middelen?

een slaapmiddel (Stilnoct) en een middel tegen angstaanvallen (Xanax).
Zie: http://teletekst.een.be/tt_een.php?p=42 ... =0&r=0&x=1

Joe1972 schreef:Waarom al die sympatie voor VDB vragen sommigen zich af? Dat is de tragiek van de gevallen held.

Nuchter beschouwd was hij niet meer dan een renner die veelbelovend begon, maar aan wie al snel de geur van doping hing en die veel te labiel was om als professional te leven.

Met meer emotie bezien was hij veel meer dan een talent, hij was een superster die schitterende op de fiets. En daarna de diepe val: doping, verslaving, depressies, zelfmoordpogingen, huiselijk geweld en een huwelijk op de klippen. En die eeuwige soap rond een comeback. Dat tragische verhaal en zijn charismatische optreden verklaren veel van de sympathie en mededogen dat men voor hem voelde en nog steeds voelt, ondanks de onsympathieke en donkere kant van zijn bestaan.

Idd. En is dat in geval van VDB niet precies wat soms een mens tot een mens maakt in plaats van een (wieler)God?
http://www.youtube.com/watch?v=-CrC2I9ss3M

Ik las ergens een beschouwing uit een krant die hem vergeleek met Icarus. Vond dat wel een mooie vergelijking.
Gevallen helden zijn de mooiste helden!

Klinkt allemaal heel poetisch, gevallen helden, zwaar leven, vervolgd en zo....... Ik kijk er toch iets anders tegenaan.....
Zo heb ik de blinde verering van Pantani ook nooit gesnapt...

eelcoz schreef:Over die insuline; werd er ook niet gezegd dat er tijdens de afgelopen Tour de France verpakkingsafval van insuline was gevonden? Overigens staat dit niet op de dopinglijst, voor zover ik weet.

Jawel hoor;
http://www.dopingautoriteit.nl/media/fi ... 202009.pdf

De andere middelen alprazolam en stillnoct (Dank Maurice) mogen wel, alhoewel je met alprazolam prima tegen een boom kunt rijden......

Beetje cynische mode maargoed.

Rationeel is die al dan niet blinde verering ook niet te snappen.

Edwin01 schreef:Zo heb ik de blinde verering van Pantani ook nooit gesnapt...

Het zijn renners met een verhaal, de dramatiek en uitgebreide berichtgeving van ontwikkelingen rondom deze figuren zorgt ervoor dat het publiek meeleeft. Het is wat de wielersport in stand houdt. Zelfs bij de nobody's in het Big Brother huis werkte dit recept.

Een tragisch einde voor VDB helaas, ik had hem beter gegund.

Edwin01 schreef:Klinkt allemaal heel poetisch, gevallen helden, zwaar leven, vervolgd en zo....... Ik kijk er toch iets anders tegenaan.....
Zo heb ik de blinde verering van Pantani ook nooit gesnapt...

Joe1972 schreef:Rationeel is die al dan niet blinde verering ook niet te snappen.

Zelfdestructieve helden hoeft men helemaal niet te vereren, net zomin als men succesvolle helden behoeft te vereren. De empathie komt denk ik voort uit een soort respectvol medelijden met de mens die niet volledig zijn eigen verantwoordelijkheid kan dragen en zijn heil zoekt in zelfdestructie (verslavingen, zelfmoord, highs and lows). Dat is niet iets om te bewonderen, net zo min als het iets is om te veroordelen. Het gaat erom dat je een mens zoals VDB (maar ook Pantani, en vele anderen) ziet voor wie ze werkelijk zijn, namelijk een mens die het moeilijk heeft met zijn leven, met zijn verslavingen, met zijn talenten en met de buitenwereld die op hem inwerkt. Ik denk al met al dat VDB een groot wielertalent was met een klein en onzeker hart, die het ene moment de passie voor het leven ontdekte en erin mee ging, en de andere kant zwaardepressief de destructie op zocht. Het zijn mensen die uit zwaar uit balans zijn. En zolang ze je niet voor de voeten lopen mag je daar in zekere mate empathie en sympathie voor opbrengen. Iemand die zijn leven zo moeilijk heeft gemaakt als VDB dat heeft gedaan hoef je natuurlijk geen schop (oordeel) na te geven, noch hoef je hem te bewonderen en onnodig omhoog te prijzen. Het zijn mensen die hun leven al zo gecompliceerd maken en bijna verslaafd aan de ups and downs zijn, wie zijn wij dan om daar nog een schepje bovenop te doen.

Auke schreef:
Edwin01 schreef:Klinkt allemaal heel poetisch, gevallen helden, zwaar leven, vervolgd en zo....... Ik kijk er toch iets anders tegenaan.....
Zo heb ik de blinde verering van Pantani ook nooit gesnapt...

Joe1972 schreef:Rationeel is die al dan niet blinde verering ook niet te snappen.

Zelfdestructieve helden hoeft men helemaal niet te vereren, net zomin als men succesvolle helden behoeft te vereren. De empathie komt denk ik voort uit een soort respectvol medelijden met de mens die niet volledig zijn eigen verantwoordelijkheid kan dragen en zijn heil zoekt in zelfdestructie (verslavingen, zelfmoord, highs and lows). Dat is niet iets om te bewonderen, net zo min als het iets is om te veroordelen. Het gaat erom dat je een mens zoals VDB (maar ook Pantani, en vele anderen) ziet voor wie ze werkelijk zijn, namelijk een mens die het moeilijk heeft met zijn leven, met zijn verslavingen, met zijn talenten en met de buitenwereld die op hem inwerkt. Ik denk al met al dat VDB een groot wielertalent was met een klein en onzeker hart, die het ene moment de passie voor het leven ontdekte en erin mee ging, en de andere kant zwaardepressief de destructie op zocht. Het zijn mensen die uit zwaar uit balans zijn. En zolang ze je niet voor de voeten lopen mag je daar in zekere mate empathie en sympathie voor opbrengen. Iemand die zijn leven zo moeilijk heeft gemaakt als VDB dat heeft gedaan hoef je natuurlijk geen schop (oordeel) na te geven, noch hoef je hem te bewonderen en onnodig omhoog te prijzen. Het zijn mensen die hun leven al zo gecompliceerd maken en bijna verslaafd aan de ups and downs zijn, wie zijn wij dan om daar nog een schepje bovenop te doen.

+1 Auke. Zeer overwogen en objectief verwoord. Je hoeft ze niet te veroordelen maar ook niet de hemel in te prijzen.

Mvg, Zorro

Het wordt al schimmiger:

Fabio Polazzi, de renner en vriend die met Frank Vandenbroucke in Senegal was, heeft zijn verhaal gedaan aan de RTBF. Hij zegt dat Vdb niet in zijn eigen hotelkamer is gevonden, maar in een kamer in een hotel niet ver daarvandaan.

http://www.sporza.be/cm/sporza/wielrenn ... _de_geyter

Fiets.nl

Frank VDB