De 12 provincies van Nederland
Tja, waar zal ik beginnen. Hoe ben ik eigenlijk op het idee gekomen. Ik weet het niet zeker. Af en toe zie je van die ritten voorbij komen op Strava waarvan je denkt, dat lijkt mij ook wel wat. Vrienden van mij hebben vorig jaar in 3 dagen de 12 provincies gefietst, de rond van 12. Toen ik op de website keek, zag ik dat je dat ook in 1 dag kan doen. Ik weet nog wel dat ik dacht "431km op 1 dag, dat is wel erg veel". Misschien is hier al een zaadje geplant. Afgelopen juni heb ik de Bartje 200 gefietst (ATB tocht) en toen was mijn plan om niet alleen die 200km te fietsen, maar dat vanaf huis te doen, zodat er per enkele reis nog iets van 33km bij zou komen. Ik werd echter verrast door mijn lieve vrouw en onze jongste die mij kwamen ophalen, dus het bleef slechts bij 233km. Het was ergens heel lief dat ze mij kwamen ophalen, maar het bleef wel knagen, Ik wil verder. En de "makkelijkste" manier om meer kilometers te maken is om de racefiets te pakken. Dus zo geschiede.
De voorbereidingen
Ok, ik heb de knoop doorgehakt om dit plan door te zetten. Waar te beginnen? Essentieel van mijn route is dat ik alle provincies aanraak. Dus via Komoot eerst heel basaal een paar punten gezet om dit vervolgens wat verder uit te werken. Op hoofdlijnen zou mijn route vanaf Groningen (iets daaronder, want daar woon ik) naar Zwolle, Apeldoorn, Arnhem, Nijmegen, Helmond, Eindhoven, Tilburg, Breda, Roosendaal, Rotterdam, Utrecht, Almere, Lelystad en dan verder naar het noorden (vanaf Lelystad wordt het ineens een stuk rustiger qua bebouwing). Ik heb bij het route bouwen wel gekeken naar de ondergrond, dus liever geen onverharde paden (wat ik op zich leuk vindt, maar wat op de racefiets wat minder praktisch is). Voor de rest heb ik niet heel veel aan de route gedaan, maar achteraf was wat beter kijken wel handig geweest.
Dan ben je van plan om zo ver te fietsen, wat neem je dan allemaal mee? Voeding, kleding, verlichting, pechmateriaal, elektronica.
Voeding
Om bij dat eerste te beginnen, voeding. Aangezien ik nog nooit zo'n lange tocht solo heb gedaan, vond ik het wat lastig om te bepalen wat ik allemaal mee zou meenemen. Belangrijk was in elk geval dat ik met voldoende voedsel de nacht door zou komen. Overdag zou ik eventueel nog wel ergens kunnen stoppen, maar liever niet. Mijn doel is zoveel mogelijk self supporting te fietsen, dus eigenlijk ook onderweg niet lekker op een terrasje gaan zitten. Het moet natuurlijk wel een uitdaging blijven. Uiteindelijk heb ik het volgende meegenomen: gelletjes (6x), wraps met kruidenboter en salami (5x), pannenkoeken (3x), snelle jelles (4x), krentenbollen met kaas (4x), luikse wafels (4x), bolletjes met verschillende soorten beleg (6x), bananen (4x).
Kleding
Kleding is ook zo'n dingetje. Gelukkig waren de voorspelling aardig goed, waardoor ik mij redelijk kon beperken. Uiteindelijk ben ik woensdagavond gestart met handschoenen (korte vingers), korte broek, ondershirt, kort shirt en armstukken. Daarnaast had ik nog mee: beenstukken, lang shirt, regenjasje, handschoenen (lange vingers).
Verlichting
Verlichting is iets waar ik meer ervaring mee heb aangezien ik de hele winter doorfiets en je dan niet aan goede verlichting ontkomt. Ook bij de Drenthe 200 fiets je redelijk lang in het donker (zeker bij de 2017 editie). Ik heb het volgende meegenomen:
- voorlamp, een Solarstorm X2 van Aliexpress is mijn primaire voorlamp. Deze zat aan de onderkant van mijn stuur, terwijl de accupack aan de stang hangt.
voorlamp 2 is een simpel lampje van de Action en puur bedoeld om gezien te worden, een thuisbrengertje zeg maar.
achterlamp. Daarvoor moest ik nog snel een lamp scoren, aangezien mijn andere achterlampen het inmiddels begeven hadden en ik een Action lamp als primaire achterlamp wat te karig vond. Het is uiteindelijk een Cateye Omni 5 geworden.
achterlamp 2 is wederom een simpel lampje van de Action en ook deze is bedoeld als thuisbrengertje.
helmlampje, bedoeld om 's nachts wat bij te schijnen in het geval van pech
.
Als reserve had ik nog het volgende bij mij:
- extra voorlamp, te weten een Xeccon S12. Een heerlijke krachtige lamp (waarvan ik bang was dat dat de accu snel leeg zou lampen vanwege de kracht);
extra accu's (2x), te gebruiken voor de Solarstorm en de Xeccon;
extra Action voorlamp
extra Action achterlamp
Pechmateriaal
Het onderdeel waarvan je hoopt dat je het niet hoeft te gebruiken, maar wat je toch echt bij je wil hebben. Voor het geval dat. Als je aan pech denkt bij fietsen dan staat een lekke band waarschijnlijk op nummer 1. Daarom reserve binnenbandjes (4x) en ook nog mogelijkheden om te plakken. Aangezien een band niet uit zichzelf van de band afgaat (tenzij je echt pech óf geluk (als het de bedoeling is)) zijn bandenlichters erg prettig. Ik heb daarom een Multitool mee van Topeak, die ik (bijna) alleen maar gebruik voor de bandenlichters.
Elektronica
Ook een fietser kan niet meer zonder elektronica. Ik denk dat de meeste wielrenners de uitspraak "if it's not on strava it didn't happen" wel kennen. Je moet natuurlijk wel kunnen laten zien wat voor prestatie je hebt geleverd. Oftewel een fietscomputer moet natuurlijk wel mee. Maar bij een tocht als deze is navigatie eigenlijk nog belangrijker. Dat doen we tegenwoordig niet meer met kaarten, maar ook met een fietscomputer. Mijn fietscomputer voor dit doel is een Bryton 450. En om er zeker van te zijn dat mijn rit wel goed gelogd wordt, neem ik voor de zekerheid mijn oude fietscomputer (een Bryton 310) ook maar mee.
De rest van de elektronica bestaat uit mijn telefoon. Uiteraard handig om bereikbaar te zijn, foto's en (zo bleek later) om via de vooraf bedachte route naar huis te kunnen navigeren. Voor de muziek heb ik 2x een in-ear koptelefoon mee, bedraad en draadloos, aangezien het af en toe ook wel prettig is om wat anders te horen dan dat stemmetje in je hoofd dat zegt "waarom doe je dit, pak toch de trein naar huis, je had nu ook in bed kunnen liggen". Vervolgens nog een tweetal powerbanks om alle elektronica van voldoende stroom te kunnen voorzien.
Als je bekijkt wat er zoal meegaat dan kun je je voorstellen dat een normaal zadeltasje toch echt wat te klein is. Om die reden heb ik een grote zadeltas gekocht, waar iets van 10 liter in kan. Ook heb ik nog een stuurtas gekocht, maar die heb ik deze keer niet meegenomen omdat mijn verlichting in de weg zat.
De rit
Nu alle voorbereidingen gedaan zijn, is het tijd voor het echter werk, de rit. Op woensdagavond sta ik (dan nog) fris en fruitig naast mijn fiets te poseren voor de foto. Na de foto's nog snel even een toetje en dan toch echt op pad. De eerste pak 'm beet 100km zijn redelijk bekend terrein. De rit naar Zwolle heb ik al meerdere keren gedaan, maar nog niet eerder op het slakkentempo van vandaag. Ik houd mijzelf voor om niet te hard te fietsen, aangezien er na Zwolle nog meer dan 500km op het programma staan. Het eerste deel is er nog veel bewolking, maar hoe meer en meer ik naar het zuiden afzak hoe beter het weer wordt. Met een heerlijk avondzonnetje en vol goede moed bereik ik dan ook Zwolle. Na Zwolle is het tijd om eens op zoek te gaan om mijn bidons weer aan te vullen. Ik heb van te voren globaal bekeken welke opties ik hiervoor heb. Vooral voor het nachtwerk is het prettig om opties te hebben die zich niet laten sturen door openingstijden. Gelukkig is die optie er, watertappunten. Via de site van
https://drinkwaterkaart.nl/ kun je zien waar deze punten zijn én kun je via Google maps hier naar toe worden geleid. Ik zie dat in Wapenveld zo'n punt is en dat deze redelijk op de route ligt.
Met volle bidons kan ik nu weer verder, maar niet voordat ik wat extra kleding aan doen. Het wordt inmiddels al wat donker en ook wat kouder. De beenstukken kunnen dus ook aan en daarnaast doe ik ook mijn handschoenen met lange vingers aan. Doordat het nu donker aan het worden is, betekent het ook dat de verlichting aan moet. Dat dat geen overbodige luxe is, merk ik al snel. Via allerlei kleine paadjes cross ik naar Apeldoorn.
Vanaf Apeldoorn ga ik pas echt het donker in, de Veluwe. Wat is het daar in de nacht donker! Gelukkig kom ik daar ook geen verkeer tegen. Wel zie ik daar nog een vosje, een wasbeer en heel veel konijntjes lopen. Toch wel erg mooi. Ik ben zo langzamerhand in Arnhem aangekomen. Het is toch wel lekker dat daar weer wat meer licht is. Ook is het in de stad wel een stukje warmer. De nacht is namelijk erg koud voor deze tijd van het jaar. Op een gegeven moment geeft mijn fietscomputer een temperatuur van 8 graden aan. Ik ben blij dat ik mijn jasje heb aangedaan.
Ik laat Arnhem achter mij en stort mij in het feestgedruis van de Nijmeegse vierdaagse. Oefff, wat is het druk met zwalkende fietsers en wandelaars. Al zigzaggend race ik door. De reacties die ik onderweg krijg, maken mij aan het lachen maar eigenlijk wil ik zo snel mogelijk de stad weer uit en de rust in. In Cuyck na een nachtelijke zoektocht naar het watertappunt nog even snel de bidons aangevuld weer op weg naar het zuidelijkste puntje van mijn route. Op een gegeven moment zie ik een bordje staan van de gemeente Venray en weet ik dat ik Limburg bij het lijstje van bezochte provincies kan toevoegen. Langzaam maar zeker zie ik op mijn fietscomputer ook dat ik richting het westen ga. Oftewel een lang stuk door Brabant.
De nachtelijke tocht door Brabant was niet alleen lang, maar voelde ook erg lang. Ik fiets inmiddels al uren in het donker en dat is mentaal een behoorlijke uitdaging. Ik snak naar zonlicht. Rond een uur of half 4 ga ik even zitten om wat te eten en heb een klassiek inkak momentje. Ik weet dat als ik mijn ogen dicht doe, dat ik zo in slaap val. Ik maak snel waar aanstalten om verder te fietsen. Doordat het zo'n heldere nacht is, is het gelukkig ook vrij snel licht. Rond 5.20 uur kan mijn verlichting weer uit.
Ik merk dat het zonlicht wonderen doet voor mijn fitheid. Wat een verschil met vannacht. Toen wilde ik alleen maar slapen, maar kan ik de hele wereld weer aan. Bij Ettenleur is het tijd voor een kopje koffie bij een tankstation. Daar raak ik aan de praat met een andere klant, die ook een wielrenner is. Hij ziet dat ik al een tijdje aan het fietsen ben en vraagt waar ik vandaan kom. Ik antwoord "uit de buurt van Groningen" en ik zie de verbaasde blikken van hem en de kassajuffrouw. Als ik vervolgens vertel waar ik mee bezig ben, slaan ze helemaal stijl achterover.
Vanaf Ettenleur is het niet al te ver voordat ik Zeeland bereik. In de tussentijd is de temperatuur zo aangenaam geworden dat een korte broek en kort shirt voldoende zijn. Heerlijk. Vanaf Zeeland gaat de route weer langzaam aan (het is nog steeds een heel eind fietsen) richting het noorden gaat.
Vanaf dat moment krijg ik problemen. Niet lichamelijk, niet mentaal, maar met mijn elektronica. Om precies te zijn met mijn fietscomputer die ik gebruik voor navigatie. Hij blijft steeds langer hangen in de laadmodus, waardoor ik niet weet welke kant ik op moet. Op zo'n 50km voor Rotterdam valt hij helemaal uit. Batterij leeg. Ik besluit om de powerbank te gebruiken om hem in 1 uur weer helemaal op te laden en zelf even te genieten van het mooie weer. Na dat uur is, zijn we beiden weer opgeladen en rijd ik door naar Rotterdam. Helaas is de accu nog wel weer vol, maar zijn de problemen nog niet achter de rug. Het eerste wat mij opvalt is vocht in het scherm. Ik heb geen idee waar dat vandaan komt. Het was geen vochtige nacht en het heeft niet geregend. Langzaam maar zeker trekt de vocht gelukkig weer weg, maar echt een goed teken is het niet. En dat blijkt. De laadproblemen van de route die ik eerder sporadisch had, zijn inmiddels niet meer werkbaar. Wat ik ook probeer ik krijg hem niet goed meer aan de praat. Op die manier sukkel ik Rotterdam door.
In de buurt van Moordrecht kom ik dan toch echt tot de conclusie dat ik fietscomputer voor deze rit wel kan afschrijven. Maar wat dan. Ik besluit om de routeplanner Komoot te downloaden op mijn telefoon en op die manier de rest van Nederland te navigeren. Niet op basis van een kaart voor mijn neus, maar met mijn oortjes in en op basis van mondelinge aanwijzingen. Ideaal is het niet, maar het werkt aardig.
Gestaag rijd ik verder richting het noorden. In de tussentijd is de wind wat aangetrokken en heb ik te maken met tegenwind. Om mijzelf nog op te laden voor het laatste zware stuk, besluit ik een beetje af te wijken van mijn self supporting voornemen en ga ik naar de McDonalds. Met name de cola is een geschenk uit de hemel. Daar was ik echt even aan toe.
Via de Hollandse brug kom ik aan in Flevoland, hierna nog maar 1 provincie te gaan. Terwijl ik daar in de late middag aan het fietsen ben, kijk ik naar de stand van de windmolens en besef mij dat het stuk door Flevoland geen pretje gaat worden. Ik fiets ten noorden van de dijk en vang vol de wind. Daarnaast krijg ik ook te maken met wat lichamelijke ongemak. Doordat de lange duur van de rit en de warmte zijn mijn voeten wat opgezwollen en daardoor heb ik wat last van een oude likdoorn. Gelukkig helpt het wat om de schoenen wat losser aan te doen. Hoewel ik nu minder last heb van mijn voeten, blijkt het stuk door Flevoland echt een beproeving. Ik kan amper genieten van de Oostvaardersplassen waar ik langs rijd en weet dat ik na Flevoland nog een heel stuk door Friesland moet fietsen voordat ik weer thuis ben.
Rond 20.15 uur fiets ik over de Ketelbrug voor het laatste stukje Flevoland. Gelukkig is de wind inmiddels iets gaan liggen. Helaas ben ik inmiddels ook bijna door mijn water heen en van watertappunten hebben ze in deze buurt nog amper van gehoord. Misschien komt het doordat in dit deel van het land erg weinig mensen wonen. Uiteindelijk maar gewoon aanbelt en met volle flessen fiets ik weer vol energie door. Het laatste stuk door de Flevopolder en het eerste stuk gaat voorspoedig.
Op de momenten dat ik stop tijdens de rit, laat ik het thuisfront ook even weten waar ik ongeveer ben. Als gevraagd wordt "hoe ver moet je nog" antwoord ik "nog ongeveer 68km". Normaal gesproken draai ik hier mijn hand niet voor om, maar ik weet dat deze laatste kilometers nog wel eens zwaar kunnen worden. Helemaal omdat ik de laatste uren weer in het donker zal fietsen. Af en toe zou ik willen dat mijn voorspellende gaven wat minder goed ontwikkeld waren. De laatste 40km fietst ik weer in het donker.
Ik praat mijzelf moed in door het aantal kilometers te vergelijken met andere ritten. Dit werkt. Een minuut. Ik ga meer in meer in mijzelf praten. Eerst nog in mijn hoofd, maar uiteindelijk ook hardop. De laatste kilometers zijn echt zwaar. Op 15km van de finish stopt mijn voorlamp zonder vooraankondiging. De accu is na veel werkzame uren dan nu toch echt leeg. Gelukkig heb ik mijn Action lampje nog, maar als je nog door het bos moet is dat wel erg weinig licht. Te weinig. Ik red mij een tijdje door mij te concentreren op de midden strepen, totdat ik er achter kom dat ik ook nog een klein helmlampje heb. Dat scheelt in elk geval iets. Dat ook deze lamp erg weinig licht afgeeft merk ik doordat tegenliggers die met groot licht rijden, dit niet dempen als ze mij zien. Waarschijnlijk omdat ze mij niet zien. Mijn benen voelen gek genoeg nog steeds goed aan, ook heb ik ook niet echt last van het lange zitten. Maar wat ben ik moe. Slapen, dat is wat ik wil. Ik vervloek het laatste dorpje waar ik door heen kom. Ik wist niet dat zo'n klein dorp zo groot kan aanvoelen.
Na Yde ga ik onder de A28 door waar blijkt dat mijn dorp mij verwelkomt met een niet werkende straatverlichting. En ik had al slecht zicht. Gelukkig is binnen de bebouwde kom de verlichting wel weer aan. De laatste kilometer, nog even en dan thuis.
Moe maar voldaan kom ik thuis. Eens maar nooit weer? Nee, ik zou het zo weer doen, maar wel wat dingen aanpassen aan de dingen ik mee neem.
https://www.strava.com/activities/2542065421
Daarbij valt mijn rit van vandaag in het niks ...