Mooie verhalen allemaal.
Ben terug van een welverdiende vakantie en die had ik na de Marmotte wel nodig.
3 juli ben ik met een maatje in 1 ruk naar Alpe d'Huez. Auto neergezet bij het appartement, hand chips in de mond gepropt, bidonnetjes gevuld en meteen afgedaald om voor de eerste keer de Alpe d'Huez op te rijden. Het plan was om samen rustig de berg te gebruiken om de beentjes los te trappen, maar voor bocht 1 liepen we elkaar al op te jutten. Uiteindelijk was ik in iets meer dan een uurtje boven in Alpe d'H.
http://www.strava.com/activities/161283475
Volgens wielerwetten zou nu een rustige voedzame avond volgen met een dag rust. Echter de wijntjes en biertjes smaakten goed en pasta konden we dag daarna ook wel eten. In ons gezelschap was een aantal deelnemers aan de Haute Route. Zij hadden het plan om vrijdag een aardig stuk te rijden om te wennen aan belasting gedurende een aantal dagen. Tja, dat klonk niet als slim een dag voor de Marmotte, maar wel aanlokkelijk: De Glandon opgereden en in totaal 90km gemaakt.
http://www.strava.com/activities/161552774
Zaterdagochtend reden wij als een van de laatsten Alpe d'Huez uit en konden achteraan aansluiten in Bourg. Het plan was die dag goud (8.39, leeftijd 40-49) en we zouden proberen om dat met z'n 4 samen te doen. Een lichte spanning had zich niet alleen meester over mij gemaakt: strakke blikken, veel gepiel, gekakel, etc. Ruim na 8-en passeerden we de startmat en konden meteen inhaken bij een groepje hardrijders uit Amsterdam. Halverwege de voet van de Glandon een onheilspellend sissend geluid voor mij. De sterkste rijder van onze groep was fors lek gereden met zijn tube. Vertwijfeling alom, maar hij gaf meteen aan dat wij moesten doorrijden. Aan de voet van de Glandon hebben we de Amsterdammers laten gaan en ons eigen tempo gezocht. Binnen 2 uur stonden we op de Glandon, mooi op koers voor goud, maar voor het eerst besefte ik dat goud rijden tijdens de Marmotte toch echt een prestatie is en je niet extreem veel marge hebt.
Tussen de Glandon en de voet van de Telegraphe maakte de klassieke fout teveel werk te verrichten. Ik weet dat je in een groepje moet gaan zitten om je te sparen, maar ik ben niet gemaakt voor dat getrut. De Telegraphe ging heerlijk (1 uur en 1 minuut) en ik werd gelukkig tijdig gewaarschuwd dat ik bij het pakken voor een reepje mijn armstuk liet vallen. Deze zat al in mijn derailleur, maar was te verwijderen zonder blijvende schade. In Valloire heb ik de tijd genomen om te eten, drinken en wat voedsel in te slaan. Tot mijn grote verbazing stond ineens die maat die lek gereden was naast me. Hij had een bepaald spulletje in zijn tube gespoten, maar dat hielp niet: iedere 2 kilometer op de Glandon kon hij stoppen om bij te pompen. Op de Glandon vond hij een mechanicien die en een nieuwe tube had en een plaklint om deze te bevestigen. Hij dook als laatste de Glandon af met politiemotoren achter hem. Het feit dat hij woont, en fiets, in de omgeving Geneve, heeft er voor gezorgd dat hij hier veel tijd heeft weten goed te maken.
Samen met hem, de andere 2 had ik inmiddels achter mij gelaten, ben ik de Galibier opgereden en ik stond na 3 uur op de top (inclusief Telegraphe en verzorgingspost). Ik lag goed op koers voor goud.
Tijdens de afdaling richting Bourg viel me al op hoe uitgedund het deelnemersveld al was. Ik voelde me goed en heb me ook op dit stuk weer niet ingehouden. Ik hoefde 'slechts' de Alpe d'Huez nog op.
De Alpe d'Huez werd een drama: binnen 30 meter werd duidelijk dat ik helemaal op was. Ik kreeg de snelheid niet meer boven de 8km en mijn hartslag niet meer onder mijn omslagpunt. Dit was afzien met kapitale letters. Ik had maar 1 mantra in mijn hoofd: 'niet afstappen, niet braken'! De aanmoedigingen langs de kant deden mij goed, evenals het geworstel van vele anderen. Ik was niet de enige die aan het lijden was. Ik kon niet meer aan een eindtijd denken, aangezien ik helemaal de draad kwijt was. Eenmaal over de finish ben ik eerst 2 minuten gaan zitten. Daarna heb ik mijn telefoon gepakt en strava ge-uploaded: moving time 8.45 (inclusief afdaling Glandon). Dat moest goed zijn voor goud.
Snel ben ik naar het appartement gereden voor een douche, herstelshake en een bak bier om de rest binnen te halen. De stemming zat er al weer snel in en na een tijdje ben ik gestiefeld naar de tent waar je je chip kon inleveren voor een medaille en je 'diploma' kon krijgen. Die potsierlijke gouden medaille leek me wel wat. Die zou goed bij mij retro oranje shirt staan. Ik kreeg mijn diploma in handen, en ........... 8.59 nog wat. Geen goud. Hoe was het mogelijk. Hoe kan ik op strava er minder lang over gedaan hebben inclusief afdaling Glandon, dan de organisatie mij wist te vertellen? *#%#* Fransen
De oorkonde heb ik in al mijn volwassenheid zo de prullenbak ingekieperd!
Gedurende mijn vakantie heb ik toch nog even op de definitieve uitslagenlijst gekeken: 8.34. Goud, en ik had een ruime marge van 5 minuten
Al met al een schitterende ervaring. Ik heb veel respect voor eenieder die het in zijn hoofd haalt dit soort tochten te rijden, en ik ben zeker van plan zoiets vaker te gaan doen.
http://www.strava.com/activities/162006191
En de grootste verrassing? Ik bleek een KOM gereden te hebben tijdens de Marmotte
Gefeliciteerd!