Fietstochten van "Le Grimpeur"

[Daniel1989]

Bedankt voor je mooie verhaal.
Op deze saaie avond naast mijn madame op de bank

[Jans]

Leuk Grimpeur, nu heb je mijn thuisbasis wel heel goed beschreven. Dat betekent dat ik de foto's niet meer hoef te plaatsen (daarin kan ik je ook niet evenaren).
In de Toulerenc lijk je bijna altijd wind tegen te hebben, ook als het zuidenwind is, maar dat mag de pret niet drukken.
Vandaag heel weinig wind, maar zoals je al schreef, ook weinig zon. Maar toch heerlijk fietsweer.
Jullie blijven nog even? Het weer lijkt na de koudedip van morgen (Havana, je leest het goed, 18gr ) weer richting 25 graden te gaan.

[Le Grimpeur]

@Jans: Dank voor je complimenten! Ja, zolang het in deze contreien 'nog uit te houden is', zitten we liever hier dan in het nu al herfstachtige NL. En wij hebben op de site van Météo France inderdaad al gezien dat ons nog een flink aantal mooie dagen te wachten staan. Hopelijk hebben de meteorologen het bij 't juiste eind !

[havana]

Ik lees niet meer Jans, ik kan er niet meer tegen

[Jans]

Ik lees niet meer Jans, ik kan er niet meer tegen

Ze zoeken in Frankrijk veel medisch specialisten en zijn heel blij met Nederlanders
Maar anders dan toch maar zo af en toe met vakantie.

[Bredalp]

Haha! Het is inderdaad genieten.

Ben nog nieuw, maar op welke datum valt het forumweekend bij de grimpeur altijd?

[havana]

Toch even een serieuze opmerking, volgens mij heeft die klim in de Toulourenc-vallei wel degelijk een naam, volgens mij hadden @Jans en @Klimmer dat laatst gepost in een ander topic. Zie http://www.fiets.nl/forum/viewtopic.php ... 5#p1035785

Heerlijk verslag weer trouwens...

[Le Grimpeur]

@havana: Dat is bij mij bekend, want ik heb zelf in dat topic nog meegepraat. Doch omdat ik op de officiële kaarten die 'col' niet terug kan vinden, heb ik het toch maar de 'naamloze col' genoemd. Anders zoeken de 'niet ingewijden' zich weer een ongeluk .

[Le Grimpeur]

Bédon - Le Mont Ventoux - Malaucène - Bédoin
(Op zaterdag 26 september 2015 voor de 58e keer naar de top)

Een dag voor de wegwedstrijd van het WK heb ik mijn eigen 'wedstrijd' gereden en wel naar de top van de Mont Ventoux. Eigenlijk was het de bedoeling om dat gisteren, vrijdag, al te doen. Echter, op het moment dat Céline Dacosta in het radio weerbericht van France Info vrijdagmorgen meldde dat de Mistral en Tramontane nog actief waren, wist ik al genoeg. De Mistral maakt het met z'n rafales niet alleen lastiger om te fietsen, maar ook nog eens een heel stuk kouder. Het zou vrijdag om 8 uur 's morgens op de top de van de Ventoux ook slechts 0 (nul) graden zijn! Goed, zo vroeg ben ik daar nog niet, maar echt aangenaam wordt het daar boven op zo'n dag natuurlijk niet. Dus heb ik de 'wedstrijd' maar verplaatst naar vandaag. Dat kun je doen, als je 'eigen baas' bent .

Vandaag zou het volgens de site van Windfinder aan het begin van de middag op de top ook niet veel warmer worden dan 12 à 13 graden, maar wel bij weinig wind. Dat scheelt al een jas. Precies, welke 'jas' moet er aan te pas komen? Omdat het hier 's ochtends nog behoorlijk fris is en 't in 'het bos' in dit jaargetijde sowieso
niet warm meer wordt, viel de keuze op een vrij warm shirt met lange mouwen en een 3/4-broek. Gokje dus, want voor hetzelfde geld heb je het daarin uiteindelijk toch weer (veel) te warm en dat is tijdens zo'n lange klim dan een kleine ramp. Na Chalet Reynard is er doorgaans wel wat wind, fiets je al 'op hoogte' en is het juist wel prettig als je niet al te 'zomers' gekleed bent. Althans, dat is mijn ervaring.

Vanuit Bédoin rechtstreeks, met nog stramme spieren, direct gaan klimmen is ook niet je van het. Daarom wordt er eerst maar 'de verkeerde kant op' gekoerst, over de D138 (Route de Crillon) en de D241 (Route des Sables) naar de D974 (Carpentras-Bédoin). Bij de Aire de Crillon le Brave komt die D241 op de D974 uit. Vanwege alles wat ik bij het 'ontbijt' naar binnen stouw en vanwege de 'kou' heb ik bij de aire al behoefte aan een sanitaire stop. Ook gaat er vast een banaan naar binnen en wordt de eerste foto geschoten. De twee bananen die steevast in mijn achterzakjes zitten, moeten vandaag voor het begin van de klim weggewerkt zijn, want tijdens het klimmen gaat het eten van een banaan niet lukken. Als je vanaf Malaucène of Sault de Ventoux op gaat, kan dat nog wel, maar vanaf Bédoin dus niet.
Er zijn ook al weer veel fietsers op pad. Ging het richting de aire over een dalend parcours (tot -3%) zonder al te veel inspanning nog met snelheden tot 42 km/u, op de D974 met zijn vals plat konden de spieren toch een beetje aan het werk gezet worden.

Bij de Aire de Crillon le Brave kun je prima zien of de top van de Ventoux vrij van wolken is:



Op de grote P langs de 'hoofdstraat' in Bédoin zijn de nodige fietsers zichzelf en hun materiaal gereed aan het maken voor een rit naar de top. Bij het toilet naast de voormalige kazerne van de Sapeurs-Pompiers houd ik nog maar een tweede sanitaire stop en moet de andere banaan er ook aan geloven. Zo, dat is dat! En dan nu op weg! Exact op de streep aan het begin van de Route du Mont Ventoux (D974) wordt de 'Lap' gestart en zo maak ik dus een 'vliegende start'. Het loopt in 't begin nog niet echt soepel, kennelijk moeten de spieren nog wat meer op temperatuur komen. Toch maar flink doortrappen. Zoveel fietsers als ik onderweg naar en in Bédoin zag, zo weinig rijden er hier. Ik fiets hier bijna in m'n dooie eentje. In de volle zon rijdend, wordt het trouwens ook al aardig warm. Als dat maar goed gaat.

Pas na de bocht waar je op het rechte stuk naar Ste-Colombe komt, gaat de ketting naar het binnenblad. Het lukt mij gelukkig al wel een goed ritme met een mooie cadans te vinden. Omdat ik onlangs de sensoren voor snelheid en cadans heb uitgeschakeld, ken ik de exacte trapfrequentie niet, doch ik ben in elk geval niet aan het 'harken'. Dat laatste zal vandaag overigens nog vaak genoeg bij anderen te zien zijn . Vlak voor Les Bruns even snel een paar ferme slokken nemen, de ketting weer op het buitenblad leggen, 'gas' geven richting St-Estève (de bocht naar het bos) en op tijd naar 34x29 schakelen. Dat is het hier het vaste stramien voor mij.

Na de bocht bij St-Estève is het afgelopen met het idee dat je hier in je eentje fietst. Vlak voor mij rijdt een grote groep fietsers, het lijkt haast wel een peloton. Een 'volgauto' met Frans kenteken staat langs de kant van de weg. Er worden foto's gemaakt en er wordt aangemoedigd. In de groep zie ik allerlei soorten fietsen, fietsers en fietssters. Ik denk ook niet dat ze als groep bij elkaar horen. De groep verbrokkelt snel, dus duurt het even voordat ik de laatste ingehaald heb. Iets verder fietst nog een vrij grote groep. Veel lieden rijden hier met een triple en hebben desondanks toch een lage trapfrequentie. En het zijn heus niet alleen ouderen die hier rijden. Zo af en toe zie je iemand op een MTB die met een Super Granny Gear 'maalt' als een bezetene en toch geen meter vooruit lijkt te komen (maar waarschijnlijk wel 'makkelijk' boven komt ).

De passage met de 'chicanes', die ik doorgaans 'lastig' vind, kom ik vandaag vlot door. Dat is een goed teken! Enfin Le Grimpeur heeft inmiddels tientallen fietsers ingehaald en is zelf nog niet één keer voorbij gereden. Zou dat tot de top zo blijven? Dat kan toch haast niet. En wat is het nog druk eind september. Of komt dat omdat het weekend is? Vandaag is trouwens ook weer de dag dat de berg opgeruimd wordt. Gedurende de gehele klim heb ik mannen, vrouwen en ook kinderen gezien, die de troep opruimden die anderen (niet alleen fietsers, maar wel vaak fietsers) achter gelaten hebben. Ze droegen gele hesjes. Nettoyons le Ventoux (Laten we de Ventoux schoonmaken) stond er op de hesjes. Het zullen wel vrijwilligers zijn die zich hiervoor inzetten. Behalve door de fietsers, is het ook druk door de nodige auto's die naar boven rijden of naar beneden komen zetten. En het is vandaag zo te zien eveneens 'Renault Alpine dag', want er 'scheuren' verscheidene van die lage racekarretjes over de D974.

Even een paar gelletjes uit een van m'n achterzakjes peuteren. Omdat het hier in het bos inderdaad koel is, blijkt mijn kledingkeuze helemaal zo gek nog niet te zijn. Het lukt mij nog steeds om vrij makkelijk een mooie cadans aan te houden, waardoor het lijkt alsof de kilometers vlot onder mijn wielen verdwijnen. Hé, daar is het gele gebouwtje vlak voor de grote S-bocht al. Ben ik daar nu dan al, dat is vlot! Op de P bij de Route Forestière de Perrache staat een groep mannen met oranje petjes bij hun auto's te discussiëren. Die beoefenen een andere tak van 'sport' , 't zijn jagers!
En daar fietst weer iemand met een knipperlichtje! Minstens tweemaal heb ik onderweg fietsers gezien met zo'n rood knipperend LED-lampje onder het zadel(tasje). Zijn die lui soms heel vroeg vertrokken, of denken ze niet voor donker terug te zullen zijn? Dat kan natuurlijk best, als 't moeizaam gaat .

En Le Grimpeur blijft maar fietsers inhalen, de een na de ander. Vaak rijden ze, een beetje slingerend, ook niet netjes rechts. Ruim passeren is dan de boodschap. Dat is vanwege het andere verkeer niet altijd even eenvoudig. Maar ik heb ook geen zin om met m'n stuur in dat van een mede fietser te haken. In de buurt van de bocht met de twee grote loodsen - ja daar ben ik inmiddels al - loopt weer een groep 'schoonmakers'. Bonjour messieurs dames, vous êtes bénévoles?, vraag ik maar eens. Oui, is 't antwoord. Ah! Bravo!, zeg ik. 't Zijn dus inderdaad vrijwilligers, zoals ik later ook in het internet ontdekte.
Een slok, weer een paar gelletjes en naar 34x21 voor de laatste tientallen meters naar Chalet Reynard, waar het gezellig druk is. Hè, hè, 'eindelijk' wordt Le Grimpeur zelf een keer ingehaald. Natuurlijk door een veel jonger iemand. Maar dat betekent wel dat ik niet 'maagdelijk' de top zal bereiken .

Aan het einde van de bocht bij het chalet is het zaak snel terug te gaan naar 34x29 en een opnieuw een goed ritme zien te vinden. Hier is het zo mogelijk nog drukker dan in het bos, want hier fietsen immers ook degenen die in Sault gestart zijn. Het is hier niet echt koud en er is weinig wind. Toch heb ik het gelukkig ook niet te warm in mijn shirt met lange mouwen. Bij Fontaine de la Grave voel ik dat het met 34x26 ook makkelijk moet kunnen, dus laat ik 't knopje van de rechter Ergopower-shifter één klikje maken.
Vlak voordat de fotograaf van Griffe Photos mij voor de zoveelste keer zal gaan fotograferen, 'racen' twee jonge gasten mij voorbij. De fotograaf kent ze, of ze hebben aangegeven niet op de foto te willen, want hij komt niet in actie. Voor mij doet hij dat wel. Ondertussen wisselen we de inmiddels gebruikelijke 'Ça va's' uit. Ik schreef het al eerder, het is een vriendelijke man en natuurlijk moet hij ook om z'n business denken .

Het gaat prima zo! Tot een kleine twee kilometer voor de top blijf het verzet 34x26 en blijf ik met een nette trapfrequentie mijn kilometertjes maken. In die laatste kilometers is er nu af en toe ook wel wat wind voelbaar. Op het rechte eind aar de Col des Tempêtes moet ik nog even iets versnellen om te voorkomen dat ik daar tegelijk met een mede fietser op de foto kom. 't Lukt en ook de laatste fotograaf, die bij Le Vendran staat, zet mij keurig op de foto: photoventoux.


Eens even kijken welke opgang naar de streep het beste genomen kan worden. Rechts staan (heel) veel fietsers en ook de zuurtjeskraam is er nog. Dan maar de linker opgang. Daar komt net wel een grote 'PC Hooft-tractor' aan, doch hij stopt. Er staan nog een tweetal auto's achter, maar de weg naar de streep is net even vrij. Oei! Er komt een fietser, die naar beneden wil, tussen de hekjes door. Hij verwacht natuurlijk geen tegemoetkomend verkeer. Ja, ik weet 't, ik ben in overtreding. Alhoewel, hier op de top van de Ventoux is 'alles' mogelijk. Het gaat allemaal weer net goed.
Op de streep start ik een nieuwe 'Lap' en zie ik meteen mijn klimtijd: 1:52:15. Daar mag ik als senior best tevreden mee zijn . En ook nog door slechts drie fietsers ingehaald, terwijl ik er zelf vele tientallen voorbij gereden ben. Waren dat dan allemaal 'toeristen' voor wie de Mont Ventoux toch nèt even wat lastiger blijkt te zijn dan ze wellicht verwachtten???

En even terzijde, in mijn beleving is de nieuwe verkeerssituatie op de top voor de fietsers geen verbetering. Aankomen vanuit Bédoin, zeker als je 'op de streep' een tijd wilt klokken, leidt vaak tot lastige, gevaarlijke situaties. En afdalen naar Malaucène via het 'fietsstrookje' kan, als het druk is, weer niet vanwege de vele voetgangers die er dan lopen.

Op zaterdag 26 september 2015 zijn er nog genoeg fietsers op de Mont Ventoux te vinden:



Nadat bovenstaande plaatje geschoten is, vraag ik aan een Nederlandse fietser of hij een foto van mij wil maken. Dat kan, nadat ik hem zelf eerst met z'n smartphone samen met zijn fiets bij 'de paal' gedigitaliseerd heb. Jammer dat er hier voor een leuke foto toch vaak wat tegenlicht is, tenzij je met je rug naar het gebouw of de toren staat. Maar dat levert doorgaans wel een wat rommelig beeld op. Dan achteraf op de computer maar wat schuiven met de regelaars van het bewerkingsprogramma .

De auteur van dit verslag staat hier al weer voor de 58e keer op de top:
(Er kan kennelijk geen lachje meer van af )



Naar het westen is er een behoorlijk stevige inversie zichtbaar, naar het zuiden kijk je een beetje tegen de zon in, doch naar het oosten en noorden is het uitzicht weer fenomenaal. Prachtig liggen de Alpen daar te pronken en heel leuk, althans voor mij, zie ik daar heel diep in het dal Montbrun-les-Bains liggen. Daar was het ook fijn fietsen, doch dat is inmiddels wel bekend.

Les Baronnies en de Alpen:



Nu afdalen naar Bédoin levert zo weinig kilometers op, dat ik beslluit via Malaucène weer het dal op te zoeken. Ondanks mijn warme shirt, trek ik toch m'n windjackje maar aan. Door de (relatief) hoge snelheid tijdens de afdaling voelt het behoorlijk 'fris' aan. Nu is het aan de noordzijde van de berg in de herfst, zeker zolang je nog 'hoog' zit, altijd een stuk kouder dan aan de zuidzijde. Pas bij de Rochers des Rams (op ca. 1100 m), net voorbij de haarspeldbocht aan het einde van het steile stuk dalen, kom je weer in de zon en is het aangenamer.

Vanaf de afslag naar de Mont Serein, tot ik geloof net voorbij die haarspeldbocht, is de D974 van nieuw asfalt voorzien. Het is jammer genoeg geen mooie 'strakke' laag, eerder een beetje 'korrelig' ruw. Omdat ik dit wegdek dus nog niet ken, laat ik zonder bij te trappen de fiets zijn gang maar gaan. Ik concentreer mij liever op het voor mij onbekende wegdek en klem het stuur extra stevig in m'n handen. Toch loopt de snelheid hierbij nog op tot ruim 73,5 km/u! Over het 'oude', maar wel mooi gladde wegdek, gaat het daarna iets minder hard. Doch het blijft een leuke afdaling, 'downhill' naar Malaucène.

In het stadje rijd ik nog even een rondje om het oude centrum. Op de terrasjes langs de Cours des Isnards wordt genoten van wat de Franse keuken rond midi zoal te bieden heeft . En op de rotonde bij de historische kerk gaat het windjack weer uit. Nog nagenietend van de geslaagde klim, fietst jullie Grimpeur daarna eerst richting Carpentras en daarna bij de Caveau de Beaumont du Ventoux linksaf de D19 op, terug naar Bédoin. Het klimmetje naar Col de la Madeleine (458 m) heeft natuurlijk weinig om 't lijf.
De rest van deze korte rit (64,7 km), was zeker niet het minst fraaie deel van de route. En het is inmiddels ook aangenaam warm geworden. In de bocht (416 m) waar de afdaling naar Bédoin begint, loont het de moeite nog even te stoppen voor een laatste plaatje.

Blik op de Mont Ventoux vanaf de D19:
(Quote van 'Madame Le Grimpeur': 'Zó is 't hier! ')



En tijdens het 'fiets poetsen', was het op onze kampeerplek in het zonnetje en nagenoeg zonder wind, bij 23 graden heerlijk toeven! 't Rondje, met bijbehorend hoogteprofiel (1858 hm), is hier te vinden: Strava.

[Le Grimpeur]

Een 'toeristisch' herstelritje
(Verslag van maandag 28 september 2015)

Er is wat onstabiliteit in de atmosfeer hier in het zuiden van Frankrijk. Als de meteorologen het bij 't rechte eind hebben, is het weer vanaf de tweede helft van deze week tot en met begin volgende week dan ook niet direct iets om je op te verheugen. Daarom moet je voor een fietstochtje nu de mooie dagen er uit zien te pikken. Vandaag was zo'n dag . Na mijn 'Ventoux avontuur' van eergisteren, wilde ik er wel een rustig tripje van maken. Dus geen lange afstanden of 'ruig' klimwerk. En die korte, doch hele steile hellingen, zoals vanuit Le Barroux binnendoor naar Suzette, of vanaf de kant van Caromb richting het Lac du Paty, die heb ik ook maar voor een andere keer bewaard. Gewoon fijn fietsen, genieten van het prachtige nazomerweer en de schitterende omgeving, dat wilde ik graag. Een beetje 'de toerist' uithangen dus . Dit is dan ook meer een verslag van 'de plaatjes' en niet van 'de praatjes'.

Het eerste deel van deze fietstocht was een rondje Bédoin - Caromb. Fietsen over voor mij bekende weggetjes en door voor mij al evenzo bekende dorpjes. Altijd leuk om te doen is bijvoorbeeld de klim vanuit Bédoin naar Crillon-le-Brave. Je hebt dan, terwijl je naar het dorpje klimt, een schitterende zicht op de omgeving van Bédoin en de Monts de Vaucluse. Maar voordat je echt gaat klimmen, is de aanblik van het hooggelegen Crillon ook al de moeite waard!

Op weg van Bédoin naar Crillon-le-Brave:



Na de afdaling ben ik verder gegaan door dorpjes met fraaie namen, zoals St-Pierre-de-Vassols en Modène. Bij de Camping Municipal van Caromb heb ik daarna de terugweg naar Bédoin ingezet en ging het via dezelfde dorpjes en over de D974 terug naar Bédoin. Vanwege de markt, moest er in Bédoin voor de weg naar Malaucène nu een alternatieve route gezocht worden . Voor die déviation neem ik natuurlijk niet helemaal de officiële omleiding, want die is op maandagen behoorlijk druk. Eerst dus een stukje binnendoor, langs camping 'Le Ménèque' en daarna dan wel de Chemin des Granges op. Zo kwam ik, net voor de haakse bocht, op de Route du Ventoux en daar kon ik terug naar Bédoin. Bij de rotonde naast 'het fonteintje' fiets je dan probleemloos de weg naar Malaucène op.

De klim over de D19 naar de bocht (416 m) met het casco van wat ooit een villa moest worden, is een leuke klim door een mooi stukje natuur en makkelijk te doen, althans voor mij (met 34x23 voor een rustig tempo) . Sommige fiets(st)ers hebben er wel wat moeite mee, of laten zich 'ondersteunen'. Assistance électrique heet dat hier. Na deze bocht, met schitterend zicht op de omgeving, is het puur genieten als je richting Col de la Madeleine (458 m) fietst. Aan het einde van de D19, vanaf de bocht bij de Caveau de Beaumont du Ventoux, is de D938 richting Le Barroux eindelijk opgeknapt! De weg is daar enorm verbeterd: veel breder, met aan weerszijden royale stroken om veiliger te kunnen fietsen en prachtig nieuw asfalt. Helaas, helaas, is het maar weer een klein stuk wat de Fransen zo onderhanden genomen hebben. Een eind verder is men nog wel bezig om er hopelijk ook iets moois van te maken. En ook aan de zuidzijde van Le Barroux ligt een stuk met nieuw asfalt.

De afslag naar Le Barroux is barrée, daar wordt ook aan de weg gewerkt. Nu was ik toch al van plan om vanuit zuidelijke richting omhoog naar het stadje te fietsen, dus is die afsluiting voor mij geen probleem. Ook dit is een aardige helling om te doen en zo kom je ook eens door het stadje, althans door een deel van het stadje. Omdat ik vandaag immers als 'toerist' aan het fietsen was, ben ik aansluitend aan de noordzijde van Le Barroux maar eens richting 't kasteel gefietst. Op een gegeven moment kwam ik zo bij een poortje en vanaf dat poortje kun je niet meer fietsen, want daar ligt een aflopend en met 'kinderkopjes' geplaveid straatje. Omdat ik er toch wel een kijkje wilde nemen, heb ik de Rox maar even gestopt en ben ik een stukje gaan lopen .

Op de Chemin de la Vialle in Le Barroux:




Ook op de Chemin de la Vialle in Le Barroux:
(Aan de voet van het kasteel, met de Dentelles du Montmirail op de achtergrond)




Voordat ik verder de Dentelles de Montmirail in ben gegaan, heb ik nog even in het 'centrum' van Le Barroux rondgeneusd. Ver kom je daar met de fiets niet, want je stuit al snel op nauwe straatjes met trapjes en gladde klinkers.

De Mairie en le Château in Le Barroux:



De Dentelles de Montmirail, daar krijgt een mens - en zeker een fietsende mens - toch echt nooit genoeg van! Het is er niet alleen schitterend, je kunt er ook prima fietsen, over leuke colletjes en met soms behoorlijk pittige stukjes klimmen. Even buiten Le Barroux is een splitsing en daar kun je - rechts aanhoudend - over de Route de Suzette uiteindelijk steil omhoog naar de Col de Suzette (392 m). 'Uiteindelijk', want eerst daalt die weg een heel stuk. Doch ik schreef 't al, die steile klim is voor een andere keer. Maar ook via de Col de Champ Paga (366 m) is het nog een aardig stukje klimmen.

Op de Col de Champ Paga in de Dentelles de Montmirail:



Net voor het mini-stadje La Roque-Alric duikt de D90a steil het dal in. In omgekeerde richting, vanaf Lafare naar La Roque-Alric, is deze klim ook zo'n kuitenbijter. En kijk eens hoe fantastisch La Roque daar tegen de rots ligt te zonnen!

La Roque-Alric, als je van de Col de Champ Paga komt...:




...en als je 't stadje al weer voorbij bent en richting Lafare suist:



Voordat Lafare bereikt wordt, is er nog genoeg te zien en te genieten en niet alleen maar van de rest van de afdaling over de D90a met z'n twee haarspeldbochten.

De Dentelles de Montmirail zoals je ze uit de omgeving van La Roque-Alric ziet liggen:




De D90a tussen La Roque-Alric en Lafare:



Vanaf Lafare moet er weer geklommen worden. Het is ongeveer 3,5 km klimmen (34x23) naar de Col de Suzette. Je fietst hier zo ongeveer midden in een minigebergte - wat de Dentelles min of meer is - en je hoeft jezelf wat het uitzicht en de omgeving betreft beslist niet te vervelen! En eenmaal 'boven' bij Suzette, is het uitzicht ook niet te versmaden. In het oosten ligt de Mont Ventoux en in het westen zie je de kammen van de Dentelles Sarrasines. Rond de top van de Ventoux hingen vandaag trouwens de gehele dag veel wolken.

De Mont Ventoux is vanuit de omgeving van Suzette ook prachtig te zien:




Suzette, gezien vanuit het noordoosten (vanaf de D90):




In de Dentelles vind je veel wijnboeren (die uitstekende waar leveren):



Tussen Suzette en het mooie Cirque de St-Amand, met z'n loodrechte rotswanden, daalt de D90 een beetje. Doch daarna moet je even 'aan de bak' voor een vrij steile passage, alvorens 't enigszins 'op en af' naar de Col de la Chaine (472 m) gaat.

Op het hoogste colletje van de dag...:




...waar je nog eens mooi terugkijkt richting Suzette:



Met de afdaling van de Col de la Chaine verlaat ik nu het gebied van de Dentelles weer en zal ik er straks, via Malaucène, min of meer gedeeltelijk omheen fietsen voor het laatste stukje van mijn 'hersteltraining'.
Het centrum van Malaucène doet wat rommelig aan, want dit stadje is aan de beurt voor een zogeheten fête votive (patroonsfeest). En dus is er een kermis opgebouwd op het grote parkeerterrein langs de Cours des Isnards.

Met mooi weer vind je altijd fietsers op de terrasjes in Malaucène :



Als Malaucène al weer achter mij ligt en ik de afslag naar Bédoin (D19) ook al weer gehad heb, wordt de tocht voortgezet over het weggetje naar het Lac du Paty. Dit is een wat hobbelig weggetje, wat je echter door een heel mooie omgeving voert. Eerst zijn daar de wijn- en boomgaarden en daarna is er 't dennenbos. In dat dennenbos ligt aan de linkerzijde van de weg het recreatiemeertje verstopt. Vanaf de weg is 't niet te zien. De Chemin de Choudeirolles klimt vanaf deze kant rustig naar 318 meter hoogte. Als je echter vanuit de richting Caromb deze weg neemt, moet je via een heel stel kort na elkaar volgende haarspeldbochten tegen een steile helling op. Leuk, als je voor een klim naar de Ventoux aan 't trainen bent. Hier ligt, met op de voorgrond Caromb, de Provence aan mijn voeten .

Caromb en omgeving, gezien vanaf de Chemin de Choudeirolles (weg naar het Lac du Paty):



Caromb, Modène, St-Pierre-de-Vassols, de D974... en Bédoin komt al weer in zicht. En zo heb ik vandaag, in kort-kort, kunnen genieten van deze mooie septemberdag! Alhoewel het niet erg hoog ging, levert zo'n mooie fietstocht vanwege het zeer sterk geaccidenteerde terrein toch nog 1388 hm op.

En er hangen nog steeds wolken rond de top:



Bekijk hier het enigszins 'ingewikkelde' patroon en 'grillige' hoogteprofiel van deze 82,6 km lange rit. Nog één foto voor dit 'plaatjes-verslag' en 't zit er weer op! À la prochaine!

Bédoin-en Provence :

[Le Grimpeur]

Het was vandaag weer een mooie (fiets)dag
(Verslag van woensdag 30 september 2015)

In het zuiden, richting het Plateau de Vaucluse en de Luberon, hing vanmorgen een vrij gesloten wolkendek. Geen dicht wolkendek, maar toch dik genoeg om de zon zo goed als helemaal af te schermen. Die richting moest ik dus vooral niet op. Het weerbericht vertelde mij bovendien dat er 's ochtends in de Vaucluse rekening gehouden zou moeten worden met een ciel voilé (sluierbewolking), iets wat voor de Drôme niet het geval was. Richting Drôme Provençale zou dan ook een veilige keuze moeten zijn. En verder maar hopen dat de bewolking niet al te veel naar het noorden op zou schuiven .

Op het uitkijkpunt in de bocht van de D19, aan het einde van de klim vanuit Bédoin, was al te zien dat het vandaag inderdaad heel goed een mooie fietsdag zou kunnen worden. De Géant de Provence lag daar scherp afgetekend tegen een strakblauwe lucht. En er wordt kennelijk al volop snoeiafval uit de wijngaarden verbrand, want overal zag je de rook van die vuurtjes. Ook was aan de loodrecht opstijgende rook goed te zien dat er nauwelijks wind stond. Prima fietsweertje...

Bij Bédoin zag je vanaf de D19 al dat het een mooie dag zou worden...:



Onderweg naar Malaucène kwamen mij al weer heel wat (race)fietsers tegemoet. Er wordt in deze streek nog ontzettend veel gefietst, ook al is het reeds eind september. Kennelijk zijn er hier toch nog veel mensen op vakantie. Het zijn ook lang niet allemaal senioren of E-bikers die je zoal tegenkomt.
In Malaucène is het fête votive inmiddels ten einde, doch 't is woensdag en dus is de 'hoofdstraat' afgesloten vanwege de marché hebdomadaire (weekmarkt). 'Achterom' dan maar en daarna binnendoor via la Saousse naar de D13, richting Entrechaux. Na de Pas du Loup (281 m) komen de collines (heuvels) van de Drôme Provençale al in zicht!

Op de D13 tussen Malaucène en Entrechaux komen de heuvels van de Drôme Provençale al in zicht:



Al voordat ik de rotonde bij Entrechaux bereikt heb, trekken de overblijfselen van het boven op een rots gebouwde château natuurlijk de aandacht. De camera wordt maar weer eens uit het zadeltasje gehaald...

Op weg naar Entrechaux...:



Entrechaux is een rustig dorpje, met een paar van die typisch Franse 'trottoirterrasjes', een supermarktje, 'pleintje met fonteintje' en natuurlijk ook een Mairie. Voor je er erg in hebt, ben je er al weer door en kom je op de rotonde aan de andere zijde van het dorpje. Hier gaat het linksaf over een smalle weg, de Route de Faucon, richting St-Marcellin-lès-Vaison en Faucon. Ter hoogte van de rotonde kun je de rots met de kasteelruïne nog eens van de andere kant bekijken.

...en er al weer voorbij:



In de Route de Faucon moet ik nog even 'uit het zadel' voor de 260 m hoge côte in deze weg, waarna het naar beneden gaat richting het riviertje de Ouvèze. Dat stroompje wordt via een heel smal bruggetje, waar een auto ook maar net tussen de muurtjes past, gepasseerd.

De Route de Faucon gaat met een heel smal bruggetje over l'Ouvèze:



Vlak na dit bruggetje kom je op de brede en rustige D205, de weg van St-Marcellin naar Faucon. Dit is wel een heel mooie route om te fietsen!!! Richting Faucon is het wat klimmen, doch dat mag de pret niet drukken. Vooral het zicht op de NW-kant van de Mont Ventoux is prachtig. Omdat de zon hier zo ongeveer recht in mijn cameralensje scheen, is 't mij niet gelukt daar een mooie plaat van te schieten. Zelf gaan kijken dus !
Onderweg naar Faucon kom ik door het Hameau des Habitants. Wat een grappige naam, want letterlijk vertaald heet het daar dus 'Gehucht van de Bewoners'.

Het Hameau des Habitants heeft een wel heel grappige naam:



De omgeving van Faucon, Mérindol-les-Oliviers en Puyméras is ook zo'n schitterend (fiets)gebied. Een mooi heuvelachtig landschap met op de hellingen talloze wijngaarden en her en der van die leuke dorpjes, waar je gezellige terrasjes kunt vinden (en soms ook niet ) voor un café, un verre de rosé of een smakelijk menu du jour tegen nog redelijke prijzen. En telkens zie je, onvermijdelijk, de Ventoux weer vanuit een andere hoek, doch dat is geen straf.

Faucon ligt midden tussen de wijngaarden...:




...wat ook vanuit het dorpje zelf mooi te zien is:






Mijn trip voert dwars door Faucon en daarna langs het piepkleine Mérindol-les-Oliviers, naar de D147, de weg richting Col de Propiac. Voordat forumlid havana straks weer op gaat merken, dat ik die col van de makkelijke kant heb gedaan , meld ik maar even dat de klim eigenlijk al vlak na het passeren van de Ouvèze begint. Dat is ruim 8 km klimmen, waarbij je een hoogteverschil van zo'n dikke 280 m overbrugt. Met een gemiddelde stijging van 3,5% dus inderdaad makkelijk. Ook voor een niet geoefende of niet getalenteerde klimmer dus goed te doen. De leuke klim - met zijn vele bochten - vanuit Propiac heb ik trouwens ook al diverse malen gedaan, dat is denk ik wel bekend.

Op de Col de Propiac (526 m) staat een man naast zo'n 'antieke' zandkleurige Citroën utilitaire (bestelauto) te bellen. Het linker achterwiel ligt naast de auto. Ik zie trouwens nog een wiel liggen. De bestuurder heeft kennelijk grote mechanische problemen. Hier helpt een CO2-patroon niet , dus zet ik meteen de afdaling in. Het gebied rond Propiac is echt iets voor rustzoekers. Prachtig is het daar en je bent er midden tussen de heuvels, of zo je wilt, tussen de bergen, waardoor je er denk ik ook niet zo snel last van de wind zult hebben.

In de afdaling van de Col de Propiac zie je het kuuroord Propiac-les-Bains al liggen:



In Propiac-les-Bains neem ik het er maar eens van en geniet ik, een paar meter van de weg, op een bankje naast een ouderwetse brievenbus, van het mooie weer en de prachtige omgeving. Terwijl er een paar bananen, mueslirepen en een appel naar binnen gaan, stopt er een grote zwarte Toyota. De vrouw die uitstapt om een brief te posten zegt, nog voordat ik 't kan zeggen (niet praten met volle mond ), 'bonjour'. Uiteraard groet ik snel terug. Even later komt er uit een van de tuinen een andere vrouw. Een grote grijze vuilniszak wordt naar een van de wat verderop staande containers gebracht. Ook zij groet, als eerste, weer heel vriendelijk. Ja, zo gaat men hier in l'arrière pays ('t achterland) nog met elkaar om .

Als ik de ravitaillering achter de rug heb, word mijn plek op het bankje door een andere fietser ingenomen. Eigenlijk was ik van plan om via een lus weer naar Mérindol en daarna richting Puyméras en Vaison-la-Romaine te fietsen. Maar waarom niet de kant van Buis-les-Baronnies op gaan? Die route rijd ik bijna nooit. Zo gedacht, zo gedaan. Eerst met 4-6 procent klimmen naar de Col de Perponcher (460 m) en daarna door 'havana-land' afdalen naar de D5, de weg van Buis-les-Baronnies naar Mollans-sur-Ouvèze.

In 'havana-land' :
(Op de D147, tussen Propiac en La Savoillane)



Het is al weer heel wat jaartjes geleden dat ik hier voor het laatst in deze mooie streek mijn kilometertjes heb gemaakt. Dus geniet ik van dit prettige 'weerzien'. En alhoewel de D5 een belangrijke doorgaande weg is, valt er op de vrij brede fietsstrook toch goed te fietsen. Bovendien is het tot aan de 'klim' naar de Col st-Michel alleen maar dalen wat de klok slaat en ik kan de vaart er dan ook goed in houden . Die Col St-Michel (347 m) stelt niet veel voor, zoals forumlid jans onlangs ook al opmerkte. Toch is hij, vanaf de kant van Buis, vlak voor de 'top' nog even 7%. Althans dat heeft mijn Rox 10.0 ervan gemaakt.

De Col St-Michel:
(Waarom heeft die fietser in hemelsnaam nu net weer een auto in z'n rugzak? )



Langs Pierrelongue, met z'n hoog op een rotsrichel gelegen kerkje en Mollans-sur-Ouvèze, zoek ik m'n weg terug naar Entrechaux. Leuk om Mollans nu eens van de andere kant te zien en op de foto te zetten. De sluierbewolking is inmiddels wel een beetje naar het noorden opgeschoven en tegelijkertijd ook wat verwaaid, zodat het toch fraai zonnig weer gebleven is.

Zo ziet Mollans-sur-Ouvèze er vanuit het oosten uit:



Tussen Mollans en Entrechaux wacht mij nog de Pas du Voltigeur (328 m). Met 3-6 procent is ook dit een makkelijke klim, die met een beetje goede wil zelfs op het buitenblad gedaan kan worden. 't Is met al die bochten wel een leuk klimmetje en eenmaal 'boven' kijk je nog een keer mooi de Drôme Provençale in, want hier fiets je inmiddels al weer in de Vaucluse.

Blik in de Drôme Provençale vanaf de Pas du Voltigeur:



Entrechaux, Pas du Loup, Malaucène, het blijft steeds een beetje op-en-af gaan. Bij Malaucène duik ik voor het staartje van deze fietstocht rechtsaf de Dentelles-de-Montmirail in. Het eerste stukje van de klim naar de Col de la Chaine, over de côte met de daar gelegen camping, is makkelijk. Ook de aanloop naar de echte klim is met maximaal 6% voor menigeen nog geen probleem. Maar op het middelste deel van de klim, waar het continu met 7% stijgt, zie je toch regelmatig dat er fietsers aan het zweten en zwoegen zijn. Het laatste en nagenoeg rechte stuk naar de col (472 m) is met 6% weer iets minder 'steil' .

De Col de la Chaine:



Na de col gaat het stijgen nog even door, tot je ruim 480 m bereikt hebt. Vanaf dat punt is het, over een vrij technisch parcours, hoofdzakelijk dalen . Alleen vlak voor Suzette moet er voor de Col de Suzette (392 m) nog weer even een beetje geklommen worden.

In de Dentelles de Montmirail bij het Cirque de St-Amand:



Na Suzette gaat 't daarna een heel eind naar beneden, tot ik op 94 meter het laagste punt van deze trip bereik. Hierna vervolg ik mijn weg via de mooie route over de D21 naar Caromb. Die D21 is ook een regelrechte aanrader om te fietsen, zeker in de richting van Beaumes-de-Venise naar Caromb. Je hebt daar een prachtig uitzicht over de wijngaarden, met aan de horizon het Plateau de Vaucluse en jawel, de Ventoux. Vooral net voorbij Beaumes-de-Venise en bij St-Hippolyte-le-Graveyron is het erg mooi. Maar ook zodra je de weg Carpentras - Le Barroux gekruist hebt en je het hooggelegen Le Barroux met z'n kasteel ziet liggen, zit je natuurlijk te genieten op de fiets! Vanaf Caromb is de route inmiddels wel bekend: Modène, St-Pierre-de-Vassols, Bédoin.

...en vanaf de D21 bij Beaumes-de-Venise was te zien dat het inderdaad een mooie dag geworden is:



De gehele route van deze ruim 93 km lange fietstocht - ook goed voor 1475 hm - is op Strava nog eens te bekijken.
Vandaag, vrijdag 2 oktober, was een geschikte dag om dit verslag te maken, want het is vanmorgen om half negen beginnen te regenen en het regent nu nog steeds. Dat 'nu' is inmiddels 16:30 uur. Het plenst niet, maar het regent wel gestaag door. En voor morgen hebben de 'weermakers' zelfs wat onweersbuien op het menu gezet.

Om zo'n wat sombere, druilerige dag toch nog een beetje 'kleur' te geven, zijn madame en ik vanmiddag bij Bar-Restaurant de l'Observatoire in Bédoin gaan smullen van een prima, authentieke aïoli. Even onthouden dat je daar op doordeweekse dagen à midi (tussen de middag) 'bijna voor niks' toch uitstekend kunt eten. Voor- en hoofdgerecht, kaasplateau of dessert, plus 1/4 pichet wijn en café na. Dat alles kost nog steeds, net als vorig jaar, slechts €14,00. En 't is echt prima, zeer smakelijk spul wat daar geserveerd wordt. Onthouden dus . Hier in Bédoin vind je trouwens bij een aantal 'toeristententen' steeds vaker een hamburgermenu !
Overigens was het hier gisteren ook nog een heel fraaie dag en daar hebben we dan samen nog van genoten, waardoor het verslag deze keer wat 'aan de late kant is' .

[edwin01]

ARGHHHHHH.... Ik kan er echt niet meer tegen.....