Re: Vandaag gefietst in 2018
Geplaatst: 26 apr 2018 21:46
Niet gisteren, maar afgelopen weekend: 400km van Twisteden (bij Venray de grens over) naar Namen en weer terug, grotendeels over RAVeLs (de voormalige spoorlijnen in België die tot fietspaden zijn omgebouwd).
Dit brevet stond oorspronkelijk niet in de planning, maar ik wou graag al in april een 400 doen. Münster leek de beste optie te zijn (avondstart wat mijn voorkeur heeft bij een 400, goede treinverbinding met Groningen), maar helaas worden daar dit jaar geen brevetten georganiseerd. Dan maar eens kijken bij ARA Niederrhein, wiens leden zo frequent bij de Nederlandse brevetten aan de start staan. Op een hete vrijdagmiddag reis ik aan en Twisteden blijkt een handige startplaats te zijn: voldoende hotelbedden in het dorpje, een supermarkt die om 4 uur ’s ochtends open gaat (!) en een betaalbaar restaurant. Over de temperatuur maak ik mij wel zorgen. Ik kan slecht tegen overmatige zon en hitte. En de weersvoorspelling voor zaterdag en zondag is volop zon en zeer warm voor de tijd van het jaar. Maar, ja: je moet het maar nemen zoals het is.
Zaterdagochtend vroeg ontbijt en daarna door naar het sportpark van Twisteden. Het is opvallend hoe veel mensen er aan de start staan: 93 starters, die in 3 groepen vertrekken. Ik zit in de eerste groep en kan het eerste stuk naar Maaseik mooi schuilen in de buik van het peloton. De route volgt rustige wegen langs de Maas en met een lichte rugwind arriveer ik, zonder veel moeite, in Maaseik met een gemiddelde snelheid van exact 30 km/h.
Na Maaseik veranderen er twee dingen: de RAVeLs beginnen en het begint heet te worden. De RAVeLs zijn enerzijds prachtig, want naar Belgische maatstaven is de kwaliteit van het wegdek geweldig, maar anderzijds heb je nergens voorrang en om dat af te dwingen staan er bij elke wegovergang paaltjes, hekjes en andere obstakels. De hitte begint ook hinderlijk te worden. Ik merk dat mijn eetlust verdwijnt en ik drink veel, maar niet genoeg.
Het breekpunt van de rit is een stukje tussen twee RAVeLs in. Ik probeer aan te haken bij een groepje, maar let niet goed op het wegdek en fiets op volle vaart door een “pothole” heen met een stootlek als gevolg. Terwijl ik de band verwissel (gelukkig is het wiel nog in orde), stopt er een medefietser die ziet dat ik aan het prutsen ben met een minipompje en hij biedt mij prompt zijn grote fietspomp aan. Dat pompt toch aanmerkelijk makkelijker! Daarna kom ik niet meer terug in mijn ritme, maar na iets meer dan 8 uur ben ik op het keerpunt boven op de Citadel in Namen. Hier is ook de tweede en laatste controle (206km).
In het centrum van Namen probeer ik iets te eten, maar ik krijg net een half bakje friet en een kaassoufflé weg. Het loopt nu echt niet meer. Na 265km in Drieslinter is waarschijnlijk de laatste mogelijkheid om nog iets te eten voor de nacht begint. Ik bestel een cola en neem een hapje van een havermoutreep. Een minuut later komt de gehele maaginhoud er uit. Hierdoor voel ik mij beter, maar ik heb echt geen energie meer. Ik worstel nog door tot Zolder: het 300km punt. Het is donker aan het worden en een simpele rekensom leert dat ik nog 14 uur heb voor de resterende 109km.
Ik kan doorfietsen of een hotel opzoeken en douchen, een paar uur slapen en dan doorfietsen. Het wordt de laatste optie. Een hotel vinden is nog niet zo makkelijk. Gelukkig is er een patatzaak open. Ik loop naar binnen en leg mijn situatie uit. De eigenaar heeft begrip en antwoordt dat hij wat kennissen zal bellen en dat ik binnen 5 minuten een bed heb. Dat klopt ook.
Douche en bed in het hotel zijn heerlijk en om half vijf zit ik weer op de fiets. Het loopt weer. Heerlijk door de rust van de nacht fietsen. Op een gegeven moment zie ik een rood licht in de verte; een lotgenoot! Ik haal hem in, praat wat met hem. Echter hij gaat veel te langzaam en ik fiets op mijn eigen tempo door. Het feit dat ik niet meer de laatste “renner in koers” ben, doet de moraal goed. Na de Achelse Kluis begin ik weer in bekender terrein te komen. Het heidegebied tussen de Achelse Kluis en Leende is prachtig bij het ochtendgloren. Als ik de Maasbrug bij Well oversteek, weet ik dat er ik bijna ben. Ik fiets de rit rustig uit. Na soep, brood en koffie bij de finish, fiets ik verder naar het station in Venray en neem de trein terug naar huis. In totaal 445km in 27 uur.
Strava:
https://www.strava.com/activities/1523145180
https://www.strava.com/activities/1523790150
en
https://www.strava.com/activities/1523971205
Dit brevet stond oorspronkelijk niet in de planning, maar ik wou graag al in april een 400 doen. Münster leek de beste optie te zijn (avondstart wat mijn voorkeur heeft bij een 400, goede treinverbinding met Groningen), maar helaas worden daar dit jaar geen brevetten georganiseerd. Dan maar eens kijken bij ARA Niederrhein, wiens leden zo frequent bij de Nederlandse brevetten aan de start staan. Op een hete vrijdagmiddag reis ik aan en Twisteden blijkt een handige startplaats te zijn: voldoende hotelbedden in het dorpje, een supermarkt die om 4 uur ’s ochtends open gaat (!) en een betaalbaar restaurant. Over de temperatuur maak ik mij wel zorgen. Ik kan slecht tegen overmatige zon en hitte. En de weersvoorspelling voor zaterdag en zondag is volop zon en zeer warm voor de tijd van het jaar. Maar, ja: je moet het maar nemen zoals het is.
Zaterdagochtend vroeg ontbijt en daarna door naar het sportpark van Twisteden. Het is opvallend hoe veel mensen er aan de start staan: 93 starters, die in 3 groepen vertrekken. Ik zit in de eerste groep en kan het eerste stuk naar Maaseik mooi schuilen in de buik van het peloton. De route volgt rustige wegen langs de Maas en met een lichte rugwind arriveer ik, zonder veel moeite, in Maaseik met een gemiddelde snelheid van exact 30 km/h.
Na Maaseik veranderen er twee dingen: de RAVeLs beginnen en het begint heet te worden. De RAVeLs zijn enerzijds prachtig, want naar Belgische maatstaven is de kwaliteit van het wegdek geweldig, maar anderzijds heb je nergens voorrang en om dat af te dwingen staan er bij elke wegovergang paaltjes, hekjes en andere obstakels. De hitte begint ook hinderlijk te worden. Ik merk dat mijn eetlust verdwijnt en ik drink veel, maar niet genoeg.
Het breekpunt van de rit is een stukje tussen twee RAVeLs in. Ik probeer aan te haken bij een groepje, maar let niet goed op het wegdek en fiets op volle vaart door een “pothole” heen met een stootlek als gevolg. Terwijl ik de band verwissel (gelukkig is het wiel nog in orde), stopt er een medefietser die ziet dat ik aan het prutsen ben met een minipompje en hij biedt mij prompt zijn grote fietspomp aan. Dat pompt toch aanmerkelijk makkelijker! Daarna kom ik niet meer terug in mijn ritme, maar na iets meer dan 8 uur ben ik op het keerpunt boven op de Citadel in Namen. Hier is ook de tweede en laatste controle (206km).
In het centrum van Namen probeer ik iets te eten, maar ik krijg net een half bakje friet en een kaassoufflé weg. Het loopt nu echt niet meer. Na 265km in Drieslinter is waarschijnlijk de laatste mogelijkheid om nog iets te eten voor de nacht begint. Ik bestel een cola en neem een hapje van een havermoutreep. Een minuut later komt de gehele maaginhoud er uit. Hierdoor voel ik mij beter, maar ik heb echt geen energie meer. Ik worstel nog door tot Zolder: het 300km punt. Het is donker aan het worden en een simpele rekensom leert dat ik nog 14 uur heb voor de resterende 109km.
Ik kan doorfietsen of een hotel opzoeken en douchen, een paar uur slapen en dan doorfietsen. Het wordt de laatste optie. Een hotel vinden is nog niet zo makkelijk. Gelukkig is er een patatzaak open. Ik loop naar binnen en leg mijn situatie uit. De eigenaar heeft begrip en antwoordt dat hij wat kennissen zal bellen en dat ik binnen 5 minuten een bed heb. Dat klopt ook.
Douche en bed in het hotel zijn heerlijk en om half vijf zit ik weer op de fiets. Het loopt weer. Heerlijk door de rust van de nacht fietsen. Op een gegeven moment zie ik een rood licht in de verte; een lotgenoot! Ik haal hem in, praat wat met hem. Echter hij gaat veel te langzaam en ik fiets op mijn eigen tempo door. Het feit dat ik niet meer de laatste “renner in koers” ben, doet de moraal goed. Na de Achelse Kluis begin ik weer in bekender terrein te komen. Het heidegebied tussen de Achelse Kluis en Leende is prachtig bij het ochtendgloren. Als ik de Maasbrug bij Well oversteek, weet ik dat er ik bijna ben. Ik fiets de rit rustig uit. Na soep, brood en koffie bij de finish, fiets ik verder naar het station in Venray en neem de trein terug naar huis. In totaal 445km in 27 uur.
Strava:
https://www.strava.com/activities/1523145180
https://www.strava.com/activities/1523790150
en
https://www.strava.com/activities/1523971205