Terug naar fietsers in de media: de mountainbiker heeft het weer eens gedaan:
Verhuis mountainbikers naar oude stortbergen en geluidswallen, daar richten ze geen schade aan
https://www.trouw.nl/duurzaamheid-natuu ... ~b1295bc2/
De afgelopen jaren – en vooral tijdens corona – is de mountainbikesport in Nederland spectaculair gegroeid. En omdat er nou eenmaal veel reliëf in natuurgebieden ligt, en je verder bijna nergens in mag, komen de sporters vooral daar terecht.
Dat leidt tot problemen. Hoewel terreinbeheerders en trackbouwers proberen fietsers en wandelaars uit elkaar te houden, zwellen de klachten aan. Mensen die rust en natuur zoeken voelen zich verdrongen door geschreeuw, gejaag en felgekleurde tenues.
De mountainbikers zelf zeggen niets van de ophef te begrijpen. “De natuur is van iedereen”, benadrukken zij. “Ook wij genieten van de natuur”. Een vriendelijke mijnheer, die ik aansprak toen hij met zijn mountainbike uit een afgesloten gebied kwam, vertelde mij zelfs: “Als je van de natuur houdt, houdt de natuur ook van jou”.
Die schade is er
Maar zo werkt dat niet, vrees ik. Natuurgebieden zijn toch echt in de eerste plaats bedoeld voor de bescherming van wilde planten en dieren die hier een laatste heenkomen vinden. Als jouw liefde de natuur schaadt, heb je een probleem.
Die schade is er. Zo trekt het kale zand van de paden reptielen aan die vervolgens worden doodgereden. Biotoop wordt vernield. En de omgeving van mountainbiketracks wordt gemeden door sommige broedvogels. Bovendien houden te veel mountainbikers zich slecht aan de regels. Overal wordt gecrost. Dat komt boven op de enorme verstoring door recreatiedrukte die er sowieso al is.
Het curieuze is dat sommige terreinbeheerders de sport desondanks ruimhartig faciliteren. Natuurmonumenten spant daarbij de kroon. Eerst werden honderden kilometers mountainbikeroute aangelegd, zogenaamd om de fietsers van wandelpaden en kwetsbare plekken weg te leiden.
Jac. P. Thijsse zou zich in zijn graf omdraaien
Maar vervolgens maakte men daar zo luidkeels reclame voor, dat de fietsers nu alsnog overal rijden. Zelfs een alliantie met een mountainbikebouwer en het organiseren van nachtelijke mountainbikeraces in het bos waren niet te gek.
Oprichter Jac. P. Thijsse zou zich in zijn graf omdraaien als hij hoorde dat zijn prachtige woord ‘natuursport’ – dat hij gebruikte voor natuurstudie – door zijn eigen vereniging wordt gebruikt om sportdrukte in natuurgebieden aan te jagen.
Inmiddels zijn burgergroepen in het geweer gekomen; in de duinen, in Salland, in het Rijk van Nijmegen en nu ook op de Veluwezoom. Activiteiten die beschermde fauna schaden zijn onwettig, stelt bijvoorbeeld de stichting Das en Boom. Zij dreigde desnoods tot het Europese Hof te procederen om routes weg te krijgen.
De mountainbikesport kan grotendeels verhuizen
Soms moet je zeggen: niet alles kan overal. En dus hoop ik dat één van die burgerorganisaties zo’n rechtszaak wint. Het zou niet de eerste keer dat burgers er via de rechter voor zorgen dat de natuur wordt beschermd, waar overheid en terreinbeheerders het laten afweten.
Met wat extra impulsen van de overheid zou de mountainbikesport de komende tien jaar wellicht grotendeels kunnen verhuizen naar oude stortbergen en geluidswallen, waar ze geen schade doet. Zoals bijvoorbeeld in Bergen op Zoom en in Mook, waar mountainbikers met groot enthousiasme hun sport uitleven op uitdagende routes.
Met een beetje groen erop geven die bikeparks de razendsnelle mountainbikers zelfs een beetje een natuurgevoel. Zo krijg je tevreden sporters, blije rustzoekers én beschermde natuur tegelijkertijd.
Niets saaier dan snel rijden op de autosnelweg. Wat is daar nu leuk aan?? Dat je bochtjes vlot neemt en na een bocht wegaccelereert, daar snap ik nog de fun van. Maar aan 160-180 rechtdoor...
